Forsendubrestur peningamáltíðar

Varðandi peningamál; ýmist til húsnæðiskaupa, hlutabréfakaupa ásamt öðrum lánamálum tengdum peningamálum í kjölfar hruns.

Efasemdir hafa nú vaknað um að summa peninga í umferð (M3) og útgefinna ríkisskuldabréfa ríkisstjórnar Japans í fórum seðlabanka penings þess lands, muni halda áfram að stemma yfir eins, frá og með nú. Japan liggur enn og samfellt sjötíu prósenta sokkið í peningahafinu, allar götur frá efnahagshruni landsins árið 1989. Fyrst fóru erlendar eigur Japana, síðan fóru utanlandsferðir þeirra, svo fóru sumarhúsin og þar á eftir fóru hinar fínni innfluttu bifreiðar hinna efnameiri. Alger öfugstöðnun ríkir. Göngugötur þúsunda gjaldþrota liggja og rotna tómar í einum allsherjar samdrætti og viðvarandi massífri hjöðnun. Samfélagið er fyrir löngu orðið demógrafískt gelt og mun ganga til grunna á næstu áratugum. Nútíminn kom aldrei til japanskra kvenna. Þær fóru í ævilangt frjósemisverkfall, meðal annars af innétnum stjórnmála- og stjórnarfasástæðum.

 

Um sama leyti hrundi fyrirmynd Evrópusambandsins eins og það er orðið í dag; Sovétríkin sálugu með hinum stóru neytendasamtökum þess. Evrópusambandið liggur því nú kyrrsett í hinum gömlu, genetísku og vel þekktu rústum meginlands Evrópu. Það fellur og fellur ókjörið ofan á borgarana (krækja leiðrétt). Evrópusambandið er að verða eins og Japan; næstum því komið í ævilangt frjósemisverkfall alls. Það rotnar hægfara burt.

 

Í öllu þessu er afar mikilvægt að gera sér grein fyrir því að engir peningar eru þar né hér tapaðir. Allir peningar alls þessa eru ennþá til. En þeir eru hjá kaupmanninum. Og hann hlær með þá alla leiðina í bankann. Jafn margir peningar eru til og áður. Þeir hafa ekki glatast.

 

Hins vegar er það sem mikið of margir keyptu fyrir peningana sína, það sem nú ónýtt er. Það sem keypt var fyrir peningana er að miklu leyti að eilífu glatað. Mjólkin sem menn keyptu fyrir lán og ólán peninga var ónýt. Og það áttu margir menn auðvitað að vita þegar þeir af kostgæfni og vandvirkni skoðuðu innihaldið í flöskunni; áður en þeir keyptu hana. Utan á henni stóð: "ónýt-mjólk til sölu"; keyptu mig, sértu kjáni í hjörð. Taktu mig!

Og hér er því miður ekki hægt að krefjast þess að með málið sé farið eins og að um náttúruhamfarir hafi verið að ræða. Hér er ekki hægt að ákalla Viðlagasjóði þjóða í þessu stóra peningamáli. Svo súrt sem það er að hafa asnast inn í hjörð á afglapastigum, þá er það öllum enn fullkomlega löglegt að fremja ömurleg mistök. Það hef ég sjálfur sannreynt.

 

Já, þetta er allt hið ömurlegasta mál. En mikilvægt er þó að gera sér grein fyrir því að enginn talaði um "forsendubresti" þegar gengið hækkaði, veðin hækkuðu, peningar fossuðu inn, bréfin hækkuðu og hluti þjóðar missti geðheilsu sína í vindhanablæstri sem átti sér engan líka. Þá var ekki talað um "forsendubresti". Þeir brestir voru því miður að miklu leyti hrossabrestir.

En það er líka hægt fyrir litla þjóð að líta á glasið sem verandi hálffullt og benda á augljósa traustsbresti þess; Trú ungrar þjóðar á framtíð sína undir gylltum vængjum hins nýstofnaða lýðveldis frelsis framtíðar frá 1944. Ungu þjóðina sem trúir á framtíðina í eigin landi. En sú trú á lítið skylt við góðtrú hjarðar í peningamálum. Hún liggur í blóðinu.

 

Þegar menn fyrir peninga kaupa hlut í fyrirtæki, þá verða þeir að vita af hverju þeir eru að gera það. Og þeir verða einnig að vera kappklæddir til að tapa þeim flestum, ef ekki öllum. Enginn ætti að panta steypubíl á staðinn, bara sér til skemmtunar. Þeir verða að vita til hvers þeir pöntuðu steypuna. Það er ekki hægt að skila henni.

Boðskapur Mitt Romneys var réttur; "breikka þarf grunninn" sem byggt er á. Og ég frábið mér kakkalakka-hugmyndir í peningamálum. Demógrafískur frjósemisdauði á sér sínar flóknu orsakir og peningamál er þar sterkt að finna.

 

Það eina sem er réttlátt og sanngjarnt í stöðunni er að koma aftur á fullri kröftugri atvinnu og læra af dýrkeyptri reynslu. Allar þjóðir þurfa því miður að prófa að minnsta kosti eina brotlendingu til að geta svo flogið áfram. Við ætlum unga lýðveldinu að fljúga aftur. 

En það gengur ekki á meðan sjávarútvegi sem og öðrum grunnstoðum lýðveldisins er verið að rústa, með vísvitandi aðstoð falskrar ríkisstjórnar og systurstöðvar norður-kóreanska sjónvarpsins; DDRÚV

 

Ég mun ávalt standa í stjórnarandstöðu við upplausn af þessu tagi. Gírkassi þessarar þjóðar hrekkur ekki í bakk upp brekkur. Hann brotnar ekki, því hann hefur gegn slíkum bakkbræðrum uppgjafar stjórnarandstöðuaflið innbyggt.

Við verðum að varðveita veginn, því annars er þýðingarlaust að tala um vegferð. This is where the rubber meets the road. Fullveldi og sjálfstæði lýðveldisins í peningamálum sem og öðrum málum þjóðar verður að varðveita. Við bökkum ekki!

 

Fyrri færsla

 

Peningastefna evrusvæðis til heljar

 

Peningastefna evrusvæðis til heljar

Engin peningastefna er nú í reynd við lýði á myntsvæði Evrópusambandsins. Það tók 28 ríki Evrópusambandsins 7 ár að njörva evru niður sem hina einu löglegu mynt í öllum löndum sambandsins. Aðeins tvö ríki —Danmörk og Bretland— komust hjá því að undirkasta sig evru sambandsins með þeim fyrirvörum sem þessi tvö ríki settu og gáfu sérstaklega út á undan sjálfri stofnun Evrópusambandsins. Innan sambandsins sem svo (bara) varð hefðu þessi tvö ríki ekki getað sett og gefið út slíka fyrirvara, hvorki upp né niður neitt.

Í kjölfar Maastrichtsáttmálans sem í gildi gekk þann 1. nóvember 1993 og sem markaði stofnun Evrópusambandsins sem sjálfstæðs ríkis yfir öllum ríkjum sambandsins, var síðan sjálfri yfirstjórnarskrá allra landa Evrópusambandsins —Lissabonsáttmálanum— samfellt í sjö ár nauðgað í gegnum þjóðþing þeirra landa sem í sambandinu eru. Enginn kjósandi var í því ferli spurður álits á neinu, nema á Írlandi. En þar var álitli írsku þjóðarinnar einróma hafnað í aðalstöðvum Evrópusambandsins. Írum var því af sambandinu skipað að skipta um skoðun á staðnum þar til hún fullnægði ókjörnu klíkuveldi Evrópusambandsins í Brussel. Ekkert eitt land skyldi stöðva ferlið. Þá hafði frú Margaret Thatcher því miður látið af embætti. Martröðin gamla varð því sambandinu orðin greiðfær. 

Michael Novak; "One of the most outstanding characteristics of our age is that ideas, even false and unworkable ideas, even ideas which are no longer believed in by their official guardians, rule the affairs of men and ride roughshod over stubborn facts. Ideas of enormous destructiveness, cruelty, and impracticality retain the allegiance of elites that benefit from them. The empirical record seems not to jut through into consciousness to break their spell. The class of persons who earn their livelihood from the making of ideas and symbols seems both unusually bewitched by falsehoods and absurdities and uniquely empowered to impose them on hapless individuals." 

Nú eru fimmtán ár næstum jafn margra landa liðin í faðmi hins eina lögeyris sambandsins. Einu ríki hefur myntvopnuðum yfirvöldum sambandsins þegar og algerlega tekist að rústa með hinum eina en geðklofna Delors-lögeyri ESB; það er Grikkland. Þrjú önnur ríki Suður-Evrópu eru fast rekin sömu leið. Þau færast nær og nær bjargbrún fastgengisglötunar með hverjum degi sem líður í dauðadansi evru. Á Írlandi hefur sambandinu á aðeins 15 árum tekist kálverk sitt betur upp en það tók áðurgengnar hörmungar landsins 600 ár að vinna. Húsnæðismarkaður landsins er fallinn um 60 prósent og ríkir svipað ömurlegt ástand í fleiri löndum myntsvæðis Evrópusambandsins.

Meira er nú að marka til-53-ára veðurspá kalkaðra kalkofnskústa í steyptri fötu en það er að marka peningastefnu ECB-seðlabanka Evrópusambandsins yfir einn dag. Í einu landi myntsvæðisins ríkja vextir X á meðan vextir Y vambast út yfir herragarða lands Þ og þar fram eftir glötuðum götum meginlands Evrópu. Fullt tungl nýs sovéts nálgast.

Smásala á Ítalíu hrundi um 35 prósent á þar síðasta ári og við það bætist síðan 10-prósentustiga fallin samdráttaröxi síðasta árs. Kýpur og 800-þúsund landsmenn þess ríkis tóku allir upp evru árið 2008 og þurfa því nú þegar stærsta björgunarhring sem um getur í sögu mannkyns. Hann þarf að nema 25 prósentustigum meira en öll landsframleiðsla landsins var á ári á meðan var. Á Spáni misstu 850 þúsund manns fulla vinnu sína á síðasta ári og er atvinnuleysi landsins meira og verra en það nokkurs staðar hefur áður verið í mannkynssögunni. Þýskalandsmegin við Frakkland benda uppglenntir fingur hinum fáu Frökkum á það, að tala atvinnulausra þar megin í hálfvíti sé nú miklu hærri en hún í þeirra heilvíti er, þó svo að Þjóðverjar séu nú loks og því miður 80 milljónir samankomnir í einu og sama ríki hinnar eilífu bölvunar Evrópu. Engu af þessu er bjargandi. Mekkanó transmission mekanisminn til drukknunar í Mónutjörn virkar, ja 

Fyrri færsla

Auðvald þjóðarinnar kostaði mikið. Því á ekki að forkasta. 

Auðvald þjóðarinnar kostaði mikið. Því á ekki að forkasta.

Ein helsta ástæða þess að margar erlendar fjármálastofnanir vilja ekki bjóða almennum borgurum margra þjóðríkja upp á verðtryggð lán, er afar einföld. Hún er sú að þá yrðu bankarnir einnig að bjóða borgurum þjóðríkjanna upp á verðtryggð innlán. En það vilja bankarnir helst ekki. Þeir vilja ekki þurfa að borga almenningi fyrir að taka fé þeirra að láni til að græða eða tapa oft harks- og kæruleysislega á því sjálfir. Þar stendur hnífurinn afar djúpt í kúnni. Þeir taka einfaldlega sparifé almennings með þokukenndri og paragraffsleyndri ófrelsishendi, eins og að um rusl væri að ræða, og greiða þeim sjaldnast neina raunvexti fyrir leiguna. Vaxtamismunur er það sem bankarnir lifa á, ásamt löngum valördögum. 

Ísland og Ísrael hafa séð við þessu og krefjast þess að báðir aðilar — innlánaveitendur og útlánaveitendur — sitji við sama borð. Milton Friedman varaði við afleiðingum andvaraleysis í þessum efnum þegar árið 1980. Hér er má lesa grein hans um þetta mál.

Allar fjármálastofnanir heimsins taka alltaf í notkun þau vopn sem best henta aðstæðum á hverjum tíma. Aðstæður mynda og móta rekstrarlíkön fjármálastofnana. Að minnsta kosti svo lengi sem þær komast upp með líkön sín.

Á heildsölumarkaði peninga ríkir hins vegar útbreidd verðtrygging og hefur hún færst í aukana á síðustu árum. Þar komast menn ekki upp með að eigna sér umráðin yfir auði annarra fyrir ekki neitt. Enda eigast þar við fjármálastofnanir gegn fjármálastofnunum. Gráar fyrir lögfræðingum í bak og fyrir. Þar sitja litli Jón og litla Gunna ekki nakin við borðið gegn ofuraflinu.

Vilt þú, kæri sparifjáreigandi, að fé þitt sé brennt til ösku í þágu afkomutalna fjármálastofnana? Að þær geti eignað sér til notkunar hart innunnið sparifé þitt fyrir ekki neitt.

 

Auðvald þjóðarinnar felst í valdi hennar yfir auði sínum. Þessu valdi, auðvaldinu, var meðal annars beitt með neyðarlögunum í bankahruninu og þegar Uppkastinu og fyrirhuguðum skuldaklafa þess á herðar þjóðarinnar var af sjálfstæðismönnum Íslendinga algerlega hafnað. Við verðum ávalt að varðveita þetta auðvald þjóðarinnar. Allir góðir varðstöðumenn þjóðríkisins verða að þekkja tímana og minnast sjálfstæðismannanna.

 

Varast skal ávalt að bera of mikinn áburð á tún. Þá brennur það. Galdurinn við peninga er að hafa þá

 

Fyrri færsla

 

Seðlabanki Bandaríkjanna 100 ára. Verðtryggður pappír Friedmans 30 ára 

Seðlabanki Bandaríkjanna 100 ára. Verðtryggður pappír Friedmans 30 ára

“There are also unknown unknowns”. 

John Brynjolfsson stjórnandi Armored Wolf skrifar ágætis grein í tilefni 100 ára afmælis seðlabanka þjóðríkis Bandaríkjamanna síðar á þessu ári. Brynjólfsson vann lengi hjá PIMCO, sem er heimsins stærsti fjárfestir og umsjónarmaður fjárfestinga í skuldabréfum. Hefur Brynjólfsson einnig skrifað bækur um verðtryggðar fjárskuldbindingar - og þann markað. Gaman er að sjá Vesturfara ganga svo vel

Brynjólfsson: Happy 100th Birthday to the U.S. Federal Reserve 

Tekið skal fram að seðlabanki Bandaríkjanna starfar í umboði og í þágu bandarísku þjóðarinnar. Enginn á seðlabanka Bandaríkjanna því hann á sig algerlga sjálfur fyrir fólkið, enga aðra og ekkert annað. 

Pappír Miltons Friedman um verðtryggð húsnæðislán hefur nú staðið af sér 30 ára svifryk undir innivinnu margra fjármálamarkaða í jafn langan tíma. Hann verður því þrítugur á þessu ári; sá verðtryggði pappír

“PLAM’s and PLAD’s” by Milton Friedman

Sagt er nú að Honeckerklíkuhagstjórn ECB-seðlabanka Evrópusambandsins sé þegar farin að bera svo mikla efnahagslega ávexti eftir 15 ára nýðstjórn, að Grikkland hefur nú verið plokkað niður til Austur-Berlínar sem fullþroskað þriðjaheimslík eftir þrjátíu og eins ára tilveru landsins í aðildargúlagi Evrópusambandsins að sovétríki ESB. Þessi kyndling tekur ekki lengri tíma í svo frjóum jarðvegi.

Hinn alþjóðlegi fjármálamarkaður er því önnum kafinn við að endurstilla hin peningalegu skiptiborð sín samkvæmt símaskrá þeirri er í gildi var áður en doktor Henry Kissinger fékk þá gölnu flugu í höfuð sitt, að eilífir afdalir meginlands Evrópu byðu nokkru sinni upp á eitthvað annað en hið eilífa Evrópusímasamband hamars við nagla.

Grundvöllur ECB-seðlabanka Evrópu(sovét)sambandsins — Maastrichtsáttmálinn sjálfur, aka Marðarspellkusáttmálinn — liggur nú sem gúanóafurð ruslatunnufélaga Lissabonsáttmálans yfir hömruðu naglameginlandi Evrópu. Og nær elítuþekkingarþefurinn brátt breiddar- og stærðargáfum nýs sovétríkis yfir Evrópu.

Fyrri færsla

Landsfundur: Maastricht-reglur eru ekki neitt sem neinn ætti að taka sér til fyrirmyndar 

Landsfundur: Maastricht-reglur eru ekki neitt sem neinn ætti að taka sér til fyrirmyndar

Fjárlaganefnd Landsfundar Sjálfstæðisflokksins þyrfti að hafa eftirfarandi í huga ef hún ætlar af alvöru að hugsa sig inn í lands- efnahags- og fjármál íslenska lýðveldisins. Við erum sem sagt stödd héér á landi en ekki þaar. Við erum Ísland. Þetta er Landsfundur okkar, en ekki Þýskalands.

 

Sjálfstæðisflokkurinn leggur áherslu á að formleg fjárhagsregla verði lögbundin og að

- 22 - efnisinnihald hennar snúi að útgjalda- og skuldastýringu sem hér segir með það að markmiði - 23 - að uppfylla Maastricht skilyrðin á næstu 7 árum:

 

Í uppkasti frá nefndinni sé ég að hún heldur að þau "Maastricht skilyrði" sem koma áttu í veg fyrir að lánshæfnismati ríkissjóðs Þýskalands yrði fullkomlega —og með réttu— rústað um alla eilífð, þegar landið læsti 14 önnur ríki fast við sig í myntbandalagi Evrópusambandsins, séu eitthvað annað og betra en sú ömurleikahagfræði sem þau eru.

Fátt hefur eyðilagt efnahag annarra ríkja jafn mikið og þessi rafmagnsgirðing Þýskalands umhverfis sjálft sig. Í skjóli þeirra hefur landið varanlega stungið eftirspurnar-sogrörum sínum niður í brátt tæmdar líkkistur þeirra landa sem létu blekkjast af þessum reglum Marðarspellkusáttmálans. Þessi löndun aflans yfir í prammann Þýskaland, fer fram í skjóli hins læsta gengisfyrirkomulags allra ríkja myntbandalags Evrópusambandsins við Þýskaland. Löndin fara síðan á gjörgæslu fyrir holdsveika þegar aflinn hefur verið sogaður upp úr þeim í ballarnót Marðarspellkusáttmálans. Svona heldur Þýskaland á sér hita.

Allt þetta bandalag er nú, eina ferðina enn, að eyðileggja efnahag, lýðræði, stjórnarfar, friðar- og framtíðarhorfur í heimsálfunni Evrópu á ný. Það er því afar furðulegt að þetta misfóstur sem á rætur sínar að rekja til Frankensteinavirkis ERM fyrirbærisins skuli vera notað sem málefnalegur grunnur á vettvangi Landsfundar Sjálfstæðisflokksins um heilbrigði í ríkisfjármálum. Þetta er sjáfur vírusinn!

 

Reglur Marðarspellkusáttmálans eru ekki reglur sem neitt lýðræðisríki ætti nokkurn tíma að íhuga sem neitt annað en sá pyntingarklefi sem þær eru.

 

Bæði hin séríslenksa hugsjón og einstaklingsaflið Sjálfstæðismaður og Sjálfstæðismenn varð til í langri og harðri baráttu á undan stofnun Sjálfstæðisflokksins. Flokkurinn hefur hugsjónina að láni svo lengi sem þetta frelsisafl einstaklingsins í þjóðríkinu leyfir honum að fóstra hana. Undir þessari flokks-regnhlíf verða bestu frelsis-hugsjónir einstaklinganna ávallt að sigra. Annars verður mjög stór nefnd skipuð yfir flokknum og hann tapar baráttunni fyrir málstaðnum; hugsjóninni um sjálfstæði og frelsi íslenska þjóðríkisins.

Af hverju viljið þið henda vélinni fyrir borð? Hvað er að?

 

Fyrri færsla

 

Engar aðrar tekjulindir eru til

Engar aðrar tekjulindir eru til

Allar tekjur ríkissjóðs Íslands og sveitarfélaga á Íslandi koma af atvinnustarfsemi. Engar aðrar tekjulindir eru til. Þeim er ekki hægt að fórna í kjördæmapot stjórnmálamanna sem grefur undan þjóðríkinu. Tekjurnar þurfa að verða til, spretta og vaxa um allt land. Það gera þær ef rétt byggðastefna er viðhöfð, eins og gerðist á landnámsöld. Í gegnum hvatakerfið. 

 

Jarðgöng út og inn í ekki neitt fyrir ofan og neðan þefnæmt peninganef héraðsafla og án réttra efnahagslegra staðarhvata, eru hvorki byggðastefna þjóðríkis né kapítalismi. Þau eru því miður oft til vitnis um kjördæmapot þingmanna sem getur jafnvel oft haft skaðlegar afleiðingar. Hvatinn að slíkri framkvæmd þarf alltaf að vera sjálfsbjargarviðleitni héraðsins undir ramma djúpt hugsaðrar byggðastefnu þjóðríkisins sem virkar vel. Þannig, en þó án vel skilgreindrar stefnu, byggðist gamli heimabærinn minn upp, Siglufjörður. Í dag hefði Siglufjörður ekki getað byggst upp frá grunni vegna ægivalds höfuðborgarsvæðis með 205 þúsund íbúum.

Þarna sé ég hlutina líklega með augum gestsins. Þegar ég kom heim eftir 25 ára fjarveru varð ég fyrir áfalli vegna hinnar ískyggilegu byggðaþróunar í þjóðríki okkar. Ég vil ekki búa á safni.

 

Margir virðast ekki gera sér grein fyrir eðli Evrópusambandsins. Það er ekki þjóðríki og getur aldrei orðið það. Það gæti heldur aldrei orðið „sambandsríki“ eins og Bandaríki Norður-Ameríku, það vita margir, því Evrópusambandið, eins og áður er getið, hefur enga borgara sem hafa sameiginleg markmið, enga demos; og ekkert lím sem bindur þá saman, ekkert ethos; og engin sameiginleg markmið, ekkert telos.

 

Valda- og lagastrúktúr Evrópusambandsins hefur því, samkvæmt fullkomlega meðvitaðri áætlun stærstu ríkja þess, verið reistur á líkan hátt og í keisaraveldi. En þó eru enn ákveðnar hindranir sem standa í vegi fyrir því að þetta keisaraveldi geti komið sæmilega klætt út úr fataskáp sínum. Það þarf að útrýma og slökkva á þeim þjóðríkjum sem eru innan þess.

 

Eitt af stóru verkfærunum sem notað er til þessa er hin fræga byggðastefna og „héraðsismi“ embættismannaveldis ESB sem öll ríki þess þurfa að kyngja. Sambandið yfirtekur byggðaþróunina, sama hvort ríkjum þess líkar það eða ekki. Evrópusambandið krefst „héraðsisma“ og notar hann sem eitt af helstu verkfærunum til að slökkva á þjóðríkjunum.

 

Það skiptir sér meira og meira af héraðsmálunum undir yfirskini byggðaþróunar. Tilgangurinn er að brjóta upp og útrýma því súrefni eða jarðvegi sem alið getur af sér þjóðríki borgara sem hafa með sér sameiginlegan tilgang og markmið. Koma í veg fyrir að þrifist geti þjóðríki sem sjálf setja sér þau lög sem þau lifa í samræmi við.

 

Litlu ríkin í sambandinu héldu í sínum skiptiborðslega einfeldningskap spákaupmannanna á kauphallargólfi hinna stjórnmálalegu viðskiptamarkaða Evrópusambandsríkja, að það versta sem gæti gerst í tilvist þeirra í Evrópusambandinu sé það, að þau verið eitt "sambandsríki" af mörgum við stóra borðið í hinum nýju Bandaríkjum Evrópu. Það væri það allra versta sem gæti gerst. Þetta er sprenghlægilegt. Það versta sem mun gerast með smáríkin er óendanlega miklu verra en það sem öll þessi smáríki Evrópusambandsins — nema Þýskaland og Frakkland — halda að sé einmitt það sem þeim muni finnast verða hvað verst. Þau munu ekki verða eitt atkvæði við borðið í neinu "sambandsríki". Þau verða einungis ekkert í sovétbandaríkjum Evrópu. Verða ekkert. Verða eins og öll smáríki sem lent hafa í keisaraveldum og sovétríkjum. 

Sjálfstæðisflokkurinn — sem og fleiri á þeim væng stjórnmálaafla — þarf bráðnauðsynlega á hugmyndafræðilegri slippvinnu að halda. Annars væru gjaldmiðlar annarra ríkja ekki til veruleikafirrtrar umræðu á Landsfundi flokksins. Allmiklir hrúðurkarlar eru komnir á skrokk flokksins sem draga úr siglingarhraða, auka orkunotkun og torvelda stýringu. Kreddulegir ryðblettir sjást. En enginn annar einn flokkur getur lyft hinu lífsnauðsynlega byggðastefnumáli Íslands upp úr öskubakka einglyrnts Kredithörpusláttar Höfuðborgarsvæðisins, eins og er. Það er algerlega útilokað. Skrapið því skrokkinn. Og við þurfum bandamenn. Náttúrlega bandamenn.

 

Fyrir andvirði einnar Kredithörpu hefði Ísland getað komið sér upp flugher með F-16 orrustuþotum. Fjórar stöðvar. Eina í hverjum landsfjórðungi. Þá myndu bandamenn okkar í Vestri verða okkar og til eilífðar.

 

Undir hart tilunninni 200 sjómílna landhelgi Íslands og áframhaldandi sterkum og peningalega græðandi sjávarútvegi, hefði arður hans sjálfviljugur getað reist tónlistarhús sem hæfði landi fiskimanna og bænda. Tónlistarhús myntsvæðis íslensku krónunnar á átjándu stærstu eyju heimsins, hefði þá getað orðið aðdáunarvert.

 

Hugsið um það. Bandamenn.

 

Fyrri færsla

 

Þetta gerðist sem sagt ekki héér. Heldur þaar  

Þetta gerðist sem sagt ekki héér. Heldur þaar.

Óðaverðbólga í Þýskalandi toppaði á tuttugu-og-níu-þúsund og fimm-hundruð prósent verðbólgu á mánuði í október 1923. Á því framhaldsstigi stjórnarfarslegs dauða hins falska ríkis þýskra, blossaði hún alla leið frá verðhjöðnun og upp í fimm hundruð prósent verðbólgu innan eins og sama tólf mánaða tímabilsins. Frá verðhjöðnun og yfir í óðaverðbólgu á aðeins nokkrum mánuðum.

 

Óðaverðbólga sést hins vegar aldrei í lýðræðisríkjum. Hún getur ekki þrifist þar. En hún getur hins vegar búið og hreiðrað um sig í lýðræðisríki þar sem verið er að eyðileggja grunnstofnanir þess. Tvö starfandi dæmi: 1) Evrópusambandið og 2) Lýðveldið Ísland undir ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur, Steingríms J. Sigfússonar, Össurar Skarphéðinssonar og Ögmundar Jónassonar. 

Þessi aðför er framkvæmd og mögnuð upp með til dæmis stjórnarfarslegu áhlaupi sitjandi ríkisstjórnar á sjálfan seðlabanka fólksins; Seðlabanka Íslands. Það áhlaup var einnig framkvæmt með dyggum stuðningi fjölmiðlaveldis sem vinnur gegn fólkinu í landinu og er í vasa forhertrar ríkisstjórnar og fjármálafursta, sem saman vinna að því að grafa undan flestum burðarstólpum lýðræðisins. Miðla sem einnig hvetja almenning til viðvarandi áhlaups á þá burðarstöpla sem bera uppi hornsteinabrú lýðræðisins yfir til farsældar í peningamálum og skaffar verðbólguvæntingum öfluga akkerisfestu í faðmi vitsmunalegs stöðugleika (e. intellectual stability). Markvisst er nú unnið að því að grafa undan hinum almenna vilja í garð gildandi fjárskuldbindinga og undan hinum almenna og breiða greiðsluvilja þjóðarinnar.

Sem betur fer get ég hér upplýst að aldrei hefur verið eða ríkt það ástand á Íslandi er kallast "óðaverðbólga" (e. hyperinflation), eins til dæmis er haldið fram hér. Aldrei, því Ísland hefur aldrei haft verðbólgu sem er yfir 50 prósent á mánuði. En þar hefst óðaverðbólga samkvæmt skilgreiningu og henni lýkur ekki fyrr en verðbólga á mánuði hefur komist undir þessi sömu 50 prósentin.

Þýskaland —sem er vagga einræðis og óðaverðbólgu— hefur aftur á móti og til dæmis á síðustu 212 árum haft verðbólgu sem í samtals 10 ár hefur verið yfir 20 prósentum á ári í landinu og í 4 ár yfir 40 prósent á ári. Svo hefur verðbólgan þar verið mörg þúsund prósent á ári í nokkur ár á heilum tveim tímabilum af þýskri óðaverðbólgu.

 

Og vegna einræðisins, fjarveru lýðræðis og frelsis, hefur Þýskaland því á þessum 212 árum orðið 8 sinnum þjóðargjaldþrota (statsbankerot) og verið í þjóðargjaldþroti í samtals 15 ár af þessum 212 síðustu árum.

Þetta gerðist sem sagt ekki héér. Heldur þaar.

 

Þessa dagana er hart unnið að því að viðhalda og endurnýja það áhlaup sem hófst á grunnstoðir lýðræðisins á Íslandi með hörmulega vafasamri valdatöku sósíal- og kommúnista Samfylkingar Vinstri grænna. Nú er símtal eins afglapa við annan í apabúri Evrópusambandsins í Brussel, komið upp á færiband fjölmiðlaveldis DDRÚV-veitunnar sem hlýtur og lýtur TASS: Telegrafnoye agentstvo Sovetskovo Soyuza.

 

Áhlaupið á varðmenn verðmæta almennings, verðtrygginguna, er hafið. Blásið er til rústa. Eina hlutverk varðmanna verðmætanna er að gæta þeirra. Að VARÐVEITA ÞAU. Fólkið verður að lifa þessa margþættu aðför af. Það óskar sér ei aftur að koma heim að tómum kofanum. Það treystir á varðmenn hart tilunninna verðmæta.

 

Tengt

 

Why you won’t find hyperinflation in democracies

Verðtrygging skatta 

Fyrri færsla

 

Getting the rhyme wrong 

 

Getting the rhyme wrong

Bannað verður að borga meira en eittþúsund evrur í reiðufé í viðskiptum í Frakklandi, samkvæmt nýjum áformum um að ráðast gegn skattsvikum.

Fjármálaráðuneytið í París hefur sent áform sín til umsagnaraðila og gæti svo farið að nýju reglurnar yrðu að veruleika með forsetatilskipun seint á árinu | Segir í fréttinni

 

 

Virkilega. Og hvaða mynt Evrópu(sovét)sambandsins var það nú sem átti að laga og laga og laga ólagið í ólagi ólagsins?

ECU rímar áfram og enn svo fullkomlega vel við "tölvukerfin". Þau munu sanna sig. Á þau munu fyrirmenni sambandsins treysta þegar um þrýtur. Sannið þið til. ECU darling. Sönn tækni-bylting.

Sýnist þetta hér þó ríma enn. Enda ekki samið með klaufhamri.

 

 

 

Fyrri færsla

 

Landsvirki Bjarna Benediktssonar, formanns Sjálfstæðisflokksins 

 

Þak á greiðslur í reiðufé vegna skattsvika

Landsvirki Bjarna Benediktssonar, formanns Sjálfstæðisflokksins

24. mars 2011.

Bjarni Benediktsson, formaður Sjálfstæðisflokksins:

"Niðurstaðan gæti orðið sú að menn standi frammi fyrir margfaldri skuldbindingu þegar borið er saman við samningana“, segir Bjarni um dómstólaleiðina í viðtali við Frjálsa verslun í febrúar 2011. Bjarni segir jafnframt: „Þess utan tel ég það markmið í sjálfu sér að leysa ágreining með samkomulagi." | hér |

24. mars 2011.

Hörður Árnarson, forstjóri Landsvirkjunar:

"Samþykki þjóðin hins vegar samninginn er líklegast að horfum verði breytt úr neikvæðum í stöðugar. Hörður segir að Landsvirkjun muni því bíða eftir niðurstöðu þjóðaratkvæðagreiðslunnar áður en dregið verði á þessi lán." | hér |

 

 

Fimmtudagur, 14. febrúar 2013

 

TEXT - Fitch raises Iceland's long-term foreign currency issuer default rating

 

Thu Feb 14, 2013 12:17pm EST

Feb 14 - Fitch Ratings has upgraded Iceland's Long-term foreign currency Issuer Default Rating (IDR) to 'BBB' from 'BBB-' and affirmed its Long-term local currency IDR at 'BBB+'. The agency has affirmed the Short-term foreign currency IDR at 'F3' and upgraded the Country Ceiling to 'BBB' from 'BBB-'.  The Outlooks on the Long-term IDRs are Stable.

 

KEY RATING DRIVERS

 

The upgrade reflects the impressive progress Iceland continues to make in  recovering from the financial crisis of 2008-09. The economy has continued to  grow, notwithstanding developments in the eurozone; fiscal consolidation has  remained on track and public debt/GDP has started to fall; financial sector  restructuring and deleveraging are well-advanced; and the resolution of Icesave  in January has removed a material contingent liability for public finances and  brought normalisation with external creditors a step closer.

 

The Icelandic economy has displayed the ability to adjust and recover at a time  when many countries with close links to Europe have stumbled in the face of  adverse developments in the eurozone. The economy grew by a little over 2% in  2012, notwithstanding continued progress with deleveraging economy-wide.  Macroeconomic imbalances have corrected and inflation and unemployment have  continued to fall. 

 

Iceland has continued to make progress with fiscal consolidation following its  successful completion of a three-year IMF-supported rescue programme in August  2011. Fitch estimates that the general government realised a primary surplus of  2.8% of GDP in 2012, its first since 2007, and a headline deficit of 2.6% of  GDP. Our forecasts suggest that with primary surpluses set to rise to 4.5% of  GDP by 2015, general government balance should be in sight by 2016.

 

In contrast to near rating peers Ireland ('BBB+') and Spain ('BBB'), Iceland's  general government debt/GDP peaked at 101% of GDP in 2011 and now appears to be  set on a downward trajectory, falling to an estimated 96% of GDP in 2012.  Fitch's base case sees debt/GDP falling to 69% by 2021. Net public debt at 65%  of GDP in 2012 is markedly lower than gross debt due to large government  deposits. This also contrasts with Ireland (109% of GDP) and Spain (81% of GDP). Renewed access to international capital markets has allowed Iceland to prepay  55% of its liabilities to the IMF and the Nordic countries.

 

Risks of contingent liabilities migrating from the banking sector to the  sovereign's balance sheet have receded significantly following the favourable  legal judgement on Icesave in January 2013 that could have added up to 19% of  GDP to public debt in a worst case scenario. Meanwhile, progress in domestic  debt restructuring has been reflected by continued falls in commercial banks'  non-performing loans from a peak of 18% in 2010 to 9% by end-2012. Nonetheless,  banks remain vulnerable to the lifting of capital controls, while the financial  position of the sovereign-owned Housing Finance Fund (HFF) is steadily  deteriorating and will need to be addressed over the medium term.

 

Little progress has been made with lifting capital controls and EUR2.3bn of  non-resident ISK holdings remain 'locked in'. However, Fitch estimates that the  legal framework for lifting capital controls will be extended beyond the  previously envisaged expiry at end-2013, thereby reducing the risk of a  disorderly unwinding of the controls. Fitch acknowledges that Iceland's exit  from capital controls will be a lengthy process, given the underlying risks to  macroeconomic stability, fiscal financing and the newly restructured commercial  banks' deposit base. However, the longer capital controls remain in place, the  greater the risk that they will slow recovery and potentially lead to asset  price bubbles in other areas of the economy.

 

Iceland's rating is underpinned by high income per capita levels and by measures of governance, human development and ease of doing business which are more akin  to 'AAA'-rated countries. Rich natural resources, a young population and robust  pension assets further support the rating.

 

RATING SENSITIVITIES

 

The main factors that could lead to a negative rating action are:

 

- Significant fiscal easing that resulted in government debt resuming an upward  trend, or adverse shocks that implied higher government borrowing and debt than  projected

 

- Crystallization of sizeable contingent liabilities arising from the banking  sector. In this regard, the HFF represents the main source of risk.

 

- A disorderly unwinding of capital controls leading to significant capital  outflows a sharp depreciation of the ISK and a resurgence of inflation. 

 

The main factors that could lead to a positive rating action:

 

- Greater clarity about the evolution capital controls and, in particular the  mechanism for releasing offshore krona.

 

- Enduring monetary and exchange rate stability.

 

- Further signs of banking sector stabilisation accompanied by continued  progress of private sector domestic debt restructuring.

 

- Continued reduction in public andexternal debt ratios.

 

KEY ASSUMPTIONS

 

In its debt sensitivity analysis, Fitch assumes a trend real GDP growth rate of  2.5%, GDP deflator of 3.5%, an average primary budget surplus of 3.2% of GDP,  nominal effective interest rate of 6% and an annual depreciation  of 2% (to  capture potential exchange rate pressures resulting from the lifting of capital  controls) over 2012-21. Moreover a recapitalization of HFF equivalent to 0.7% of GDP is assumed in 2013. Under these assumptions, public debt/GDP declines from  its current level to 69% of GDP in 2021. 

 

The debt path is sensitive to growth shocks. Under a growth stress scenario  (0.2% potential growth), public debt would remain on a downward trajectory but  it would stabilise at a markedly higher level (90% of GDP) by 2019. While  Iceland's debt dynamics appears to be resistant to an interest-rate stress  scenario, a sharp deterioration in the exchange rate (possibly associated with a disorderly unwinding of capital controls) would have a more adverse effect.

 

Similarly, a scenario with no fiscal consolidation (primary deficit of 0.3% of  GDP in the medium-term) would reverse the debt downward path: debt would reach  100% of GDP in 2015 and would remain above that level for 2015-21.

 

Fitch assumes that contingent liabilities arising from the banking sector  (mainly through HFF) will be limited. Under a scenario where contingent  liabilities arise due to the recapitalisation of HFF and they account for 4% of  GDP each year from 2014 to 2016, public debt would still remain on a downward  trajectory. However, it would reach 81% of GDP by 2021 (versus 69% under the  baseline).

 

Fitch assumes that capital controls will ultimately be unwound in an orderly  manner.

 

Fitch assumes that the eurozone remains intact and that there is no  materialisation of severe tail risks to global financial stability.

 

(Caryn Trokie, New York Ratings Unit)

 

Krækja

 

Fitch Upgrades Iceland to 'BBB'; Outlook Stable 

 

Fyrri færsla

 

Eyðileggjandi vansköpun í turni Sjálfstæðisflokksins 

 

Eyðileggjandi vansköpun í turni Sjálfstæðisflokksins

Hugmynd þröngrar RIMM flokksforystu Sjálfstæðisflokksins þess efnis að selja eigi Landsvirkjun, hefur endanlega sannfært mig um að hin þrönga forysta flokksins sé meira en óhæf til að leiða flokkinn til neins annars en hruns. Við þetta verður alls ekki unað.

Að framleiða rafmagn tilheyrir ekki sömu tegund af tækni og að leggja til kapalkerfi og skiptiborð fyrir símafélög. Símarekstur tilheyrir þeim hluta tæknigeirans sem fellur undir "eyðileggjandi sköpun". Í þeim hluta tilverunnar verða sífellt til ný tæknifyrirtæki sem byggja tilveru sína á því að rústa eldri tækni og byggja síðan nýja tækni upp úr rústum þeirra fyrri.

 

Á ensku er þetta kallað "a creative destruction" eða "skapandi eyðilegging" - og hún geisar á ógnarhraða í samskipta- tölvu og tæknigeiranum. Það er orðið á aðeins örfárra fyrirtækja færum að lifa af í þessum geira hinnar skapandi eyðileggingar. Fyrirtæki sem ætla að lifa af í þessum hluta hins síðasta leggs iðnbyltingar vorra tíma, þurfa að bólstra sig með svo miklum fjármunum í handbæru reiðufé að það nálgast stjarnfræðilegar upphæðir. Þannig þarf til dæmis fyrirtækið Apple Inc. að eiga um það bil 150 miljarða Bandaríkjadala í handbæru fé til að verjast því að fyrirtækið sjálft endi sem ruslahrúga á öskuhaugum hinnar skapandi eyðileggingar. Sú upphæð - og sem handbær er stjórn fyrirtækisins í reiðufé - svarar til tólffaldrar landsframleiðslu Íslendinga. Og svo er annað. Enn er óvíst hvort að þessi síðasti leggur iðnbyltingarinnar muni skila af sér neinu er kemst í líkingu við það sem fyrri leggir iðnbyltingarinnar skiluðu mannkyninu:

• I. Fyrsti leggur: gufuafl & járnbrautir; 1750-1830

• II. Rafmagnið, sprengimótorinn rennandi vatn, salerni, holræsi, pípulagnir, hreinlæti, fjarskipti, skemmtun, efni efnafræðinnar og bensín; frá 1870 til 1900 og sem bjó í haginn fyrir tímabilið allar götur fram til 1960, er síðasti leggur komst á fætur; III. tölvur og upplýsingatækni.

• En það er alveg sama hve lengi við veltum okkur upp úr nítjándu öldinni; almenningur lifði, bjó og dó í fátækt. En ríkidæmi almennings í dag er afleiða hinna fyrstu leggja Iðnbyltingarinnar, og kom ekki til almennings fyrr en á okkar dögum.

• Frá 1960 til dagsins í dag hefur hraði hagvaxtar Vesturlanda hins vegar staðið á fallandi fæti og nálgast kyrrsetningu. Hér getur maður valið að trúa á tvennt: að síðasti leggurinn - tölvur og upplýsingatækni - frá 1960 og til í dag, eigi ennþá eftir að skila okkur því besta. Að það besta sé ennþá í vændum fyrir okkur öll. Eða hins vegar - að hagvöxtur muni hverfa næstu 400 til 1000 árin eða svo. Munu tölvur og tölvutækni skila sér eins og til hefur verið sáð? Það er alls óvíst. Og ef það gerist ekki í meira mæli en hingað til hefur gerst, þá erum við í stórkostlegum vandræðum til frambúðar. Stórkostlegum vandræðum!

Um orkuframleiðslu og orkugeirann gilda allt önnur lögmál og reglur. Fjárfestingar í þeim geira eru undirstaða þess að yfirhöfuð sé hægt að byggja hér eitthvað upp í öllum öðrum hlutum samfélagsins og nýta sér framfarir.

Að framleiða rafmagn og að eiga orkufyrirtækin sjálf, er jafn mikilvægt fyrir Íslendinga eins og það er fyrir lýðræðislegt stórveldi að hafa standandi herafla til varnar gegn árásum kommúnista sem og annarra andlýðræðislegra afla. Einkavæddur private Ryan dugar ekki, eins og sagan hefur sannað.

Með því að koma með svona tillögur gerir hin þrönga flokksforysta Sjálfstæðisflokksins sig að fíflum sem engu geta af stað komið öðru en þrotabúskap.

 

Sjálfstæðiflokkurinn verður að fá nýja forystu. Það er lífsspursmál. Fólk með leiðtogahæfileika verður að bjóða sig fram til forystu fyrir flokkinn og taka áhættu. Ellegar pakka saman fyrir full og allt. Færa þarf fórnir. 

Fyrri færsla

 

Framsóknarflokkurinn hefur