Forsetinn og meiri-hluta-þvættingurinn

Grettir Björnsson leikur hina mögnuðu og ódauðlegu Austfjarðarþoku eftir Inga T. Lárusson

****

UM FREKAR STUNDVÍSAN ÞVÆTTING Í AÐDRAGANDA FORSETAKOSNINGA

Ef kjósa á um hvar höfuðborg lands á að vera, þá er nóg að úr því sé skorið með því að sá bær eða sú borg sem fær flest atkvæði hljóti kosningu sem höfuðborg. Óþarfi er krefjast þess að sú borg sem fái meiri hluta atkvæða kjósenda sé valin, því sú staða næst yfirleitt aldrei, nema þá með því að beita gervilýðræði sem felst í því að fækka valkostum þannig að enginn kjósandi fengi þá niðurstöðu sem hann óskar sér, eða jafnvel niðurstöðu sem fengi minni raunverulegan stuðning en fyrsti bær á listanum fengi þegar menn láta sér nægja að sá bær sem fái flest atkvæði verði fyrir valinu

Til dæmis er hálf einræðisherralegur forseti Frakklands, samkvæmt endalaust útópískum stjórnarskrám í óteljandi útgáfum, yfirleitt kosinn í tveimur umferðum þar sem niðurstaðan í síðari umferðinni er allt önnur en niðurstaðan úr þeirri fyrri. Þarna eru kjósendur yfirleitt ekki að fá það sem þeir vilja heldur er verið að etja þeim gegn hvor öðrum til að koma í veg fyrir að niðurstaðan úr fyrstu umferðinni ráði úrslitum. Þarna ganga þá kosningarnar út á að koma í veg fyrir X eða Y, í stað þess að stuðla að því að þjóðarviljinn eins og hann best getur orðið nái fram að ganga. Þetta er hræðslukerfi. Ekki er verið að láta þjóðarviljann eins og hann í raun er koma til að minnsta kosti framkvæmda eins og best getur orðið. Þarna mun alltaf ríkja ófriður og fátt ganga upp nema þá helst það að koma í veg fyrir eitthvað, í stað þess að stuðla að einhverju. Þetta kerfi jafngildir því að brenna niður þá bæi eða borgir sem hlutu kjör sem höfuðborg þar til aðeins einn bær eða borg stendur eftir á listanum og sem þá er sjálfkjörin. Slíkt er ekki lýðræði heldur hræðsluræði

Aþena hin forna var slæmt dæmi um meirihluta-hræðsluræði fyrir hádegi, og annað eftir hádegi

Forseti Íslands er höfðingi þjóðarinnar eins og hún best getur komið sér saman um. Hann er höfuðborgin í mannsmynd og hann gæti haft aðsetur hvar sem er í landinu, ákveði Alþingi það

Reykjavík ætti til dæmis, að mínu mati, ekki að vera höfuðborg Íslands lengur, því hún er að breyta sér í gettó og sveitarstjórnarfarslegt misfóstur á borð við Heiðnikirkjuveldi háskólans, þar sem turn-truntur predika ýtrasta þvætting úr turnspírum. Reykjavík á titilinn sem höfuðborg landsins ekki skilið lengur. Reykjavík er búin að vera. Hún er mannfjölda hræðsluræði aðeins. Forseti Íslands býr því ekki þar, skiljanlega, því þar myndi hann farast

Forsetinn er fyrstur meðal jafningja, oftast nær. Og þannig á það að vera. Innfluttur konunglegur plebbi, annar af tveimur, frá Danmörku, er það ekki

Allir forsetar Íslands hafa verið miklu betri en lögsambærilegir forsetar erlendis

Gleðilegt nýtt ár  

Fyrri færsla

Gervigreindar-fellibyl í vatnsglösum lokið