Leita í fréttum mbl.is

Bloggfærslur mánaðarins, júní 2012

Ætla að stíga út úr þjóðfélagi Ríkisútvarpsins og kjósa Ólaf

Sá eini forsetaframbjóðandi sem virðist gera sér grein fyrir því að spurningin um setu á Bessastöðum er sú, hvort áfram sé og verði til eitthvað lýðveldi Íslendinga til að vera forseti í, er að mínu mati Ólafur Ragnar Grímsson.

Því hefur ég mitt ákveðið um mig mitt, að við nokkuð samstiga ætlum stíga út úr þjóðfélagi Ríkisútvarpsins og inn í lýðveldi Íslendinga á morgun til að kjósa hann Ólaf Ragnar Grímsson. Ég gerist stigamaður.

Óska ykkur öllum til hamingju með hið dýrmæta fullveldi og sjálfstæði Íslands. Staðan er svona

Fyrri færsla

Gagn og gaman um evru í DDRÚV


Gagn og gaman um evru í DDRÚV

DDRíkisútvarpið sýndi fimmtán mínútum of seint í gærkvöldi nokkurs konar litla gula hænukverið úr Gagnlaust gaman fyrir forsætisráðherra Íslands. Þátturinn var eins yfirborðskenndur og við var að búast frá dagskrárgati DDRÚV um ESB. Samtök Evrópusambandssinna á Íslandi kölluðu þáttinn jafnvel fyrir "heimildarmynd".

Þátturinn gat þess ekki hvað evran er. En hún er reglugerðarbyggð mynt. Hún byggir á reglum sem Þýskaland samdi sérstaklega fyrir sig. Mikið var rætt um þessar reglur sem hvergi gilda um neina mynt heimsins nema þessu einu. Það er vegna þess að myntin byggir á "regluverki" sem koma á í veg fyrir að hún sé notuð sem neitt annað en hún er; pólitískt verkfæri. Þessi Marðarspelkusáttmáli Evrópusambandsins var vafinn utan um myntina til að reyna að forða ríkjum frá því að koma sér í þær aðstæður sem krefjast peningaprentunar.
 
Myntin þolir einfaldlega ekki að hún sé notuð sem mynt því á bak við hana vantar ennþá ríkið sem ber myntina raunverulega uppi. Þó svo að myntin sé eins konar einkamynt og aukaseðlabanki fyrir móralskan jöfnuð Þýskalands við umheiminn — sem aðeins má sýna hagnað á kostnað annarra — þá vantar myntina hinn sameiginlega skattgreiðanda. Þess vegna verður í hvelli að stofna ríkið sem á að bera uppi evrumyntina áður en hún rústar því sem hún var stofnuð til að sameina og slökkva á; þjóðríkjum Evrópu.

Og svo gleymdist að minnast á að nú er Þýskaland búið að handjárna 18 lönd í Evrópu við sig í læstu gengisfyrirkomulagi sem er mörgum sinnum verra en gamli gullfóturinn. Þetta er sogrör Þýskalands niður í öll ríki myntbandalagsins og með tímanum öll þau ríki sem hafa gengið í ESB; nema Stóra Bretland og Danmörk. Og í stjórnarskrá Evrópusovétsambandsins — sem öll ríkin hafa gengist undir — stendur svart á hvítu að mynt þess ER evra. Það tók 27 ríki sambandsins 7 ár, ég endurtek, heil sjö ár! að staðfesta þessa stjórnarskrá, þó svo að næstum enginn borgari í sambandinu hafi fengið að láta í ljós álit sitt á þessari stjórnarskrá sem þeir eiga að lifa og deyja undir.  

Stjórnarskrá Evrópusambandsins fyrirskipar ákveðið "samfélags- og efnahagslegt lífsmódel" eða líferni í öllum ríkjum sambandsins fyrir alla þegna sovétsambands ESB, alveg eins og stjórnarskrá gömlu Sovétríkjanna gerði; en hún fyrirskipaði að kommúnismi væri hið eina leyfilega og löglega samfélags- og efnahaglega lífsform fyrir alla borgara og fyrirtæki innan landamæra Sovétríkjanna. Út frá stjórnarskránni þeirri ættu allir að skoða æðstu dómstóla gömlu Sovétríkjanna og því næst allan æðsta dómstól Evrópusambandsins, lög hans, dóma og túlkanir; þ.e.a.s. Evrópudómstóllinn (ECJ) e. European Court of Justice.

ECJ-dómstóll Evrópusambandsins styður aðeins þau "réttindi" borgara og fyrirtækja innan sambandsins sem stuðla, hvetja og vinna að ákveðnum málstað sem njörvaður er niður í undirstöðu allra sáttmála Evrópusambandsins; "Une certaine idée de l'Europe" eða "hinni sérstöku hugmynd um Evrópu(sambandið)". Þessi hugmyndagloría um Evrópu ER dómstólinn sjálfur, lög hans og túlkanir. Hún er Dottin niður til Jarðar sem framandi geimvera og illfygli mikið. "Réttindi" boragranna eru af ECJ-dómstólnum aðeins leyfð ef þau stuðla að "meiri sameiningu" (integration). 

Og það þýðir í praxís að dómstóllinn mun alltaf dæma þessari "samruna hugmynd um Evrópu" í hag og vaða yfir öll stjórnarskrárbundin réttindi þegnana í öllum aðildarríkjum. Réttindi borgarana á lagasvæði dómstólsins — og sem hann skammtar — eru bara til í raunveruleikanum ef þau gagnast, stuðla að og styðja við þessa "hugmynd um sameinaða Evrópu". Ef þau stangast hins vegar á við "hugmyndina um sameinaða Evrópu" þá eru réttindi borgarana ekki til (non existing) í augum dómstólsins.

Lengra nær hinn heimspekilegi grundvöllur og lagarammi dómstólsins ekki. Þetta er í eðli sínu einræðisleg uppskrift (e. totalitarian concept) að nýju helvíti á okkar Jörð. Þetta er kjarninn í ESB. Og þetta er nýtt sovét, eins og við mátti búast af meginlandi Evrópu. 

Við eigum að segja okkur úr EES og lifa undir þeim lögum sem aðeins við sjálf setjum fyrir okkur sjálf og bara fyrir okkur sjálf. Magna Carta frá 1215 verðum við ávalt að muna. Fátt verður mikilvægara í þeirri afar slæmu framtíð sem herja mun á okkur frá hinum nýju Evrópusovétríkjum ESB.
 
Fyrri færsla
 

Ríkissjóði Kýpur hent út úr ECB-aukaseðlabanka Þýskalands

Financial Times 26 júní 2012 - Cypriot government securities cannot be used as collateral
Úr yfirlýsingu ECB til Financial Times í gær. 
 
Þá er það gert. Fyrsta ríkissjóði evrulanda hefur nú verið hent út úr ECB-seðlabanka Evrópusambandsins. Ríkissjóði Kýpur er frá og með í gær bannaður allur aðgangur að eina seðlabanka landsins. Kýpverska ríkið á enga mynt lengur og hefur algerlega misst hið fjármála- og peningalega fullveldi sitt. Því var hent í ruslið. Þetta gerðist fyrirvaralaust í gær. Bankakerfi Kýpur getur því ekki lengur farið með ríkisskuldabréf þjóðkjörinnar ríkisstjórnar fólksins á Kýpur inn í ECB-seðlabanka landsins í Frankfurt í Þýskalandi — eins og öll evrulönd verða að gera — og lagt þau þar inn sem veð gegn evrupeningum þeim sem koma út úr hinni sovétpólitísku peningaprentvél sem ECB Aukaseðlabanki Þýskalands einn hefur sovétsáttmálalegan einkarétt á að gefa út á Kýpur; sem og alls annars staðar í evrusovétríki Evrópusambandsins.

Þetta gerðist eftir að evruknúið bankakerfi Kýpur — samkvæmt 1979-fæddu ERM I, II og III harakiri sjálfsmorðsregluverki evrulanda — kyrkti á undanförnum árum ríkissjóð fólksins í landinu handa Þýskalandi, þannig að matsfyrirtækið Fitch lækkaði lánshæfniseinkunn evruríkissjóðs Kýpur niður í ruslflokk í gær. Lánstraust Kýpur er einungis metið af þrem alþjóðlegum matsfyrirtækjum þannig að ríkissjóður landsins getur ekki stutt sig við hækjumat hins fjórða fyrirbæris, eins og sum önnur og mikilvægari evrulönd gera. Og svo er Kýpur það fámennt land og ei á nokkurn hátt kerfislega mikilvægt fyrir ECB-seðlabanka Evrópusovétsambandsins, að vel er hægt að ganga í skrokk á því — skilja höfuð þess frá bolnum — og síðan útstilla þessu litla eyríki sem brennandi aðvörunarmerki í útstillingargluggum myntbandalagsins.
 
Á Kýpur sem sogaðist upp í evrumynt sovétsambandsins þann 1. janúar 2008, búa aðeins ein milljón manns og er þessi eyja því án mikilvægis fyrir neinn merkilegan í reykfylltum bakherbergjum ráðstjórnarríkis þess sem Jóhanna Sigurðardóttir og Steingrímur J. Sigfússon hafa sótt um inngöngu í; fyrir þína hönd sem og allra annarra Íslendinga, með kosningasvikum og lygavefgerð.

Frelsið er forsenda lýðræðis. Ekkert land getur frjálst verið í Evrópusambandinu. Þess vegna verða þau öll sovétríki. Og einmitt þess vegna hafa Jóhanna Sigurðardóttir, Össur Skarphéðinsson, Steingrímur J. Sigfússon og Ögmundur Jónasson sótt um að Ísland verði eitt af sovétríkjum Evrópusambandsins. Þar munu þau geta setið fast eins og elítærar klessur ofan á Íslendingum, án nokkurrar ábyrgðar og áhættu. Þar ætla þau lýðveldi okkar Íslendinga dauða sinn.

Krækja
 
 
Fyrri færsla
 
 

Sogrör Þýskalands

Þegar hagkerfi og ríkissjóður Þýskalands var á barmi hruns á seinni helmingi tíunda áratugs síðustu aldar — vegna sameiningar tveggja þýskra óreiðuríkja sem þá smellti af stað innbyggðum og næstum genetískum Hegelískum lokunar budduviðbrögðum þýskra neytenda — þá braut þýska ríkið Marðarspelkusáttmála Evrópusambandsins — sem það sjálft samdi — og neitaði að lagfæra skaðann sem ríkisstjórn Helmuts annars í raðseríu gagnslausra þriggja slíkra olli á Vestur- og Austurþýsku hagkerfunum vegna óstjórnlegrar nísku og nirfilsháttar. Engin innlend örvun kom úr eigin vasa, heldur var strax nýdd niður girðing Marðarspelkusáttmála allra evruríkja og stóra sogrörðið pantað frá nýstofnuðum Aukaseðlabanka Þýskalands í Evrópusambandinu. Sogrörinu var svo stungið á kaf ofan í hagkerfi Suður-Evrópu með því að lækka sérpantaða þýska stýrivexti allra ríkja myntbandalagsins niður í það í Þýskalandi lægsta frá lokum seinni heimsstyrjaldar, eftir pöntun frá Berlín og París, sem nokkru áður hafði öskrað "frekar Hitler en Blum" í því fimmfalda miðstjórnarkonungsríki Frakklands. Evrópa er því sprengd í loft upp á ný, samkvæmt þýsk-franskri áætlun.

Hin Hegelíska Sonderwegaða svikagerð Bismarckssambandríkis Þýskalands hefur alið af sér þjóð sem hatar ríki sitt og landsstjórnmál þess. Hatar lands- og nú Evrópustjórnmál Þýskalands sem lifa og nærast á því að pína þjóð sem aldrei var til. Fólk þessa ríkis hefur aðeins einn tilgang fyrir iðnaðarelítuvædda ESB-stjórnmálastétt landsins: að vera stanslaust misnotað til að fjármagna brjálsemisdraumafabrikku glötunar í húsi númer 1871 við götu Evrópu. Öllu var logið að fólkinu frá upphafi þessa ómögulega sambandsríkis. Afleiðingarnar fyrir Evrópu eru sorglegar og því miður krónískar. Það eina sem þetta sambandsríki kann er ekki húsum hæft og hefur aldrei verið. Kann lítið annað en krónískt að neita að borga og svelta sig síðan í hel þegar lífið fæst ekki gratís í gegnum sogrör. Stjórnmálamenn og stjórnendur ritvélafyrirtækja Þýskalands sem tileinka sjálfum sér heiðurinn af einhverju öðru en rústum eigin verksmiðja, ættu að skoða betur í buddu sína. Hún er tóm. Jafn tóm og Neuer Markt hlutabréfavísitala Þýskalands er núll og sá markaður allur lokaður og í rúst lagður. Því er kropið við altari sogrörsnýskunnar á ný.
 
Allt í Evrópu mun því enn á ný verða hroðalega krónískt hryllilegt. Kínverjar Evrópu hafa fengið völdin á meginlandinu aftur.
 
Fyrri færsla
 

Þetta er Evrópusambandið orðið

Hún er mögnuð staðan sem komin er upp á meginlandi Evrópu á ný. Erfitt er að lýsa henni fyrir ykkur því nýtt normal hefur nú myndast í höfðum fólksins sem býr í nútímanum. Fólksins sem andar og lifir einmitt daginn í dag og alla daga nútímans í rauntíma. Nýr raunveruleiki hefur á síðustu tveim árum náð að myndast. Nú get ég því ekki lengur sagt við ykkur "sjáið þið, hvað sagði ég, allt aðgengi ekki bara eins heldur margra evruríkja að alþjóðlegum fjármálamörkuðum hefur lokast" og þeim hefur hjálparvana verið komið fyrir í öndunarvél. Inni í miðri evrunni og inni í miðju Evrópusambandinu. Þetta þýðir ekki að segja við ykkur né við neinn annan í dag, því flest fólk hefur vanist því inni í höfðinu að hlutirnir á meginlandi Evrópu séu einmitt orðnir eins og þeir eru. Að nokkur heil ríki séu fallin og hersetin af hræðilegum grunnleggjandi vandræðum. Alveg öndvert við það sem átti að gerast og sem þeim var sagt að myndi gerast. Orðin eins og það ástand sem sagt var að Evrópusambandið hafi upphaflega verið stofnað til að koma í veg fyrir að gæti orðið.
 
Skyndilega veltur allt á því í 27-ríkja sambandi að eitt —og aðeins eitt— ríki meginlandsins snúi þumalfingri sínum annað hvort upp eða niður. Öll 27 ríki Berlín-Parísar halda niðri í sér andanum á biðstofuganginum við svartar dyr Þýskalands. Þetta átti alls ekki að geta gerst og allra síst svona fljótt og hratt eftir að síðustu heimsstyrjöld meginlands Evrópu lauk. 

Þó svo að hinn þjóðkjörni leiðtogi eins öflugasta stjórnmálaflokks Ítalíu hafi skoðun á þjóðmálum lands síns og hann var af fólkinu kjörinn þar til valda í apríl 2008— þá skiptir það Ítalíu ekki máli, því í forsætisráðherraembætti landsins situr nú fyrir náð og miskunn eitt ókjörið evruknúið möppudýr hins yfirríkislega Evrópusambands sem buktar sig í rétta átt. Sem biðstofuráðherra Brussels. 

Þetta er Evrópusambandið. Það er orðið allt það sem það átti að koma í veg fyrir að gæti gerst. Og þetta er að gerast einmitt vegna sjálfrar tilvistar og stofnunar Evrópusambandsins. Stofnun þess hafði frá upphafi ekkert með frelsi, frið og hagsæld að gera. Ekkert. Og hún hafði allra síst neitt með lýðræði að gera. Frá upphafi var þessi endir óhjákvæmilegur og hann er samkvæmt allri áætlun Rómarsáttmálans. Eitt stórt nýtt sovétríki Evrópusambandsins er því að fæðast.
 
Fyrri færsla
 

Forseti keisaralegrar framkvæmdastjórnar Evrópusambandsins talar

Bein krækja á myndbandið er hér og hér.
 
Þessi yfirríkislegi maður — sem enginn kjósandi í 28 lokuðum löndum ESB hefur nokkru sinni kosið — segist ekki vera kominn á 20-landa neyðarnauðarfund ríkustu landa veraldar til að láta fræða sig um neitt, né taka við lærdómi frá neinum. Hann kennir Bandaríkjunum Norður Ameríku um ófarir myntbandalags Evrópusambandsins. Alveg.

Þegar fjármálakreppan skall á, var eitt af hinum fyrstu verkum ríkisstjórnar Bandaríkjanna að tryggja það að enginn erlendur aðili myndi tapa fé á neinum skuldbindingum sem bandaríska ríkið ábyrgðist eða sem það gæti hugsanlega túlkast sem standandi í ábyrgð fyrir. Seðlabankastjóri Bandaríkjanna, Ben S. Bernanke, fór með æluna í hálsinum inn í AIG-tryggingafélagið til að forða því að bankakerfi evruríkja stæðu ekki sem sú dinglandi 80-sinnum uppgíruð fjármálarúst sem það var og er enn þann dag í dag. AIG tryggði skuldbindingar bankakerfa Evrópu. Síðan var komið í veg fyrir að Freddie Mac og Fannie Mae yllu erlendum aðilum tapi.
 
Í þrígang —síðan 2008kreppan skall á — hefur seðlabanki Bandaríkjanna opnað FX skiptalínur sínar til evrulanda upp á gátt svo að bankakerfi þessara landa myndu ekki deyja, því enginn alþjóðleg fjármálastofnun á millibankamarkaði vildi lengur lána þeim peninga svo þau gætu staðið við skuldbindingar sínar í Bandaríkjadölum.
 
Þar á undan björguðu Bandaríkin löndum Vestur-Evrópu undan morðmaskínu Sovétríkjanna. Og þar á undan var löndum Evrópu bjargað af Bandaríkjamönnum undan rústameistara meginlandsins —herr A. Hitler— og þeirri dialektísku útrýmingarmorðvél sem studd var af m.a. Prísarveldi Frakklands og Rómarfábjánum á Ítalíu. Þar á undan aðstoðuðu Bandaríkin við að slökkva elda Vilhelmínu Bismarcks & Co. Og nú kemur þessi maður frá Portúgal og predikar brjálæðið áfram.
 
Germany 1866-1945 - The Institutional Structure of the Empire - G. A. Kraig síða 38-39
Gordon A. Craig 1978; Germany 1866 til 1945 bls. 38 til 39
 
Reiði fólksins í löndum Evrópusambandsins er nú orðin svo glæringalega logandi og eldfim að þar berja menn viðmælendur sína í beinum sjónvarpsútsendingum niður með hnefunum; við lófaklapp. Og það gerist í landi sem hefur verið aðili að aðli Evrópusambandsins í 30 ár og meðtekið byggðastefnu sambandsins í formi tugmiljarða rússagulls frá Brussel í þessi sömu 30 ár og sem nú hefur sprengt allt landið í loft upp innan frá. Engum til gagns en öllum til ógagns. Þetta er hið yfirríkislega valdaverkfæri Brusselveldisins sem er að þróast yfir í meginlands-sovétríki Evrópusambandsins, eftir 55 ára fæðingarhríðir undir fölsku flaggi. Peningar og illa fengnir fjármunir þess eru helstu valdaverkfærin þar í dag; - vel að merkja innan hinnar sérsniðnu Hagl-lagasúpu sambandsins.

Svona talar engin opinber fígúra nema þeir sem klæddir eru í hin nýju föt keisarasovétríkis meginlands Evrópu. Hatrið á Bandaríkjunum og engilsaxneskum kapítalisma þeirra er hið sanna sameiningarafl valdaelítu Evrópusambandsins. Þvert á það sem utanríkisstefna Bandaríkjanna í einfeldni sinni svo ranglega hefur byggt sitt allsherjar útkíkk á (view), allt frá árinu 1871; að minnsta kosti opinberlega. Þetta mislagaða útkíkk þröngvaði því miður Stóra Bretlandi upp í horn frá lokum seinni heimsstyrjaldar. Og sem var afar slæmt fyrir Breta. Þeir voru þrátt fyrir allir hinir stóru og seigu sigurvegarar í fastri búsetu við meginland Evrópu.

Var Condoleezza Rice kannsi sú fyrsta til að koma auga á mistök stuðningsins frá 1871? Það veit ég ekki. En George Bush hinn yngri hefur líklega —hið innra með sér— vitað þetta í alllangan tíma. Vitað að hið opinbera útkíkk utanríkisstefnu Bandaríkjanna yfir til meginlands Evrópu, var gömul tálsýn. Byggt á heimatilbúinni ósk(hyggju?) eftir hinu góða og hinu frjálsa.
 
Meginland Evrópu er því miður varanlega ónýtt. Svampétið og rotið niður í gegnum kjölinn sem eitt samfellt og órjúfanlegt 130 ára stórslys nútímans í langri mannkynssögu Jarðar.
 
Ísland má ekki og getur aldrei allsgáð verið samferðarmaður meginlands Evrópu til eilífrar glötunar
 
Fyrri færsla
 

Dular(fjár)mögnun Þýskalandsgerfisins

Federal Republic of Germany - skuldatryggingaálag pr 15 júní 2012
Bloomberg; CDBR1U5:IND
 
Frá því að fjármálakreppan skall á árið 2008 hefur það verið mér hulin ráðgáta hvers vegna hinn svo kallaði fjárfestingaheimur hefur álitið ríkissjóð Þýskalands vera örugga höfn. Jú, mikið rétt, ávöxtunarkrafan á ríkissjóð Þýskalands hefur lækkað og lækkað. En það er nú bara það sem gerst hefur um víðan heim vegna þess að einkageirinn er enn í losti. En það hefur skuldatryggingaálagið á þýska ríkissjóðinn hins vegar ekki gert. Það hefur ekki lækkað, heldur bara hækkað og hækkað. Það er nú 104 punktar og fer sífellt hækkandi. Álagið á ríkissjóð Bandaríkjanna er 49 punktar og haggast varla þrátt fyrir að Standard & Poor's hafi eitt fyrirtækja lækkað landið í einkunn fyrir tæpu ári síðan. Og þrátt fyrir þessa lækkun S&P greiða fjárfestar nú ríkissjóði Bandaríkjanna fé fyrir að geyma peninga sína. Þeir borga með sér þegar um verðtryggð ríkisskuldabréfakaup er að ræða. 

En hér verðum við að muna fast að hið sama hélt þessi svo kallaði fjárfestingaheimur um evruríkissjóði Grikklands, Spánar, Portúgals og Ítalíu á skynvilluárum evrunnar frá 2002-2007. Þar leiddi frú hauslaus Frankenstína eiginmann sinn að veisluborðinu í fábjánalandi evrunnar í hinu margfræga boði Brusselveldisins. Þetta boðsborð og allt sem á því var er nú horfið og fjárfestar dingla um tómarúmið í lausu lofti. Vita ekki sitt rjúkandi ráð sem svo sannarlega var aldrei til, þegar betur var að gáð í langt og hart sóttar háskólagráður þeirra í búnkavís.
 
Hvar er betra sönnunargagn um þessa firru fábjánaskapar að finna en einmitt um borð í ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingríms J. Sigfússonar. Þar er höndum og fótum klappað klárt í sokkna bátana sem sukku við bryggjuna vegna þess að stjórnin þorði aldrei að láta út höfn. Hún fann því ekki neitt og hefði aldrei fundið í Ísland. Liggur bara sem fúnaður sokkinn floti bundin við Noregsbryggju.

Halda fjárfestar virkilega að hin aldraði mannfjöldi Þýskalands, sem fækkar sér um nokkur hundur þúsund manns á ári, sé borgunarmaður fyrir einhverju? Að þýska þjóðin, sem á góðum degi tímir varla að snýta sér, ætli að borga þessa þvælu þegjandi?
 
Fróðlegt verður að fylgjast með útgöngum
 
Fyrri færsla
 


Áfram er ESB byggt eitthvað út í loftið

Allir eru að reyna að átta sig á því hvað fram fer inni í sjálfri Frankensteinfabrikku Evrópusambandsins. Eru að reyna að átta sig á hinu upplýsta gegnsæi þess. Og enginn maður veit heldur hvar sjálf frabrikkan er staðsett né hvernig hún lítur út, utan frá séð. Þannig er að búa inni í svartholi.
 
Þeir sem þar eru í sínu vel þekkta öngva sambandi við sambandið — borgararnir sjálfir — og sem samtímis eru í engu sambandi við það_var_nefnilega_það_kjörna fulltrúa sína, bíða nú eftir að sveinsstykkið í buxum Brusselveldisins láti af sér vita þegar það verður loksins alveg tilbúið til að kollvarpa tilveru fólksins í nútíð og um langa framtíð.

Giskað er á að unnið sé að nýju Evrópubankasambandi - eða nýju Evrópuríkisstjórnaskuldasambandi - eða nýju Evrópubjörgunarsambandi sem bjarga á löndunum frá Evrópusambandinu - eða alla vega að einhverju sem leyst getur ókjósanleg fötin niður um fyrirbærið þannig að keisarinn fái nú loksins notið sín nakinn.

Það er ekki gott að segja hvað verður. Ríkissjóður Spánar hefur cirka þrjár vikur til að sjúga þann merg sem eftir í beinagrind Evrópusambandsins, áður en Ítalía syngur.

En eitt er þó hægt að segja hér: Þegar enginn veit lengur hvað fæst fyrir atkvæðin hjá þeim stjórnmálaflokkum sem stofnuðu allt Evrópusamband Brusselveldisins frá upphafi, án raunverulegs umboðs frá kjósendum, þá munu kjósendur í síauknum mæli kasta atkvæði sínu á þá flokka sem voru ekki viðriðnir byggingu ferlíkis þessa út í nótt og ekki neitt. Þeir munu kjósa þið_vitið_hvað. Og flýta sér að því áður en kosningar verða alveg bannaðar nema til Brussel
 
Fyrri færsla
 

Lærdómur kjósenda af Steingrími J. Sigfússyni

 

„Annars er lærdómurinn einfaldur og hægt að setja hann fram á mannamáli. Menn geta ekki eytt meira en þeir afla, óháð mynt. Ef þú gerir það kemur það í bakið á þér og skiptir ekki máli hvort það er í dollar, evru eða krónum,“ sagði Steingrímur.

 

Þetta er maðurinn og kosningasvikarinn Steingrímur J. Sigfússon sem hér talar. Hann sótti örvæntingafullur umboð sitt til kjósenda íslenska lýðveldisins í Alþingiskosningum vorið 2009, eftir áratuga höfnun kjósenda. Umboðið sem hann fór fram á að fá hjá kjósendum landsins var að vera alger ESB andstaða við allt það sem hann er og hefur verið að gera og er að pína aðra til að gera sem umboðslausir fulltrúar kjósenda sem veittu honum heldur ekki neitt slíkt umboð. Umboðið sem hann aflaði sér sveik hann út úr kjósendum. Það er öllum ljóst.

Hann eyddi ekki bara öllu því sem hann aflaði sér, heldur eyddi hann einnig því sem hann aflaði sér ekki. Pólitískur plattsmiður sem tekur atkvæði og selur þau til að snúa þeim upp í andhverfu sína. Þessi maður og flokkur hans hefðu annars ekki komist til valda. Hefðu ekki fengið svona mörg atkvæði nema með þeim loforðum sem gefin voru til þess aðeins að svíkja þau.

Þessi maður situr nú eins og elítær klessa ofan á kjósendum á miklum fullum launum við að svíkja allt og meira en það sem hann hafði aldrei fengið umboð til. Það eru svona menn sem rústa lýðræði, eyðileggja lönd og sundra þjóðum. Þetta er Evrópumaðurinn hinn margfaldi. Kosningasvikarinn og líklega huglausastur maður íslenskra stjórnmála nokkru sinni; Hinn gamli fulltrúi Sovétríkja og hinn nýji fulltrúi Evróputortímingarsambandsins. Tvífarinn Steingímur J. Sigfússon sem nú predikar brussleska þvælu í þingsal við Austurvöll. Styrktarfélagi vangefins Evrópusambands.

Hvaðan kemur þessi stjórnlausa pólitíska græðgi? Hversu ömurlegra getur þetta orðið, ég spyr. Mig langar að gráta.

Fyrri færsla

Hér hvílir 14. stærsta hagkerfi heimsins fallið úr evrulosti 


mbl.is Stöndum frammi fyrir breyttu ESB
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Hér hvílir 14. stærsta hagkerfi heimsins fallið úr evrulosti

Nú jæja. Þá er Spánn fallinn. Evru-bankakerfi landsins er komið í þrot. Komið í peningalegt mynt- og fullveldisþrot. Og á leið með að draga ríkissjóð Spánar með sér í eilífu falli ofan á borgarana í landinu sem var, en sem var þó aldrei í reynd. 1930-legt ástand ríkir á Spáni með hræðilegu atvinnuleysi sem mælist 51,5 prósent hjá ungu fólki og 24,3 prósent hjá þeim sem eftir eru á vinnualdri í þjóðinni. Fullveldið er farið og brauðmylsnu lýðræðisins hefur verið sópað af borðinu á ný. Allt er nú skammtað frá Brussel-Berlín-París samkvæmt skammtafræði meginlandsins alla daga vikunnar í 24 stunda 365 daglegu Brubepagate stjórnarfari sem ríkt hefur áratugum og jafnvel öldum saman.
 
Svo margir eru orðnir ónæmir fyrir hörmungarástandinu á Spáni og í öllu Evrópusambandinu, að þeir eru hættir að taka eftir dauðanum. Svartadauðamynt embættis- og stjórnmálamanna Evrópusambandsins í Brusselveldinu vinnur sína þöglu fjandans vinnu dag hvern. Þið vitið hvaða mynt er um að ræða; Gaukshreiðurs gjaldmiðil embættis- og stjórnmálamanna hinna Nýju Sovétríkja Evrópusambandsins. Gjaldmiðil nýja veldisins.

Fyrsti björgunarhringurinn handa bankakerfinu á Spáni nemur 10 hrikalegum prósentum af landsframleiðslu. Þessi pakki á eftir þrefaldast í það minnsta, því eins og er sést aðeins toppurinn á þeim borgarísjaka sem embættisstjórnmálamenn og seðlabankafyrirbæri Evrópusambandsins hafa skapað allar götur frá 1957. 

Áður fallin evrulönd eru Grikkland, Írland, Portúgal, Kýpur ásamt ERM II fylgihnöttum við Eystrasalt. Nú eru þau sem sagt fimm evruríkin sem komin eru í Blaupunkt öndunarvélina. Peningar landanna streyma því hraðar og hraðar inn til Berlín. Sem er eitt af höfuðvígum hinna sögulegu óreiðumanna Evrópu. Þar verða þeir slegnir til pólitísks ferlíkis.

Hvað á maður að segja? Á ég að segja hvað sagði ég 1000 sinnum? Nei það er ekki nóg. Hér ná engin orð yfir brjálæðið sem er í gangi í Evrópusambandinu. Þetta endar ekki. Endar ekki.

Á flestum heimsins blaðapappírum er fjallað um hvernig hægt sé að bjarga Evrópu frá Evrópu. Sannleikurinn er því miður sá að ekkert getur lengur bjargað Evrópu frá Evrópusambandinu. Þetta endar eins og áður, samkvæmt áætlun, eins og til var stofnað. Og það er aðeins ein ástæða fyrir því; meginland Evrópu er varanlega ónýtt. Svampétið og rotið niður í gegnum kjölinn sem eitt samfellt og órjúfanlegt 130 ára stórslys nútímans í langri mannkynssögu Jarðar.
 
Því miður er ekki hægt að skipta um heilabú í meginlandi Evrópu. Heilinn er áfastur. Og varanlega grætt í heila meginlands Evrópu er hið svarta heilabú HegelsSonderweg þvælan mikla sem svífur þar um; og svo hin díalektíska útópía sem gerir út af við hjartað. Lausamunir eru svo vel þekkt sænskt urg sem sarg og eitt og hið sama klessta verkið, ásamt hinu fimmta misheppnaða Frakklandi. En sjálfur Helgel og stærstur hluti Frakklands er það versta. Rætur Hegels ná svo víða á meginlandinu og þær ala af sér enn nýrri og eldfimari þvælur. Útkoman er ónýtt stjórnarfar, ónýt lög og ónýtur rent-seeking kapítalsmi af sérstakri tegund sem getur ekki þrifist í sterku lýðræði né stutt við lýðræðislega þróun í samfélögum.

Hér er eitt bréf frá Hegelian-heilabúnti til herra Wolf; Wolkenkuckucksheim
 
Fyrri færsla
 
 
 

Næsta síða »

Höfundur

Gunnar Rögnvaldsson
Gunnar Rögnvaldsson

Búseta: Ísland.
Reynsla: 25 ára búseta í ESB og fyrirtækja-rekstur í DK/ESB frá 1985 til 2010. Samband:
tilveraniesb hjá mac.com

Ég er hvorki skráður á Facebook, Twitter, Linkedin né á neinum öðrum "félags-vefjum". Aðsetur skrifa minna er einungis að finna hér á þessari síðu og á tilveraniesb.net og í blöðum og tímaritum

Bloggvinir

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband