Þjóðin hefur aldrei beðið um innlimun

Íslensk þjóð hefur aldrei sótt um inn í Evrópusambandið. Bara svo það sé alveg á hreinu

Þingmenn kjósenda sækja umboð sitt til kjósenda. En ekki öfugt. Þeir höfðu ekkert umboð frá kjósendum til að senda þessa ESB-umsókn af stað í upphafi. Ekki frekar en þröng klíka þingmanna hafði undir handjárnaglamri, pólitískum hótunum og valdasmiti neitt umboð fyrir hönd Lýðveldis Íslendinga til að sækja um inngöngu í Bandaríkin

Stöðva ber þetta ESB-víetnamska innlimunarferli Íslands inn í Evrópusambandið; umsvifalaust. Fjandinn hirði einkaumsókn ykkar inn ESB. Og screw the government!

Við Íslendingar trúum á landið okkar og á okkur sjálf. Við ætlum áfram að halda á hlutabréfunum í sjálfum okkur. Því við höfum óbilandi trúna og ætlum að sækja fast fram. Þið bréfhaldara-ESB-aular í stjórnmálum eruð verri en slefarar Veggjastrætis. Komið með bréfin ykkar, þið sem þorið ekki að halda áfram. Við kaupum ykkur út, því þið hafið aldrei verið og verðið aldrei þjóðareign. Með ESB-gjörðum ykkar hafið þið einungis sýnt og sannað að þið eruð up for sale

Út með ykkur og umsókn ykkar. Þið eruð ekki fulltrúar þjóðarinnar í þessu máli. Þið hafið ekkert umboð. Svona þjóðsvikamyllur á ekki að verðlauna með nýju lífi eftir dauðann. Umsóknina á umsvifalaust að fella niður og afmá verður ógjörning hennar á Lýðveldi okkar

Og önnur umsókn inn í Evrópusambandið má aldrei aftur koma á dagskrá Alþingis Íslendinga fyrr en að einlægur 75 prósenta meirihluti íslensku þjóðarinnar hafi í samfellt 10 ár sýnt að hún af fullri einlægni og heiðarleika vilji sækja um að Lýðveldið Ísland verði innlimað inn í Evrópusambandið. Þetta mál er þess eðlis

Fyrri færsla

Kommúnistar með menntun og kreditkort

Kommúnistar með menntun og kreditkort

Í fjögur ár hefur kristaltær ríkisstjórn kommúnista, sósíalista og stjórnleysingja séð um vörslu og notkun kreditkorts ríkissjóðs Íslands. Lýðveldið er því nú skuldum vafið og öll þjóðin hangir á skuldunum. Eða réttara sagt: skuldirnar hanga á þjóðinni, þær eru komnar í þjóðareign. Ískaldir og forhertir brestir fylgdu í kjölfar síðustu kosninga. Þær voru sviknar af foringjum kommúnista um leið og þeir komust til valda. Við erum því að glíma við tvöfalt áfall. Bankahrun og stjórnmálahrun allt að margra flokka og forystu þeirra. Fullveldi og sjálfstæði Lýðveldis Íslendinga hefur verið í hættu og býr enn við stöðuga hættu á þjóðsvikum

 

Efnahagsáföll

Flæði ferskra peninga eftir áföll er oftast þetta:

• fyrst fara þeir til hlutabréfamarkaðarins
• svo fara þeir til fyrirtækja
• svo fara þeir til fjárfestinga
• svo koma þeir til til neytenda í launum og framgangi 
• svo fara þeir inn í húsnæðismarkaðinn

Það eru tvær hliðar á fjármálinu; Upphaf og endir 

 

Ungt fólk sem hafði ætlað sér að hefja búskap og sá húsnæðisverð galhoppa upp í hæstu hæðir beint fyrir framan augun á sér, gæti vel hugsanlega farið að hugsa að um eins konar forsendubresti í steypunni hafi verið að ræða, fyrir einmitt það. Húsnæði er fyrst og fremst hugsað sem mannabústaður, en ekki loftblendi.

Verðtrygging er ekki stærsta vandamál Íslendinga. Flest íslensk heimili standa ágætlega og geta unað hag sínum þokkalega miðað við aðstæður. Ráða betur við greiðslur en oft áður undir áföllum og lífið almennt. Á bóluárum bankanna gerðist það að nokkuð stór hópur fólks tók lán með veði í þeirri hreinu eign sem það átti orðið í fasteign sinni til kaupa á t.d. hlutabréfum, sem of oft urðu einskis viðri og svo til að kaupa eina fasteignina enn, sem var að hækka í verði - og síðan eftir það, enn eina fasteignina í viðbót, sem hægt var að slá út á vegna væntanlegrar framtíðar-eignamyndunar, sem svo ekki varð

 

Hluti fólks hreinsaði einnig góðar innréttingar og ágætis húsbúnað út úr húsum sínum í stórum stíl og ók hvoru tveggja á ruslahaugana. Fór síðan inn í banka og tók veðlán fyrir ekki bara nýjum innréttingum og innbúi, heldur einnig þeim verðmætum sem hent var á öskuhaugana. Það gerði sér ekki grein fyrir því að það var að henda verðmætum.

 

Svo er einnig hópur sem lét ginnast af sölufræðum svo kallaðra þjónustu-ráðgjafa viðskiptabanka (sölumenn) og tók lán í myntum sem það fékk ekki laun sín greidd í.

 

Lýðveldið og frelsið

 

Tal sumra á góðum stundum um Lassaiz Fair stefnu nýlenduvelda 19. aldar er ágætis skemmtun fyrir suma. Þá tókst ríkisstjórnum Vesturlanda að kreista um það bil 5 prósent af þjóðarkökunni úr höndum fólksins með skattheimtu. Í dag er þetta hlutfall komið í gerræðisleg 40-50 prósent. Helming landsframleiðslunnar. Þá átti 98 prósent af fólkinu lítið sem ekkert og stóð ekkert annað til boða. Það átti hvorki húnsæði sitt né neinn sparnað. Stór hluti almennings bjó í sárri fátæk eða örbyrgð og oft á svo kölluðum fátæktar-görðum og endaði þar oft lífið sem annað hvor vesalingar eða örkumla berklasjúklingar. Allur sparnaður í þjóðfélaginu lá í eigum hinna fáu sem svo heppilega höfðu fæðst ríkir inn í réttar fjölskyldur með réttu eftirnafni. Þannig var þetta í útlöndum. Og réttu eftirnöfnin gilda þar mest enn.

Þarna var landsframleiðslan næstum engin, ríkidæmi almennings nánast ekkert og gat alls ekki myndast og varð því áfram ekkert, svo allt of lengi. Takir þú alla landsframleiðslu allra hagkerfa hins vestræna heims frá fæðingu Jesús Krists, þá er það svo, að á árunum frá 2000 til 2010 voru 27 prósent af öllum þeim vörum og þjónustu sem framleiddar hafa verið á þessu 2010 ára tímabili, framleiddar á einmitt þessum síðustu 10 árum allra þessara 2010 ára. Og hér er búið að leiðrétta fyrir fólksfjölda. Heimurinn í heild er hægt en bítandi að rísa úr sárri fátækt. Sértaklega eftir að kommúnisminn illræmdi, með háskólamenntun og auðlindir öreiganna í þjóðnýttri þjóðaregin, hrundi.

Það er því ekki á neinn hátt hægt að bera saman það sandkorn sem þá gat fæðst í hagkerfinu og það ríkidæmi sem þorri almennings í þjóðfélaginu býr við núna. Einnig er á engan hátt hægt að bera saman hvorki peninga- né fjármálakerfi þessara tvennu tíma.

Nú verða allir að taka á honum stóra sínum og muna að lántakendur eru þiggjendur. Þeir þiggja lán. Ekki er sjálfgefið að neinn vilji veita þeim lán. Fólk á ekki kröfu á hendur þeim sem hafa lagt peninga fyrir sem síðan er hægt að lána út til fólks sem vill fá lán fyrir húsnæði eða öðru. Fólk þarf því að stóla á að nægilegt framboð sé af peningum þannig að enginn einn aðili geti ekki stundað okur.

 

Þeir sem vilja ekki taka á sig verðtryggðar fjárskuldbindingar til húsnæðiskaupa ættu að taka óverðtryggð lán. Þau hafa hér staðið fólki til boða um langan tíma. En þar eru vextir að sjálfsögðu miklu hærri og glíman því mun erfiðari. Sérstaklega fyrir ungt fólk sem er að hefja búskap og hefur lítið sem ekkert svigrúm til að fjármagna óþarfa áhættutöku lánveitanda. Því þarna er áhættan miklu meiri fyrir báða aðila en undir verðtryggingu. Ég segi báða aðila því óverðtryggður fasteignamarkaður burðast með um á baki sínu löng og söguleg rústahrun markaðarins og misnotkun ríkisvaldsins á veikleikum þannig markaðs.

Það er óumræðilega mikilvægt að fólk vilji áfram spara upp og leggja fyrir. Aðeins þannig er hægt að veita lánsfé til fyrirtækja sem skaffa fólki vinnu við að búa til verðmæti sem síðan geta orðið að velmegun; sem er allt annað en velferð. Velferð getur því miður oft endað sem helferð (eins og nú) í höndum stjórnmálamanna. Því þarf að halda fingrum stjórnmálamanna frá fasteignum fólksins og taka kreditkort af menntuðum kommúnistum

Hinum, sem þykja þetta harðir kostir, má kannski bjóða að í kíkja í pakkhús Evrópusambandsins, þar sem Anja skúrar gólf og gerir hreint fyrir tvær evrur á tímann (332 krónur) í Stralsund í Þýskalandi. Henni sortnar fyrir augunum af bræði þegar hún les í dagblöðum um "þýska kraftaverkið í atvinnumálum", sem nú er notað sem tálbeitu-fyrirmynd handa öðrum evruríkjum á leið í þrot. "Ef ég gæti farið, þá væri ég fyrir löngu hætt og farin. Fyrirtækið hefur nauðgað mér í sex ár", segir Anja.

En Peter Huefken, sem er Þýskalands-kollegi Gylfa Arinbjarnarsonar ESB-forseta ASÍ, segir að þetta sé langt frá því versta sem hann þurfi að eiga við í þýska evruríkinu. "Sumt fólk sem ég hef með að gera er með 55 cent á tímann (91 krónu)." Verkalýðsfélag Huefken er að reyna að stefna atvinnurekendum fyrir misnotkun á launþegum og hvetur önnur félög til að gera hið sama. Kauphækkun hefur ekki fengist í 15 ár. Og engin lágmarkslaun eru víðast hvar í landinu. Hægt en örugglega mjakar öldrunarhagkerfi Þýskalands Evrópu aftur á járnöld.

Í millitíðinni haf raunlaun í Þýskalandi lækkað. Lækkað! 20. árið í röð! Og þetta niðurfall eiga hin lönd myntbandalags Evrópusambandsins að keppa við undir læstu gengisfyrirkomulagi. Þetta er brjálæðislegt kapphlaup niður á botn pakkans

 

Fyrri færsla

 

Ég hlýt að gefa Bjarna rétt

Ég hlýt að gefa Bjarna rétt

Eitt sinn var einn sjálfstæðiflokkur til sem ekkert snérist um ESB. Liðin eru einungis 6 ár síðan þá

En svo var flokksforystu hans í ríkisstjórn stillt upp við aftökuvegg og henni skipað að binda um höfuð sér Evrópuhundaband, svo að hún hýdd félli hraðar ofan í líkkistur hins pólitíska grafreits ríkisstjórna Evrópusambandsins, sem flestum stjórnum kálar, fyrr en síðar 

Svo var hún skotin

Í millitíðinni gasar hins vegar heilt Evrópusamband aftökusveita gegn sama sjálfstæðisflokki, sjálft sig og aftökusveitir sínar í hel. Þess vegna ætti nú að ríkja friður; V-day. Djöfullinn er dauður. Hann á að vera dauður

Það eina sanna og rétta er algerlega ESB-hreint borð á ný. Út með ESB-beinagrindasafnið og niður með ESB-afturgöngur. Það eina sem vantar er að sturta fimm þvældum árum ESB-mála niður í kamarfötur heimabrúks

Og önnur umsókn inn í Evrópusambandið má aldrei aftur koma á dagskrá Alþingis Íslendinga fyrr en að einlægur 75 prósenta meirihluti íslensku þjóðarinnar hafi í samfellt 10 ár sýnt að hún af fullri einlægni og heiðarleika vilji sækja um að Lýðveldið Ísland verði innlimað inn í Evrópusambandið. Þetta mál er þess eðlis

Sterk rök og hreinar tilfinningar íslenskrar þjóðar ættu hins vegar að krefjast allt að 800 ára umhugsunartíma, eins og síðast. Í faðmi þeirra sterku raka og hreinu tilfinninga fæddist stofnun eins sjálfstæðisflokks. Hér mega engin þjóðsvik slá rótum og festa sig í sessi, svo lengi sem við drögum andann

Ég hlýt því að gefa Bjarna Harðarsyni rétt þegar hann segir; Þrjár ástæður fyrir því að EKKI á að kjósa um ESB og Pakkakíkir platar sífellt fleiri

. . og reyndar hlýt ég einnig gefa honum rétt í þessu líka; sem hann skrifar um Treuhandanstaltið, sem Milton Friedman varaði við er múrinn féll vestur, en trénað aðals-anstaltið hins vegar austur

Fyrri færsla

Það fyrsta

Það fyrsta

sem ég myndi gera -

Þegar nýr fjármálaráðherra sest í stól sinn, þá hljóta fyrstu möppurnar sem bíða hans að innihalda einn og aðeins einn efsta mikilvægasta pappír; Hvernig á Lýðveldið Ísland með góðu móti að eiga fyrir næstu afborgunum og endurnýjunum erlendra lána. Hvernig á ríkissjóður Lýðveldisins að mæta næstu greiðslum af erlendum lánum. Og hvernig á ríkissjóður Íslands að fara að því að ná fram betri komandi vaxtakjörum þegar erlendar skulir ríkissjóðs eru endurfjármagnaðar næst með nýjum lánum (e. debt roll over). Sem ættu að öllu jöfnu að bera lægri vexti

Ég myndi ekki samþykkja neitt sem fæli í sér hækkun á skuldatryggingaálaginu á ríkissjóð. Ég myndi sem sagt ekki samþykkja neitt sem leitt gæti til lækkunar á lánstrausti. Því lækkað lánstraust þýðir hærri vexti á standandi lán sem ekkert svigrúm er til að greiða upp með engu. Sterkara lánstraust þýðir hins vegar ultimo lægri vexti á standandi lánum. Og munurinn á léttari vaxtagreiðslum vegna betri lánskjara getur numið heilu heilbrigðiskerfi á nokkrum árum

Um leið og umsókn Íslands inn í Evrópusambandið verður dregin til baka og Evrópukofa lokað, þá mun lánstraust Íslands aukast og trúin á Lýðveldi Íslendinga styrkjast 

Þetta er í húfi. Að standa upp, eða setjast neðar á meðan snjóboltaáhrifin vegna vantrausts hreiðra um sig í skuldastöðunni - sem síðan kemur og þurrkar mann niðursettan út neðar í brekkunni

Sem eitt dæmi mætti leggja DDRÚV niður og afhenda Þjóðminjasafninu menningarverðmætin til varðveislu og gjörgæslu-útsendinga. Þegar starfsmenn DDRÚV losna undan því að vinna við að framleiða DDR, þá myndi aflvél hagkerfisins aukast afl og hún betur getað staðið undir og strokkað út greiðslum af þeim erlendu lánum ríkissjóðs sem notuð hafa verið til að reka til dæmis DDRÚV

Þá þyrfti sjávarútvegurinn ekki að leggja það á sig að afla gjaldeyris til reksturs- aðfanga- og græjukaupa DDRÚV. Snjóboltavelta skapar ekki velmegun. Engin velta skapar í sjálfri sér velmegun. Það er aðeins gróðinn sem skapar velmegun - og hann og hún er frumforsenda velferðar

Þjóðin hefur ekki fjárhagslegt bolmagn til að standa undir DDRÚV og DDRÚV hefur ekki fjárhagslegt bolmagn til þjónustu í þágu þjóðar. Þannig enda öll DDRÚV daga sína.  

Síðan mætti stoppa gjaldþrútna Kredithörpuna upp og selja hana sem minnismerki út um allan heim á frímerkjum: Sem póstverslun 

Þetta er kannski vel þessi virði að íhuga. Nema að ekkert fáist fyrir þetta inn í skuldahafið

Við erum að tala um húsið okkar. Heimili okkar í hafinu

Fyrri færsla

Margaret Thatcher jarðsett í Stóra Bretlandi í dag

Margaret Thatcher jarðsett í Stóra Bretlandi í dag

 

"The day of the

artificially constructed megastate has gone"

 

Haag; 15. maí 1992: "If the European Community proceeds in the direction which the majority of Member State Governments and the Commission seem to want they will create a structure which brings insecurity, unemployment, national resentment and ethnic conflict"

 

- Margaret Thatcher

 

Einn merkasti stjórnmálamaður samtímasögunnar, frú Margaret Thatcher Stóra Bretlands, var við hátíðlega stórathöfn jarðsett í dag. Um þann atburð var ítarlega fjallað í erlendum fjölmiðlum og bein útsending fór jafnvel víða fram

Jafnvel enn víðar, sama dag, var miðvikudagurinn 17. apríl árið 2013. En hér á útvöldum öldum ríkisins, ríkir bara þessi samfrosni 365. innheimtupolldagur DDR-kommaveldis Ríkisútvarpsins, sem af ásetningi allir koma í rauðri röð

Ef allt væri með felldu á þessari ESB-krónísku ríkisstofnun sem fjármögnuð er með skattfé borgaranna, þá hefði þessum heimsviðburði í okkar hluta heimsins verið gerð góð og verðskulduð skil, af þekkingu og vissum óhjákvæmilegum ákafa. En því miður er sannreynt að af-ásetningi-hönnuð sýndar-veraldarsýn Ríkisútvarpsins er haldið að íslenskri þjóð, sem einskonar einkarekinni pólitískri einkadagskrá pólitískrar rörsýnar klíku fólks á sérvernduðum vinnustað, sem álítur það heilaga skyldu sína að halda uppi ljósvakamúr gegn veruleikanum; Gamalkunnum rauðum evrópskum múr gegn veruleikanum. Hvenær skyldu ríkismúrar kommabælis DDRÚV í ríkinu falla?

 

Alþýdd (h)eimreið evrunnar

Hver á DDRÚV skyldi til dæmis muna eftir "subsidiarity" hugtaki Losseplads-sáttmálans? En draslið DDRÚV —eins og allt draslið ESB— er kannski orðið eins og Wolfgang Münchau svo réttilega skilgreindi tilvistarkreppu og hrunferli myntbandalags Evrópusambandsins, sem; "Notbremsenresistent"

Reykurinn sem við sjáum rjúka upp frá ESB hlýtur að vera allt þjóðþing Kýpur hangandi á fingurgómunum á þessari "subsidiarity-neyðarbremsu" þjóðþinga ríkjanna í ESB. Sem samkvæmt Losseplads-sáttmálanum sjálfum átti að laga og lagfæra allt innan rústaveldis Evrópusambandsins: undir sáttmála Óða hattarins í ESB.

En hversu oft skyldu menn hafa togað í þessa "subsidiarity-neyðarbremsu" þjóðþinga ESB-landa með þeim árangri að ESB-lestin stöðvaðist? Hægt er að hugleiða það í nokkur ár og líklega aldir 

Fyrri færsla

Hjarn hagvaxtar

Hjarn hagvaxtar

Þegar gengið er á hjarni ferðast fætur um djúp spor og lítt gengur. Upp vill maðurinn, en brotnar þá viðspyrnan og fallið er niður í sömu hæð, uns nýju niðurbroti er aftur náð 

Það er svona sem hinum síðasta legg svo kallaðrar "iðnbyltingar tölvu og upplýsingatækni" hefur tekst svo illa til við hagvöxtinn. Internetið hefur litlu sem engu bætt við þjóðartekjur á mann. Stærsta hluta þess hagvaxtar sem tölvun (e. computing) hefur tekist að bæta við þjóðartekjur á mann, var þegar búið að bæta við landsframleiðsluna á sjötta áratug síðustu aldar

Í dag berjast tæknifyrirtækin um eins þeir sem á hjarni ganga. Brotnar undan þeim við hvert nýtt fet og vona fyrirtækin öll að við næsta spor hækki þau hæð sina ofan á ruslahrúgu hinnar skapandi eyðileggingar; sem einkennir geirann; tölvu- og nettæknifyrirtæki í dag (e. the creative destruction)

Internetið sjálft hefur litið þýtt fyrir hvorki framleiðni né hagvöxt. Eins og mig grunaði svo lengi. Flest nema look-ið og makeup-ið var fyrir löngu uppfundið og í gagn komið áður en internetið kom. Heimsviðskiptin flæddu um Global Network IBM og X25 Datapaks. Allir innviðir fyrirtækja voru fyrir löngu tölvuvæddir. Main-frames sem stýra dýpstu alvöru heimsins enn; mini-miðlægar midrange tölvur með allt að 10 þúsund samtímatengdum notendum, sem seldust frá og með 1982 og persónulegar tölvur frá 1983, höfðu þá þegar gerbreytt rekstri hins opinbera, fjármálastofnana, stórfyrirtækja, minni fyrirtækja og smáfyrirtækja, um allan heim. Líklega eru markaðir fyrir borðtölvur meira staðnaðir en markaður slagsíðu- og hörmulega-viðskiptahallandi Nokia í hagkerfi Finnlands er. Og er því til dæmis Microsoft farið að hjaðna sömu leið og skepnan sú. Álverið í Straumsvík frá 1969 drottnar því enn á hvern mann. Haggast bara ekki. Haggast ekki

Segja má að með tilkomu veraldarvefsins (e. the Internet) hafi annars-konar sjónvarp flutt sig um eins-konar set yfir á tölvuskjái og tímasóun í heiminum fyrir alvöru tekist á loft og byrjað að grafa fyrir alvöru undan harða hagvaxtar, sem fallandi hefur verið frá 1960

 

Barnaheimilin í músagildru hins nýja-nets hafa því ekki óvænt stofnað með sér saman-brasandi Bitcoin-mynt á neti sínu, sem minna en ekkert botnar í "waggon-way Adams Smith through the air, if I may be allowed so violent a metaphor". Hún er enn verri en það versta sem Jarðarbúum nú býðst í sótsvörtum myntdellumálum veraldar: hjörnuðum evrum

Í aðdraganda hinnar fyrri heimsstyrjaldar síðustu aldar (the Great War) ríktu ekki ósvipaðar aðstæður og nú. Keng-vöntun, hjörnun og örskortur á afkasti tröllreið heiminum á geldum gullfæti. Nú um daga hefur samhæfing (e. coordination) komið í hans stað, sem eitt allsherjar samsæri gegn kapítlaisma og ging-ping-gong-eyðilagt ávöxtun. Það hitnar í kolunum. Líka þeim sem til dæmis forsætisráðherrínan ping pokkast um á í Kína

 

Og er því hugmyndafræðilegur grundvöllur og ideologisk ståsted svo margra stjórnmálaflokka nú á hjarni gangandi; marr, dynk, glrk, donk, sama í hvern fótinn er stigið

Coordination, samhæfing, er svartidauði hagvaxtar og kapítalisma. Uppfundinn og nú upprisinn á meginlandi Evrópu

 

Fyrri færsla

 

Felutryggingaálagið á stjórnmálaflokkana hækkar 

 

 

Felutryggingaálagið á stjórnmálaflokkana hækkar

Það er vel þess virði að íhuga það sem Bjarni Harðarson skrifar um í dag. Í raun mætti hugsa sér felutryggingar stjórnmálaflokka sem nokkurs konar samsæri gegn kjósendum. Álagið á feluleiki stjórnmálamanna mun —eins og við þekkjum nú orðið svo vel— fyrr en síðar brjótast út sem lækkun kjósenda á trausthæfnismati flokkana. Atkvæðalínur flokkana munu þorna upp og enginn kjósandi mun veita né ljá þeim atkvæði sín til þrautavarna. Allir ættu að skoða uppgufandi lofandi-valkosti komandi þingkosninga með þessum augum. Látið ekki loka ykkur af inni í hverkví á ný;

sagði því Simon; only the paranoid survives

Ólafsvaka stendur því vakina enn . . 

í kjölfar yfirstandandi samsæris fatal kjörtímabils

á milli ríkisstjórnar(þings?) og þjóðar

Í Evrópusambandinu hefur samsæri stjórnmálamanna gegn kjósendum skilað af sér og reist eftirfarandi svikamyllu-park um háls kjósenda til varanlegrar hengingar:

Samsærið; Hvað fær stjórnmálamenn til að afsala fullveldi ríkja sinna yfir til Evrópusambandsins? Hvað er það í raun sem fær stjórnmálamenn til að selja og gefa burt fullveldi og sjálfstæði þjóðríkjanna í Evrópu?

Svar; þegar fullveldi og sjálfstæði ríkja verður óverjanlegt (e. indefensible), þá er mikil hætta á að þetta tvennt breytist smám saman í nokkurs konar pólitískan söluvarning. Breytist í pólitíska "skiptimynt" og sogist inn á kauphallargólf hinnar pólitísku græðgi hins pólitíska hagkerfis sem orðið er tröllrisavaxið;

"Ég skal svíkja þjóð mína ef þú firrir mig ábyrgð gagnvart kjósendum mínum í staðinn. Þá mun ég geta setið fastar í sessi og án ábyrgðar ofan á kjósendum mínum. Þegar ég hef smám saman selt og gefið burt fullveldi þjóðarinnar, þá mun ég geta sagt við kjósendur mína; sorry, sem þjóðkjörinn fulltrúi ykkar neyðist ég til að segja við ykkur að þetta er því miður ekki hægt, því þetta er ekki lengur á okkar höndum."

"Þetta "þetta" er komið yfir til Brusselveldisins og þeir ráða þessu um "þetta"." Þannig get ég sem liðleskja, stjórnmálalegur undirförull fölsungur og dagsdaglegur hug- og getuleysingi, setið áfram og enn fastar sem klístruð klessa á háum opinberum launum ofan á kjósendum, sem þá eru orðnir eins konar einkaþrælar valdaelítu sem enga ábyrgð ber gagnvart kjósendum, heldur er elítan þar með orðin eins konar sósíaldemókratískt og nomen-klessu-klattúru-fílter á milli einræðisformsins og gervilýðræðis."

Það er svona sem elítuvætt Evrópusambandið hefur risið upp til raunverulegra valda með lygum og falsi stjórnmálastéttarinnar í ESB. Evrópusambandið er í engu sambandi við fólkið. Það er einungis vel launuð stóðelíta á leið til hins erfðafræðilega einræðis valdastrúktúrs meginlands Evrópu.

Þetta sást vel í praxís og undir eins konar tímalegri hraðspólun í Noregi þar sem svo kallaðir "quislingar" spruttu upp í aðdraganda og undir valdatöku nasista í Noregi. Þegar fullveldi og sjálfstæði Noregs var orðið óverjanlegt, þá spruttu samskonar öfl úr læðingi og nú eru hægfara að verki í öllum löndum Evrópusambandsins. Þannig varð fullveldi Noregs að pólitískum viðskiptavarningi í hinum pólitíska sektor.

Þetta endar auðvitað aldrei vel því þetta er sjálf fæðingardeild ónýtra stofnana sem ala af sér eilífa hörmung. Undir áföllum höfum við séð ömurleg öfl leysast úr læðingi. Og trúið mér; á meginlandi Evrópu mun elíta Evrópusovétsambandsins nýta sér öll núverandi og framtíðaráföll til hins ýtrasta.

Fullveldisafsalið treystir ömurlega og andlýðræðislega stjórnmálamenn ófrelsisins í söðli sínum. Þeir eignast við afsalið verndara valda sinna hjá hinu yfirríkislega umboðsluasa valdi nómenklatúru-veldis ESB. Og þeir skýla sér þar á bak við rotnar einræðis- og umboðslausar- stofnanir þess.

Hafið er okkar stóra vörn. Við liggjum ekki í túnfæti Þýskalands eins og til dæmi Danmörk gerir. Um þessar mundir er síðasta tækifæri Dana á því að verða fullvalda þjóð að renna út, áður en Grænland lýsir yfir sjálfstæði. Þangað hefðu Danir getað flutt og notið og varið sjálfstæði sitt fram í rauðan dauðann. Í túnfæri Þýskalands getur ekkert sjálfstæði neinna ríkja þrifist eftir að stórveldi Bandaríkjamanna pakkaði saman og fór heim frá meginlandi taparanna í ESB.

Fyrir andvirði einnar Kredithörpu sem marrar þungt í höfninni í Reykjavík, hefði mátt kaupa 8 til 12 stykki af F-16 orustuþotum til ótvírætt að handhefja fullveldið í lofthelgi lýðveldis okkar Íslendinga. Sem samstilltur stórstrengur við Bandaríkjamenn væri hljómkviða framtíðar Íslendinga í eigin landi þar með orðin ósigrandi. Og undir 200 sjómílum og áframhaldandi sterkum og peningalega græðandi sjávarútvegi, hefði arður hans sjálfviljugur getað reist tónlistarhús sem hæfði landi fiskimanna og bænda. Tónlistarhús myntsvæðis íslensku krónunnar á átjándu stærstu eyju heimsins hefði þá getað orðið aðdáunarvert.

Í staðinn búum við við ríkisskipulagt undanhald sem koma mun á ánauðarríki fátæktarinnar í anda Evrópusovétsambandsins.

Hægt er enn að hysja upp um sig brækurnar, hæstvirtu drullumallarar

Fyrri færsla 

Manneldisstöðvar Össurar Skarphéðinssonar í ESB

Manneldisstöðvar Össurar Skarphéðinssonar í ESB

Rétt er í þessu ESB-tilefni Össurar Skarphéðinssonar í gær að benda á þá stálfátækt sem evra Evrópusambandsins hefur fært íbúum Kanaríeyja Spánar; sem af erlendum ferðamönnum áður var talin eins- til tvennskonar tekna

Efnahagur Kanaríeyjabúa er svo hörmulegur orðinn að barnaskólar treysta sér ekki til að loka skólum yfir sumarmánuðina án þess að eiga á hættu að sex þúsund börn láti ef illa fer lífið úr hungri eða verði næringarskorti að bráð. Skólum þarf því að halda opnum svo að börn undir stálfátækt evrunnar fái að borða. Súpueldhús evrusvæðis rísa eins og spáð var

Ferðamannabræðsla sem nær alls staðar í veröldinni er meðal lægst launuðu og efnahagslega ömurlegustu atvinnugreina allra landa, þoldi ekki að Spánn tæki upp hinn nýja einræðisherra Evrópusambandsins: flatþýska rúhrhervu, beint á fljúgandi fátæklinga evrulands

Barnafátækt á Kanaríeyjum telst vera yfir landsmeðaltali Spánar, eða um 30 prósent. Atvinnuleysi á Kanaríeyjunum er 33 prósent. Sem þýðir að meðal 2,1 milljón íbúa eyjanna eru 70 þúsund börn sem verða að sækja sér máltíð dagsins í skólum. Og þar af hafa 37 þúsund þeirra ekki efni á að borga þær 10 evrur sem málmtíðin þeirra í ESB kostar (ht/W.M/EI)

 

Þessi frjói jarðvegur barnanna í ESB mun byggja upp framtíðar-eldisstöðvar stórmenna Evrópusambandsins. Nútímalegt stjórnarfarslegt paradísar-alzheimat

Þetta minnir mann óneitanlega nokkuð á Solovetsky hungurmorð hinnar óneytanlegu tómataræktar Jósefs Stalín við Hvítahaf. Og burtflognu gluggatjöldin

 

Fyrri færsla

 

Fjögurra ára ljósvakalíkfylgd Össurar Skarphéðinssonar inn í ESB með DDRÚV

Fjögurra ára ljósvakalíkfylgd Össurar Skarphéðinssonar inn í ESB með DDRÚV

Minningargrein um klesst verk utanríkisráðherra Íslands birtist sem rómverskt romsuverk í Morgunblaðinu í dag. Vottaður heimskingi ríkisstjórnar í efnahags- banka- og peningamálum þjóðar, skrifar þar undir með fátækt

Eftir að hafa fylgst með í fjögur ár, horft til mála til dæmis leiðara dagsins í dag, um svikráð myrkrahöfðingja lafandi ríkisstjórnar, þá stinga vonandi allra heimila hugsandi heiljárn sér niður sem rústfrí níðstöng við allar dyr Lýðveldisins; sem ein og samfelld vörn

Ekki vissi ég að svo krónískir samlaunaðir og veruleikafirrtir DDRÚV-kommar gætu enn og þar að auki til samans, haft af okkur svo mikið af öllu með endurgerðri stillimynd hins sama en ávalt eitraða efnis

 

Rannsóknarnefndir munu travlt hafa eftir stjórnaskipti

 

Fyrri færsla

 

Hver á að verðleggja myntina? 

Hver á að verðleggja myntina?

Húsnæðiseigendur búa við markaðsverð á fasteignum þegar þeir kaupa og selja eignir sínar. Á bak við það verð sem myndast, liggur sjálf fasteignin, gæði og ástand hennar ásamt þeim aðstæðum sem ríkja í því hagkerfi sem húsnæðismarkaðurinn er staðsettur í

Stórslys getur hlotist af að grípa inn í verðmyndun á þessum markaði. Hægt er með pólitískum inngripum og lagasetningu að drekkja heilum kynslóðum í enn stórkostlegri vandræðum en þeim sem hagsveiflur og kreppur búa til  

Verslanir búa við markaðsverð þegar þær kaupa inn og selja vörur sínar. Þar ríkja einnig inn- og útgönguaðstæður hvað varðar hið selda og svo þær aðstæður sem verslunin býr við í hagkerfinu  

Hver annar ætti að verðleggja ofangreint en markaðurinn? Ég spyr

Það sama gildir um myntina. Það eina rétta er að láta markaðinn verðleggja myntina okkar

Á bak við íslensku krónuna liggja bæði núverandi aðstæður hagkerfisins og framtíðaraðstæður þess. Og hér með eru talin öll þau mannlegu sem og efnahagslegu auðæfi sem er að finna á myntsvæði krónunnar; sem er 18. stærsta eyja heimsins með 800 þúsund ferkílómetra efnahagslögsögu. Engin smásmíði er það sem mun bera myntina okkar uppi inn í framtíðina. Hún á eftir að verða eftirsóttur alþjóðelgur peningur, gjaldfær og passlega eftirsótt allsstaðar

Við höfum ekkert að óttast nema óttann og leynda pólitíska dagskrá stjórnmálamanna, sem hægt er að flokka sem eins konar samsæri gegn kjósendum (ESB). Samsæri í stjórnmálum er enn verra og glæpsamlegra en samsæri í viðskiptum 

Við ætlum ekki íslensku hagkerfi að búa við sýndarveruleika. Við ætlum að selja og kaupa

Þetta skildi Margaret Thatcher manna best. Eitt hennar fyrsta verk var að frelsa breska pundið undan sósíalisma andskotans og koma því í rétt verð á markaði

Fyrri færsla

Kýpur: þjóð í evrufangelsi evruhafta