Sjáðu Davíð! Þarna helltum við öli þjóðarinnar niður: í Samfylkinguna!

Það var þá ekki ég sem var geðbilaður, eftir allt.

 

Endurflutt: svartholsviðtal DDRÚV við fjármálaráðherrann var fyrir neðan allar hellur þann 6. október 2010.

Fjármálaráðherrann er nýbúinn að flytja stefnuræðu og leggja þar fram framvirkt hrunfrumvarp (fjárlagafrumvarpið). Þar sker ríki fjármálaráðherrans hyldjúpt niður í stað þess að sýna Davíð (örugglega Oddssyni) hvar hann keypti ölið. Hér bauðst fjármálaráðherranum kærkomið tækifæri til að sýna okkur fram á það sem yfir höfuð getur réttlætt hið stóra og máttuga ríki eftirstríðsára Keynes, - ríkis sem nú læsir klóm sínum í allt að helming þjóðarköku þegnana, og jafnvel meira. Fyrir 80 árum þóttust ríkisstjórnir vesturlanda heppnar ef þær gátu kreist fimm prósent af þjóðarkökunni út úr höndum þegnanna. Nú sitja þær margar með miklu stærri hlut þjóðarkökunnar en knúði styrjaldarhagkerfi Winston Churchill's til sigurs í seinni heimsstyrjöld Evrópu Össurar. 

Hér hefði verið hægt að koma og segja: sjáið nú vinir mínir, þetta er okkar styrkur núna. Við látum ríkið okkar máttuga sækja fastar á gjöful miðin í þessum stórsjó, því við þessar aðstæður þorir einkaframtakið ekki að fjárfesta og sækja fast á miðin. Þar ríkir svo mikil óvissa núna. Einkafjármagnið er nefnilega ennþá í hræðslukasti eftir síðasta brotsjó. Við ætlum því að búa til öruggan stað þar sem hið risastóra fjármagn einkaframtaksins getur með ró í sinn parkerað peningum sínum í fárviðri. Við sýnum hér í verki styrk þess að hafa stóran opinberan geira sem krefst svona mikillar skattheimtu. Því búum við hér með til öruggt bílastæði fyrir peninga einkageirans í þágu þjóðarinnar allrar. Þar getur það fengið lága en örugga ávöxtun við erfiðar aðstæður í kjölfar fjármálakreppu veraldar. Svona virkjum við auðæfi samfélagsins. Komið því og fjárfestið í verkefnum okkar, kæru vinir. Svona vinnum við okkur út úr þessu. Við vöxum út úr vandanum. Við kýlum á þetta. Svo mun ríkið draga sig til hlés þegar einkafjármagnið er fært um að axla þetta forystuhlutverk á ný.

Í stað alls þessa velur fjármálaráðherrann að lúberja þjóðina og senda skilvirk flóttamerki til einkafjármagnsins (sem nóg er til af).

 

En nei

 

Steingrímur byrjar á því að ávarpa þjóðina með þessum orðum; "Ég ætla að tala um ástandið á Íslandi í dag en ekki um stjórnarandstöðuna." What?

Hvað var það sem fékk fjármálaráðherrann til að skipta um skoðun í þetta fimm hundraðasta skipti á 20 mánuðum? Voru það átta þúsund mótmælendur fyrir utan þinghúsið? Ef þeir hefðu ekki verið þarna, hefðum við þá þurft að hlusta á Steingrím J. Sigfússon tala um stjórnarandstöðuna í tíu þúsundasta skiptið á 20 mánuðum? Já það getum við verið alveg viss um, því flestir kraftar þessa manns hafa farið í það að rústa til langframa því samfélagi sem stjórnarandstaðan byggði upp. Fjárlagafrumvarpið er framlag hans til þeirra mála. Og svo er það Icesave. Og ESB.

Samsæri við djöfulinn? Hin leynda dagskrá. 

Ég er ekki mikið fyrir samsæriskenningar. En sú hugsun hefur ekki getað annað en læðst að mér að hjá ríkisstjórninni á Íslandi sé í gangi einskonar samsæri djöfulsins. Samsærið felst í því að á milli fjármálaráðherrans og utanríkisráðherrans sé í gangi staðfastur gagnkvæmur vilji um að koma ríkisfjármálum Íslands endanlega fyrir kattarnef og þar með samfélaginu öllu, svo inn á sviðið geti utanríkisráðherrann stigið sem töframaður með Evrópusambandið í pokahorninu. Þegar Íslendingar verði loksins orðnir svo vonlitlir, vonsviknir, illa farnir og fláðir, að þá muni þeir hrifsa til sín hinn eitraða poka utanríkisráðherrans og éta með græðgi úr honum maðkað músakorn Evrópusambandsins. Þetta er eina leiðin til að kýla ESB ofaní þjóðina. En mikið er reynt í þá veru - og í fullkomnu umboðsleysi kjósenda. Með ofbeldi!

Við vitum að það var ekkert að marka það sem Steingrímur J. Sigfússon sagði fyrir kosningar. Þar laug hann með mikilli virkni upp í opið geðið á hræddri þjóð og fór létt með það. Þetta kom honum inn í ríkisstjórn eftir 20 ára höfnun kjósenda. Svo gekk hann í heilagt hjónaband með Alþjóða Gjaldeyrissjóðnum, sem er hagsmunagæslu líkami ríkisstjórna Evrópu frá upphafi. 

Nú kvartar hann skyndilega yfir því að vaxtakostnaður ríkisins sé svo mikill að það verði að binda járnbenta skattasteypuklossa um háls launþega, rústa landsbyggðinni og gera sparnað gamla fólksins upptækann. Þá spyr ég: hvernig ætti þá þjóðin að þola Icesave álögur Steingríms? Hvernig? Þetta sem Steingrímur kynnir þjóðinni núna er eins og 38 gráðu heitt sturtubað miðað við alkul Icesave klyfjanna sem hann svo innilega langar að koma yfir á herðar almennings. Hvað á maður að segja? Leyfist mér að spyrja hvort maðurinn sé nokkuð geðbilaður? Eða er það ég sem er geðbilaður? Heiladauður? Á meðan niðurskurður Steingríms ógleður almenning þá fossa peningar okkar úr ríkissjóði þjóðarinnar í Evrópusambandsmálið. Þetta er því nú þegar orðið að helför í 100% umboðsleysi þjóðarinnar. Í lygavef ríkisstjórnarinnar - í aðlögunarferlinu - Össurar og Steingríms.  

Ég er hræddur. Ég er innilega hræddur um að hér séu afar ill öfl að verki. Heiðarleiki er ekki það sem Steingrímur J. Sigfússon er þekktur fyrir núna. Hann er orðinn þekktur sem ofstopamaður og kosningasvikari. Mér dettur aðeins Lenín í hug í þessu sambandi. En hann var sannarlega geðbilaður. Það vita menn núna.  

 

Hvað hefur Steingrímur yfir höfuð með ríkissjóð Íslendinga að gera? Þjóðin býr til þennan sjóð með vinnu sinni. Það er fólkið í landinu sem sem býr til greiðslugetu og lánstraust ríkissjóðs. En Steingrímur virkjar sjóðinn helst ekki í þágu samfélags Íslendinga. En hann vill ólmur virkja hann í þágu annarra. Og mest í þágu Evrópusambandsins og handlangara þess. Hann hefur hér einungis sýnt Davíð hvar hann hellti ölinu niður. Því mótmælir fólkið svona kröftuglega. Fólkið vill ekki láta hella sér niður. 

Sjálfur er ég að verða sannfærður um að ríkisstjórnin ætlar með okkur til helvítis. Hún er staðfastlega að rústa samfélagi Íslendinga. Ef ég ætti peninga til fjárfestinga myndi ég ekki fjárfesta einni krónu á Íslandi. Ég vona svo sannarlega að allir séu ekki eins skelfingu lostnir og ég. En staðföst sundrungarstefna ríkisstjórnarinnar er að kljúfa þjóðina í herðar niður, skapa öngþveiti og örvæntingu. Þessu þurftum við ekki á að halda eftir öll áföllin.

Á meðan; - hins djúpa hafs eystri Atlantsála

Eins og þýski blaðamaðurinn sagði við írska hagfræðinginn David McWilliams hér: "auðvitað spyr ég þig ekki um stjórnmálaástandið á Írlandi, því það er ekkert að spyrja um. Við í Þýskalandi eigum ykkur núna, þið getið ekkert gert. Ekkert. Það skiptir því engu máli hver er við völdin á Írlandi. Þið eru á okkar dópi: evrum; Elite is preparing to sell country down the river.

 

Er David McWillimas líka geðbilaður? Hann sagði: Förum íslensku leið Geirs H. Haarde 

 

Hér er líka enn hægt að lesa: Sannleikurinn um efnahagsmál Írlands; eftir Derek Scott - og "efnahagsvandi evrunnar"? ha ha ha

Tengt

 

Derek Scott látinn

 

Fyrri færsla

 

Grafreitur Evrópusambandsflokka er stórframkvæmd

Grafreitur Evrópusambandsflokka er stórframkvæmd

Það er harla ótrúlegt að ruslflokknum Samfylkingu skyldi takast að stilla Sjálfstæðisflokknum upp við Evrópusambandsmúr í kjölfar þeirrar fjármálabólu sem tilurð myntbandalags Evrópusambandsins skapaði úti í Evrópu

Í skjóli fyrirætlana um hina pólitísku mynt sambandsins —sem með svo hörmulega eyðileggjandi tilkomu ERM frá 1977 til 1998 og sem frá 1999 ól af sér eingetna evru— var byggð heil fæðingardeild sem ekkert annað gerði en að spýta á stórskala út yfir allt Evrópusambandið grasösnum inn í hinn pólitíska-sektor svæðisins; þeir nefnast europhiles

Nokkru síðar rann flokkað rusl þessa pólitíska-sektors inn í þann fjármálageira sem síðan keypti vörurnar af europhiles ösnunum í hinum pólitíska sektor. Heill sector var dreginn á asnaeyrum af sect. 

Bókin Sekir menn; eftir Peter Oborne og Frances Weaver er því komin út hér

Eiginlega er um byrjun bókaflóðs að ræða, því Alfred Sant fyrrverandi forsætisráðherra Möltu hefur gefið út bókina Malta & the euro um þetta sama flokkaða rusl Samfylkingar

Og hið sama hefur hinn fráfarandi forseti Tékklands einnig nýlega gert, með útgáfu bókarinnar; Europe: The Shattering of Illusions

Hve lágt gátu menn lagst í þessu samfylkta-sulli "evrópufræðimanna"?

Fyrri færsla

Framsóknarflokkurinn sigurvegari kosninganna

Framsóknarflokkurinn sigurvegari kosninganna

Það er mér meira en ljúft að óska Framsóknarflokknum til hamingju með stórkostlegan kosningasigur undir forystu Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar. Ljósgeislans í íslenskum stjórnmálum

Óska ég honum og þeim velfarnaðar með þeirri von að þeir sýni valdinu virðingu og fari vel með það

Alveg óháð flokkasamsetningu í næstu ríkisstjórn þá mun Sigmundur Davíð sitja þar sem forsætisráðherra. Annað kæmi ekki til greina eftir þessar kosningar

Flokksforysta Sjálfstæðisflokksins virðist hafa bætt við stjórnmálaflokkinn núll komma sex sjö prósentustiga fylgi á ári á síðustu fjórum árum. Og allir vita gegn hverju hún hefur þurft að berjast; gegn grasrót flokksins og gegn loftssteinum

Árangur forystu Sjálfsæðisflokksins er áfram það hörmulegur að panta verður tíma fyrir hana hjá sálarrannsóknarfélagi vegna cannibalization. Tvö komma sjö prósent á fjórum árum gegn loftssteinum er hörmulegur og áfram hrynjandi árangur. Ef ekki verður grundvallarbreyting, þá endar Sjálfstæðisflokkurinn sem Schlüter

Sem sagt; Framsóknarflokkurinn er stórsigurvegari kosninganna. Innilega til hamingju, segi ég 

Við sendum forfeðrum okkar ljúfan fingurkoss fyrir að gefa okkur frjálsar kosningar í frjálsu landi. Að sjá fólkið okkar koma og kjósa, er alveg sérstök tilfinning. Takk. Þetta var gleðinnar dagur

Lengi lifi Lýðveldið

Fyrri færsla

Í dag ætla ég að kjósa Regnbogann - xJ

Í dag ætla ég að kjósa Regnbogann - xJ

Uppskeruhátíð frelsisins í lýðveldi Íslendinga er í dag, laugardaginn 27. apríl 2013

Tæp 69 ár eru liðin frá því að lýðveldi Íslendinga var stofnað og endurreist á Þingvöllum, þann 17. júní 1944

Ískalt mat mitt eftir 24 klukkustundir endaði bratt á fyrstu mínútum þeirra stunda

Ég ætla að kjósa Regnbogann xJ

Ég ætla að verðlauna Jón Bjarnason fyrir hollustu við Lýðveldið undir einstaklega ömurlegum og erfiðum aðstæðum. Hann stóð sína vakt sem heilt bjarg og snéri hart í bak þegar þess þurfti. Hann stóð - á meðan aðrir hrukku í brauðið

Núverandi forysta Sjálfstæðisflokksins sýndi skýrt á kjörtímabilinu að það hefur aldrei þurft kjark til að guggna og gefast upp. Þetta hefði ekki þurft að vera þannig. Bíða og vonast margir eftir heimkomu þeirra úr samfylkingaskipaðri evrópunefnd, heim til þess sjálfstæðis sem Jón Bjarnason varði

Ég kýs því kjarkmanninn Jón Bjarnason og Bjarna harðari. Annað get ég ekki

Ég er minnsti minnihluti lýðveldisins: ein persóna

Lengi lifi Lýðveldið

Fyrri færsla

Tónlistarhúsið Harpan lætur úr Reykjavíkurhöfn 

Tónlistarhúsið Harpan lætur úr Reykjavíkurhöfn

 

Er Landhelgisgæslan því nú aðeins með eina þyrlu, Syn til taks og er hún með takmarkaða björgunargetu. Líf er í reglubundinni skoðun og Gná biluð.  Landhelgisgæslan hefur ítrekað bent á þörfina fyrir endurnýjun þyrluflotans. Gná og Syn eru báðar leiguþyrlur, Syn verður skilað í haust en Gná á næsta ári. Stefnir þá allt í að aðeins verði ein þyrla, Líf í rekstri Landhelgisgæslunnar | Mbl 

 

Forgangsröðun á áður óþekktum kredit-mælikvarða jarðsögunnar

Tónlistarhúsið Harpan lætur nú úr höfn í Reykjavík til björgunar sjómönnum í lífsháska. Veltuhraði Hörpunnar slær strax hina einu flughæfu björgunarþyrlu Lýðveldisins út af laginu á 800 þúsund ferkílómetra lögsögu, sem svo hart var barist fyrir. En sjávarútvegur er undirstöðuatvinuvegur íslensku þjóðarinnar. Hann heldur henni uppréttri. Klappar nú menningin klárt í hörpubát. Þetta hlýtur þá að vera þetta eitthvað annað, er það ekki?

Þegar ég sé þetta hús í réttu samhengi við raunveruleikann þá mótvægis langar mig eiginlega mest að stimpla Framsókn hundrað sinnum hratt á kjörseðil minn

Mér liggur við að segja: Fljúgðu Sigmundur, fljúgðu. Ég skal hrapa

En mun ég gera það?

Sú ákvörðun mín krefst líklega allra fyrsts hins ískalda hagsmunamats, það hlýtur að vera, því að um þrennt er að ræða; hér í stafrófsröð

 xB Framsóknarflokkur

 xD Sjálfstæðisflokkur

 xJ Regnboginn (Bjarni harðari)

Fer nú málið, sem sagt, í ískalt mat

Og ég vil ekki láta neina ríkisstjórn bjarga mér, því rústum er ég vanur. Nóg væri fyrir mig að hún rústaði ekki Lýðveldinu okkar. Þar hefur því miður litlu munað og kraumar sjóðheit súpan sú ákaft enn. Hið eina rétta verð ég fyrst að gera til að geta síðan gert allt annað

Fyrri færsla

Þjóðin hefur aldrei beðið um innlimun

Þyrla Gæslunnar nauðlenti

Þjóðin hefur aldrei beðið um innlimun

Íslensk þjóð hefur aldrei sótt um inn í Evrópusambandið. Bara svo það sé alveg á hreinu

Þingmenn kjósenda sækja umboð sitt til kjósenda. En ekki öfugt. Þeir höfðu ekkert umboð frá kjósendum til að senda þessa ESB-umsókn af stað í upphafi. Ekki frekar en þröng klíka þingmanna hafði undir handjárnaglamri, pólitískum hótunum og valdasmiti neitt umboð fyrir hönd Lýðveldis Íslendinga til að sækja um inngöngu í Bandaríkin

Stöðva ber þetta ESB-víetnamska innlimunarferli Íslands inn í Evrópusambandið; umsvifalaust. Fjandinn hirði einkaumsókn ykkar inn ESB. Og screw the government!

Við Íslendingar trúum á landið okkar og á okkur sjálf. Við ætlum áfram að halda á hlutabréfunum í sjálfum okkur. Því við höfum óbilandi trúna og ætlum að sækja fast fram. Þið bréfhaldara-ESB-aular í stjórnmálum eruð verri en slefarar Veggjastrætis. Komið með bréfin ykkar, þið sem þorið ekki að halda áfram. Við kaupum ykkur út, því þið hafið aldrei verið og verðið aldrei þjóðareign. Með ESB-gjörðum ykkar hafið þið einungis sýnt og sannað að þið eruð up for sale

Út með ykkur og umsókn ykkar. Þið eruð ekki fulltrúar þjóðarinnar í þessu máli. Þið hafið ekkert umboð. Svona þjóðsvikamyllur á ekki að verðlauna með nýju lífi eftir dauðann. Umsóknina á umsvifalaust að fella niður og afmá verður ógjörning hennar á Lýðveldi okkar

Og önnur umsókn inn í Evrópusambandið má aldrei aftur koma á dagskrá Alþingis Íslendinga fyrr en að einlægur 75 prósenta meirihluti íslensku þjóðarinnar hafi í samfellt 10 ár sýnt að hún af fullri einlægni og heiðarleika vilji sækja um að Lýðveldið Ísland verði innlimað inn í Evrópusambandið. Þetta mál er þess eðlis

Fyrri færsla

Kommúnistar með menntun og kreditkort

Kommúnistar með menntun og kreditkort

Í fjögur ár hefur kristaltær ríkisstjórn kommúnista, sósíalista og stjórnleysingja séð um vörslu og notkun kreditkorts ríkissjóðs Íslands. Lýðveldið er því nú skuldum vafið og öll þjóðin hangir á skuldunum. Eða réttara sagt: skuldirnar hanga á þjóðinni, þær eru komnar í þjóðareign. Ískaldir og forhertir brestir fylgdu í kjölfar síðustu kosninga. Þær voru sviknar af foringjum kommúnista um leið og þeir komust til valda. Við erum því að glíma við tvöfalt áfall. Bankahrun og stjórnmálahrun allt að margra flokka og forystu þeirra. Fullveldi og sjálfstæði Lýðveldis Íslendinga hefur verið í hættu og býr enn við stöðuga hættu á þjóðsvikum

 

Efnahagsáföll

Flæði ferskra peninga eftir áföll er oftast þetta:

• fyrst fara þeir til hlutabréfamarkaðarins
• svo fara þeir til fyrirtækja
• svo fara þeir til fjárfestinga
• svo koma þeir til til neytenda í launum og framgangi 
• svo fara þeir inn í húsnæðismarkaðinn

Það eru tvær hliðar á fjármálinu; Upphaf og endir 

 

Ungt fólk sem hafði ætlað sér að hefja búskap og sá húsnæðisverð galhoppa upp í hæstu hæðir beint fyrir framan augun á sér, gæti vel hugsanlega farið að hugsa að um eins konar forsendubresti í steypunni hafi verið að ræða, fyrir einmitt það. Húsnæði er fyrst og fremst hugsað sem mannabústaður, en ekki loftblendi.

Verðtrygging er ekki stærsta vandamál Íslendinga. Flest íslensk heimili standa ágætlega og geta unað hag sínum þokkalega miðað við aðstæður. Ráða betur við greiðslur en oft áður undir áföllum og lífið almennt. Á bóluárum bankanna gerðist það að nokkuð stór hópur fólks tók lán með veði í þeirri hreinu eign sem það átti orðið í fasteign sinni til kaupa á t.d. hlutabréfum, sem of oft urðu einskis viðri og svo til að kaupa eina fasteignina enn, sem var að hækka í verði - og síðan eftir það, enn eina fasteignina í viðbót, sem hægt var að slá út á vegna væntanlegrar framtíðar-eignamyndunar, sem svo ekki varð

 

Hluti fólks hreinsaði einnig góðar innréttingar og ágætis húsbúnað út úr húsum sínum í stórum stíl og ók hvoru tveggja á ruslahaugana. Fór síðan inn í banka og tók veðlán fyrir ekki bara nýjum innréttingum og innbúi, heldur einnig þeim verðmætum sem hent var á öskuhaugana. Það gerði sér ekki grein fyrir því að það var að henda verðmætum.

 

Svo er einnig hópur sem lét ginnast af sölufræðum svo kallaðra þjónustu-ráðgjafa viðskiptabanka (sölumenn) og tók lán í myntum sem það fékk ekki laun sín greidd í.

 

Lýðveldið og frelsið

 

Tal sumra á góðum stundum um Lassaiz Fair stefnu nýlenduvelda 19. aldar er ágætis skemmtun fyrir suma. Þá tókst ríkisstjórnum Vesturlanda að kreista um það bil 5 prósent af þjóðarkökunni úr höndum fólksins með skattheimtu. Í dag er þetta hlutfall komið í gerræðisleg 40-50 prósent. Helming landsframleiðslunnar. Þá átti 98 prósent af fólkinu lítið sem ekkert og stóð ekkert annað til boða. Það átti hvorki húnsæði sitt né neinn sparnað. Stór hluti almennings bjó í sárri fátæk eða örbyrgð og oft á svo kölluðum fátæktar-görðum og endaði þar oft lífið sem annað hvor vesalingar eða örkumla berklasjúklingar. Allur sparnaður í þjóðfélaginu lá í eigum hinna fáu sem svo heppilega höfðu fæðst ríkir inn í réttar fjölskyldur með réttu eftirnafni. Þannig var þetta í útlöndum. Og réttu eftirnöfnin gilda þar mest enn.

Þarna var landsframleiðslan næstum engin, ríkidæmi almennings nánast ekkert og gat alls ekki myndast og varð því áfram ekkert, svo allt of lengi. Takir þú alla landsframleiðslu allra hagkerfa hins vestræna heims frá fæðingu Jesús Krists, þá er það svo, að á árunum frá 2000 til 2010 voru 27 prósent af öllum þeim vörum og þjónustu sem framleiddar hafa verið á þessu 2010 ára tímabili, framleiddar á einmitt þessum síðustu 10 árum allra þessara 2010 ára. Og hér er búið að leiðrétta fyrir fólksfjölda. Heimurinn í heild er hægt en bítandi að rísa úr sárri fátækt. Sértaklega eftir að kommúnisminn illræmdi, með háskólamenntun og auðlindir öreiganna í þjóðnýttri þjóðaregin, hrundi.

Það er því ekki á neinn hátt hægt að bera saman það sandkorn sem þá gat fæðst í hagkerfinu og það ríkidæmi sem þorri almennings í þjóðfélaginu býr við núna. Einnig er á engan hátt hægt að bera saman hvorki peninga- né fjármálakerfi þessara tvennu tíma.

Nú verða allir að taka á honum stóra sínum og muna að lántakendur eru þiggjendur. Þeir þiggja lán. Ekki er sjálfgefið að neinn vilji veita þeim lán. Fólk á ekki kröfu á hendur þeim sem hafa lagt peninga fyrir sem síðan er hægt að lána út til fólks sem vill fá lán fyrir húsnæði eða öðru. Fólk þarf því að stóla á að nægilegt framboð sé af peningum þannig að enginn einn aðili geti ekki stundað okur.

 

Þeir sem vilja ekki taka á sig verðtryggðar fjárskuldbindingar til húsnæðiskaupa ættu að taka óverðtryggð lán. Þau hafa hér staðið fólki til boða um langan tíma. En þar eru vextir að sjálfsögðu miklu hærri og glíman því mun erfiðari. Sérstaklega fyrir ungt fólk sem er að hefja búskap og hefur lítið sem ekkert svigrúm til að fjármagna óþarfa áhættutöku lánveitanda. Því þarna er áhættan miklu meiri fyrir báða aðila en undir verðtryggingu. Ég segi báða aðila því óverðtryggður fasteignamarkaður burðast með um á baki sínu löng og söguleg rústahrun markaðarins og misnotkun ríkisvaldsins á veikleikum þannig markaðs.

Það er óumræðilega mikilvægt að fólk vilji áfram spara upp og leggja fyrir. Aðeins þannig er hægt að veita lánsfé til fyrirtækja sem skaffa fólki vinnu við að búa til verðmæti sem síðan geta orðið að velmegun; sem er allt annað en velferð. Velferð getur því miður oft endað sem helferð (eins og nú) í höndum stjórnmálamanna. Því þarf að halda fingrum stjórnmálamanna frá fasteignum fólksins og taka kreditkort af menntuðum kommúnistum

Hinum, sem þykja þetta harðir kostir, má kannski bjóða að í kíkja í pakkhús Evrópusambandsins, þar sem Anja skúrar gólf og gerir hreint fyrir tvær evrur á tímann (332 krónur) í Stralsund í Þýskalandi. Henni sortnar fyrir augunum af bræði þegar hún les í dagblöðum um "þýska kraftaverkið í atvinnumálum", sem nú er notað sem tálbeitu-fyrirmynd handa öðrum evruríkjum á leið í þrot. "Ef ég gæti farið, þá væri ég fyrir löngu hætt og farin. Fyrirtækið hefur nauðgað mér í sex ár", segir Anja.

En Peter Huefken, sem er Þýskalands-kollegi Gylfa Arinbjarnarsonar ESB-forseta ASÍ, segir að þetta sé langt frá því versta sem hann þurfi að eiga við í þýska evruríkinu. "Sumt fólk sem ég hef með að gera er með 55 cent á tímann (91 krónu)." Verkalýðsfélag Huefken er að reyna að stefna atvinnurekendum fyrir misnotkun á launþegum og hvetur önnur félög til að gera hið sama. Kauphækkun hefur ekki fengist í 15 ár. Og engin lágmarkslaun eru víðast hvar í landinu. Hægt en örugglega mjakar öldrunarhagkerfi Þýskalands Evrópu aftur á járnöld.

Í millitíðinni haf raunlaun í Þýskalandi lækkað. Lækkað! 20. árið í röð! Og þetta niðurfall eiga hin lönd myntbandalags Evrópusambandsins að keppa við undir læstu gengisfyrirkomulagi. Þetta er brjálæðislegt kapphlaup niður á botn pakkans

 

Fyrri færsla

 

Ég hlýt að gefa Bjarna rétt

Ég hlýt að gefa Bjarna rétt

Eitt sinn var einn sjálfstæðiflokkur til sem ekkert snérist um ESB. Liðin eru einungis 6 ár síðan þá

En svo var flokksforystu hans í ríkisstjórn stillt upp við aftökuvegg og henni skipað að binda um höfuð sér Evrópuhundaband, svo að hún hýdd félli hraðar ofan í líkkistur hins pólitíska grafreits ríkisstjórna Evrópusambandsins, sem flestum stjórnum kálar, fyrr en síðar 

Svo var hún skotin

Í millitíðinni gasar hins vegar heilt Evrópusamband aftökusveita gegn sama sjálfstæðisflokki, sjálft sig og aftökusveitir sínar í hel. Þess vegna ætti nú að ríkja friður; V-day. Djöfullinn er dauður. Hann á að vera dauður

Það eina sanna og rétta er algerlega ESB-hreint borð á ný. Út með ESB-beinagrindasafnið og niður með ESB-afturgöngur. Það eina sem vantar er að sturta fimm þvældum árum ESB-mála niður í kamarfötur heimabrúks

Og önnur umsókn inn í Evrópusambandið má aldrei aftur koma á dagskrá Alþingis Íslendinga fyrr en að einlægur 75 prósenta meirihluti íslensku þjóðarinnar hafi í samfellt 10 ár sýnt að hún af fullri einlægni og heiðarleika vilji sækja um að Lýðveldið Ísland verði innlimað inn í Evrópusambandið. Þetta mál er þess eðlis

Sterk rök og hreinar tilfinningar íslenskrar þjóðar ættu hins vegar að krefjast allt að 800 ára umhugsunartíma, eins og síðast. Í faðmi þeirra sterku raka og hreinu tilfinninga fæddist stofnun eins sjálfstæðisflokks. Hér mega engin þjóðsvik slá rótum og festa sig í sessi, svo lengi sem við drögum andann

Ég hlýt því að gefa Bjarna Harðarsyni rétt þegar hann segir; Þrjár ástæður fyrir því að EKKI á að kjósa um ESB og Pakkakíkir platar sífellt fleiri

. . og reyndar hlýt ég einnig gefa honum rétt í þessu líka; sem hann skrifar um Treuhandanstaltið, sem Milton Friedman varaði við er múrinn féll vestur, en trénað aðals-anstaltið hins vegar austur

Fyrri færsla

Það fyrsta

Það fyrsta

sem ég myndi gera -

Þegar nýr fjármálaráðherra sest í stól sinn, þá hljóta fyrstu möppurnar sem bíða hans að innihalda einn og aðeins einn efsta mikilvægasta pappír; Hvernig á Lýðveldið Ísland með góðu móti að eiga fyrir næstu afborgunum og endurnýjunum erlendra lána. Hvernig á ríkissjóður Lýðveldisins að mæta næstu greiðslum af erlendum lánum. Og hvernig á ríkissjóður Íslands að fara að því að ná fram betri komandi vaxtakjörum þegar erlendar skulir ríkissjóðs eru endurfjármagnaðar næst með nýjum lánum (e. debt roll over). Sem ættu að öllu jöfnu að bera lægri vexti

Ég myndi ekki samþykkja neitt sem fæli í sér hækkun á skuldatryggingaálaginu á ríkissjóð. Ég myndi sem sagt ekki samþykkja neitt sem leitt gæti til lækkunar á lánstrausti. Því lækkað lánstraust þýðir hærri vexti á standandi lán sem ekkert svigrúm er til að greiða upp með engu. Sterkara lánstraust þýðir hins vegar ultimo lægri vexti á standandi lánum. Og munurinn á léttari vaxtagreiðslum vegna betri lánskjara getur numið heilu heilbrigðiskerfi á nokkrum árum

Um leið og umsókn Íslands inn í Evrópusambandið verður dregin til baka og Evrópukofa lokað, þá mun lánstraust Íslands aukast og trúin á Lýðveldi Íslendinga styrkjast 

Þetta er í húfi. Að standa upp, eða setjast neðar á meðan snjóboltaáhrifin vegna vantrausts hreiðra um sig í skuldastöðunni - sem síðan kemur og þurrkar mann niðursettan út neðar í brekkunni

Sem eitt dæmi mætti leggja DDRÚV niður og afhenda Þjóðminjasafninu menningarverðmætin til varðveislu og gjörgæslu-útsendinga. Þegar starfsmenn DDRÚV losna undan því að vinna við að framleiða DDR, þá myndi aflvél hagkerfisins aukast afl og hún betur getað staðið undir og strokkað út greiðslum af þeim erlendu lánum ríkissjóðs sem notuð hafa verið til að reka til dæmis DDRÚV

Þá þyrfti sjávarútvegurinn ekki að leggja það á sig að afla gjaldeyris til reksturs- aðfanga- og græjukaupa DDRÚV. Snjóboltavelta skapar ekki velmegun. Engin velta skapar í sjálfri sér velmegun. Það er aðeins gróðinn sem skapar velmegun - og hann og hún er frumforsenda velferðar

Þjóðin hefur ekki fjárhagslegt bolmagn til að standa undir DDRÚV og DDRÚV hefur ekki fjárhagslegt bolmagn til þjónustu í þágu þjóðar. Þannig enda öll DDRÚV daga sína.  

Síðan mætti stoppa gjaldþrútna Kredithörpuna upp og selja hana sem minnismerki út um allan heim á frímerkjum: Sem póstverslun 

Þetta er kannski vel þessi virði að íhuga. Nema að ekkert fáist fyrir þetta inn í skuldahafið

Við erum að tala um húsið okkar. Heimili okkar í hafinu

Fyrri færsla

Margaret Thatcher jarðsett í Stóra Bretlandi í dag

Margaret Thatcher jarðsett í Stóra Bretlandi í dag

 

"The day of the

artificially constructed megastate has gone"

 

Haag; 15. maí 1992: "If the European Community proceeds in the direction which the majority of Member State Governments and the Commission seem to want they will create a structure which brings insecurity, unemployment, national resentment and ethnic conflict"

 

- Margaret Thatcher

 

Einn merkasti stjórnmálamaður samtímasögunnar, frú Margaret Thatcher Stóra Bretlands, var við hátíðlega stórathöfn jarðsett í dag. Um þann atburð var ítarlega fjallað í erlendum fjölmiðlum og bein útsending fór jafnvel víða fram

Jafnvel enn víðar, sama dag, var miðvikudagurinn 17. apríl árið 2013. En hér á útvöldum öldum ríkisins, ríkir bara þessi samfrosni 365. innheimtupolldagur DDR-kommaveldis Ríkisútvarpsins, sem af ásetningi allir koma í rauðri röð

Ef allt væri með felldu á þessari ESB-krónísku ríkisstofnun sem fjármögnuð er með skattfé borgaranna, þá hefði þessum heimsviðburði í okkar hluta heimsins verið gerð góð og verðskulduð skil, af þekkingu og vissum óhjákvæmilegum ákafa. En því miður er sannreynt að af-ásetningi-hönnuð sýndar-veraldarsýn Ríkisútvarpsins er haldið að íslenskri þjóð, sem einskonar einkarekinni pólitískri einkadagskrá pólitískrar rörsýnar klíku fólks á sérvernduðum vinnustað, sem álítur það heilaga skyldu sína að halda uppi ljósvakamúr gegn veruleikanum; Gamalkunnum rauðum evrópskum múr gegn veruleikanum. Hvenær skyldu ríkismúrar kommabælis DDRÚV í ríkinu falla?

 

Alþýdd (h)eimreið evrunnar

Hver á DDRÚV skyldi til dæmis muna eftir "subsidiarity" hugtaki Losseplads-sáttmálans? En draslið DDRÚV —eins og allt draslið ESB— er kannski orðið eins og Wolfgang Münchau svo réttilega skilgreindi tilvistarkreppu og hrunferli myntbandalags Evrópusambandsins, sem; "Notbremsenresistent"

Reykurinn sem við sjáum rjúka upp frá ESB hlýtur að vera allt þjóðþing Kýpur hangandi á fingurgómunum á þessari "subsidiarity-neyðarbremsu" þjóðþinga ríkjanna í ESB. Sem samkvæmt Losseplads-sáttmálanum sjálfum átti að laga og lagfæra allt innan rústaveldis Evrópusambandsins: undir sáttmála Óða hattarins í ESB.

En hversu oft skyldu menn hafa togað í þessa "subsidiarity-neyðarbremsu" þjóðþinga ESB-landa með þeim árangri að ESB-lestin stöðvaðist? Hægt er að hugleiða það í nokkur ár og líklega aldir 

Fyrri færsla

Hjarn hagvaxtar