Fjárfestingarhlutfall í Danmörku fallið 30 ár aftur í ESB-tímann

 

Mynd; Arbejderbevægelsens Erhvervsråd.

 

Til að finna samsvarandi lágt hlutfall fjárfestinga atvinnulífsins í hagkerfi Danmerkur, verðum við að leita aftur í tímann til ársins 1982. Alveg út í vinstri kant myndarinnar, sem gerð er af samtökum launþegahreyfinga í Danmörku, AE. Myndin nær því miður ekki lengra en 30 ár aftur í ESB-tímann, sem hófst í Danmörku árið 1973.

Þessi mynd sýnir okkur þróun hins svo kallaða fjárfestingarhlutfalls atvinnulífsins í einkageiranum miðað við þá verðmætasköpun sem kemur út úr öllum fyrirtækjum landsins (þ.e.a.s: velta þeirra að frádregnum launum, vörunotkun, sköttum, gjöldum og verðbólgu).

 

Falli þetta hlutfall óeðlilega mikið þá þýðir það aðeins eitt; fyrirtækin eru að vinna með meira og meira úrelt framleiðsluapparat. Þegar það úreldist þá gerist tvennt; 1. Ef nýjungar og tækniframfarir eru ekki á ný byggðar inn í framleiðsluapparatið þá verður það úrelt og ónothæft, óarðbært og ósamkeppnishæft - eða - 2. Þá verður sjálft vinnuaflið sem vinnur við framleiðsluapparatið ónothæft, því það er ekki hægt að auka framleiðni þess á meðan það stendur og stundar störf sín með úr sér gengnu framleiðsluapparati. Ný tækni verður að koma til og byggjast inn í apparatið. Annars er engin ástæða til að festa fé í því sem úr apparatinu kemur. Þú ferð á hausinn og fólkið missir vinnuna. Eða, þú lækkar laun þess, kaupir þér svipu og pískar það áfram til að hlaupa hraðar og hraðar fyrir lægri og lægri laun. Dæmi; hin endurfrumvarpaða sovéska síðutogaraáætlun Steingríms J. Sigfússonar, Jóhönnu Sigurðardóttur og Össurar Skarphéðinssonar.

Takið eftir því að inn í myndina getum við bókfært fjögur voðalega merkileg ESB-ártöl; Það fyrsta; gengisbinding dönsku krónunnar við snúrustaur niðri í Þýskalandi árið 1982, sem fyrir alvöru markar upphaf ERM II og uppþornunar Danmörku. Hið annað; Þjóðaratkvæðis greiðslu Dana til Brussel um "EF-pakkann" árið 1986, sem samanstóð af miklum lagabálki sem átti að samhæfa fyrirtækjalöggjöf og búa til hinn svo kallaða innri markað, sem enn í praxís er einungis kenning á blaði í skúffufélagi embættismannaveldis Brussels. Það þriðja; Gangsetningu fullveldis- og peningalegs sýklahernaðar evrunnar á 12 lönd árið 1999. Hið fjórða; gildistaka hinnar nýju stjórnarskrár Evrópusambandsins, sem eftir níu ára baráttu gegn fólkinu og á barmi hruns í desember 2007, var loksins staðfest. Hún átti að bjarga Evrópu, hvorki meira né minna. Bjarga henni frá öllu því sem ESB hefur kallað yfir álfuna. 

Þið hljótið að sjá hve allt þetta mikla og stórfenglega bjargræði Evrópusambandskommúnismans hefur gagnast fjárfestingum í atvinnulífinu í Danmörku. Ef þið sjáið ekki árangurinn, ja, þá er bara að stara fastar og fastar á myndina þar til hún breytist í Össur. Sumir myndu þó segja, nei sé ekki neitt þvert á móti, þegar þeir horfa á myndina.

Talnasería AE nær ekki lengra aftur í tímann en til ársins 1982. Hvað skyldi gerast ef við förum lengra aftur í tímann. Aftur fyrir sköpun hins innri alheims Evrópusambandsins í Danmörku árið 1973. Út fyrir myndina (OMG)

Við finnum fram nýja en gamla og svipaða mynd úr skjalasafni danska seðlabankans. Hvað sýnir hún? Jú, hún sýnir okkur það sama og myndin frá AE. En hún nær hins vegar miklu lengra aftur í tímann. Og skali myndarinnar er annar. Hér er þetta fjárfestingarhlutfall atvinnulífsins sýnt sem hlutfall af allri landsframleiðslunni. Hin fyrri sýndi okkur hlutfallið og breytingar þess miðað við verðmætasköpun atvinnulífsins, aðeins. 

 

Mynd; Danmarks Nationalbank: 2003, síða 28

 

Hér sjáum við að fjárfestingarhlutfall atvinnulífsins var miklu miklu meira áður fyrr. En svo kom big bang: Danmörk gekk í ESB árið 1973. Siðan þá hefur landinu hreint ekki farnast vel hvað varðar fjárfestingar atvinnulífsins.

Úr heimilisgeira dönsku þjóðarinnar — sem dæmi um ESB styrkleikann — er vert að minnast þess að íbúðarbyggingar á Reykajvíkursvæðinu voru í langan tíma fleiri að fjölda til og að fermetratölu á ári hverju en þær voru á öllu Kaupmannahafnarsvæðinu. Jafnvel áður en Ísland fór út í bankagröft. Og ekkert nýtt veglegt hótel var til dæmis byggt á öllu Kaupmannahafnarsvæðinu frá cirka 1977 til 2002. Mynd 3.A (Investeirngskvote B&A) á blaðsíðu þrjú í skýslu AE, sýnir okkur fjárfestingarhlutfallið í bygginga- og mannvkirkjagerð fyrirtækjanna á móti verðmætasköpun þeirra. Byggingar endast lengur en sjálf framleiðslutækin. En hlutfallið er samt sífellt og næstum án 30 ára afláts niður á við.

Í Danmörku búa nú um 5,45 milljón sálir

• 1.200,000 eru eftirlauna- og ellilífeyrisþegar á framfræslu hins opinbera að mestum hluta til
• 840.000 manns á fullri framfærslu hins opinbera við að gera ekki neitt
• 700.000 eru opinberir starfsmenn á fullri framfærslu verðmætasköpunar einkageirans (búa ekki til nein verðmæti)
• 900.000 eru börn undir 14 ára aldri
• 300.000 eru námsmenn eða álíka

• Atvinnuleysi hefur ekki farið niður fyrir bankakreppuhlutfall í samfellt 30 ár, að fimm árum undanskildum; þ.e. á fjármálabóluárum ECB-seðlabanka Evrópusambandsins. Það er nú um 8 prósent.

3 af hverjum 4 kjósendum eru á framfærslu hins opinbera, að fullu leyti, að hluta til eða eru opinberir starfsmenn. Þetta er nokkurs konar dópsala stjórnmálamanna.

 

Vilt þú fjárfesta þig í bremsuklossum ESB?

 

Fyrri færsla

 

Stjórnmálaflokkar þurfa að eiga meira en góð stýrikerfi - og engin símafélög

Stjórnmálaflokkar þurfa að eiga meira en góð stýrikerfi - og engin símafélög

Sjálfsagt hafa sumir — með öðru eyranu — veitt því eftirtekt að í kvöld kom þrítugasta og annað uppgjör Apple í röð þar sem markaðurinn (fjármála) hafði að miklu leyti rangt fyrir sér, gleymdi sér í þoku smáatriða, en sást yfir grundvallaratriðin. Markaðurin mun lenda smá stund, smjatta á staðreyndum, en síðan vefja sig á ný inn í þokuslör spunans. Að hafa á röngu að standa í þrjátíu og tveimur kosningum í röð verður að teljast visst afreksverk.

Þannig stjórnmálaflokka þekkjum við flest. En hvað er þá að hjá sumum þeirra? ef svo mætti að orði komast.

Spain is having a terrible economic situation - it's an unusual case

Á fertugustu og þriðju mínútu símaráðstefnunnar sagði Tim Cook þetta: "Spánn er í hræðilegu efnahagslegu ástandi." Greinandi Barclays spurði greiningarlega spurninga sinna í símann alla leið frá Grillstöðum á fjöllum. Skyldi greinandinn vita að Spánn er í evrum í ESB og að 50,5 prósent ungs fólks gengur þar um atvinnulaust? Athugasemdir Tims Cook um þann áttavita sem símafélög verða að stýra rekstri sínum eftir, komu mér ekki á óvart. Vel að merkja; þetta eru símafélögin sem einu sinni ætluðu að stýra innihaldi og framboði á netinu í stað þess að einbeita sér að frumhlutverki sínu; að afhenda innviði. Ætluðu að stjórna því hvað færi og færi ekki í gegnum tæki þeirra. Þau þurfa að fara að passa sig.

Það er ekki nóg að eiga gott stýrikerfi. Maður þarf einnig líkamlega að eiga þann stökkpall sem maður stendur á og tekur stökkið frá.

Hver er stökkpallur þinn? Og hefur þú, flokkur, verið honum trúfastur. Alltaf.

Fyrri færsla

Seðlabanki Vestfjarða yfirgefur krónuna 

Seðlabanki Vestfjarða yfirgefur krónuna

Úrsögn Vestfjaðra úr landshluta myntbandalagi Íslands kom seint í gærkvöldi. Þolinmæðin var þrotin. Vestfirðir hófu á miðnætti stimplun peningaseðla í umferð. Fjöldi manna voru að störfum í viðskiptabankakerfi Vestfjarða í nótt. Allir seðlar í viðskiptabönkum voru stimplaðir. Þegar þeir opna á ný mun hin nýja merkta mynt Vestfjarða taka gildi. Nýir peningaseðlar eru í prentun og koma þeir til seðlabanka Vestfjarða með næstu skipum. Þeir verða þá samstundis settir í umferð. Gömlu og stimpluðu seðlarnir munu strax verða innleysanlegir á genginu einn á móti einum. Gengið gagnvart Reykjavíkurhéraðskrónu mun líklega þróast á þeirri forsendu að bankakerfi Reykjavíkurhéraðs eru afar illa farin og útflutningstekjur þess svæðis myntbandalagsins litlar.

Enn fremur er talið að Reykjavíkurhéraðssvæðið hafi um all langt skeið lifað langt um efni fram. Atvinnuleysi í íslenska myntbandalaginu er hæst á Reykjavíkursvæðinu og hefur það verið mjög hátt of lengi. Telja hagfræðingar að framtíð Reykjavíkurhéraðs sé háð hæfni svæðisins til að fæða sig og klæða undir mynt sem þá er komin er út tengslum við það sem áður var.

Byggingariðnaður og hinar skapandi listir héraðsins munu eiga erfitt uppdráttar því öll innflutt aðföng og allur sá flugvéla- og skipafloti sem svæðið hefur notfært sér hingað til, hefur að mestu leyti verið fjármagnaður með gjaldeyristekjum sjávarútvegs ásamt gjaldeyrissparandi afurðum landbúnaðar; sem og íbúar Reykjavíkurhéraðs hafa einnig neytt. Hann er þá er ekki lengur viðstaddur á svæðinu, þ.e.a.s ef illa fer og myntbandalagið leysist alveg upp. Ljóst er að kvikmynda- og þáttagerð getur ekki staðið undir innflutningi matvæla fyrir alla íbúa Reykjavíkurhéraðs. Þróunaraðstoð frá alþjóðasamfélaginu þyrfti því að koma til. Hún væri væri æskileg sem fyrsta skref til að koma í veg fyrir hungursneyð. Á meðan vinnst tími fyrir skipulagsarkitekta svæðisins til að afmarka garða og beð fyrir þann aðkeypta búfénað sem hin skapandi stétt svæðisins gæti mögulega aflað. Einnig myndi þá skapast viss tími til að vinna margslungið skipulag fyrir húsdýrahald í bílskúrum svæðsins, samkvæmt ítarlega þróaðri byggingareglugerð hinna umsvifamiklu yfirvalda.

Skuldbindingar seðlabanka Reykjavíkurshéraðs gagnvart seðlabanka Vestfjarða er óleyst mál. En ljóst er að ef Norðurland, Vestmannaeyjar og Grímsey segja sig einnig úr myntbandalaginu, að þá mun gengi Reykjavíkurkrónu falla mikið sökum fyrrgreindrar innri ósjálfbærni. Innbyrðis ójafnvægi myntbandalagsins var orðið þannig að þegar Vestfirðir köstuðu einni krónu út í sameiginlegt hagkerfi myntbandalagsins, þá höfnuðu 80 af 100 aurum hennar í vösum íbúa Reykjavíkurshéraðs. Aðeins 20 af 100 aurum hverrar krónu sem leyst var úr læðingi í hagkerfi Reykjavíkurshéraðs enduðu í hagkerfum utan þess.

Aðalseðlabanki myntbandalagsins á Surtsey mun ekki geta jafnað út innbyrðis stöðu seðlabankakerfis svæðisins að svo stöddu. Fullt samkomulag allra seðlabanka þarf fyrir slíkum aðgerðum. Og sameiginleg mynt gæti þá þegar verið horfin. Því er líklegt að seðlabanki Vestfjarða muni hið fyrsta hefja beinar innheimtuaðgerðir upp á eigin spýtur og hefjast þær þá væntanlega á handritunum. Símsvarar sambandsins í aðalstöðvum þess á Surtsey eru hættir að taka við skilaboðum. Hið sama gildir um yfirstjórn fiskveiðilögsögu sambandsins. Líklegt er að embættismenn sambandsins séu þegar hættir að fá greidd laun og farnir.

Ekki er enn vitað hvort varðskýli Hvalfjarðarganga verður flutt yfir fjörðinn og spöl upp fyrir afleggjarann. En gjaldskránni hefur þegar verið breytt yfir í Vestfjarðakrónu. 

Heilbrigðisyfirvöld Vestfjarða gera ráð fyrir að stór hluti starfsmanna heilbrigðiskerfis Reykjavíkurshéraðs muni flytja og sækja þangað atvinnu sökum hærri launa, lægri skatta og betra gengis. En fyrst þurfa umsækjendur að læra vestfirsku og flýta sér að selja eignir sínar fyrir sunnan áður en þær falla í verði og ferli eignaupptöku fer af stað. 

 

Heppilegra hefði verið ef byggðastefna Íslands hefði verið hugsuð upp á undan byggingareglugerð. Þá hefði þetta varla getað gerst og 100 þúsund ferkílómetra tækifæri gæti þegar staðið opið

 

Fyrri færsla

 

Dómskerfið misnotað í pólitíksum tilgangi - aðfarastjórnin 

 

Dómskerfið misnotað í pólitíksum tilgangi - aðfarastjórnin

Málið gegn Geir Haarde snérist ekki um neitt annað en pólitískar ofsóknir og hefndarför vinstri manna, sem svo lengi höfðu þurft að lifa undir skuggafalli eigin Sovétríkja ofan á þá seka sjálfa.

 

Þjóðin vildi ekki kjósa þetta fólk svo langa lengi vegna einmitt brenglaðrar dómgreindar stærsta hluta þessa vinstri vængs; bæði í lýðræðislegum, pólitískum, mannlegum og stjórnarfarslegum skilningi. Fyrstu póltísku réttarhöldin eftir fall Sovétríkjanna fylgdu því strax með þessu fólki inn á eldhúsborð þjóðarinnar, eldingar fast í kjölfar kosningar þess.

Sovétskuggamenn á vinstri vængnum voru orðnir leiðir á því að vera sífellt hafnað. Nú býðst þjóðinni brátt tækifæri á ný til að hafna þessum skuggasveinum gamallra sem nýrra Sovétríkja Evrópu. Alþingiskosningar verða bráðum. Út með ESB og skuggamenn þess. Þetta er einungis hægt svo lengi sem við stöndum fullvalda frjáls fyrir utan hin nýju sovétríki ESB

 

Það var mjög merkilegt að horfa á hið pólitíska svarthols-kastljós DDRíkisútvarpsins leggja að jöfnu vinnubrögð í fordæmalausum aðdragana alþjóðlegs fárviðris á fjármálamörkuðum og hins vegar skipulagðra vinnubragaða sitjandi stjórnvalda við aðförina gegn pólitískum andstæðingi sínum, með allt báknið reitt honum til höggs. Afar ógeðfellt.

1. Aðförin að Seðlabankanum sem æðstu stofnun peningamála
2. Aðförin að lýðræðinu með kosningasvikum Vinstri grænna
3. Aðföin að lýðræðinu í framkvæmd með svikaumsókn í ESB 
4. Aðförin að Geir Haarde
5. Aðförin að Hæstarétti
6. Aðförin að stjórnarskránni
7. Aðförin að þjóðinni í tvígang í Icesave
8. Aðförin að sjávarútvegi
9. Aðförin að fullveldi og sjálfstæði íslenka lýðveldisins

Þessi ríkisstjórn heitir hér með aðfarastjórnin

  

Lokun landamæra: tímabær undirbúningur undir hrun evrunnar?

Hví skyldi eitt lokaðasta hagkerfi Evrópusambandsins og OECD-landa þurfa á enn meiri lokun af frá heiminum að halda? Enn meiri lokun en landið glímir við þegar í dag. Frakkland er eitt lokaðasta hagkerfi hins Vestræna heims og á svipuðu lokunarstigi og Grikkland. Svífur um sjálft sig i sínu 400 lokaða osta veldi. Heimsveldinu þar sem herra De Gaulle gékk án árangurs á ostavegg.

Væri nú ekki heppilegt ef hægt væri að setja upp landamæravörslu út um allt þegar bankakerfi Ítalíu hrynja ofan á bankakerfi Frakklands. Sem síðan hrynja yfir evruna. Þá væri nú gott að geta stöðvað alla umferð í svona eins og 30 daga og leitað vel. Eða bara yfir eina langa helgi. Á meðan skipt er um peningalegar kennitölur og búsáhaldabylting barinn inn. Og svo eru það hin rafmögnuðu viðskipti á milli landa. Að loka á rafmagnið til þeirra í þágu þjóðaröryggis?

 

Ég trúi ekki nema helmingnum af helmings spuna þessarar fréttar. Hér liggur meira á bak við

 

Franco-German Schengen Proposal: A Vote of No Confidence in Europe 

  

Verða franskir sparifjáreigendur neyddir til að fjármagna skuldir franska ríkisins?

 

Úr frönsku kosningabaráttunni berast afar slæmar fréttir. Að erfitt sé orðið fyrir franska ofurríkið að fjármagna skuldir sínar undir myntinni evru. Að bæði lofuð lánskjör og vaxtalag undir sameiginlegri mynt sé orðið falskt og komið úr samhengi við það sem upphaflega átti að réttlæta heilaga upptöku evru og niðurlagningu frankans. Að of dýrt sé nú orðið fyrir Frakkland að sækja sér lánsfé á alþjóðlegum fjármálamörkuðum. Því er lagt til að sparifjáreigendur landsins verði heimsóttir í buddur sínar í þeim tilgangi að þeir láni stjórnmálamönnum fyrir áframhaldandi taprekstri þeirra með góðu eða illu. Líklega mest með illu.

Atvinnuleysi í Frakkalandi hefur verið fastfrosið á um það bil 10 prósentum í samfellt 30 ár. Enginn árangur er af neinu þar hvað varðar Evrópusambandsaðild landsins. Ætli maður að vera kurteis já-já-maður sem spyr háttsetta í atvinnulífi landsins hvort ESB hafi ekki gert voðalega mikið gagn í landinu, já, þá fær maður bara yfir sig reiðilestur um ESB-báknið sem er að eyðileggja Frakkland. Ég er varla búinn að jafna mig eftir reiðilesturinn um möppuverkið, glataða samkeppnisaðstöðu, eymd, volæði og heilaflóttann frá landinu enn.

Hlutabréfaverð franskra stórbanka hefur lækkað um það bil 90 prósent á síðustu 5 árum og er öll CAC40 vísitalan nú 50 prósent lægri en hún var fyrir franskt hrun. Hún heldur krónískt áfram að lækka. Enginn bati er í augsýn næstu áratugina m.a. vegna þess að Frakkland er í krónísku Evrópusambandi sem það getur ekki losnað úr. Þjóðnýting franskra banka færist nær og nær. Peningum franskra sparifjáreigenda verður líklega einnig dælt inn í gangandi dautt bankakerfi landsins, svo það geti haldið áfram að kaupa bréfsefnin af ríkissjóði sem getur ekki fjármagnað sig lengur vegna einmitt evruupptöku embættis- og stjórnmálamanna ESB-elítunnar. Þetta er eins og tromla bakkandi steypubíls sem snýst öfugt og steypir sig sjálfur í kaf inn í efnahagslegan tjernóbyl.

Mynd, euroland.com; hlutabréfaverð stærsta banka Frakklands, Credit Agricole, síðustu fimm árin.

 

Fyrri færsla

 

Óttast um afdrif ECB-seðlabanka Evrópusambandsins 

Óttast um afdrif ECB-seðlabanka Evrópusambandsins

Átta leiðandi efnahagsrannsóknarstofnanir Þýskalands óttast um afdrif ECB-seðlabanka Evrópusambandsins. Segja þær að sjálfstæði seðlabankans sé í hættu vegna ástandsins á myntsvæði evrunnar.

 

Og einnig segja þær að svo kallaður trúverðugleiki hans sem seðlabanka sé teflt í tvísýnu með allskonar neyðar þessu og neyðar hitt. Að seðlabankinn muni ekki lengur geta varist því að sogast ofan í þá atburðarás á evrusvæðinu sem öllum var upphaflega sagt að aldrei myndi geta gerst. Skýrsla stofnanna verður lögð inn á borð ríkisstjórnarinnar á morgun; FAZ

Seðlabanki Þýskalands, Deutsche Bundesbank — sem nú heyrir undir ECB-seðlabanka Evrópusambandsins og sem þessi skýrsla átta stofnana fjallar um — var gjöf Bandamanna til Þýskalands í kjölfar síðustu heimsstyrjaldar Evrópu.

Sjálfstæði þýska seðlabankans átti að koma í veg fyrir að hið efnahaglslega vald í Þýskalandi félli aftur í hendur brjálaðra embættis- og stjórnmálamanna; S 

Kýpur

Þetta smáríki ásamt Möltu tók upp evru þann 1. janúar 2008. Lánshæfnismat og lánstraust Kýpur hefur því verið lækkað niður í ruslflokk. All fjármála- og banakerfi landsins hefur verið lokað úti og einangrað af frá alþjóðelgum fjármálamörkuðum í meira en eitt ár. Atvinnuleysi er nú orðið það mesta í sögu lýðveldis Kýpur.

Fiscal slippage and heavy exposure of Cyprus’ banking sector to Greece have seen the island's credit ratings cut to junk by two of the world's three ratings agencies. The island has been shut out of international debt markets for almost a year (CM)

 

Fyrri færsla

 

Fanga mark ríkisstjórnar - ekki þjóðar

Fanga mark ríkisstjórnar - ekki þjóðar

 

Þegar fréttir fóru að berast af hinni skipulögðu hungursneyð yfirvalda Sovétríkjanna og enn fremur af hungursneyð fólksins í sjálfu kornforðabúri Sovétríkjanna —árið 1932— þá sátu kommúnistar á Vesturlöndum og lásu um allsnægtir Sovét kommúnismans í blöðum, tímaritum og auglýsingabæklingum, útgefnum af yfirstjórn hungursins í Kreml. Milljónir og aftur milljónir dóu úr hungri, samkvæmt áætlun.

Í dag berast okkur fréttir af hungruðu fólki í Grikklandi Evrópusambandsins. Miðstýrt Evrópusamband hefur nú eyðilagt tilveru Grikkja í eigin landi. Þeir eru orðnir fangar Evrópusambandsins. Samkvæmt áætlun.

 

Það er því átakanlegt að þessa sömu daga hungursins í Grikklandi, vinnur ríkisstjórn Íslands að því með hörðum fölskum höndum sósíalismans að afvegaleiða ungt lýðveldi Íslendinga inn í þetta helvítis samband evrunnar.

Árið 1906, fyrir aðeins 106 árum síðan, börðust íslenskir þjóðfrelsismenn fyrir því að við Íslendingar fengjum okkar eigin fána. Að fáninn væri eins konar "fangamark þjóðarinnar". Og "fyrir þá sök vildum vér hafa sérstakan fána". Íslenskan fána. Þetta sagði Guðmundur Finnbogason á fundi 1906.

 

Í afturljósi frelsisins sem vannst, væri —kannski og hugsanlega— hægt að útleggja þetta svona í dag: Ef við værum eða yrðum nokkurn tíma fangar, þá væri best að við værum fangar okkar sjálfra undir eigin þjóðfána, en ekki undir fána annarra. Notkun orða breytist oft með tímanum. Í dag myndu sumir nota orðið aðfangamark eða búmerki. En hugsanir eru þó alltaf vöðvaafl frelsisins. Og merki frelsis okkar varð og er þjóðfáninn.

En þessi þjóðfáni okkar er greinilega ekki fangamark ríkisstjórnar Íslands. Fanga mark ríkisstjórnarinnar er blátt með gulum stjörnum.

Ég varð bæði glaður og stoltur þegar ég sá Hjört langafa minn á myndinni hér að ofan sem sýnir Lögbergsgönguna á Þjóðfundinum 1907. Myndin er úr grein Morgunblaðsins 21. nóvember 1956. En mikið skammast ég mín fyrir ríkisstjórn Íslands. Að við skulum þurfa að standa í þessu svo stuttu eftir 1944. Og Sovétið varla kólnað í kistunni enn. Hér er greinilega ekkert síðasta orð!

Rís þú unga Íslands merki - Morgunblaðið 21. nóvember 1956

 

Krækja

 

Financial Times: Volunteers step in as Greek poverty soars

 

Fyrri færsla

 

"Síðasta orðið" um morðið

"Síðasta orðið" um morðið

ESB-aðildarsinnar staglast á því að þjóðin eigi að hafa síðasta orðið um eitthvað sem hún bað aldrei um. Síðasta orðið um morðið.

Vinstri grænir urðu sigurvegarar síðustu kosninga með því að auglýsa sig sem staðfasta umboðsmenn þeirra kjósenda sem mestir voru andstæðingar ESB-aðildar Íslands. Þingmenn sækja umboð sitt til kjósenda í þingkosningum. Sigur þeirra VG-manna vannst með því að lofa þjóðinni því —meðal annars í DDRíkisútvarpinu— að hún, en ekki fámenn ESB klíkuelíta, fengi þarna tækifæri til að eiga síðasta orðið um þetta mál. Þá óskaði ég VG til hamingju með sigurinn og bað þá um að fara vel með valdið sýna því virðingu. Aðeins 27 prósent kjósenda undir stóráfalli kusu flokka sem höfðu ESB aðild sem sitt baráttumál. En lítið vissi kjáninn ég; að þarna væri ég að ávarpa lýðræðislega, pólitíska og stjórnarfarslega svikamyllu.

Ég get svo sannarlega alveg lifað með vinstri-stjórnir. Kerfisskipti eru oft ágæt sé rétt og lögmætlega til þeirra stofnað. Þetta segi ég því Alþingiskosningar eru haldnar á fjögurra ára fresti í fullvalda lýðveldi mínu. Hármarks sársauki fyrir mig sem kjósanda er því í mesta lagi fjögur ár. Max_pain er hámark fjögur ár. Þá er kosið aftur og ég sem kjósandi get hent ríkisstjórninni á dyr. Þetta er kallað lýðræði.

Ég sætti mig aldrei við að þurfa að búa til frambúðar við síðustu orð umboðslauss Steingríms og þingflokks hans. Að búa við mottó sem segir; Þú skaffar fórnarlömbin í kosningum og við afhendum morðin. Vonandi eru þetta síðustu orð foringjaklíku flokksins sem umboðslaus umboðsmaður kjósenda.

Aðeins kjánar halda að nokkurn tíma verði sagt síðasta orðið um ESB. Vinstri grænir og blóðrauður vettvangur eru til dæmis á ný farnir að tala um Marx-Lenínisma. Héldu þó sumir að þarna væri síðasta orðið sagt. Leshringur þeirra hefur á ný myndast um það síðasta og stærsta morð sögunnar.

Norðmenn hafa verið látnir kjósa um ESB aðild tvisvar sinnum. Þetta hættir aldrei fyrr en það kemur já. Því þegar þjóðir hafa einu sinni í hræðslukasti sagt já við að skríða í ESB, þá er aldrei kosið aftur. Aldrei. Já er því síðasta orðið um morðið á lýðræðinu. Það ætti að banna þjóðum að kjósa undan sér lýðræðið á þennan hátt.

Ég segi nei. Umsókn Íslands inn í Evrópusambandið er algerlega án umboðs kjósenda. Hún er árangur hreinna og beinna kosningasvika. Draga á hana umsvifalaust til baka. Hún er skammarblettur á Íslandi.

 

Fyrri færsla

 

Eistland tók upp evru og varð "Mið-Afríkuríki" 

Eistland tók upp evru og varð "Mið-Afríkuríki"

Eistland tók upp evru eina mínútu yfir miðnætti 31. desembers 2010. Sven Kunsing eigna-stjórnandi sænska SEB —Skandinaviska Enskilda Banken— í Eistlandi segir að landið standi nú í sporum vanþróaðra ríkja Mið-Afríku.

“Foreign investors have stopped buying local stocks, there is no market for stocks or bond and local pension funds play a marginal role. It’s like Central Africa,” says Sven Kunsing from the asset management arm of SEB.

Enginn lífeyrissjóður Eistlands hefur áhuga á að fjárfesta í eistlenskum fyrirtækjum á markaði. Í vestrænum ríkjum er fjárfestingahlutfall lífeyrissjóða í innlendum fyrirtækjum um það bil 60 prósent af heildarfjárfestingum þeirra. En ekki í Eistlandi; þar er hlutfallið aðeins 6 prósent. Það er sem sagt 10 sinnum verra að vera evrulandið Eistland en að vera Vesturland eins og Ísland.

Trúin á bjarta framtíð eigin fjármagns í eigin landi er orðin eistlenskum fjárfestum ofviða. Eða eru þeir kannski bara flúnir með peningana úr landi? Það kæmi mér ekki á óvart. Þetta yrði einnig raunin á Íslandi ef upplýstu pakki ESB-elítunnar tekst að framselja fullveldi og sjálfstæði íslenska lýðveldisins yfir til Evrópusambandsins, sem er nýtt ríki í smíðum. 

Svo að segja engir erlendir fjárfestar kaupa heldur hluta- eða skuldabréf fyrirtækja í Eistlandi, segir Sven Kunsing.

Þetta gap ESB-dauðans gapir nú alla leið inn á Alþingi Íslendinga; þar sem kosningasvikarar og fullveldis-spákaupmenn Vinstri grænna skríða um íklæddir hnjáhlífum Samfylkingar ESB

 

Fyrri færsla

 

Spákaupmenn Vinstrisins

Lífeyrissjóðir jafnvel til taks