Fjárfestingarhlutfall í Danmörku fallið 30 ár aftur í ESB-tímann

 

Mynd; Arbejderbevægelsens Erhvervsråd.

 

Til að finna samsvarandi lágt hlutfall fjárfestinga atvinnulífsins í hagkerfi Danmerkur, verðum við að leita aftur í tímann til ársins 1982. Alveg út í vinstri kant myndarinnar, sem gerð er af samtökum launþegahreyfinga í Danmörku, AE. Myndin nær því miður ekki lengra en 30 ár aftur í ESB-tímann, sem hófst í Danmörku árið 1973.

Þessi mynd sýnir okkur þróun hins svo kallaða fjárfestingarhlutfalls atvinnulífsins í einkageiranum miðað við þá verðmætasköpun sem kemur út úr öllum fyrirtækjum landsins (þ.e.a.s: velta þeirra að frádregnum launum, vörunotkun, sköttum, gjöldum og verðbólgu).

 

Falli þetta hlutfall óeðlilega mikið þá þýðir það aðeins eitt; fyrirtækin eru að vinna með meira og meira úrelt framleiðsluapparat. Þegar það úreldist þá gerist tvennt; 1. Ef nýjungar og tækniframfarir eru ekki á ný byggðar inn í framleiðsluapparatið þá verður það úrelt og ónothæft, óarðbært og ósamkeppnishæft - eða - 2. Þá verður sjálft vinnuaflið sem vinnur við framleiðsluapparatið ónothæft, því það er ekki hægt að auka framleiðni þess á meðan það stendur og stundar störf sín með úr sér gengnu framleiðsluapparati. Ný tækni verður að koma til og byggjast inn í apparatið. Annars er engin ástæða til að festa fé í því sem úr apparatinu kemur. Þú ferð á hausinn og fólkið missir vinnuna. Eða, þú lækkar laun þess, kaupir þér svipu og pískar það áfram til að hlaupa hraðar og hraðar fyrir lægri og lægri laun. Dæmi; hin endurfrumvarpaða sovéska síðutogaraáætlun Steingríms J. Sigfússonar, Jóhönnu Sigurðardóttur og Össurar Skarphéðinssonar.

Takið eftir því að inn í myndina getum við bókfært fjögur voðalega merkileg ESB-ártöl; Það fyrsta; gengisbinding dönsku krónunnar við snúrustaur niðri í Þýskalandi árið 1982, sem fyrir alvöru markar upphaf ERM II og uppþornunar Danmörku. Hið annað; Þjóðaratkvæðis greiðslu Dana til Brussel um "EF-pakkann" árið 1986, sem samanstóð af miklum lagabálki sem átti að samhæfa fyrirtækjalöggjöf og búa til hinn svo kallaða innri markað, sem enn í praxís er einungis kenning á blaði í skúffufélagi embættismannaveldis Brussels. Það þriðja; Gangsetningu fullveldis- og peningalegs sýklahernaðar evrunnar á 12 lönd árið 1999. Hið fjórða; gildistaka hinnar nýju stjórnarskrár Evrópusambandsins, sem eftir níu ára baráttu gegn fólkinu og á barmi hruns í desember 2007, var loksins staðfest. Hún átti að bjarga Evrópu, hvorki meira né minna. Bjarga henni frá öllu því sem ESB hefur kallað yfir álfuna. 

Þið hljótið að sjá hve allt þetta mikla og stórfenglega bjargræði Evrópusambandskommúnismans hefur gagnast fjárfestingum í atvinnulífinu í Danmörku. Ef þið sjáið ekki árangurinn, ja, þá er bara að stara fastar og fastar á myndina þar til hún breytist í Össur. Sumir myndu þó segja, nei sé ekki neitt þvert á móti, þegar þeir horfa á myndina.

Talnasería AE nær ekki lengra aftur í tímann en til ársins 1982. Hvað skyldi gerast ef við förum lengra aftur í tímann. Aftur fyrir sköpun hins innri alheims Evrópusambandsins í Danmörku árið 1973. Út fyrir myndina (OMG)

Við finnum fram nýja en gamla og svipaða mynd úr skjalasafni danska seðlabankans. Hvað sýnir hún? Jú, hún sýnir okkur það sama og myndin frá AE. En hún nær hins vegar miklu lengra aftur í tímann. Og skali myndarinnar er annar. Hér er þetta fjárfestingarhlutfall atvinnulífsins sýnt sem hlutfall af allri landsframleiðslunni. Hin fyrri sýndi okkur hlutfallið og breytingar þess miðað við verðmætasköpun atvinnulífsins, aðeins. 

 

Mynd; Danmarks Nationalbank: 2003, síða 28

 

Hér sjáum við að fjárfestingarhlutfall atvinnulífsins var miklu miklu meira áður fyrr. En svo kom big bang: Danmörk gekk í ESB árið 1973. Siðan þá hefur landinu hreint ekki farnast vel hvað varðar fjárfestingar atvinnulífsins.

Úr heimilisgeira dönsku þjóðarinnar — sem dæmi um ESB styrkleikann — er vert að minnast þess að íbúðarbyggingar á Reykajvíkursvæðinu voru í langan tíma fleiri að fjölda til og að fermetratölu á ári hverju en þær voru á öllu Kaupmannahafnarsvæðinu. Jafnvel áður en Ísland fór út í bankagröft. Og ekkert nýtt veglegt hótel var til dæmis byggt á öllu Kaupmannahafnarsvæðinu frá cirka 1977 til 2002. Mynd 3.A (Investeirngskvote B&A) á blaðsíðu þrjú í skýslu AE, sýnir okkur fjárfestingarhlutfallið í bygginga- og mannvkirkjagerð fyrirtækjanna á móti verðmætasköpun þeirra. Byggingar endast lengur en sjálf framleiðslutækin. En hlutfallið er samt sífellt og næstum án 30 ára afláts niður á við.

Í Danmörku búa nú um 5,45 milljón sálir

• 1.200,000 eru eftirlauna- og ellilífeyrisþegar á framfræslu hins opinbera að mestum hluta til
• 840.000 manns á fullri framfærslu hins opinbera við að gera ekki neitt
• 700.000 eru opinberir starfsmenn á fullri framfærslu verðmætasköpunar einkageirans (búa ekki til nein verðmæti)
• 900.000 eru börn undir 14 ára aldri
• 300.000 eru námsmenn eða álíka

• Atvinnuleysi hefur ekki farið niður fyrir bankakreppuhlutfall í samfellt 30 ár, að fimm árum undanskildum; þ.e. á fjármálabóluárum ECB-seðlabanka Evrópusambandsins. Það er nú um 8 prósent.

3 af hverjum 4 kjósendum eru á framfærslu hins opinbera, að fullu leyti, að hluta til eða eru opinberir starfsmenn. Þetta er nokkurs konar dópsala stjórnmálamanna.

 

Vilt þú fjárfesta þig í bremsuklossum ESB?

 

Fyrri færsla

 

Stjórnmálaflokkar þurfa að eiga meira en góð stýrikerfi - og engin símafélög

Athugasemdir

[Gunnar Rögnvaldsson, 26.4.2012 kl. 02:59]

Til að undirstrika alvarleika þessa máls birti ég hér einnig yfirlit Samtaka iðnaðarins í Danmörku (Dansk Industri) yfir safn þeirra beinu erlendu fjárfestinga sem eru í fullum rekstri og afköstum í hagkerfi Íslendinga undir íslensku krónunni - og hins vegar í hagkerfi Danmerkur, sem hlutfall af landsframleiðslu landanna, áður en núverandi ríkisstjórn komst til skaðvalda á Íslandi.

Allt samanburðarverk Samtaka iðnaðarins í Danmörku má skoða hér

[Gunnar Rögnvaldsson, 26.4.2012 kl. 03:23]

Til að auðvelda lesendum afstöðutöku til beinna erlendra fjárfestinga hér á landi þarf að undirstrika það sem dæmi að Alcoa er almenningshlutafélag, skráð í kauphöllinni í New York. Allir Íslendingar gátu fjárfest í þessu fyrirtæki sem er með rekstur hér í landi þeirra. Gátu gert hér óbeinar fjárfestingar í Alcoa í gegnum þennan almennings-hlutabréfamarkað. 

Lönd sem eru með yfirburðarstöðu hvað varðar opin almenningshlutafélög skráð í kauphöllum sínum, þurfa ekki að reiða sig á beinar erlendar fjárfestingar.

Beinar erlendar fjárfestingar geta verið hættulegar þegar þær koma frá glæpaklíkulöndum á borð við kommúnistaríkið Kína og álíka. Þar er gagnsæið ekkert og þurfa ábyrgðarmenn ekki að standa skilum á opinleika gagnvart almenningi, sem er þar eins og lús undir hæl klíkuyfirvalda og í löggjöf á borð við löggjöf Sovétríkjanna.

 

Það er ekki sama hvaðan fjárfestingar koma.

 

[Gunnar Rögnvaldsson, 26.4.2012 kl. 03:57]

Kína hefur sem dæmi fjárfest grimmt ESB-bananalýðveldinu Ungverjalandi. Það ber að hafa í huga þegar myndin frá frá Dansk Industri er skoðuð. Ungverjum finnst nú að þeir séu helst tilneyddir til læra kínversku til að fá vinnu við beinar erlendar fjárfestingar Kínverja í þeirra eigin landi. Skólar rísa niður.

Svona er að vera fyrrverandi fyrrverandi í ESB, sem í dag samanstendur af 10 fyrrverandi Sovétríkjum Evrópu. Múrinn féll frá austri til vesturs. Ekki öfugt.

[Júlíus Björnsson, 26.4.2012 kl. 18:44]

Efnislegur samdráttur á vesturlöndum í heildina eftir 2000 til 2100 [hægfara samdráttur er Comission EU að þakka] gerir það að verkum að Ríki á Vesturlöndum keppast um að eigin neytenda markaðir dragist hlutfallalega minnst saman. 
Efnistilflutningar að körfu ríkja utan Vesturlanda er kröfur sem öll ríki að því er virðist önnur en Ísland virðast skilja. Ísland telur Norðulönd vera sína heimamarkaði, og þess vegna á skattleggja Íslenskan heimarkað til byggja upp neytendamarkaði utan Íslands.   Útlendingar tala um markaði erlendis og líta á sem langtíma varsjóði, til greiða niður stofnkostnað við eigin heima raunvirðisskapandi rekstur. Missi ríkin varsjóðina þá minnka þeir líka innflutning hráefna á móti. Almenningur býr við meiri stöðuleika til 30 ára en hér á Íslandi.

Cohesion í EU stendur fyrir langtíma viðskiptasamninga einkaframtaks milli ríkja í grunni [sem Commission reglu stýrir], þetta fer ekki hátt, en Seðelbaka kerfi EU undir kommission  bakar þetta upp með meðmælum [seldri baktryggingu] til lykil fjárfesta. Evru Seðlabanka hirða hagnað af seldum efrum til Ríkistjórna á hverju ári, fer í pott og er svo skipt niður hlutfallslega miðað mið HCPI raunþjóðartekjur. EU er með hlutfallslega hærri markas verð á mörgum verðflokkum     en gilda í heiminum að meðatali: beyglaðar kúrkur elli-kýrkjöt, kjúklinga lifur, grískt tóbak, ...margr fleirra er stuðla að strykningu evru.   M.ö.o. mikið er lagt á   6 til 3 verðflokka sömu vöru í evrum á Evrusvæðinu.  Ísland fékk 30 % ókeypis hagvöxt  þegar CPI var skipt úr fyrir HCIP raunvirðimælikvarða að mínu mati. Mér finnst 1 til 3 verðflokkur sömu hráefna og orkugjafa betri og vil því eins og USA veikara gengi en í EU miðað við CPI, ekki 50%  veikara miðað við HCIP: sjá miðgengi krónu síðan 2007. Meðmæli Seðlabanka heimsins.  Keldan.is