Extacy Evrópusambandssinna

 

M Y N T B A N D A L A G  E V R Ó P U S A M B A N D S I N S 

 

 

Í dauðadái og í öndunarvél liggja:

• GRIKKLAND
• ÍRLAND
• EISTLAND
• ERM II LETTLAND
• ERM II LITHÁEN

Í sjúkrabíl á leið á bráðavaktina eru

• PORTÚGAL
• SPÁNN

Einkenni upptöku efnahagslíkamans á evru Evrópusambandsins eru mikilmennskubrjálæði, falskur lífsstíll, afneitun og ofsahræðsla við að mæta hvunndeginum vímuefnalaus. Glötun sjálfræðis fylgir alltaf í kjölfarið á upptöku. Engin þekkt meðferð er til við evrum nema gereyðing. Það eina sem þjóðir þurfa að muna er að taka aldrei upp evru Evrópusambandsins og þá mun þeim sjálfkrafa vegna vel.

 

Evra skal geymast þar sem börn ná ekki til hennar og úr augsýn fjármálageirans. Hún er landgönguprammi.

 

Fyrri færsla

 

Algerlega lokað á öll erlend lán til Landsvirkjana og bankakerfis Portúgals 

 

Algerlega lokað á öll erlend lán til Landsvirkjana og bankakerfis Portúgals

"According to the central bank, Portuguese banks have not succeeded in making any international debt issues since April 2010."

  

Mynd: Orsök ófara Portúgals: m.a. röng peningastefna seðlabanka Evrópusambandsins í Portúgal 

 

Financial Times skrifar að Standard & Poor’s hafi lækkað lánshæfnismat fjögurra portúgalskra ríkisfyrirbæra niður í ruslflokk. Um er að ræða samgöngu- og orkufyrirtæki eignarhaldsfélaga portúgalska lýðveldisins. 

• Rede Ferroviária Nacional - landsnet járnbrautarkerfi
• Comboios de Portugal -  rekstur járnbrauta landsnets
• Metropolitano de Lisboa - samgöngur höfuðborgar
• Parpública - eignarhaldsfélag í m.a. orku

Segir S&P að herra eigandi fyrirtækjanna, portúgalska ríkið, sé ófært um að styðja við rekstur þeirra því hvorki ríkið sjálft né bankakerfi landsins hafi aðgang að erlendum lánum til svona rekstrar. Peningar portúgalska ríkisins fara í að reyna halda ríkisjóði landsins frá gjaldþroti. Vaxtagreiðslur vegna eldri lána, með útgáfu nýrra ríkisskuldabréfa, ganga því fyrir í samkeppninni um peningana í hálsbrjótandi tilveru landsins í Evrópusambandinu.

 

Mynd: Trading Economics: Vaxtakostnaður Portúgalska ríkisins frá janúar 1997 til mars 2011: 10 ára ríkisskuldabréf.

Samkvæmt upplýsingum frá seðlabanka Portúgals hefur allt portúgalska bankakerfið ekki haft neinn aðgang að erlendum lánum síðan í apríl á síðasta ári. Portúgalska evrubankakerfið hefur því verið fryst úti frá erlendu fjármangi í næstum heilt ár. Þetta gerist þrátt fyrir - en í sannleika sagt vegna þess - að landið er í Evrópusambandinu, hefur tekið upp myntina evru, og er þar með sjálfviljugt gengið í peningalegt pyntingafélag ESB-landa. Það hefur afsalað sér öllu fullveldi landsins í mynt, vaxta og peningamálum um alla framtíð. Landið er sem sagt gengið í Evrópusambandið sem sumir halda ennþá að sé tollabandalag. 

 

Enginn þegni Portúgals hefur nokkurn tíma verið spurður að neinu í sambandið við neitt sem viðkemur Evrópusambandinu. Þegar stjórnarskrá Evrópusambandsins var þvingað yfir höfuð 500 milljón íbúa landa Evrópusambandsins, þá ætluðu stjórnvöld að spyrja portúgölsku þjóðina. En þá kom í ljós að stjórnarskrá Portúgals var samin af Steingrími J. Sigfússyni. Þar með var ekki heimild fyrir því að spyrja þjóðina um mál er varðar alþjóðlega sáttmála. Þjóðaratkvæðagreiðslunni var því frestað en í millitíðinni samþykkt af ESB-elítunni samkvæmt hefðum lýðræðisins í Evrópusambandinu. Hún, stjórnarskrá ESB, er því samþykkt í Portúgal.

Allt Evrópusambandið er byggt upp svona, meira heldur en minna, eða álíka og Frakkland var undir Adolf Hitler; þ.e. tvískipt landslag hugarfars. Lækningunni á djúpum sárum Frakklands síðan þá, er ennþá ólokið.

Kínverjar Evrópu, þ.e.a.s. Þýskaland, sem enn heldur sér marrandi ofansjávar með falsaðri gengisskráningu þýska hagkerfisins, geta hér bráðum komið í gegnum frægt beinagrindasafn gjaldþrota Landesbanka-kerfis Þýskalands, og keypt sér innviði portúgalska lýðveldisins fyrir heiðarlega fengnar evrur.

 

Þetta mun gerast algerlega óvænt eða eins álíka ófyrirsjáanlega og þegar forysta Vinstri grænna, sem er helsti kosningasvikari íslenska lýðveldisins, mun fá skyndilegar fréttir um breytt eignarhald á innviðum lýðveldis okkar. Þetta gerist þó varla fyrr en eftir að Vinstri grænum hefur tekist að ljúga Íslandi inn í Evrópusambandið af ófyrirleitinni valdaklíku flokksins. 

Formaður Vinstri grænna - sem kennir sig við góða stjórnarhætti þegar af honum bráir á kosningadögum fyrir framan kjós endur sem hann þá gefur brauðið sem hann fékk að láni hjá börum -  hefur nýlega myndað bandalag með forystusmjörlíkisklessu Sjálfstæðisflokksins, Bjarna Benedikssyni Jr. Saman ganga þeir út frá því að ávalt eigi að stjórna gegn vilja fólksins sem kaus þá. Hið nýja verktakafyrirtæki Steingríms J. og Bjarna B. Jr. heitir Bolverk Eignarhaldsfélag Icesave V/S. Ríkisstjórnarfyrirtækið DDRÚV sér um ímyndar kynningu á verkefnum félagsins. Gratís og við hvert tækifæri sem gefst. Þá mun Portúgal rætast. 

 

Tegnt

 

Portúgal: Myntbandalagið: Kirkjugarður ríkisstjórna Evrópu

WSJ: One-Size Monetary Policy Rarely Fits All 

 

Krækja

Financial Times: Ratings on Portuguese utilities cut to junk

 

Er ríkisstjórnin þá bara banki? Eru "nánast allar líkur" á því?

Import

 

Nú er að gerast það sama og gerðist þegar foringjar í ríkisstjórn Samfylkingarinnar og Sjálfstæðisflokksins hófu erlenda áróðursherferð fyrir þrem rosalega sterkum íslenskum bönkum; Glitni, Landsbankanum og Kaupþingi. Þá þurfti bráðnauðsynlega að sækja sér fjármagnið erlendis. Engar líkur voru á að bankarnir yrðu gjaldþrota. Samfylkingin vissi þá svo vel hvað hún var að segja og ég horfði á hana segja það í danska sjónvarpinu. Hún sá nefnilega um eftirlitið með þessum bönkum öllum. Fjármálaeftirlitið var hennar.

Export

 

Það sem er að gerast í ríkisstjórn Íslands í dag er það sama og gerðist í þeirri síðustu. Samfylkingin er þó ekki alveg sú sama - orðin mörgum sinnum verri - og situr enn í ríkisstjórn. Það eina sem hefur breyst er að nú verður ríkisstjórnin að sækja sér fjármagnið innanlands; hjá börnum, gamalmennum, vinnandi og líka veiku fólki. Til þessa notar ríkisstjórnin einn fremsta kosningasvikara Íslandssögunnar til að villa um fyrir þjóðinni. Hann kann það fag fram í alla fingurgóða. Hér er kominn á vígvöllinn sjálfur Steingrímur J. Sigfússon, gamall en þvottaekta kommúnisti. Liturinn fer aldrei úr honum. 

Ríkisstjórnina vantar bráðnauðsynlega peninga til að fylla aftur á bankana sem engar líkur voru á að tæmdust né færu í gjaldþrot. Hana vantar peninga sem hægt er að flytja út og gefa í útlöndum svo hún sjálf geti setið hér aðeins lengur. Aftur er stuðst við líkindareikninginn. Eða ætti ég að segja út-reikninginn fyrir líkin.   

Litlar 2008 líkur: "Ný skýrsla Moody's segir litlar líkur á hremmingum"

"Ísland er eina ríkið með lánshæfiseinkunnina Aaa hjá matsfyrirtækinu Moody's þar sem bankarnir eru að meðaltali með lánshæfiseinkunn fyrir fjárhagslegan styrk undir C, segir í nýrri greiningarskýrslu Moody's. Fyrirtækið lækkaði einkunn bankanna úr C í C- í febrúar. Staða bankanna er sögð valda áhyggjum en litlar líkur séu á hremmingum í efnahagslífinu vegna hennar."

 

2008: "líkurnar á því"

 

"Moody´s sendi frá sér mat á stöðu íslenska bankakerfisins í dag. 

Styrkleikana segir Moody´s vera sterk vörumerki, landfræðilega dreifingu starfseminnar og líkurnar á því að stjórnvöld komi til aðstoðar ef nauðsyn krefur."

2008:  "nánast engar líkur" 

 

"En hvað er þá til ráða. Rauði þráðurinn í vörn okkar og ímyndarvinnu á næstu vikum og mánuðum er að hamra á sterkri eiginfjárstöðu, glæsilegri hagnaðarsögu, litlum útlánatöpum, góðu lánshæfismati, góðum árangri í þolprófum, og að nánast engar líkur séu á að bankarnir verði gjaldþrota – eða komist í þá aðstöðu að kalla þurfi út hjálparsveitir. Annað getum við ekki gert. En við getum gleymt því að ætla að stjórna umræðunni erlendis."

 

Fyrri færsla

 

Matvæli Finnlands í ruslflokki eftir ESB aðild 

 

Matvæli Finnlands í ruslflokki eftir ESB aðild

 

Tengt efni: Kvikmynd; Ísland og Nýfundnaland - hver er munurinn? Svona myndi fara fyrir Íslandi í ESB. Athugið: ESB er komið enn lengra í sameiningarferli landanna en sambandsríki Kanada hefur náð. 

 

Ímynd trausts, öryggis og hreinleika þess matar sem Finnar leggja sér til munns í ESB-landi sínu er hratt að breytast til hins verra, skrifar Helsinki Times. 

Maturinn er orðinn rusl. Skinka á pitsum er innmatur úr pylsum, kjötbollur eru úr kjúklingaskinni í stað hakkaðs kjöts, avokado innihaldið í guacamole var 0,7 prósent og svörtum ólívum var drekkt í efnalegi áður en þær voru litaðar í geislavirkri málningartunnu frá matvælaþróunarfyrirtækjum Evrópusambandsins. Food enhancement and recipe development er þetta kallað. Þetta eru skítakraftaverk unnin á mat sem var ónýtur fyrir. 

Fjölbreytni er meiri í mat hér á Íslandi en í ESB og hann er miklu betri og ferskari. Innlend hráefni eru afar góð. Þetta sé ég með gestsauganu því ég bjó í dönsku ESB síðustu 25 árin og ekkert var mér orðið eins leiðinlegt og að kaupa þar í matinn. Tveir menn ráða því hvað öll danska þjóðin borðar; innkaupastjórarnir í FDB og Dansk Supermarket, sem eru þau fyrirtæki sem eiga 90 prósent af markaðinum. Þau fá svo afhenta mjólkurvörur frá skítafyrirtækinu Arla Foods sem hefur heltekið danskan landbúnað með allt að 90 prósent einokun og fjöldamorðum á öllu sem sú kompa kemur nálægt. Nú koma allir ostar Danmörku úr einum og sama tankinum með grunnefnum. Ekkert er eins leiðinlegt og að kaupa þarna inn. 

Að borða matinn er enn leiðinlegra. Bakarar eru að drepast því brauð og bakkelsi er orðrið svo vont eftir að þeir hættu að vera sannir handverksmenn og breyttust í þann dósaupptakara sem fær tilbúið deig á tunnum frá ESB-Sovéskt miðstýrðum lagar sem fóðrar þá með tilbúnu 100 ára gömlu deigi sem smakkast eins og torf eða sag úr vélsög bleytt upp í hlandi. Hér mega íslenskir bakarar passa sig líka. Brauðið þeirra er ekki gott lengur. Það er orðið gamalt torf og sag; massi. Ekki vottar lengur fyrir stúktúr í deginu. BM-Vallá gæti afhent þeim betri vörur en þær sem koma til þeirra á tunnum frá ESB. Þegar handverksmenn stytta sér svona leiðir þá endar það alltaf á einn veg; þeir útrýma sér sjálfir.

Hér má bæta því við að íslenskir ísframleiðendur eru því miður að verða búnir að eyðileggja vörurnar sínar með því að detta ofan í tunnu af rusli frá ESB, efni sem notuð eru til að drýgja það eina sem þeir hafa umfram aðra; íslensku hráefnin. Asnar. Ísinn er þó mörgum sinnum verri í ESB. Honum hendi ég oftast eftir fyrsta bitann.  

Sem betur fer kunna íslenskir iðnaðarmenn flestir fagið sitt enn, því mig langar svo oft að éta verkin þeirra. Íslenskur landbúnaður er algerlega einstakur. Hann mun allur deyja í ESB og síðasti sporðurinn af fiski frá íslenskum fyrirtækjum mun hætta að sprikla á innan við 10 árum eftir að Ísland hefur verið innlimað í hin nýju Sovétríki Evrópu: ESB 

 

Helsinki Times: Why are we fed this rubbish? 

 

Tengt

 

Svona myndi fara fyrir Íslandi í ESB: Ísland og Nýfundnaland - hver er munurinn? 

 

Fyrri færsla

 

Evruaðild gereyðir eignum fjárfesta Írlands. Mesta eignahrun í 215 ár. 

Evruaðild gereyðir eignum fjárfesta Írlands. Mesta eignahrun í 215 ár.

 

 

Þegar þú kaupir hlut í fyrirtæki þá ertu orðinn meðeigandi í fyrirtækinu. Þú skalt vita það að þú keyptir part í fyrirtæki X vegna þess að þú varst búinn að rannsaka svo vel allt það sem fyrirtækið stendur og stendur ekki fyrir. Þú veist nákvæmlega hvað þú ert að gera. Þú gerir ekki eins og fjárfestarnir Össur Skarphéðinsson ráðherra og Árni Þór Sigurðsson sem seldu vitringahluta sína í sparibankanum SPRON sem þeir áttu, en vissu svo þegar allt kom til alls ekki af hverju þeir áttu - en seldu svo undurfurðulega allt klabbið á einu hárréttu sekúndunni áður en fyrirtækið varð allt í einu jafn mikið einskis virði og gulltryggt eignasafn Landsbankans verður á því einasta eina sekúndubroti sem til þarf.

 

Ég bíð nú spenntur eftir því hvenær þeir selja hlut sinn í Íslandi, því vitringarnir tveir eru nánast báðir með ríkisstjórnun lands okkar í höndum sér. 

Fregnast hefur líka að ríkisstjórn Suður-Afríku hafi óvænt neitað að ríkisábyrgjast birgðir gullframleiðenda þar í landi. Þetta áfall kom eins og elding. Gull sveiflast svo mikið í verði. En það gerir eignasafn Landsbankans auðvitað ekki.  

En já, á Írlandi þá gengu menn - þar eru menn alltaf að ganga - út frá því að eignasafnið sem velt er um á þurrum gólfum kauphalla landsins væri algerlega gulltryggt því landið væri með gulltryggða mynt sem heitir evra og væri þar að auki meðlimur í klúbbi vitrustu manna Evrópu. Írar höfðu nefnilega lagt svo mikið á sig með því að ganga - já þarna kemur það - í myntbandalag Evrópusambandsins.

En nú er allt brunnið sem brunnið gat á Írlandi og götin í gólfum kauphalla landsins eru orðin svo stór að þar horfa menn niður til helvítis ártalsins 1793. Það þarf að leita aftur til ársins 1793 til á fá spegilmynd af því sem gerst hefur í eignasöfnum Írlands. Eignasöfnum. 

Hafið þið kannski heyrt það að evrulandið Írland er líka að verða ríkisgjaldþrota vegna þess að ríkisstjórn landsins skrifaði upp á skuldbindingar evrubanka landsins.  Allt var þetta svo gulltryggt í evrum.

 

Kauphöll Írlands hóf stafsemi sína árið 1793. Hefði hún verið eldri hefðum við ef til vill þurft að horfa aftur til stærsta hruns Írlands síðan risaeðlur átu þar þá sem langa löngu síðar hefðu getað orðið menn.

 

Það skyli þó ekki vera að Evrópusambandið sé risaeðla?

 

Krækja: 2008 is worst year for Irish equities since 1793 

 

Fyrri færsla

 

Jæja, nú er Ísland svo að segja komið inn í Evrópusambandið. 

Jæja, nú er Ísland svo að segja komið inn í Evrópusambandið.

Hvernig líður ykkur? Er þetta ekki dásamlegt? Við erum loksins komin með verðbólgu sem er svo lítil að hún er minni en í ESB. Er þetta ekki dásamlegt?

Atvinnuleysi hjá okkur fer að jafnast á við atvinnuleysi eins og það hefur verið samfleytt í Evrópusambandinu síðustu 25 árin. Þó ekki alveg eins mikið. ER þetta ekki dásamlegt! 

Atvinnumarkaður okkar fer að nálgast eymdina á atvinnumarkaði ESB-landa. Fleiri hundruð manns sækja um að fá að stýra sama kústskaftinu. Svo munu opinberir besservissar finna upp óendanlega marga skóla sem kenna fólki að stýra kústskötum og um fram allt munu háskólar sem kenna fólki að sækja um vinnu sem er ekki til spretta upp eins og gorkúlur. Fleiri og fleiri fá vinnu við að kenna öðrum svona vandasöm verk. Því verður hagvöxtur sá sjaldgæfi evrópski fugl sem verpir einu eggi hvert árþúsund í birkihreiðrið á tómu höfði fjármálaráðherra.

Við erum líka komin með nýjan ESB-legan undirklassa af fólki í land okkar sem er í litlu eða engu sambandi við samfélagið. Talar hvorki né skrifar en kann þó skiltamál. Þetta er fólkið á vegunum í Evrópu. Hinn nýi undirklassi ESB sem á hvergi heima og er alltaf fátækur en hefði átt að vera heima hjá sér við að byggja upp landið sitt eftir gereyðingu síðustu sósíalista Evrópu. Heimaland undirklassans verður því alltaf fátækt.

 

Fólkið var flutt hingað inn þegar það vantaði svo fólk sem kunni það sem við vorum of menntuð til að geta. Svo þegar atvinnan fer aftur þá fer þetta fólk á hérlendar atvinnuleysisbætur og er svo sett í skóla og fær vinnu við að bora í nefið á hinum sem hafa ekki neitt annað að gera en að kenna fólki að sækja um vinnu sem er ekki til. Svo kemur ný uppsveifla og þá vantar meira fólk því þá eru allir orðnir svo ofmenntaðir í nefborun að þeir geta ekki unnið. Þá þarf að flytja inn enn meira fólk. Og svona gengur þetta koll af kolli þangað til enginn framleiðir neitt nema eyðublöð, alveg eins og í Evrópu. Það er svona sem menn leggja hvatann að hagvexti framtíðarinnar, ekki satt? Með því að klippa hvert annað sama þó sköllótt séum. Aftur og aftur.    

Svo hækka skattarnir alveg eins og í Evrópusambandinu. Heilbrigðiskerfið fer að marra í krónísku kafi því skattatekjur frá hinni nýju eins strokka vél hagkerfisins eru krónískt of litlar til að halda uppi öllum eyðublöðunum og kústskaftaskólunum. Áður var þessi vél hagkerfisins V8 og gat allt. 

Svo er skattað enn meira og meira því atvinna verður alltaf minni og minni og svo endum við með því að velferðarsamsteypan sem samanstendur af opinberum starfsmönnum, ellilífeyrisþegum, atvinnuleysingjum, fólki á bótum og bóta bótum er orðin svo stór að hún telur 75 af hverjum 100 kjósendum. Þá er orðið úti um allar breytingar til hins betra því enginn getur keppt við dópsölu ríkisins á kosningadögum og sem sýgur tekjur sínar upp úr vösum þeirra fáu sem vinna og deilir þeim út til þeirra sem eru fastir á dópinu í velferðarsamsteypu hins opinbera.  

Þá er þetta allt loksins orðið alveg eins og í Evrópusambandinu. Eins og í himnaríkjum dópsölu sósíaldemókrata. Þá mun nú verða gaman.

Svo þarf bara að kála sjávarútveginum, landbúnaði og byggingabransa og þá erum við að fullu komin alveg inn í Evrópusambandið, hjá Kínverjum Evrópu, sem heita Þjóðverjar. Himnar helvíta sósíaldemókrata opnast þá öllum og menn æla ævilangt. En þá er allt orðið of seint. Ó ríkisgjaldþrot, hvar ertu? Og þetta er allt saman gratís. Enginn getur keppt við dópsölu stjórnmálamanna. Rúðubrot ríkisins. 

Suckers!

 

Friður loksins kominn á í Evrópu. ESB óþarft

Hvað höfum við? 

Jú, Bandaríkin eru farin. Þau fóru heim. Eitt síðasta verk Bandaríkjamanna í Evrópu var þó að koma Sovétríkjunum algóðu vandlega fyrir á ruslahaugum sögunnar. Úr því fæddist Evrópusambandið sem er dóttir EEC, sem áður var gift franskbrauðinu EF og sem Danir héldu að væri svínabandalag. Nú er allt þetta orðið nýtt Viagraveldi í smíðum.

ESB fékk svo það verkefni að koma í veg fyrir að sá friður sem Bandaríkin höfðu skaffað þessum 500 milljón manns í ESB myndi fuðra upp. Fjöldamorð í Bosníu komu því fljótt og gamlar minningar um útrýmingarbúðir góðseminnar í Evrópu glöddu hjörtun svo ákaft í aðalstöðvum Viagrastofnunar Brussels, að þar lá við enn meiri lömun en þeirri sem þó fékk slyttið til að tolla framan á burðarvirkjum friðarbrandaralagsins þar. Því næst var Kosovo stolið frá Serbum.

 

Nú, rétt í gær kom svo skyndilega í ljós að bestu vinir svína- og friðarbandalags ESB reyndust vera 20 einræðisherrar á tröppum Trípólís. Ó afsakið, hvað segirðu, leið fólkinu ekki vel? Hafði bara ekki tekið eftir því. 

Bandaríkjamenn eru því komir aftur í heimsókn í aðalstöðvar Viagrabandalags Evrópu. Því miður komust Junker flugmóðurskip Lúxemborgar ekki til hafs, því það lá fallin spýta í læk á leið til sjávar. Svíar eru enn heima að hugsa sig um og þýskir eru of hræddir og gamlir til neins. Frakkar reka lestir og Ítalía er upptekin við barnaverndarmálefni á æðstu stigum.  

Svo er Grikkland orðið friðsamlega ríkisgjaldþrota eftir 29 ár í ESB. Írland er víst líka orðið því sem næst gjaldþrota eftir ofurskammt af Viagra. Svo er Portúgal við það að verða tilbúið í gjaldþrotið. Hagkerfi Lettlands hvarf, því sem næst. Það gekk alla leið í ESB. Eistland er þó rétt komið andvana inn í forstofu burðarvirkisins. 

 

Svo er það Alþjóða Gjaldeyrissjóðurinn. Hann er  kominn varanlega til ESB og sér þar um 5-6 lönd sambandsins, og svo allt ESB líka. Björgunarsjóðinn fræga. Dollarar. Nei, hann heitir ekki Marshall. Hann heitir EU-BANKRUPT-ZONE.

Allt er því vel. Stórríkisdraumar Evrópumenna eru enn á lífi og óskaddaðir. Þeim langar svo, þeim langar svo. Nýr blár Viagra fáni með hlandgulum stjörnum blaktir nú við húna í fullkomnum friði. Sovéski fánalitur Samfylkingarinnar hefur því verið settur í útrás. 

PS: Á meðan ég man. Ríkið, það íslenska, verður að muna eftir því að greiða Færeyingum það sem við skuldum þeim áður en við förum í ríkisgjaldþrot Icesave og ESB. Ég vil ekki að skuldir óreiðumanna okkar lendi á fjölskyldu okkar í Færeyingum. Þessu verður að muna eftir á meðan við eigum svona mikla peninga.

Verður pasta-tómatsósuverðbólga myntarinnar evru tekin upp?

 

Mynd: aðalstöðvar þýska seðlabankans 

 

Þá vitum við það. Eftirfarandi evruupptaka hefur náðst á segulband. Ef skipa ætti Ítala sem bankastjóra seðlabanka Evrópusambandsins (ECB), þá þýðir það aðeins eitt: verðbólgu. 

Þýska blaðið Bild-Zeitung, sem kemur út í hve stærstu upplagi allra blaða í Evrópu, hefur áhyggjur af því að Ítali geti hugsanlega orðið næsti bankastjóri seðlabanka Evrópusambandsins. Blaðið segir að verðbólga sé eins órjúfanlegur og rótgróinn þáttur í lífi Ítala og pasta og tómatsósa eru það. Hver veit. Kannski fá Esbbúar gleraugun sín loksins á einn milljarð.      

Ykkur finnst kannski kátbroslegt hversu verðbólguhræddir Þjóðverjar eru. En menn hætta hratt að brosa þegar þeir komast að því að á fyrri hluta ársins 1921 ríkti verðhjöðnun í Þýskalandi, en á seinni hluta þess sama árs var verðbólgan komin upp í 500 prósent. Allt þetta innan eins og sama ársins. Þökk sé verðbólguvæntingum sem fóru úr böndunum og litlu öðru. Þýskaland er ekki eins og önnur lönd. Ef verðbólguvæntingar þýsks almennings fara úr stálböndum arfleiðar þýska seðlabankans, Deutsche Bundesbank, þá mun verðbólgan fara um landið eins og sinubruni og hraðar en hendi er hægt að veifa. Og þetta er ekki fyndið.  

Ef þýskur almenningur fær á tilfinninguna að makkarónumenn í myntmálum séu sestir að í aðalstöðvum seðlabanka Evrópusambandsins í Frankfurt - og sem skilyrðislaust átti að byggja á arfleið Deutsche Bundesbank - þá er leikurinn úti fyrir allt myntbandalag Evrópusambandsins. Þýskaland myndi þá umsvifalaust varpa evrunni fyrir borð, fara létt með það, og stálkrumlum Bundesbankans yrði sigað á alla stjórnmálamenn landsins í formi Neue Deutch-Mark og über sjálfstæðrar peninga- og vaxtastefnu seðlabankans. Þar með væri úti um alla ökumenn Club Med öskubifreiðar evru og öllum þeim sem þar hafa fengið að fljóta "ókeypis" með. 

Vel er hægt að skilja verðbólgufóbíu Þjóðverja, ef menn reyna. Sem betur fer hefur íslenska krónan aldrei hagað sér svona, þó svo hún á stundum hafi stunið undan því velmegunar hraðameti hagsögunnar sem sett var á Íslandi síðustu marga áratugi. Það þarf góðan gjaldmiðil til að standast svona prófraun.

Þar síðasti gjaldmiðill Þýskalands stóðst ekki. Og engin von er til þess að myntin evra standist svona þolraun. Hún gerði það ekki á Írlandi. Það er vegna þess að hún er gjaldmiðill elliheimila og stöðnunar. Myntsvæði evrunnar á heimsmet í lélegum hagvexti og fastforsinni efnahagslegri stöðnun. Til þess að rjúfa vítahring hnignunar, stöðnunar og demens Evrópu, þarf myntin evra að deyja. Og það getur ekki gerst nógu hratt. 

Sannleikurinn er einnig sá að níðþung ríkisútgjöld stærsta elliheimilis heimsins, Þýskalands, þola ekki meira en 2 prósent ársverðbólgu. Ef hún fer hærra þá verður ríkissjóður Þýskalands gjaldþrota á augabragði. Verðtrygging níðþungra ríkisútgjalda þýska öldrunarhagkerfisins og nú eðlislæg efnahagsstöðnun í klóm ESB og EMU virkar þannig.

En Ítalir skilja þetta ekki. Enginn skilur myntmál evrunnar nema Þjóðverjar. Nú vita þeir bæði leynt og ljóst að á aðeins 8 árum hefur Jean-Claude trésetti ECB frá Lyon tekist að gera mynt og seðlabanka myntar Þýskalands að ruslatunnu.

En Ítalir eru ekki hrifnir af þessari þróun, því þeir skilja ekki Þjóðverja. Strax hafa þeir tekið sér í munn hugtakaþrennuna, þjóðernishyggja, kynþáttafordómar og hroki.  

Sannleikurinn um Evrópusambandið er sá að fyrir Evrópu er ESB ekki sjálfbær þróun. ESB er orðið að óbærilegri þróun á Evrópu.

 

Evran eykur svo friðinn í Evrópu. Ekki satt? 

 

Krækjur; Il Sole 24 Ore | Bild-Zeitung

 

Tengt

• 189 þýskir hagfræðiprófessorar mótmæla. ECB-seðlabankinn sem gætir myntar Þýskalands orðinn sorptunna
• WirtschaftsWoche: Axel Weber fer - verðbólgan kemur inn
• Axel Weber lætur þvagið falla á seðlabanka og mynt Evrópusambandsins
• Veit Axel Weber að myntbandalagið mun leysast upp á næstunni?
• Evru lygarar - "Die EZB hat den Rubikon überschritten"
• Þá voru 155 hagfræðingar sammála um eitt

 

Fyrri færsla

 

Var svindlað í stjórnarskrár kosningunum? Hæstiréttur ógilti framkvæmdina. 

Var svindlað í stjórnarskrár kosningunum? Hæstiréttur ógilti framkvæmdina.

Enginn veit hvort svindlað var í almennum kosningum til stjórnlagaþings. Staðið var þannig að kosningunum að æðsta dómsyfirvald Íslands sá sig tilneytt til að ógilda þær. 

Eftir allt það sem ég hef séð til stjórnarhátta Jóhönnu Sigurðardóttur & Co, kæmi það mér alls ekki á óvart að massíft kosningasvindl hafi farið fram, með eða án þeirra vitundar. Ég er hins vegar ekki að segja að þessi hafi verið raunin.

 

En þetta vitum við ekki því ólöglega var staðið að kosningunum. Það var einmitt þess vegna sem Hæstiréttur Íslands ógilti þær. Við vitum þetta ekki. En grunurinn er þarna. Hefði hins vegar verið staðið löglega að kosningunum myndum við vita hvort svindlað var eða ekki. 

Ekki mun ég virða mikils neitt sem kemur út úr þessu allsherjarklúðri ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur. 

Ég vil ekki búa í húsi þar sem næstum allar byggingareglur voru hafðar að engu og framkvæmdin dæmd ólögleg. En ríkisstjórnin, næstum öll, krefst hins vegar þess að þeir sem fjármögnuðu hina ólöglegu byggingu meistaranna, flytji þar inn. Bíði þar og hírist fram að næsta skjálftahrinu. Enginn fær mig til þess.

Vesalingar. 

 

Fyrri færsla

 

189 þýskir hagfræðiprófessorar mótmæla. ECB-seðlabankinn sem gætir myntar Þýskalands orðinn sorptunna 

189 þýskir hagfræðiprófessorar mótmæla. ECB-seðlabankinn sem gætir myntar Þýskalands orðinn sorptunna

 

 

Frá breiðabólstöðum til sveðjustaða evrulanda

Athyglisvert alvarlegt ástand ríkir í Þýskalandi. Hagfræðistéttin, hluti viðskiptastéttarinnar, seðlabanki Þýskalands, þingið og hinn gleymdi þýski almenningur eru að gera uppreisn gegn fyrirhuguðum björgunartilraunum ESB-elítu Brussels á myntinni þeirra evru. Verið er að smokka handjárnunum upp á hendur Angelu Merkel, kanslara Þýskalands. 

Í opinberu bréfi, undirrituðu af 189 prófessorum í hagfræði, er stækkun 440 miljarða evru björgunarsjóðs ESB alfarið hafnað. Sjóðurinn ber skammarstöfunina EFSF. Prófessorarnir krefjast að hin verst leiknu evruríki séu þvinguð í ríkisgjaldþrot. Á mjúku en skömmustulegu máli er ríkisgjaldþrot í evrum nú um stundir kallað að endurskipuleggja skuldirnar. En ríkisgjaldþrot er þó ríkisgjaldþrot. Að þrjóta gjaldið er gjaldþrot. 

Löndin verða að geta orðið ríkisgjaldþrota

Samkvæmt bréfi prófessorana mun stofnun varnalegs björgunarsjóðs evrulanda ekki leysa vandamál myntsvæðis og myntarinnar evru. Tilvera sjóðsins mun hins vegar virka sem massíf hvatning til frekari óreiðu í ríkisfjármálum evrulanda. Og leiða svo til endurtekningar á fyrri mistökum myntsvæðisins. Sjóðurinn mun því aðeins klárgera arfabeðin fyrir næstu fjármálakreppur myntsvæðisins.

Prófessorarnir slá því fast að langtímalausnir á skuldakreppum krefjist þess að hættan á því að lenda í greiðslufalli með skuldbindingar ríkissjóðs við fjárfesta, verði að vera til staðar ef land lendir í því að verða ógreiðsluhæft (e. insovent). Og það sé einmitt sú staða sem nokkur af skuldsettu ríkjum myntbandalags Evrópusambandsins eru komin í.

Prófessorarnir skera einnig djúpt í flesk seðlabanka Evrópusambandsins (ECB) - sem á að gæta myntar Þýskalands - og segja að ríkisskuldabréfauppkaup ECB séu óafsakanleg. En þessi ECB-seðlabanki hefur verið að prenta sér seðla sem notaðir hafa verið til stuðningskaupa hans á ríkisskuldabréfum Grikklands, Írlands og Portúgals, svo halda megi myntinni marrandi ofansjávar. Þessi eru þau evruríki sem hve lengst eru komin út á brún ríkisskuldahengiflugs. Þau geta ekki lengur lokkað alþjóðlega fjárfesta til að kaupa af sér ríkispappíra gegn sjálfbærri viðráðanlegri áhættuþóknun. Prófessorarnir segja að hér sé verið að flytja fjárhagsáhættuna frá fjárfestum og yfir á almenning. 

ECB seðlabankinn orðinn sorptunna

Dagblaðið Frankfurter Allgemeine skrifar því næst harða ádeilu á krísulausnir ECB-seðlabankans og yfirstjórnar ESB og segir enn fremur að allar björgunartilraunir ESB-stjórnmálamanna hafi algerlega mistekist. Blaðið segir að ECB-seðlabankinn sé nú orðinn að eins konar sorptunnu (líklega korrekt staðsett 15 metra frá bjargbrún, ja?).

 

Efnahagsreikningur seðlabankans hafi þanist út frá 900 miljörðum evra og upp í 1.800 miljarða. Eignahlið og vinstri skúffa efnahagsreiknings seðlabankans samanstandi nú mest af pappírum af vafasömum uppruna og sem þangað eru komnir sem veð gegn útlánum seðlabankans til ríkissjóða og bankakerfa evruríkja sem eru í þann mund að fara fram af bjargbrún ríkisskulda með lifandi dauð bankakerfi sín hangandi um hálsinn. Kallar blaðið ECB-seðlabankann fyrir ruslatunnubankann. Hann er ekki lengur sú óháða sjálfseignarstofnun sem hann átti að vera, heldur er hann orðinn hluti af skuldakreppu evrusvæðis.           

Hin "óháða" greiningarskrifstofa Eurointelligence, sem mönnuð er tveimur krónískum og nú óttaslegnum evrusjúklingum, þeim Wolfgang Munchau og Susanne Mundschenk, segir að ástandið sé grafalvarlegt í Þýskalandi. Ástandið sé svo slæmt að hlutirnir geti farið úr böndunum. Líklega úr þeim böndum sem bundin voru fyrir augu og munn almennings þegar evran var sjósett án samþykkis Þjóðverja. Þá voru 155 hagfræðingar sammála um eitt 

Lærdómur

Að biðja um að hamrinum sé hent í mann er nógu slæmt. En að taka hann svo upp og berja sjálfan sig til dauða, er hins vegar fullkomin heimska. Þessi heimska tröllríður nú höfuðpörunum í ríkisstjórnarstórslysi Samfylkingarinnar á Íslandi.  

 

Undirskriftir þýskra hagfræðiprófessora 

189 eru sammála innihaldi bréfsins - 7 ósammála því og 11 tóku ekki afstöðu.

 

Sammála

 

Carlos Alos-Ferrer, Universität Konstanz

Erwin Amann, Universität Duisburg-Essen

Thomas Apolte, Universität Münster

Lutz Arnold, Universität Regensburg

Ingo Barens, TU Darmstadt

Ralph-Christopher Bayer, University of Adelaide

Sascha Becker , University of Warwick

Klaus Beckmann, Helmut-Schmidt-Universität Hamburg

Thomas Beißinger, Universität Hohenheim

Ansgar Belke, Universität Duisburg-Essen

Dirk Bethmann, Universität Magdeburg

Ivo Bischoff, Universität Kassel

Charles Blankart, Humboldt-Universität Berlin

Ulrich Blum, Martin-Luther-Universität Halle-Wittenberg

Henning Bohn, University of California Santa Barbara

Werner Bönte, Universität Wuppertal

Matthew Braham, Universität Bayreuth

Friedrich Breyer, Universität Konstanz

Michael Broer , Ostfalia Hochschule für angew. Wissenschaften

Wolfgang Buchholz, Universität Regensburg

Michael Burda, Humboldt- Universität Berlin

Matthias Busse, Universität Bochum

Uwe Cantner, Universität Jena

Kai Carstensen, Ludwig-Maximilians-Universität München

Volker Caspari, TU Darmstadt

Christiane Clemens, Universität Bielefeld

Matthias Dahm, Universitat Rovira i Virgili, Tarragona

Alexander Dilger, Universität Münster

Klaus Diller, Universität Koblenz

Christian Dreger, Europa-Universität Viadrina Frankfurt/O.

Axel Dreher, Universität Göttingen

Uwe Dulleck, Queensland University of Technology

Wolfgang Eggert, Universität Freiburg

Jürgen Eichberger, Universität Heidelberg

Winand Emonds, Universität Bern

Zeno Enders, Universität Bonn

Philipp Engler, FU Berlin

Florian Englmaier, Ludwig-Maximilians-Universität München

Mathias Erlei, TU Clausthal

Hans Fehr, Universität Würzburg

Gabriel Felbermayr, Universität Hohenheim

Stefan Felder, Universität Duisburg-Essen

Ralf Fendel, WHU Koblenz

Robert Fenge, Universität Rostock

Hans-Dieter Feser, TU Kaiserslautern

Gebhard Flaig, Ludwig-Maximilians-Universität München

Cay Folkers, Universität Bochum

Siegfried Franke, Universität Stuttgart

Michael Frenkel, WHU Koblenz

Johannes Frerich, Universität Bonn

Andreas Freytag, Universität Jena

Tim Friehe, Universität Konstanz

Michael Fritsch, Universität Jena

Barbara Fritz, FU Berlin

Markus Frölich, Universität Mannheim

Thomas Gehrig, Universität Wien

Bernd Genser, Universität Konstanz

Egon Görgens, Universität Bayreuth

Alfred Greiner, Universität Bielefeld

Wolf-Heimo Grieben, Universität Konstanz

Thomas Gries, Universität Paderborn

Heinz Grossekettler, Universität Münster

Erich Gundlach, Universität Hamburg

Karl-Hans Hartwig, Universität Münster

Harald Hau, INSEAD

Justus Haucap, Universität Düsseldorf

Andreas Haufler, Ludwig-Maximilians-Universität München

Burkhard Heer, Freie Universität Bozen

Frank Heinemann, TU Berlin

Maik Heinemann, Universität Lüneburg

Florian Heiss, Universität Mainz

Klaus-Dirk Henke, TU Berlin

Carsten Herrmann-Pillath, Frankfurt School of Finance and Management

Matthias Hertweck, Universität Konstanz

Bernhard Herz, Universität Bayreuth

Werner Hildenbrand, Universität Bonn

Robert Hoffmann, Nottingham University Business School China

Oliver Holtemöller, Martin-Luther-Universität Halle-Wittenberg

Rolf Hüpen, Universität Bochum

Andreas Irmen, Universität Luxemburg

Eckhard Janeba, Universität Mannheim

Jürgen Jerger, Universität Regensburg

Leo Kaas, Universität Konstanz

Andreas Knabe, FU Berlin

Alexander Koch, Aarhus University

Lambert T. Koch, Universität Wuppertal

Wilhelm Kohler, Universität Tübingen

Manfred Königstein, Universität Erfurt

Marko Köthenbürger, University of Copenhagen

Dietmar Krafft, Universität Münster

Walter Krämer, TU Dortmund

Tim Krieger, Universität Paderborn

Gerd-Jan Krol, Universität Münster

Hans-Martin Krolzig, University of Kent

Jens Krüger, TU Darmstadt

Jörn Kruse, Helmut-Schmidt-Universität Hamburg

Oliver Landmann, Universität Freiburg

Andreas Lange, Universität Hamburg

Fabian Lange, Yale University

Martin Leschke, Universität Bayreuth

Christian Leuz, University of Chicago

Andreas Liening, TU Dortmund

Oliver Lorz, RWTH Aachen

Bernd Lucke, Universität Hamburg

Helga Luckenbach, Universität Gießen

Ernst Maug, Universität Mannheim

Alfred Maußner, Universität Augsburg

Jürgen Meckl, Universität Gießen

Monika Merz, Universität Wien

Wolfgang Meyer, Universität Hannover

Jochen Michaelis, Universität Kassel

Albrecht Michler, Universität Düsseldorf

Georg Milbradt, TU Dresden

Johannes Moenius, University of Redlands

Marc-Andreas Muendler, University of California San Diego

Gernot Müller, Universität Bonn

Doris Neuberger, Universität Rostock

Manfred JM Neumann, Universität Bonn

Ulrike Neyer, Universität Düsseldorf

Tristan Nguyen, Wissenschaftliche Hochschule Lahr

Dirk Niepelt, Universität Bern

Volker Nitsch, TU Darmstadt

Renate Ohr, Universität Göttingen

Ingrid Ott, Karlsruher Institut für Technologie

Wolfgang Pfaffenberger, Jacobs-University Bremen

Wilhelm Pfähler, Universität Hamburg

Michael Pickhardt, Universität Münster

Ingo Pies, MLU Halle-Wittenberg

Mattias Polborn, University of Illinois

Olaf Posch, Universität Aarhus

Markus Poschke, McGill University Montreal

Aloys Prinz, Universität Münster

Sven Rady, Ludwig-Maximilians-Universität München

Bernd Raffelhüschen, Universität Freiburg

Franco Reither, Helmut-Schmidt-Universität Hamburg

Wolfram F. Richter, TU Dortmund

Andreas Roider, Universität Heidelberg

Michael Roos, Universität Bochum

Gerhard Rübel, Universität Göttingen

Ralf Runde, Universität Siegen

Dirk Sauerland, Universität Witten/Herdecke

Andreas Schabert, TU Dortmund

Wolf Schäfer, Helmut-Schmidt- Universität Hamburg

Bertram Schefold, Goethe-Universität Frankfurt

Horst Schellhaaß, Universität Köln

Bernd Scherer, EDHEC Business School, London

Wolfgang Scherf, Universität Gießen

Jörg Schimmelpfennig, Universität Bochum

Karl Schmedderes, Universität Zürich

André Schmidt, Universität Witten/Herdecke

Klaus Schmidt, Ludwig-Maximilians- Universität München

Claus Schnabel, Universität Erlangen-Nürnberg

Gunter Schnabl, Universität Leipzig

Monika Schnitzer, Ludwig-Maximilians- Universität München

Ronnie Schöb, Freie Universität Berlin

Almuth Scholl , Universität Konstanz

Siegfried Schoppe, Universität Hamburg

Norbert Schulz, Universität Würzburg

Günther Schulze, Universität Freiburg

Peter Schulze, Universität Mainz

Julia Schwenkenberg, Rutgers University - Newark

Hans-Werner Sinn, Ludwig-Maximilians-Universität München

Heinz-Dieter Smeets, Universität Düsseldorf

Susanne Soretz, Universität Greifswald

Peter Spahn, Universität Hohenheim

Frank Steffen, University of Liverpool

Bernd Süßmuth, Universität Leipzig

Theresia Theurl, Universität Münster

Christoph Thoenissen, Victoria University of Wellington

Peter Tillmann, Universität Gießen

Stefan Traub, Universität Bremen

Silke Übelmesser, Ludwig-Maximilians-Universität München

Stefan Voigt, Universität Hamburg

Ludwig von Auer, Universität Trier

Oskar von dem Hagen, Universität Oldenburg

Jürgen von Hagen, Universität Bonn

Andreas Wagener, Universität Hannover

Gerhard Wagenhals, Universität Hohenheim

Helmut Wagner, Fernuniversität Hagen

Uwe Walz, Goethe-Universität Frankfurt

Markus Walzl, Universität Bamberg

Alfons Weichenrieder, Goethe-Universität Frankfurt

Joachim Weimann, Universität Magdeburg

Rafael Weißbach, Universität Rostock

Axel Werwatz, TU Berlin

Frank Westermann, Universität Osnabrück

Volker Wieland, Goethe-Universität Frankfurt

Hans Wiesmeth, TU Dresden

Bernd Wilfling, Universität Münster

Ósammála

Ralph Friedmann, Universität des Saarlandes

Ulrich Fritsche , Universität Hamburg

Stefan Gerlach, Goethe-Universität Frankfurt

Steffen Hoernig , Universidade Nova de Lisboa

Stephan Klasen, Universität Göttingen

Dirk Meyer, Helmut-Schmidt-Universität Hamburg

Karl-Heinz Paqué, Universität Magdeburg

Tóku ekki afstöðu

Irwin Collier, FU Berlin

Bernd Fitzenberger, Universität Freiburg

Kristin Kleinjans , California State University - Fullerton

Christian Merkl, Universität Erlangen-Nürnberg

Walter Ried, Universität Greifswald

Friedrich Schneider, Johannes Kepler Universität Linz

Wolfram Schrettl , FU Berlin

Ulrich van Suntum, Universität Münster

Klaus Wälde , Universität Mainz

Mark Weder, University of Adelaide

 

 

Krækjur

• F.A.Z - VWL-Professoren über Europas Schuldenkrise
• F.A.Z - Ruslatunnubankinn
• Eurointelligence
• Á dönsku - 189 professorer i oprør mod euro-redning

Fyrri færsla

 

Þjóðverjum hefur fækkað um 630 þúsund manns á fjórum árum