Áhlaupið

"Ég vinn fyrir fólkið"

Mottó þeirra sem stofna fyrirtæki og hefja rekstur fer nauðsynlega að verða þannig að aldrei ættu þeir að ráða til sín fyrsta starfsmanninn. Kostnaðurinn við fyrsta starfsmanninn í fyrirtækinu er orðinn óyfirstíganlegur. Og hann verður ekki þolanlegur fyrir reksturinn nema þá helst að um dópsölu sé að ræða. Proff fólk í rekstri ræður því aldrei til sín fyrsta starfsmanninn. Það kaupir utanfrá hjá öðrum það sem því vantar og þá helst hjá þeim sem engan starfsmann hafa. Rekvélablaðaþunnt er áleggið í rekstri allra nýrra fyrirtækja orðið. Svona er gjáin búin til og hyldýpið sprengt dýpra og dýpra. Þetta er hin samfélagslega skilvinda í verki, sem skapar misrétti og fátækt. Ólguna sem við sjáum. Fábjánar tölfræðinnar túlka þetta hins vegar í skýrslum sínum sem eins konar frumkvöðlun. Asnar.

Áhlaup hinna talandi stétta sem að mestu leyti eru á framfærslu hins opinbera og hálfopinbera, hér undir allir opinberir fjölmiðlar ásamt hinu massífa pólitíska opinbera hagkerfi stjórnmálamanna, á allt og alla, er allt að drepa. Og þessir aðilar hvetja samtímis almenning til áhlaups á grunnstoðir þjóðfélagsins. Stór hluti þessara talandi og þunnt þegjandi menntastétta nútímans, vinnur markvisst að því að eyðileggja vestræn kapítalistísk hagkerfi. Þetta er sérstaklega erfitt þegar einmitt þessi vestrænu hagkerfi eru í beinni samkeppni við þrælabúðahagkerfi kommúnista og ESB-ríkiskapítalista. Til þess að geta keppt við þræla-hagkerfi komma og ríkiskapítalista undir skemmdarverkastarfsemi hinna talandi opinberu stétta í vestrænum samfélögum — og þar í er sjálf menntaelítan — getur ekkert nýstofnað fyrirtæki með góðu móti leyft sér að ráða til sín fólk í vinnu.

Aðeins smábrot hinna langskólagengnu úr langgjaldþrota menntastofnunum hins opinbera skólakerfis, fara út í verðmætaskapandi atvinnustarfsemi og þora að taka áhættu. Stærsti hlutinn ætlar sér að lifa á drullumallinu í fyrrgreindum geirum samfélagins; sem vinna nótt sem nýtan dag við áhlaupið á sjálfa sig. Þetta eru að mestu leyti allt helvítis hálf- og heilkommar og DDRÚV'arar í búnkavís. Viðhald þessa fúna skógar krefst þess að ekkert fyrirtæki ráði nokkurn tíma til sín svo mikið sem einn starfsmann. Það er ekki lengur pláss til þess á þeirri rakvélablaðaþunnu egg sem eftir er þegar hinar talandi stéttir hafa tekið sitt. Gjalddagi glötunar nálgast. Á meðan munu hinar talandi stéttir raka til sín auðæfum samfélagsins í nafni "structural changes" - þ.e. í skjóli lygavefsins um þörfina á skipulagsbreytingum (og meiri menntun) á mér og þér. En það er einmitt ekkert að mér eða þér. Meinsemdin liggur hjá hinum impótent talandi stéttum og drullumalli þeirra sem meðal annars heitir ESB (evrópska sovétríki Brussels)

 

Fyrri færsla

 

Ekki öðruvísi í þetta skiptið, þökk sé ESB 

Ekki öðruvísi í þetta skiptið, þökk sé ESB

"This Time Is Different" er margumtalaður titill á bók Carmen M. Reinhart og Kenneth S. Rogoff.

Þegar við skoðum atvinnuleysistölur hins evrópska sovétríkis Brussels (ESB) sem komu út frá miðpunktargerðri hagstofu þess í dag, þá sjáum við að í þetta skiptið er sortimentið lítið frábrugðið hinu áðursmíðaða vöruúrvali í hryllingsbúðargluggum hinnar miðlægu Evrópu; þ. e. "This Time Is Not Different".

24 prósent atvinnuleysi ríkir á Spáni og er bankakerfi þess gjaldþrota. Ríkissjóður landsins er á sömu leið eftir fyrst að hafa étið evrufóðrað bankakerfið út á gaddinn. Samkeppnin um sovétfóðrið frá ECB-seðlabankanum er svona mikilvirk. Grikkland er þjóðargjaldþrota að flestu leyti og er atvinnuleysið þar tæplega 22 prósent. Kraftaverk ESB-aðildar Lettlands bjóða landsmönnum þar upp á 15,3 prósent atvinnuleysi og stórkreppusamdrátt sem ei hefur sést í heiminum síðan 1929. Brotlent Portúgal er inni í evrunni lokað af frá umheimi alþjóðlegra fjármála og andar hægar og hægar í öndunarvél ESB og AGS, með 15,2 prósent atvinnuleysi um háls sinn. Sömu sögu er að segja um kafbátafrísvæðið Írland. Hæ De Valera! 

Ítalía og Frakkland eru þyndarlögmálslega föst á sínu stórfenglega 10 prósenta 30 ára atvinnuleysisklósetti Evrópusovétsisins. Ríkissjóður Ítalíu riðar til falls og Frakkland er í svitabaði þrátt fyrir að myntbandalagsferðalag Henri Ardant aðalstjórnanda franska stórbankans Société Générale til Adolfs Hitlers — já, undir hersetnu Frakklandi — hafi borið þann árangur að bankinn nýtur nú skjóls þeirrar sameiginlegu myntar sem bankinn bað herr Hitler um á þeim samevrópska tíma. 

Okur- og orkukommissar sogrörs Þýskalands ofan í evrulönd —Günther Hermann Oettinger —beinir nú orku sinni í að formlega verði stofnað til hinna formlegu sovétríkja Evrópu - í stað hinna núverandi óformlegu Brusselsovétríkja ESB. Að múrinn verðir reistur að fullu svo að valdatakan innan hans geti formlega og að fullu farið fram. Þið munið líklega sum hver eftir formlegri stofnun alríkisins í blóðsundlaug öreiganna í austri, sem nomenklatura gömlu Sovétríkjanna synti í á hverjum degi sér til hressingar. Evrópa hefur sérfræðikunnáttu og algera sérstöðu í þessum málum.

 

“We have to transform the EU into a political union, into the United States of Europe…Germany’s Grundgesetz [stjórnarskrá] allows for further steps towards European integration. But if the EU is to receive its own statehood the constitution will need to be amended.” - á þýsku hér

 

Fyrri færsla

 

Hugmyndafræði og stefnuskrá

Hugmyndafræði og stefnuskrá

Hugmyndafræðin sem stefnuskráin byggir á hefur alltaf verið lykilatriðið í stjórnmálum. Forsetakosningar eru eitt, en alþingiskosningar og forsæti ríkisstjórnar upp úr þeim eru allt annar handleggur. Hugmyndafræði Sjálfstæðisflokksins er D. En kanntu að útsetja hana?  

Veist þú maður, hvað á eftir kemur þegar rúllan stoppar. Hvað?

Hvað kemur á eftir C þegar maður hefur sagt A og B. Þetta er ekki neitt einfalt mál og allra síst nú, á Krossgötum.

 

Og svo er það lokaatriðið: að trúa á verkið og að halda áfram með draumana

Tengt

Charles Wyplosz; One more summit: The crisis rolls on

Vouge seldist að venju aðeins vel á auglýsingastofum

Merkilegt er að heyra sítalað um hversu erfitt sé að ganga og aka á móti Ólafi um leið og sett er út á hversu mikið hann sé keyrður.

Ólafur jarðbor hikstaði ekki þegar hann lenti á jarðlögum jafnaðarmennsku hinnar yfirríkslegu uppgjafar og bræddi þau niður í koppafeiti.

Háskólamenntun á þessari könnu skoðana virðist mér vera sífellt beinni ávísun á glataðan málstað og stórkostlegt tap. Eins og að vitið sé þar barið úr fólki svo það fái inni vinnu á RÚV sem er hinn sanni sameinandi ósamfélagslegur miðill þess.

 

Frjálst sjálfstætt og fullvalda lýðveldi Íslendinga lifi ! 

 

Ætla að stíga út úr þjóðfélagi Ríkisútvarpsins og kjósa Ólaf

Sá eini forsetaframbjóðandi sem virðist gera sér grein fyrir því að spurningin um setu á Bessastöðum er sú, hvort áfram sé og verði til eitthvað lýðveldi Íslendinga til að vera forseti í, er að mínu mati Ólafur Ragnar Grímsson.

Því hefur ég mitt ákveðið um mig mitt, að við nokkuð samstiga ætlum stíga út úr þjóðfélagi Ríkisútvarpsins og inn í lýðveldi Íslendinga á morgun til að kjósa hann Ólaf Ragnar Grímsson. Ég gerist stigamaður.

Óska ykkur öllum til hamingju með hið dýrmæta fullveldi og sjálfstæði Íslands. Staðan er svona

Fyrri færsla

Gagn og gaman um evru í DDRÚV

Gagn og gaman um evru í DDRÚV

DDRíkisútvarpið sýndi fimmtán mínútum of seint í gærkvöldi nokkurs konar litla gula hænukverið úr Gagnlaust gaman fyrir forsætisráðherra Íslands. Þátturinn var eins yfirborðskenndur og við var að búast frá dagskrárgati DDRÚV um ESB. Samtök Evrópusambandssinna á Íslandi kölluðu þáttinn jafnvel fyrir "heimildarmynd".

Þátturinn gat þess ekki hvað evran er. En hún er reglugerðarbyggð mynt. Hún byggir á reglum sem Þýskaland samdi sérstaklega fyrir sig. Mikið var rætt um þessar reglur sem hvergi gilda um neina mynt heimsins nema þessu einu. Það er vegna þess að myntin byggir á "regluverki" sem koma á í veg fyrir að hún sé notuð sem neitt annað en hún er; pólitískt verkfæri. Þessi Marðarspelkusáttmáli Evrópusambandsins var vafinn utan um myntina til að reyna að forða ríkjum frá því að koma sér í þær aðstæður sem krefjast peningaprentunar.

 

Myntin þolir einfaldlega ekki að hún sé notuð sem mynt því á bak við hana vantar ennþá ríkið sem ber myntina raunverulega uppi. Þó svo að myntin sé eins konar einkamynt og aukaseðlabanki fyrir móralskan jöfnuð Þýskalands við umheiminn — sem aðeins má sýna hagnað á kostnað annarra — þá vantar myntina hinn sameiginlega skattgreiðanda. Þess vegna verður í hvelli að stofna ríkið sem á að bera uppi evrumyntina áður en hún rústar því sem hún var stofnuð til að sameina og slökkva á; þjóðríkjum Evrópu.

Og svo gleymdist að minnast á að nú er Þýskaland búið að handjárna 18 lönd í Evrópu við sig í læstu gengisfyrirkomulagi sem er mörgum sinnum verra en gamli gullfóturinn. Þetta er sogrör Þýskalands niður í öll ríki myntbandalagsins og með tímanum öll þau ríki sem hafa gengið í ESB; nema Stóra Bretland og Danmörk. Og í stjórnarskrá Evrópusovétsambandsins — sem öll ríkin hafa gengist undir — stendur svart á hvítu að mynt þess ER evra. Það tók 27 ríki sambandsins 7 ár, ég endurtek, heil sjö ár! að staðfesta þessa stjórnarskrá, þó svo að næstum enginn borgari í sambandinu hafi fengið að láta í ljós álit sitt á þessari stjórnarskrá sem þeir eiga að lifa og deyja undir.  

Stjórnarskrá Evrópusambandsins fyrirskipar ákveðið "samfélags- og efnahagslegt lífsmódel" eða líferni í öllum ríkjum sambandsins fyrir alla þegna sovétsambands ESB, alveg eins og stjórnarskrá gömlu Sovétríkjanna gerði; en hún fyrirskipaði að kommúnismi væri hið eina leyfilega og löglega samfélags- og efnahaglega lífsform fyrir alla borgara og fyrirtæki innan landamæra Sovétríkjanna. Út frá stjórnarskránni þeirri ættu allir að skoða æðstu dómstóla gömlu Sovétríkjanna og því næst allan æðsta dómstól Evrópusambandsins, lög hans, dóma og túlkanir; þ.e.a.s. Evrópudómstóllinn (ECJ) e. European Court of Justice.

ECJ-dómstóll Evrópusambandsins styður aðeins þau "réttindi" borgara og fyrirtækja innan sambandsins sem stuðla, hvetja og vinna að ákveðnum málstað sem njörvaður er niður í undirstöðu allra sáttmála Evrópusambandsins; "Une certaine idée de l'Europe" eða "hinni sérstöku hugmynd um Evrópu(sambandið)". Þessi hugmyndagloría um Evrópu ER dómstólinn sjálfur, lög hans og túlkanir. Hún er Dottin niður til Jarðar sem framandi geimvera og illfygli mikið. "Réttindi" boragranna eru af ECJ-dómstólnum aðeins leyfð ef þau stuðla að "meiri sameiningu" (integration). 

Og það þýðir í praxís að dómstóllinn mun alltaf dæma þessari "samruna hugmynd um Evrópu" í hag og vaða yfir öll stjórnarskrárbundin réttindi þegnana í öllum aðildarríkjum. Réttindi borgarana á lagasvæði dómstólsins — og sem hann skammtar — eru bara til í raunveruleikanum ef þau gagnast, stuðla að og styðja við þessa "hugmynd um sameinaða Evrópu". Ef þau stangast hins vegar á við "hugmyndina um sameinaða Evrópu" þá eru réttindi borgarana ekki til (non existing) í augum dómstólsins.

Lengra nær hinn heimspekilegi grundvöllur og lagarammi dómstólsins ekki. Þetta er í eðli sínu einræðisleg uppskrift (e. totalitarian concept) að nýju helvíti á okkar Jörð. Þetta er kjarninn í ESB. Og þetta er nýtt sovét, eins og við mátti búast af meginlandi Evrópu. 

Við eigum að segja okkur úr EES og lifa undir þeim lögum sem aðeins við sjálf setjum fyrir okkur sjálf og bara fyrir okkur sjálf. Magna Carta frá 1215 verðum við ávalt að muna. Fátt verður mikilvægara í þeirri afar slæmu framtíð sem herja mun á okkur frá hinum nýju Evrópusovétríkjum ESB.

 

Fyrri færsla

 

Ríkissjóði Kýpur hent út úr ECB-aukaseðlabanka Þýskalands 

Ríkissjóði Kýpur hent út úr ECB-aukaseðlabanka Þýskalands

Úr yfirlýsingu ECB til Financial Times í gær. 

 

Þá er það gert. Fyrsta ríkissjóði evrulanda hefur nú verið hent út úr ECB-seðlabanka Evrópusambandsins. Ríkissjóði Kýpur er frá og með í gær bannaður allur aðgangur að eina seðlabanka landsins. Kýpverska ríkið á enga mynt lengur og hefur algerlega misst hið fjármála- og peningalega fullveldi sitt. Því var hent í ruslið. Þetta gerðist fyrirvaralaust í gær. Bankakerfi Kýpur getur því ekki lengur farið með ríkisskuldabréf þjóðkjörinnar ríkisstjórnar fólksins á Kýpur inn í ECB-seðlabanka landsins í Frankfurt í Þýskalandi — eins og öll evrulönd verða að gera — og lagt þau þar inn sem veð gegn evrupeningum þeim sem koma út úr hinni sovétpólitísku peningaprentvél sem ECB Aukaseðlabanki Þýskalands einn hefur sovétsáttmálalegan einkarétt á að gefa út á Kýpur; sem og alls annars staðar í evrusovétríki Evrópusambandsins.

Þetta gerðist eftir að evruknúið bankakerfi Kýpur — samkvæmt 1979-fæddu ERM I, II og III harakiri sjálfsmorðsregluverki evrulanda — kyrkti á undanförnum árum ríkissjóð fólksins í landinu handa Þýskalandi, þannig að matsfyrirtækið Fitch lækkaði lánshæfniseinkunn evruríkissjóðs Kýpur niður í ruslflokk í gær. Lánstraust Kýpur er einungis metið af þrem alþjóðlegum matsfyrirtækjum þannig að ríkissjóður landsins getur ekki stutt sig við hækjumat hins fjórða fyrirbæris, eins og sum önnur og mikilvægari evrulönd gera. Og svo er Kýpur það fámennt land og ei á nokkurn hátt kerfislega mikilvægt fyrir ECB-seðlabanka Evrópusovétsambandsins, að vel er hægt að ganga í skrokk á því — skilja höfuð þess frá bolnum — og síðan útstilla þessu litla eyríki sem brennandi aðvörunarmerki í útstillingargluggum myntbandalagsins.

 

Á Kýpur sem sogaðist upp í evrumynt sovétsambandsins þann 1. janúar 2008, búa aðeins ein milljón manns og er þessi eyja því án mikilvægis fyrir neinn merkilegan í reykfylltum bakherbergjum ráðstjórnarríkis þess sem Jóhanna Sigurðardóttir og Steingrímur J. Sigfússon hafa sótt um inngöngu í; fyrir þína hönd sem og allra annarra Íslendinga, með kosningasvikum og lygavefgerð.

Frelsið er forsenda lýðræðis. Ekkert land getur frjálst verið í Evrópusambandinu. Þess vegna verða þau öll sovétríki. Og einmitt þess vegna hafa Jóhanna Sigurðardóttir, Össur Skarphéðinsson, Steingrímur J. Sigfússon og Ögmundur Jónasson sótt um að Ísland verði eitt af sovétríkjum Evrópusambandsins. Þar munu þau geta setið fast eins og elítærar klessur ofan á Íslendingum, án nokkurrar ábyrgðar og áhættu. Þar ætla þau lýðveldi okkar Íslendinga dauða sinn.

Krækja

 

The world’s 81st-biggest island fell off the European Central Bank’s collateral lists on Tuesday (Financial Times)

 

Fyrri færsla

 

Sogrör Þýskalands

 

Sogrör Þýskalands

Þegar hagkerfi og ríkissjóður Þýskalands var á barmi hruns á seinni helmingi tíunda áratugs síðustu aldar — vegna sameiningar tveggja þýskra óreiðuríkja sem þá smellti af stað innbyggðum og næstum genetískum Hegelískum lokunar budduviðbrögðum þýskra neytenda — þá braut þýska ríkið Marðarspelkusáttmála Evrópusambandsins — sem það sjálft samdi — og neitaði að lagfæra skaðann sem ríkisstjórn Helmuts annars í raðseríu gagnslausra þriggja slíkra olli á Vestur- og Austurþýsku hagkerfunum vegna óstjórnlegrar nísku og nirfilsháttar. Engin innlend örvun kom úr eigin vasa, heldur var strax nýdd niður girðing Marðarspelkusáttmála allra evruríkja og stóra sogrörðið pantað frá nýstofnuðum Aukaseðlabanka Þýskalands í Evrópusambandinu. Sogrörinu var svo stungið á kaf ofan í hagkerfi Suður-Evrópu með því að lækka sérpantaða þýska stýrivexti allra ríkja myntbandalagsins niður í það í Þýskalandi lægsta frá lokum seinni heimsstyrjaldar, eftir pöntun frá Berlín og París, sem nokkru áður hafði öskrað "frekar Hitler en Blum" í því fimmfalda miðstjórnarkonungsríki Frakklands. Evrópa er því sprengd í loft upp á ný, samkvæmt þýsk-franskri áætlun.

Hin Hegelíska Sonderwegaða svikagerð Bismarckssambandríkis Þýskalands hefur alið af sér þjóð sem hatar ríki sitt og landsstjórnmál þess. Hatar lands- og nú Evrópustjórnmál Þýskalands sem lifa og nærast á því að pína þjóð sem aldrei var til. Fólk þessa ríkis hefur aðeins einn tilgang fyrir iðnaðarelítuvædda ESB-stjórnmálastétt landsins: að vera stanslaust misnotað til að fjármagna brjálsemisdraumafabrikku glötunar í húsi númer 1871 við götu Evrópu. Öllu var logið að fólkinu frá upphafi þessa ómögulega sambandsríkis. Afleiðingarnar fyrir Evrópu eru sorglegar og því miður krónískar. Það eina sem þetta sambandsríki kann er ekki húsum hæft og hefur aldrei verið. Kann lítið annað en krónískt að neita að borga og svelta sig síðan í hel þegar lífið fæst ekki gratís í gegnum sogrör. Stjórnmálamenn og stjórnendur ritvélafyrirtækja Þýskalands sem tileinka sjálfum sér heiðurinn af einhverju öðru en rústum eigin verksmiðja, ættu að skoða betur í buddu sína. Hún er tóm. Jafn tóm og Neuer Markt hlutabréfavísitala Þýskalands er núll og sá markaður allur lokaður og í rúst lagður. Því er kropið við altari sogrörsnýskunnar á ný.

 

Allt í Evrópu mun því enn á ný verða hroðalega krónískt hryllilegt. Kínverjar Evrópu hafa fengið völdin á meginlandinu aftur.

 

Fyrri færsla

 

Þetta er Evrópusambandið orðið

Þetta er Evrópusambandið orðið

Hún er mögnuð staðan sem komin er upp á meginlandi Evrópu á ný. Erfitt er að lýsa henni fyrir ykkur því nýtt normal hefur nú myndast í höfðum fólksins sem býr í nútímanum. Fólksins sem andar og lifir einmitt daginn í dag og alla daga nútímans í rauntíma. Nýr raunveruleiki hefur á síðustu tveim árum náð að myndast. Nú get ég því ekki lengur sagt við ykkur "sjáið þið, hvað sagði ég, allt aðgengi ekki bara eins heldur margra evruríkja að alþjóðlegum fjármálamörkuðum hefur lokast" og þeim hefur hjálparvana verið komið fyrir í öndunarvél. Inni í miðri evrunni og inni í miðju Evrópusambandinu. Þetta þýðir ekki að segja við ykkur né við neinn annan í dag, því flest fólk hefur vanist því inni í höfðinu að hlutirnir á meginlandi Evrópu séu einmitt orðnir eins og þeir eru. Að nokkur heil ríki séu fallin og hersetin af hræðilegum grunnleggjandi vandræðum. Alveg öndvert við það sem átti að gerast og sem þeim var sagt að myndi gerast. Orðin eins og það ástand sem sagt var að Evrópusambandið hafi upphaflega verið stofnað til að koma í veg fyrir að gæti orðið.

 

Skyndilega veltur allt á því í 27-ríkja sambandi að eitt —og aðeins eitt— ríki meginlandsins snúi þumalfingri sínum annað hvort upp eða niður. Öll 27 ríki Berlín-Parísar halda niðri í sér andanum á biðstofuganginum við svartar dyr Þýskalands. Þetta átti alls ekki að geta gerst og allra síst svona fljótt og hratt eftir að síðustu heimsstyrjöld meginlands Evrópu lauk. 

Þó svo að hinn þjóðkjörni leiðtogi eins öflugasta stjórnmálaflokks Ítalíu hafi skoðun á þjóðmálum lands síns —og hann var af fólkinu kjörinn þar til valda í apríl 2008— þá skiptir það Ítalíu ekki máli, því í forsætisráðherraembætti landsins situr nú fyrir náð og miskunn eitt ókjörið evruknúið möppudýr hins yfirríkislega Evrópusambands sem buktar sig í rétta átt. Sem biðstofuráðherra Brussels. 

Þetta er Evrópusambandið. Það er orðið allt það sem það átti að koma í veg fyrir að gæti gerst. Og þetta er að gerast einmitt vegna sjálfrar tilvistar og stofnunar Evrópusambandsins. Stofnun þess hafði frá upphafi ekkert með frelsi, frið og hagsæld að gera. Ekkert. Og hún hafði allra síst neitt með lýðræði að gera. Frá upphafi var þessi endir óhjákvæmilegur og hann er samkvæmt allri áætlun Rómarsáttmálans. Eitt stórt nýtt sovétríki Evrópusambandsins er því að fæðast.

 

Fyrri færsla

 

Forseti keisaralegrar framkvæmdastjórnar Evrópusambandsins talar 

Forseti keisaralegrar framkvæmdastjórnar Evrópusambandsins talar

Bein krækja á myndbandið er hér og hér.

 

Þessi yfirríkislegi maður — sem enginn kjósandi í 28 lokuðum löndum ESB hefur nokkru sinni kosið — segist ekki vera kominn á 20-landa neyðarnauðarfund ríkustu landa veraldar til að láta fræða sig um neitt, né taka við lærdómi frá neinum. Hann kennir Bandaríkjunum Norður Ameríku um ófarir myntbandalags Evrópusambandsins. Alveg.

Þegar fjármálakreppan skall á, var eitt af hinum fyrstu verkum ríkisstjórnar Bandaríkjanna að tryggja það að enginn erlendur aðili myndi tapa fé á neinum skuldbindingum sem bandaríska ríkið ábyrgðist eða sem það gæti hugsanlega túlkast sem standandi í ábyrgð fyrir. Seðlabankastjóri Bandaríkjanna, Ben S. Bernanke, fór með æluna í hálsinum inn í AIG-tryggingafélagið til að forða því að bankakerfi evruríkja stæðu ekki sem sú dinglandi 80-sinnum uppgíruð fjármálarúst sem það var og er enn þann dag í dag. AIG tryggði skuldbindingar bankakerfa Evrópu. Síðan var komið í veg fyrir að Freddie Mac og Fannie Mae yllu erlendum aðilum tapi.

 

Í þrígang —síðan 2008kreppan skall á — hefur seðlabanki Bandaríkjanna opnað FX skiptalínur sínar til evrulanda upp á gátt svo að bankakerfi þessara landa myndu ekki deyja, því enginn alþjóðleg fjármálastofnun á millibankamarkaði vildi lengur lána þeim peninga svo þau gætu staðið við skuldbindingar sínar í Bandaríkjadölum.

 

Þar á undan björguðu Bandaríkin löndum Vestur-Evrópu undan morðmaskínu Sovétríkjanna. Og þar á undan var löndum Evrópu bjargað af Bandaríkjamönnum undan rústameistara meginlandsins —herr A. Hitler— og þeirri dialektísku útrýmingarmorðvél sem studd var af m.a. Prísarveldi Frakklands og Rómarfábjánum á Ítalíu. Þar á undan aðstoðuðu Bandaríkin við að slökkva elda Vilhelmínu Bismarcks & Co. Og nú kemur þessi maður frá Portúgal og predikar brjálæðið áfram.

 

Gordon A. Craig 1978; Germany 1866 til 1945 bls. 38 til 39

 

Reiði fólksins í löndum Evrópusambandsins er nú orðin svo glæringalega logandi og eldfim að þar berja menn viðmælendur sína í beinum sjónvarpsútsendingum niður með hnefunum; við lófaklapp. Og það gerist í landi sem hefur verið aðili að aðli Evrópusambandsins í 30 ár og meðtekið byggðastefnu sambandsins í formi tugmiljarða rússagulls frá Brussel í þessi sömu 30 ár og sem nú hefur sprengt allt landið í loft upp innan frá. Engum til gagns en öllum til ógagns. Þetta er hið yfirríkislega valdaverkfæri Brusselveldisins sem er að þróast yfir í meginlands-sovétríki Evrópusambandsins, eftir 55 ára fæðingarhríðir undir fölsku flaggi. Peningar og illa fengnir fjármunir þess eru helstu valdaverkfærin þar í dag; - vel að merkja innan hinnar sérsniðnu Hagl-lagasúpu sambandsins.

Svona talar engin opinber fígúra nema þeir sem klæddir eru í hin nýju föt keisarasovétríkis meginlands Evrópu. Hatrið á Bandaríkjunum og engilsaxneskum kapítalisma þeirra er hið sanna sameiningarafl valdaelítu Evrópusambandsins. Þvert á það sem utanríkisstefna Bandaríkjanna í einfeldni sinni svo ranglega hefur byggt sitt allsherjar útkíkk á (view), allt frá árinu 1871; að minnsta kosti opinberlega. Þetta mislagaða útkíkk þröngvaði því miður Stóra Bretlandi upp í horn frá lokum seinni heimsstyrjaldar. Og sem var afar slæmt fyrir Breta. Þeir voru þrátt fyrir allir hinir stóru og seigu sigurvegarar í fastri búsetu við meginland Evrópu.

Var Condoleezza Rice kannsi sú fyrsta til að koma auga á mistök stuðningsins frá 1871? Það veit ég ekki. En George Bush hinn yngri hefur líklega —hið innra með sér— vitað þetta í alllangan tíma. Vitað að hið opinbera útkíkk utanríkisstefnu Bandaríkjanna yfir til meginlands Evrópu, var gömul tálsýn. Byggt á heimatilbúinni ósk(hyggju?) eftir hinu góða og hinu frjálsa.

 

Meginland Evrópu er því miður varanlega ónýtt. Svampétið og rotið niður í gegnum kjölinn sem eitt samfellt og órjúfanlegt 130 ára stórslys nútímans í langri mannkynssögu Jarðar.

 

Ísland má ekki og getur aldrei allsgáð verið samferðarmaður meginlands Evrópu til eilífrar glötunar

 

Fyrri færsla

 

Dular(fjár)mögnun Þýskalandsgerfisins