"Seljum" peningaprentvélina

Þingmenn sem leggja til að peningaprentvélar íslenska lýðveldisins séu seldar vegna þess að kreditkort hafi gert peninga “óþarfa”, ættu alvarlega að hugsa sinn trapantaða tvígang. 

Enginn ríkissjóður með fullu viti selur undan sér þær peningaprentvélar sem felast í því að prenta út úr þeim þá peningaseðla sem náttúruauðlindir þjóðarinnar hafa gefið okkur.

Það eru mýmörg tilfelli þar sem sala á ríkiseignum almennings borgar sig aldrei. Eitt þannig tilfelli er sjálf skattheimtan. Að selja hana væri geggjun. Allir geta verið því sammála -

- nema að það sé einmitt framtíðarsýn stjórnmálamanna að beita skattheimtunni það hart í þágu þeirra sjálfra, að náttúruauðlindin —sem skattheimtan eys peningum upp úr— hverfi úr landinu. Að þjóðin í þjóðareign pakki saman og fari. Það mun hún gera, sé komið fram við hana sem eins konar ómálga skítapakk.

Að selja peningaprentvélar náttúruauðlinda Íslendinga væri því sem næst geðbilun. Þegar þannig áætlanir eru farnar að grafa um sig meðal þjóðkjörinna stjórnmálamanna lýðveldisins, þá er óhætt að segja að upplausn þess lýðveldis færist í nánd og hefji aðsig. Að helvíti evrusvæðis hafi jafnvel verið flutt inn í Helklufjall. 

Stjórnmálamenn lýðveldisins á þannig buxum verða ekki landsvirkjaðir, því þeir eru bankahrundir. Í rúst og bankaðir niður.

Það er synd að fæstir þeirra vita ekki að við erum heimsmeistarar í rafmagni, þegar að stofnun nýrra og að rekstri núlifandi fyrirtækja kemur. Og sá 2013-listi World Bank nær þó yfir 186 lönd veraldar. 

 

Doing Business á Íslandi er þar í fyrsta sæti á þeim lista þegar að rafmagni kemur. Í heild og á öllum sviðum fyrirtækjarekstrar erum við í fjórtánda sæti á listnaum af 186 mögulegum, þegar að því kemur að stunda, stofna og hefja rekstur nýrra fyrirtækja á Íslandi.

 

Kílómetra-fjarlægðina til vígstöðvanna, e. distance to frontier (DTF), höfum við snúið okkur í hag. Við höfum einfaldlega landsvirkjað hana í þágu Íslendinga. Við erum þess vegna heimsmeistarar í rafmagni, hvorki meira né minna.

Við skulum ekki brjóta í spón það sem hér er best í heimi. Og við skulum ekki enda eins og ESB-haleljúga Mölturíki DDRÚV-ríkisútvarpsins, þar sem verra er að stofna og reka fyrirtæki en í Albaníu.

Annað hvort stöndum við - eða þá að við stöndum bara alls ekki.

Var þetta nokkuð Albanía, Pétur?

Hvenær skyldi ég nú geta kosið Sjálfstæðisflokkinn aftur? Ég sé ekki að flokkurinn sé á neinn hátt að ganga í mig. Þvert á móti: hann virðist vera að ganga fyrir björg.

Hér með upplýsi ég í lokin að ALLAR tekjur ríkissjóðs íslenska lýðveldisins koma frá atvinnustarfsemi. Og að engar aðrar tekjur eru til; ENGAR!

 

Fyrri færsla

 

Germany As Currency Manipulator

 

Germany As Currency Manipulator

Þessi yfirskrift hér að ofan er ekki mín. Hún er Paul Krugmans og hún er frá 27. september 2013:

 

***

Paul Krugman skrifar: "The general point is that if we imagine a euro breakup, I think everyone would agree that the new mark would soar in value, making German manufacturing much less competitive. The German public imagines that it is being cruelly exploited for the benefit of lazy southerners; arguably, what’s really happening is more like China’s purchases of dollars, which are intended not to subsidize America but to boost industry."

*** 

 

Þann 1. nóvember 2010 skrifaði ég eftirfarandi nótat hér á bloggsíðu minni, undir yfirskriftinni:

"Dönitz mynt Evrópusambandsins er hættulegur rekaviður"

"Evran er alveg laus við allt gagn fyrir öll lönd evrusvæðis nema Þýskaland og kannski Frakkland líka. Með evrunni hefur Þýskalandi tekist að falsa gengi þýska hagkerfisins í heilan áratug og velta miklum samfélagslegum byrðum yfir á Bandaríkin og fleiri lönd. Allir sem hugsa vita að ef Þýskaland væri með sína eigin mynt, þýska markið, væri gengi þess einn á móti tveimur Bandaríkjadölum. En það er bara einn á móti einn komma þremur dölum.

Ef Bandaríkin myndu endurgjalda þennan þýskalemjandi óheiðarleika í alþjóðlegum viðskiptum, myndu þau strax ganga til þeirra þurftar-verka með því að falsa gengi Bandaríkjadals. Það gerðu þau með því að hleypa allri Suður-Ameríku inn í eitt dollarasvæði. Þá myndi gengi Bandaríkjadals lækka mikið, því þá gætu Bandaríkin notið góðs af því að hafa vanefna annars flokks hagkerfi með í myntinni sinni. Þetta er evrusvæðis aðferðin.

Á þessum rúmlega eina áratug hefur Þýskalandi tekist að raka til sín viðskiptahagnaði sem nemur þúsund miljörðum Bandaríkjadala. Þetta hefur allt gerst á kostnað Bandaríkjanna og þeirra landa evrusvæðis sem heita hvorki Þýskaland né Frakkland."

Síðan þetta var skrifað, hefur allt í Evrópusambandinu og myntbandalagi þess orðið miklu mun verra. Heil ríki er verið að mölva og leggja í rúst undir ægivaldi ECB-sogrörs-aukaseðlabanka Þýskalands, sem sýgur merginn úr hryggsúlum mölbrotinna ríkja svo að ESB-elítan og pólitísk gangster-gengi meginlandsins geti sjálfumglöð smjattað og viðhaldið sér á honum

Þýskaland ríður nú um heiminn á brotnum bökum farlamaðra ríkja undir evru. Og sem eru brotin af því að þau létu fullveldið og sjálfstæðið af hendi með því að ganga í Evrópusambandið og taka upp mynt Þýskalands, evruna, og þá óhjákvæmilegu stálfátækt sem henni fylgir

Ríður nú Þýskalandið um á þessum stimulus sem Marðarspelkusáttmálinn frá 1992 færði því heim. En tilgangur hans og ERM-kreppukerfisins var frá upphafi að smokka minniháttar ríkjum Evrópu upp á lyklahring Lotharinga. Eru hin minni ríki nú algerlega undir hæl Lotharinga komin. Vanmáttug, undirgefin og krónískt háð herra hringsins, fyrir tilstilli stórkostlegs samsæris stjórnmálamanna gegn kjósendum

Krækjur

Germany As Currency Manipulator (Paul Krugman)

Dönitz mynt Evrópusambandsins er hættulegur rekaviður (G.R)

Fyrri færsla

Út á glerhálku og í útrýmingarhættu

Tengt

Atvinnuleysi í Evrópusambandinu núna: og frá 1983

Út á glerhálku og í útrýmingarhættu

Hér á landi er ástandið orðið þannig að ef maður leyfir sér að minnst á hugtökin "byggðastefna, byggðamál eða byggðaþróun" að þá sjá menn annað hvort fyrir sér hugtakið "kjördæmapot" í framkvæmd eða þá að þeir sjá rautt

Samt virðist algjör sátt og fullkomið samþykki ríkja meðal valdhafa og almennings um tilvistarþörf og tilgang þess hugtaks er því sem næst heilafrumulega og sjálfkrafa nefnist "byggingareglugerð, bæjar- og sveitafélagsskipulag"

Öllum Íslendingum finnst fæðingar-eðlilegt að hvert manngert mannvirki sé byggt eða rifið niður samkvæmt ákvæðum þeirrar skipulags- og byggingareglugerðar sem gildandi er á hverjum tíma. Og ekki skortir á umsvifaveldi og bölvunarvöld embættismanna þegar að framkvæmd og eftirfylgni ákvæða skipulags- og byggingareglugerðar kemur

En bannorðið í orðaforað flestra er sjálf "byggðastefnan, byggðamálin eða byggðaþróunin". Séu þessi hugtök nefnd á nafn er maður samstundis kominn út á glerhálku og í útrýmingarhættu

Jarðgöng út og inn í ekki neitt fyrir ofan og neðan þefnæmt peninganef héraðsafla og án réttra efnahagslegra staðarhvata, eru hvorki byggðastefna þjóðríkis né kapítalismi. Þau eru því miður kjördæmapot þingmanna inn í fjöll fólksins. Þau skila svo oft engu og geta jafnvel skaðað; geta stórskaðað! Hvatinn að þeim þarf alltaf að vera sjálfsbjargarviðleitni héraðsins undir ramma djúpt hugsaðrar byggðastefnu þjóðríkisins, sem virkar vel

*** *** ***

Nánast heilagur ritningur dagsins í dag, er efrideild leiðara Morgunblaðsins: 

Efrideildin: Alþjóðalögreglan á eftirlaun? - blaðsíða 60

Neðrideildin: Von, væntingar og verk - blaðsíða 60 

Óritningur dagsins er hins vegar gamma-geislunin sem lekur frá sama blaðs síðunúmeri

Aðvörun - Þvaður - blaðsíða 34

*** ***

Skipulagsmenn Íslands eru nú að verða svo fjölmennir og svo skipulega illa í stakka sína búnir, að þeir munu fara létt með að ganga frá næstu 10 ára áætlun kommúnistaríkis Kína og Evrópusambandsins - samtímis!

Fyrri færsla

SQL-fyrirspurnaframboð til Alþingis

SQL-fyrirspurnaframboð til Alþingis

Burt með ólöglega aðlögun Lýðveldis Íslendinga að Evrópusambandinu

Á meðan flokkar eru í stjórnarandstöðu þá eiga forystumenn þeirra að fylgjast með hverju skrefi sitjandi ríkisstjórnar og uppfæra skuggaráðuneyti sín stanslaust, án afláts. Algerlega óstöðvandi. Og svo þegar til þingkosninga kemur þá eiga ráðherrar skuggaráðuneyta flokksins að færa fram fullunnið kosningaprógramm, meðal annars, unnið upp úr gagnabrunnum skuggaráðuneyta flokksins

Það væri harla hlálegt að setjast sem forsætisráðherra, ráðherra eða þingmaður við æðstu stjórnvöld lýðveldis okkar Íslendinga, að kosningum loknum, án þess að vita haus né sporð á því sem þeir áttu að vita allt um. Ég vona að svo sé ekki. Að atkvæði kjósenda séu ekki notuð til að fá að keyra fyrirspurnir um þá vinnu sem þeir í framboðsræðum sínum á fullum launum, sögðust þekkja til hlítar

Nú bíð ég til dæmis eftir því að Sjálfstæðis-flokkurinn gangi í mig. Ég hef ekkert breyst. Ég er sjálfstæðismaður. En hvar er flokkurinn? Á hvaða markmið lýsir hann stefnuljósi sínu þessa stundina á? Er stefna flokksins kannski orðin námskeið í meðferð vasaljósa niðri í skoðunarkönnu? Að flokknum sé að verða orðskrípislega best borgið með SQL-fyrirspurnaframboðum til Alþingis? Snérist framboð hans um SQL-fyrirspurnir og til dæmis framlögð njósnafrumvörp gegn almenningi. Á bara að halda áfram í þessum könnunar-ökutímum til Alþingis?

Af hverju er ekki formlega búið að jarða falska og illa tilkomna umsókn Lýðveldisins inn í Evrópusambandið? Hvað er þetta mál að gera annarsstaðar en í höndum stjórnmálamanna sem kosnir voru til að grafa umsókninni þá gröf sem hún verður að deyja í

Einnig mætti spyrja sömu stjórnmálamenn af hverju gjaldeyriseftirlitið með borgurum landsins er ekki í þeirra höndum í stað stofnunar Seðlabankans. Af hverju vilja menn ennþá moka þeirri leðju upp á ókjörna embættismenn þeirrar stofnunar sem minnst má við þannig hlutverki. Af hverju er ekki gjaldeyriseftirlit stjórnmálamanna einfaldlega sett í hendur ríkislögreglunnar. Andi laganna og eftirlits þeirra vegna, er orðinn þess eðlis. Óþarfi er að svína út Seðlabanka þjóðarinnar með þessu lengur. Nóg hefur sú stofnun lýðveldisins mátt þola af skítugum skóm trampandi á gólfum hennar frá því að kommúnista ríkisstjórn Samfylkingar og Vinstri grænna hóf þar herverk sín

Og af hverju er hið fyrsta lífs- og bráðnauðsynlega pólitíska verk nýrrar ríkisstjórnar ekki það að gangsetja laga-bandorminn, sem skilyrðislaust á að rífa af og afmá skemmdarverk fyrri ríkisstjórnar á lýðveldi Íslendinga; Það er að segja, þá ólöglegu aðlögun hennar á íslenska lýðveldinu að þeim lögum og reglum sem frá 1957-upphafi Evrópusambandsins, hafa, voru og eru enn alveg sérstaklega samin og sett í verk sem grundvallar aftökuvél og eyðileggingarafl sambandsins á þeirri hugsjón sem af Magna Carta breiddist út á meðal engilsaxneskra manna, og sem frá upphafi til enda fóstraði sjálfan sigurinn og árangurinn af seinni heimsstyrjöldinni og kalda-stríðinu á meginlandi Evrópu; Að lögin, samkvæmt þeirri Magna Carta grundvallarhugsjón og heimsspeki, séu samin, sett og innleidd fyrir borgarana; En ekki samin, sett og innleidd til að upprétthalda nomenklattúru-veldi elítunnar yfir borgunum. En það er það sem acquis Evrópusambandsins gengur út á; Að rústa þeim anda og þeim hugsjónum sem Magna Carta frá 1215 gekk út á;

acquis

“. . that philosophy is the idea of the acquis, a rejection of the snakes-and-ladders, winner-takes-all, creative-destruction nature of “Anglo-Saxon” capitalism; it is also a rejection of the individualism of that strand of capitalism . .”

 

- Bernard Connolly 27. maí 2004

Connolly Insight

 

- og viðtalið

En hvað nú ef þeir eru ekki geðbilaðir?

5 mínútur og 31 sekúnda með Bernard Connolly

sem var gestur á CNBC þann 16. maí 2013 

 

Uppfærðar á vefsetri mínu má nú finna tölur yfir: Atvinnuleysi í Evrópusambandinu núna: og frá 1983 (nefndin, þið vitið hver)

SQL er ensk skammstöfun yfir Structured Query Language; þ.e.a.s tölvumál til þess að heimta gögn úr gagnasafni og hugsanlega breyta þeim, nota þau, slá um sig með þeim, eða til að komast hjá því að hugsa, aðhafast eða framkvæma

Fyrri færsla

The mother of all sudden stops: Capital flows and reversals in Europe, 1919-1932

Við-bót

 acquis = rústun ríkja

"Accession negotiations"

(áherslur eru mínar) 

 

First, it is important to underline that the term “negotiation” can be misleading. Accession negotiations focus on the conditions and timing of the candidate’s adoption, implementation and application of EU rules – some 90,000 pages of them. And these rules (also known as “acquis”, French for “that which has been agreed”) are not negotiable.

 

For candidates, it is essentially a matter of agreeing on how and when to adopt and implement EU rules and procedures. For the EU, it is important to obtain guarantees on the date and effectiveness of each candidate’s implementation of the rules.

 

Negotiations are conducted individually with each candidate, and the pace depends on each country’s progress in meeting the requirements. Candidates consequently have an incentive to implement necessary reforms rapidly and effectively.

 

Some of these reforms (rústun ríkja, G.R.) require considerable and sometimes difficult transformations of a country’s political and economic structures.

 

It is therefore important that governments clearly and convincingly communicate the reasons for these reforms to the citizens of the country. Support from civil society is essential in this process.

 

Accession negotiations take place between the EU Member States and candidate countries. Negotiating sessions are held at the level of ministers or deputies, i.e. Permanent Representatives for the Member States, and Ambassadors or Chief Negotiators for the candidate countries.

 

To facilitate the negotiations, the whole body of EU law is divided into “chapters”, each corresponding to a policy area. The first step in negotiations is called “screening”; its purpose is to identify areas in need of alignment in the legislation, institutions or practices of a candidate country.

 

 

European Commission – Directorate General for Enlargement

Unit A2: Information and Communication

Office address: Rue de la Loi 200, B-1049 Brussels

Tel: [phone] Fax: [phone]

 

Viðhengd PDF-skrá;

rit númer NI78-07-352-EN-C 

enl-understand_en

creation date: 20.11.2007

kl: 16:16(GMT+1)

 

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• enl-understand_en - creation date 20-11-2007 kl 16:16

The mother of all sudden stops: Capital flows and reversals in Europe, 1919-1932

Elítuveldi Evrópusambandsins tókst með stofnun myntbandalagsins, að koma í kring og kalla yfir Evrópu hinar mestu efnahags- og fjármálalegu hörmungar sem hugsast geta. Þessum skipulögðu hörmungum Evrópusambandsins var frá upphafi ætlað að valda einmitt þessum áhrifum, sem þær nú hafa gert. Út á þetta gekk evran; að rústa Evrópu. Lækningin á síðan að felast í opinberunar-pokahorni elítuveldis sambandsins; Stór-Evrópu, sem aldrei getur annað orðið en nýtt Sovétríki yfir einmitt Evrópu.

Hér er Sunnudagslesningin handa nefndinni

Grein Olivier Accominotti og Barry Eichengreen, þann 14. september 2013;

"The parallels between capital flow surges and reversals in Europe in the periods leading up to the two great financial crises of the modern era, the Great Depression and the Global Credit Crisis, are more than skin deep.

• In both periods there was a flood of capital from one half of Europe to the other, as well as to the continent’s recipient half from the rest of the world.

There was neglect by lenders of public debt burdens and their implications for credit worthiness during the boom and then the sudden rediscovery of sovereign risk once capital dried up. 

• In both periods, countries that imported foreign finance most liberally during the boom suffered the largest reversal and most serious dislocations when the surge of capital inflows came to an end."

Krækja

 

The mother of all sudden stops: Capital flows and reversals in Europe, 1919-1932 

Ásamt athugasemd Paul Krugmans við greinina; But Where’s My Phoenix?

 

Meiri sunnudags-lesning 

Heimasíða: Michael D. Bordo 

Board of Governors Professor of Economics 

Rutgers University

NBER Working Papers 

• A Fiscal Union for the Euro: Some Lessons from History

• A Long Term Perspective on the Euro

 

Fyrri færsla

Þurrkublöðin á framrúðum Þýskalands spöruð burt 

 

Nefndin (þið vitið hver)

 

Þurrkublöðin á framrúðum Þýskalands spöruð burt

Í Þýskalandi er nú í ríki Prinz Bismarcks í gangi númer tvö tilraun hins þýska ríkis hans til lýðræðis. Sú fyrri, Weimar-lýðveldið frá 1919, endaði bratt með því að nasistaflokkur Adolfs Hitlers vann mikinn kosningasigur í þingkosningunum 1930. Og síðan enn stærri sigur í kosningunum 1932, með 37 prósenta fylgi. Oh - og hér eru aðeins nefndar til sögunnar hinar "löglegu" og síðari kosningar í langri röð kosningasigra þess nasistaflokks meðal annarra bræðra hans á meginlandi Evrópu

Hina síðari tilraun Þýskalands til lýðræðis —þá núverandi— er orðið nokkuð erfiðara að tímasetja upphafið og endalokin á. Sérstaklega séð út frá svonefndum stofnsáttmála Evrópusambandsins, sem kenndur er við borgina Róm árið 1957

Engar sérstakar kosningar hafa farið fram í Þýskalandi um nein þau mál er tengjast Evrópusambandinu. Því þá hefði líklega þurft að taka þann sáttmála frá 1957 fyrir þýska dómstóla í Þýskalandi og jafnvel láta þá sömu dómstóla landsins um að viðurkenna hann. Sú viðurkenning hefði varla fengist í fyrri hálfleik sambandsins. Því Rómarsáttmálinn er andlýðræðisleg stofnun og ný uppskrift til einæðis á meginlandi Evrópu, frá upphafi til enda (e. totalitarian concept)

Og í sífellt fleiri löndum á mið-austur og suður-balkaníseruðu meginlandi Evrópu minnkar tiltrú fólksins á lýðræði sem stjórnarfarslegu fyrirkomulagi. Núna, 12 dögum fyrir kosningar í Þýskalandi, birta þeir meiriháttar iðnaðarelítu-pappírsrenningar landsins er kenna sig við dagblaðaútgáfu, svo að segja engar fréttir af neinni kosningabaráttu í landinu. Á forsíðum dagblaða eins og Frankfurter Allgemeine og Suddeutsche Zeitung voru engar fregnir af neinum þingkosningum eða kosningabaráttu á —counting down— 12. degi fyrir kosningar. Ekkert stóð heldur um þessar komandi þingkosningar í aðaldálkum þessara dagblaða

Þurrkublöðin og ajaxið á framrúðum lýðræðisins er auðvitað verið að spara, ja. Því fara (fóru) til enn frekari sparnaðar aðeins einar kappræður fram í sjónvarpinu í þessu prinsaða ríki Bismarcks frá 1871. Sem út frá þesskonar stofnun þess, eðlislægt og conceptual, stólar á að aðrir — og þá helst hin 70 ára samfellda varðstaða USPACFLT — verndi aðgengi landsins að og friðinn á útflutningsmörkuðum þess - enda orðnir sérfræðingar í das leben der anderen; sérstaklega eftir að Síberíuhraðlestin á bak við múrinn, mun gera þeim hvað . .

Fyrri færsla

Nei: þetta eru endalok BBC því það þekkti aldrei Apple

Nei: þetta eru endalok BBC því það þekkti aldrei Apple

 

"á endanum mun jafnvel Wall Street fatta þetta", sagði Steve í viðtali við CNBC sumarið 2008

BBC þóttist hins vegar þekkja Microsoft og Nokia. Það þóttist líka þekkja til dæmis ESB er þessi klessta ríkisstofnun hóf söluherferð á því fyrirbæri ofan í saklausa Breta. Allt þetta fernt er nú óþekkjanlegt: BBC - Microsoft - Nokia - ESB.

Apple hefur nú klofið iPhone-lófatölvu sína í tvo hluta. Munið að þessi 64-bita og tveggja örgjörva lófatölva inniheldur forrit sem kallast sími. Talsíminn allur er orðinn að bara einu minniháttar forriti í þessari lófatölvu. Þess vegna er Nokia gúmmístígvélalaust á leið niður í magann á tannlausu og fæðingargölluðu Microsofti. Þar sem það mun springa með skelfilegum afleiðingum fyrir Microsoft. Keyra Microsoft sem þegar er blæðandi fyrirtæki í þrot, eða í eins konar Blackberry-Dellson kast.

Þetta er ekki ósvipað framleiðslulínum Apple undandarin 16 ár. Þeir skapa nýja geira og kljúfa hann síðan í tvennt um leið og þeir eru búnir að skilgreina, afmarka og festa hann í sessi og kalíbrera framleiðsluna.

Fyrst var það hinn litríki og gegnsæi iMac sem var úr plasti og ódýrari en PowerMac. Svo var það hin ódýrari iBook sem var ekki úr titaníum eða áli eins og PowerBook, sem var miklu dýrari. Svo kom MacBook úr plasti en MacBook-Pro úr áli og var hún dýrari.

iPod kom fyrst í "ekta" útgáfu sem fæst enn - en af honum spruttu svo ódýrari gerðir af iPod plús einn iPod-Touch, sem er iPhone lófatölvan án símahlutans. Vel tengd lófatölva við allt nema akkúrat símanet.

Svo kom iPhone, fyrst sem ein dýr fyrsta útgáfa úr áli/stáli. Síðan kom iPhone 3G og 3GS báðir úr hertu plasti.

Bráðum verður hægt að reka alla starfsmenn BBC frá einni lófatölvu, hafi maður hið rétta fingrafar til þess

Reyndar hef ég aldrei hitt tölvuþekkjandi mann sem veit neitt um fyrirtækið Apple, en þóttust þeir samt flestir vita allt um Microsoft og Nokia. Og svo var það IBM (I've been moved)

Við skulum ekkert vera að minnast hér á herra John Strand, sem enn er sá sérfræðingur á Norðurlödnum sem ráðgefur öllum fjölmiðlum þar um "farsíma-tækni-markaðinn", skammstafaður; F.A.R.V.E.L

Fyrri færsla

Pólland að bakka inn í nýtt sovét Evrópusambandsins?

Endalok Apple eins og við þekkjum það?

Pólland að bakka inn í nýtt sovét Evrópusambandsins?

Er Pólland að bakka inn í sovétríkið aftur?

Eða var það kannski bara Berlínarmúrinn sem féll vestur, en ekki austur, og tók Vestur-Evrópu með sér í fallinu. Nú hafa til dæmis ellefu fyrrum sovétríki gengið í nýtt bandalag; Evrópusambandið (NSU)

Í Varsjá hafa yfirvöld landsins gefið út yfirlýsingu þess efnis, að ríkið leggi hér með hald á stóran hluta lífeyrissparnaðar Pólverja, sem eru í vörslu einkaframtaksins hjá fyrirtækjum eins og PIMCO, móðurfélagi Allianz, AXA, Generali, ING og Aviva

Ástæðan fyrir þessum eignaupptökum —eða ákvörðunar- og yfirráðarétti borgaranna yfir eignum sínum— er sú, að þegar eignir sjóðanna hafa verið fluttir yfir í þjóðhagsreikninga ríkisins, að þá mun skuldastaða pólska ríkisins þar með líta betur út á pappírnum og gefa stjórnmálamönnum landsins tækifæri á að veðsetja landsframleiðslu borgaranna enn frekar. Og allir vita hvernig á endanum fer með lífeyrissjóði sem komast undir hendur stjórnmálamanna. Þeir gufa upp og út í ekki neitt

Tímasetning þessara sovét-aðgerða pólskra yfirvalda í hinum nýju sovétríkjum Evrópusambandsins, var sérstaklega valin til að geta þegjandi farið fram með löndum á meðan málefni Sýrlands hafa heltekið leiksviðið

Krækjur

Poland reduces public debt through pension funds overhaul (Reuters)

Poland Confiscates Half Of Private Pension Funds To "Cut" Sovereign Debt Load (ZeroHedge)

Fyrri færsla

Bandaríkin - Ísland - Noregur - og skuggarnir

Bandaríkin - Ísland - Noregur - og skuggarnir

Skál fyrir: the Anglosphere 

Það er varla hægt að ofmeta mikilvægi þess að af samþættri sögu lýðvelda Bandaríkjamanna og Íslendinga —hvort um sig í sínu fullvalda sjálfstæða ríki—  hefur visst ryk nú verið rækilega af henni dustað

Í fréttatilkynningu frá Hvíta húsinu í Washington-borg er þess hátíðlega og sérstaklega getið að leitað verði leiða til að efla viðskipti og fjárfestingar á milli Bandaríkjanna, Íslands og Noregs

<<>> 

The White House

September 04, 2013 

Office of the Press Secretary

For Immediate Release

 

"We also look forward to exploring ways we can bolster trade and investment between the United States and Norway and Iceland"

 

<<>>

Björn Bjarnason hefur skrifað um málið; "Mikilvægi viðskipta- og fjárfestingatengsla við Ísland áréttuð á Obama-fundi" - hér

Nú þarf síðan að vinna að því að aðstoða Breta við að komast lifandi út úr Evrópusambandinu. Það verður erfitt og heljarför mikil. En þá aðstoð eiga þeir svo sannarlega skilið

 

 

Fyrri færsla

Hver mun greiða fyrr gjaldþrot seðlabanka Evrópusambandsins? 

Hver mun greiða fyrr gjaldþrot seðlabanka Evrópusambandsins?

Í reynd stendur enginn gegnheill fjárhagslegur lögaðili á bak við ECB-seðlabanka Evrópusambandsins, eins og stendur. ECB-bankinn rekur mynt og peningakerfi án ríkis og hefur einkarétt á allri peningaútgáfu í öllum evrulöndum

Þeir sem standa að ECB-bankanum eru seðlabankar þeirra landa sem nota evru og sem hafa afsalað sér fullveldinu í peningamálum. Eru orðnir getulausar punt-stofnanir. En á bak við þá seðlabanka ófullvalda ríkja evrusvæðis, standa hins vegar pólitískir ríkissjóðir landanna, svo legni sem borgarar landanna fá að halda einverjum kosningarétti um eitthvað sem skiptir verulegu máli. Þann kosningarétt hafa þeir nú misst. Ríkissjóðir sem áður voru hið eina óvefengjanlega peningapólitíska vald og lögaðili landanna, eru komnir ofan í vasa ECB-seðlabankans, sem svo er í vasa Þýskalands ásamt Frakklandi

Ef eitt ríki myndi yfirgefa myntbandalagið þá myndu fleiri ríki vilja hið sama eins og þegar Sovétríkin hrundu. Álíka og þegar einn nágranni þinn í götunni kemst hjá því að standa við fjárskuldbindingar sínar, að þá munu allir í sömu götu vilja fá sama möguleikann. Við það hrúgast upp fjárskuldbindingar á færri bök sem þá bogna enn frekar. Þau munu fyrir vikið verða lélegri pappírar og fá verri kjör að öllu leyti. Eignir þeirra færast þá fetinu nær verðmyndun á brunaútsölum

 

Eitt stærsta hagsmunamál stærsta elliheimilis veraldar, Þýskalands, er að halda gengi gjaldmiðils þess eins falskt lágu og framast er hægt, svo að unnt sé að skaffa eftirspurnar-útbrunnu hagkerfi þess pantanir utan úr heimi. Þetta gerist best með því að rústa enn frekar þeim löndum sem í gegnum evruna eru handjárnuð við það í gengisfyrirkomulagi ERM III, sem er evran. Við það falsast gengið og heldur áfram að vera falskt

 

Því verr sem gengur í nýlendum Þýskalands í myntbandalagi Evrópusambandsins, því betra fyrir ESB-elítur Þýskaland, sem áfram notar þjóðnýtta þegna sína sem þrælabúðir. Kínaveldi Evrópu hefur heldur betur vaxið ásmegin frá síðasta hruni. Það hefur nú algerlega tryggt sig gegn gengishækkunum og keyrir á fölsku gengi

Allt er við það sama gamla á meginlandi Hegels í Evrópu, þar sem 800 þúsund íbúar Kýpur stara nú tómum augum á tóma búðarglugga í borgum landsins. Landið tók upp mynt Þýskalands þann 1. janúar 2008. Hagkerfi Kýpur er því loksins komið inn í myntbandalag Evrópusovétríkjanna. Því það er nú orðið algerlega reiðufjár-knúið, gjaldþrotið og alveg án fjármála- og fjármögnunarkerfis. Þetta er næstum því hin fullkomna útópíska rústun heils ríkis samkvæmt heitustu ósk og pólitískri uppskrift hins þýska formanns þingflokks andkapítalista og sósíalkommúnista ESB á þingi sambandsins; herr Martins Schulz & Co. 

 

Á meðan er Grikkland að breytist í eitt allsherjar Detroit á næstu áratugum

 

Fyrri færsla

 

Bók fyrrverandi endurskoðanda Evrópusambandsins