Verður pasta-tómatsósuverðbólga myntarinnar evru tekin upp?

 

Mynd: aðalstöðvar þýska seðlabankans 

 

Þá vitum við það. Eftirfarandi evruupptaka hefur náðst á segulband. Ef skipa ætti Ítala sem bankastjóra seðlabanka Evrópusambandsins (ECB), þá þýðir það aðeins eitt: verðbólgu. 

Þýska blaðið Bild-Zeitung, sem kemur út í hve stærstu upplagi allra blaða í Evrópu, hefur áhyggjur af því að Ítali geti hugsanlega orðið næsti bankastjóri seðlabanka Evrópusambandsins. Blaðið segir að verðbólga sé eins órjúfanlegur og rótgróinn þáttur í lífi Ítala og pasta og tómatsósa eru það. Hver veit. Kannski fá Esbbúar gleraugun sín loksins á einn milljarð.      

Ykkur finnst kannski kátbroslegt hversu verðbólguhræddir Þjóðverjar eru. En menn hætta hratt að brosa þegar þeir komast að því að á fyrri hluta ársins 1921 ríkti verðhjöðnun í Þýskalandi, en á seinni hluta þess sama árs var verðbólgan komin upp í 500 prósent. Allt þetta innan eins og sama ársins. Þökk sé verðbólguvæntingum sem fóru úr böndunum og litlu öðru. Þýskaland er ekki eins og önnur lönd. Ef verðbólguvæntingar þýsks almennings fara úr stálböndum arfleiðar þýska seðlabankans, Deutsche Bundesbank, þá mun verðbólgan fara um landið eins og sinubruni og hraðar en hendi er hægt að veifa. Og þetta er ekki fyndið.  

Ef þýskur almenningur fær á tilfinninguna að makkarónumenn í myntmálum séu sestir að í aðalstöðvum seðlabanka Evrópusambandsins í Frankfurt - og sem skilyrðislaust átti að byggja á arfleið Deutsche Bundesbank - þá er leikurinn úti fyrir allt myntbandalag Evrópusambandsins. Þýskaland myndi þá umsvifalaust varpa evrunni fyrir borð, fara létt með það, og stálkrumlum Bundesbankans yrði sigað á alla stjórnmálamenn landsins í formi Neue Deutch-Mark og über sjálfstæðrar peninga- og vaxtastefnu seðlabankans. Þar með væri úti um alla ökumenn Club Med öskubifreiðar evru og öllum þeim sem þar hafa fengið að fljóta "ókeypis" með. 

Vel er hægt að skilja verðbólgufóbíu Þjóðverja, ef menn reyna. Sem betur fer hefur íslenska krónan aldrei hagað sér svona, þó svo hún á stundum hafi stunið undan því velmegunar hraðameti hagsögunnar sem sett var á Íslandi síðustu marga áratugi. Það þarf góðan gjaldmiðil til að standast svona prófraun.

Þar síðasti gjaldmiðill Þýskalands stóðst ekki. Og engin von er til þess að myntin evra standist svona þolraun. Hún gerði það ekki á Írlandi. Það er vegna þess að hún er gjaldmiðill elliheimila og stöðnunar. Myntsvæði evrunnar á heimsmet í lélegum hagvexti og fastforsinni efnahagslegri stöðnun. Til þess að rjúfa vítahring hnignunar, stöðnunar og demens Evrópu, þarf myntin evra að deyja. Og það getur ekki gerst nógu hratt. 

Sannleikurinn er einnig sá að níðþung ríkisútgjöld stærsta elliheimilis heimsins, Þýskalands, þola ekki meira en 2 prósent ársverðbólgu. Ef hún fer hærra þá verður ríkissjóður Þýskalands gjaldþrota á augabragði. Verðtrygging níðþungra ríkisútgjalda þýska öldrunarhagkerfisins og nú eðlislæg efnahagsstöðnun í klóm ESB og EMU virkar þannig.

En Ítalir skilja þetta ekki. Enginn skilur myntmál evrunnar nema Þjóðverjar. Nú vita þeir bæði leynt og ljóst að á aðeins 8 árum hefur Jean-Claude trésetti ECB frá Lyon tekist að gera mynt og seðlabanka myntar Þýskalands að ruslatunnu.

En Ítalir eru ekki hrifnir af þessari þróun, því þeir skilja ekki Þjóðverja. Strax hafa þeir tekið sér í munn hugtakaþrennuna, þjóðernishyggja, kynþáttafordómar og hroki.  

Sannleikurinn um Evrópusambandið er sá að fyrir Evrópu er ESB ekki sjálfbær þróun. ESB er orðið að óbærilegri þróun á Evrópu.

 

Evran eykur svo friðinn í Evrópu. Ekki satt? 

 

Krækjur; Il Sole 24 Ore | Bild-Zeitung

 

Tengt

• 189 þýskir hagfræðiprófessorar mótmæla. ECB-seðlabankinn sem gætir myntar Þýskalands orðinn sorptunna
• WirtschaftsWoche: Axel Weber fer - verðbólgan kemur inn
• Axel Weber lætur þvagið falla á seðlabanka og mynt Evrópusambandsins
• Veit Axel Weber að myntbandalagið mun leysast upp á næstunni?
• Evru lygarar - "Die EZB hat den Rubikon überschritten"
• Þá voru 155 hagfræðingar sammála um eitt

 

Fyrri færsla

 

Var svindlað í stjórnarskrár kosningunum? Hæstiréttur ógilti framkvæmdina. 

Var svindlað í stjórnarskrár kosningunum? Hæstiréttur ógilti framkvæmdina.

Enginn veit hvort svindlað var í almennum kosningum til stjórnlagaþings. Staðið var þannig að kosningunum að æðsta dómsyfirvald Íslands sá sig tilneytt til að ógilda þær. 

Eftir allt það sem ég hef séð til stjórnarhátta Jóhönnu Sigurðardóttur & Co, kæmi það mér alls ekki á óvart að massíft kosningasvindl hafi farið fram, með eða án þeirra vitundar. Ég er hins vegar ekki að segja að þessi hafi verið raunin.

 

En þetta vitum við ekki því ólöglega var staðið að kosningunum. Það var einmitt þess vegna sem Hæstiréttur Íslands ógilti þær. Við vitum þetta ekki. En grunurinn er þarna. Hefði hins vegar verið staðið löglega að kosningunum myndum við vita hvort svindlað var eða ekki. 

Ekki mun ég virða mikils neitt sem kemur út úr þessu allsherjarklúðri ríkisstjórnar Jóhönnu Sigurðardóttur. 

Ég vil ekki búa í húsi þar sem næstum allar byggingareglur voru hafðar að engu og framkvæmdin dæmd ólögleg. En ríkisstjórnin, næstum öll, krefst hins vegar þess að þeir sem fjármögnuðu hina ólöglegu byggingu meistaranna, flytji þar inn. Bíði þar og hírist fram að næsta skjálftahrinu. Enginn fær mig til þess.

Vesalingar. 

 

Fyrri færsla

 

189 þýskir hagfræðiprófessorar mótmæla. ECB-seðlabankinn sem gætir myntar Þýskalands orðinn sorptunna 

189 þýskir hagfræðiprófessorar mótmæla. ECB-seðlabankinn sem gætir myntar Þýskalands orðinn sorptunna

 

 

Frá breiðabólstöðum til sveðjustaða evrulanda

Athyglisvert alvarlegt ástand ríkir í Þýskalandi. Hagfræðistéttin, hluti viðskiptastéttarinnar, seðlabanki Þýskalands, þingið og hinn gleymdi þýski almenningur eru að gera uppreisn gegn fyrirhuguðum björgunartilraunum ESB-elítu Brussels á myntinni þeirra evru. Verið er að smokka handjárnunum upp á hendur Angelu Merkel, kanslara Þýskalands. 

Í opinberu bréfi, undirrituðu af 189 prófessorum í hagfræði, er stækkun 440 miljarða evru björgunarsjóðs ESB alfarið hafnað. Sjóðurinn ber skammarstöfunina EFSF. Prófessorarnir krefjast að hin verst leiknu evruríki séu þvinguð í ríkisgjaldþrot. Á mjúku en skömmustulegu máli er ríkisgjaldþrot í evrum nú um stundir kallað að endurskipuleggja skuldirnar. En ríkisgjaldþrot er þó ríkisgjaldþrot. Að þrjóta gjaldið er gjaldþrot. 

Löndin verða að geta orðið ríkisgjaldþrota

Samkvæmt bréfi prófessorana mun stofnun varnalegs björgunarsjóðs evrulanda ekki leysa vandamál myntsvæðis og myntarinnar evru. Tilvera sjóðsins mun hins vegar virka sem massíf hvatning til frekari óreiðu í ríkisfjármálum evrulanda. Og leiða svo til endurtekningar á fyrri mistökum myntsvæðisins. Sjóðurinn mun því aðeins klárgera arfabeðin fyrir næstu fjármálakreppur myntsvæðisins.

Prófessorarnir slá því fast að langtímalausnir á skuldakreppum krefjist þess að hættan á því að lenda í greiðslufalli með skuldbindingar ríkissjóðs við fjárfesta, verði að vera til staðar ef land lendir í því að verða ógreiðsluhæft (e. insovent). Og það sé einmitt sú staða sem nokkur af skuldsettu ríkjum myntbandalags Evrópusambandsins eru komin í.

Prófessorarnir skera einnig djúpt í flesk seðlabanka Evrópusambandsins (ECB) - sem á að gæta myntar Þýskalands - og segja að ríkisskuldabréfauppkaup ECB séu óafsakanleg. En þessi ECB-seðlabanki hefur verið að prenta sér seðla sem notaðir hafa verið til stuðningskaupa hans á ríkisskuldabréfum Grikklands, Írlands og Portúgals, svo halda megi myntinni marrandi ofansjávar. Þessi eru þau evruríki sem hve lengst eru komin út á brún ríkisskuldahengiflugs. Þau geta ekki lengur lokkað alþjóðlega fjárfesta til að kaupa af sér ríkispappíra gegn sjálfbærri viðráðanlegri áhættuþóknun. Prófessorarnir segja að hér sé verið að flytja fjárhagsáhættuna frá fjárfestum og yfir á almenning. 

ECB seðlabankinn orðinn sorptunna

Dagblaðið Frankfurter Allgemeine skrifar því næst harða ádeilu á krísulausnir ECB-seðlabankans og yfirstjórnar ESB og segir enn fremur að allar björgunartilraunir ESB-stjórnmálamanna hafi algerlega mistekist. Blaðið segir að ECB-seðlabankinn sé nú orðinn að eins konar sorptunnu (líklega korrekt staðsett 15 metra frá bjargbrún, ja?).

 

Efnahagsreikningur seðlabankans hafi þanist út frá 900 miljörðum evra og upp í 1.800 miljarða. Eignahlið og vinstri skúffa efnahagsreiknings seðlabankans samanstandi nú mest af pappírum af vafasömum uppruna og sem þangað eru komnir sem veð gegn útlánum seðlabankans til ríkissjóða og bankakerfa evruríkja sem eru í þann mund að fara fram af bjargbrún ríkisskulda með lifandi dauð bankakerfi sín hangandi um hálsinn. Kallar blaðið ECB-seðlabankann fyrir ruslatunnubankann. Hann er ekki lengur sú óháða sjálfseignarstofnun sem hann átti að vera, heldur er hann orðinn hluti af skuldakreppu evrusvæðis.           

Hin "óháða" greiningarskrifstofa Eurointelligence, sem mönnuð er tveimur krónískum og nú óttaslegnum evrusjúklingum, þeim Wolfgang Munchau og Susanne Mundschenk, segir að ástandið sé grafalvarlegt í Þýskalandi. Ástandið sé svo slæmt að hlutirnir geti farið úr böndunum. Líklega úr þeim böndum sem bundin voru fyrir augu og munn almennings þegar evran var sjósett án samþykkis Þjóðverja. Þá voru 155 hagfræðingar sammála um eitt 

Lærdómur

Að biðja um að hamrinum sé hent í mann er nógu slæmt. En að taka hann svo upp og berja sjálfan sig til dauða, er hins vegar fullkomin heimska. Þessi heimska tröllríður nú höfuðpörunum í ríkisstjórnarstórslysi Samfylkingarinnar á Íslandi.  

 

Undirskriftir þýskra hagfræðiprófessora 

189 eru sammála innihaldi bréfsins - 7 ósammála því og 11 tóku ekki afstöðu.

 

Sammála

 

Carlos Alos-Ferrer, Universität Konstanz

Erwin Amann, Universität Duisburg-Essen

Thomas Apolte, Universität Münster

Lutz Arnold, Universität Regensburg

Ingo Barens, TU Darmstadt

Ralph-Christopher Bayer, University of Adelaide

Sascha Becker , University of Warwick

Klaus Beckmann, Helmut-Schmidt-Universität Hamburg

Thomas Beißinger, Universität Hohenheim

Ansgar Belke, Universität Duisburg-Essen

Dirk Bethmann, Universität Magdeburg

Ivo Bischoff, Universität Kassel

Charles Blankart, Humboldt-Universität Berlin

Ulrich Blum, Martin-Luther-Universität Halle-Wittenberg

Henning Bohn, University of California Santa Barbara

Werner Bönte, Universität Wuppertal

Matthew Braham, Universität Bayreuth

Friedrich Breyer, Universität Konstanz

Michael Broer , Ostfalia Hochschule für angew. Wissenschaften

Wolfgang Buchholz, Universität Regensburg

Michael Burda, Humboldt- Universität Berlin

Matthias Busse, Universität Bochum

Uwe Cantner, Universität Jena

Kai Carstensen, Ludwig-Maximilians-Universität München

Volker Caspari, TU Darmstadt

Christiane Clemens, Universität Bielefeld

Matthias Dahm, Universitat Rovira i Virgili, Tarragona

Alexander Dilger, Universität Münster

Klaus Diller, Universität Koblenz

Christian Dreger, Europa-Universität Viadrina Frankfurt/O.

Axel Dreher, Universität Göttingen

Uwe Dulleck, Queensland University of Technology

Wolfgang Eggert, Universität Freiburg

Jürgen Eichberger, Universität Heidelberg

Winand Emonds, Universität Bern

Zeno Enders, Universität Bonn

Philipp Engler, FU Berlin

Florian Englmaier, Ludwig-Maximilians-Universität München

Mathias Erlei, TU Clausthal

Hans Fehr, Universität Würzburg

Gabriel Felbermayr, Universität Hohenheim

Stefan Felder, Universität Duisburg-Essen

Ralf Fendel, WHU Koblenz

Robert Fenge, Universität Rostock

Hans-Dieter Feser, TU Kaiserslautern

Gebhard Flaig, Ludwig-Maximilians-Universität München

Cay Folkers, Universität Bochum

Siegfried Franke, Universität Stuttgart

Michael Frenkel, WHU Koblenz

Johannes Frerich, Universität Bonn

Andreas Freytag, Universität Jena

Tim Friehe, Universität Konstanz

Michael Fritsch, Universität Jena

Barbara Fritz, FU Berlin

Markus Frölich, Universität Mannheim

Thomas Gehrig, Universität Wien

Bernd Genser, Universität Konstanz

Egon Görgens, Universität Bayreuth

Alfred Greiner, Universität Bielefeld

Wolf-Heimo Grieben, Universität Konstanz

Thomas Gries, Universität Paderborn

Heinz Grossekettler, Universität Münster

Erich Gundlach, Universität Hamburg

Karl-Hans Hartwig, Universität Münster

Harald Hau, INSEAD

Justus Haucap, Universität Düsseldorf

Andreas Haufler, Ludwig-Maximilians-Universität München

Burkhard Heer, Freie Universität Bozen

Frank Heinemann, TU Berlin

Maik Heinemann, Universität Lüneburg

Florian Heiss, Universität Mainz

Klaus-Dirk Henke, TU Berlin

Carsten Herrmann-Pillath, Frankfurt School of Finance and Management

Matthias Hertweck, Universität Konstanz

Bernhard Herz, Universität Bayreuth

Werner Hildenbrand, Universität Bonn

Robert Hoffmann, Nottingham University Business School China

Oliver Holtemöller, Martin-Luther-Universität Halle-Wittenberg

Rolf Hüpen, Universität Bochum

Andreas Irmen, Universität Luxemburg

Eckhard Janeba, Universität Mannheim

Jürgen Jerger, Universität Regensburg

Leo Kaas, Universität Konstanz

Andreas Knabe, FU Berlin

Alexander Koch, Aarhus University

Lambert T. Koch, Universität Wuppertal

Wilhelm Kohler, Universität Tübingen

Manfred Königstein, Universität Erfurt

Marko Köthenbürger, University of Copenhagen

Dietmar Krafft, Universität Münster

Walter Krämer, TU Dortmund

Tim Krieger, Universität Paderborn

Gerd-Jan Krol, Universität Münster

Hans-Martin Krolzig, University of Kent

Jens Krüger, TU Darmstadt

Jörn Kruse, Helmut-Schmidt-Universität Hamburg

Oliver Landmann, Universität Freiburg

Andreas Lange, Universität Hamburg

Fabian Lange, Yale University

Martin Leschke, Universität Bayreuth

Christian Leuz, University of Chicago

Andreas Liening, TU Dortmund

Oliver Lorz, RWTH Aachen

Bernd Lucke, Universität Hamburg

Helga Luckenbach, Universität Gießen

Ernst Maug, Universität Mannheim

Alfred Maußner, Universität Augsburg

Jürgen Meckl, Universität Gießen

Monika Merz, Universität Wien

Wolfgang Meyer, Universität Hannover

Jochen Michaelis, Universität Kassel

Albrecht Michler, Universität Düsseldorf

Georg Milbradt, TU Dresden

Johannes Moenius, University of Redlands

Marc-Andreas Muendler, University of California San Diego

Gernot Müller, Universität Bonn

Doris Neuberger, Universität Rostock

Manfred JM Neumann, Universität Bonn

Ulrike Neyer, Universität Düsseldorf

Tristan Nguyen, Wissenschaftliche Hochschule Lahr

Dirk Niepelt, Universität Bern

Volker Nitsch, TU Darmstadt

Renate Ohr, Universität Göttingen

Ingrid Ott, Karlsruher Institut für Technologie

Wolfgang Pfaffenberger, Jacobs-University Bremen

Wilhelm Pfähler, Universität Hamburg

Michael Pickhardt, Universität Münster

Ingo Pies, MLU Halle-Wittenberg

Mattias Polborn, University of Illinois

Olaf Posch, Universität Aarhus

Markus Poschke, McGill University Montreal

Aloys Prinz, Universität Münster

Sven Rady, Ludwig-Maximilians-Universität München

Bernd Raffelhüschen, Universität Freiburg

Franco Reither, Helmut-Schmidt-Universität Hamburg

Wolfram F. Richter, TU Dortmund

Andreas Roider, Universität Heidelberg

Michael Roos, Universität Bochum

Gerhard Rübel, Universität Göttingen

Ralf Runde, Universität Siegen

Dirk Sauerland, Universität Witten/Herdecke

Andreas Schabert, TU Dortmund

Wolf Schäfer, Helmut-Schmidt- Universität Hamburg

Bertram Schefold, Goethe-Universität Frankfurt

Horst Schellhaaß, Universität Köln

Bernd Scherer, EDHEC Business School, London

Wolfgang Scherf, Universität Gießen

Jörg Schimmelpfennig, Universität Bochum

Karl Schmedderes, Universität Zürich

André Schmidt, Universität Witten/Herdecke

Klaus Schmidt, Ludwig-Maximilians- Universität München

Claus Schnabel, Universität Erlangen-Nürnberg

Gunter Schnabl, Universität Leipzig

Monika Schnitzer, Ludwig-Maximilians- Universität München

Ronnie Schöb, Freie Universität Berlin

Almuth Scholl , Universität Konstanz

Siegfried Schoppe, Universität Hamburg

Norbert Schulz, Universität Würzburg

Günther Schulze, Universität Freiburg

Peter Schulze, Universität Mainz

Julia Schwenkenberg, Rutgers University - Newark

Hans-Werner Sinn, Ludwig-Maximilians-Universität München

Heinz-Dieter Smeets, Universität Düsseldorf

Susanne Soretz, Universität Greifswald

Peter Spahn, Universität Hohenheim

Frank Steffen, University of Liverpool

Bernd Süßmuth, Universität Leipzig

Theresia Theurl, Universität Münster

Christoph Thoenissen, Victoria University of Wellington

Peter Tillmann, Universität Gießen

Stefan Traub, Universität Bremen

Silke Übelmesser, Ludwig-Maximilians-Universität München

Stefan Voigt, Universität Hamburg

Ludwig von Auer, Universität Trier

Oskar von dem Hagen, Universität Oldenburg

Jürgen von Hagen, Universität Bonn

Andreas Wagener, Universität Hannover

Gerhard Wagenhals, Universität Hohenheim

Helmut Wagner, Fernuniversität Hagen

Uwe Walz, Goethe-Universität Frankfurt

Markus Walzl, Universität Bamberg

Alfons Weichenrieder, Goethe-Universität Frankfurt

Joachim Weimann, Universität Magdeburg

Rafael Weißbach, Universität Rostock

Axel Werwatz, TU Berlin

Frank Westermann, Universität Osnabrück

Volker Wieland, Goethe-Universität Frankfurt

Hans Wiesmeth, TU Dresden

Bernd Wilfling, Universität Münster

Ósammála

Ralph Friedmann, Universität des Saarlandes

Ulrich Fritsche , Universität Hamburg

Stefan Gerlach, Goethe-Universität Frankfurt

Steffen Hoernig , Universidade Nova de Lisboa

Stephan Klasen, Universität Göttingen

Dirk Meyer, Helmut-Schmidt-Universität Hamburg

Karl-Heinz Paqué, Universität Magdeburg

Tóku ekki afstöðu

Irwin Collier, FU Berlin

Bernd Fitzenberger, Universität Freiburg

Kristin Kleinjans , California State University - Fullerton

Christian Merkl, Universität Erlangen-Nürnberg

Walter Ried, Universität Greifswald

Friedrich Schneider, Johannes Kepler Universität Linz

Wolfram Schrettl , FU Berlin

Ulrich van Suntum, Universität Münster

Klaus Wälde , Universität Mainz

Mark Weder, University of Adelaide

 

 

Krækjur

• F.A.Z - VWL-Professoren über Europas Schuldenkrise
• F.A.Z - Ruslatunnubankinn
• Eurointelligence
• Á dönsku - 189 professorer i oprør mod euro-redning

Fyrri færsla

 

Þjóðverjum hefur fækkað um 630 þúsund manns á fjórum árum 

Þjóðverjum hefur fækkað um 630 þúsund manns á fjórum árum

Þýski aldurspíramídinn er smám saman að snúast á hvolf og er svo étinn upp innanfrá af mannfjölda sem er af erlendu bergi brotinn. Framtíðarspá þýsku hagstofunnar gerir ráð fyrir að aðeins 60-65 milljón manns búi í Þýskalandi árið 2060 og fólkinu haldi svo áfram að fækka. Ég tók saman nokkrar tölur og krækjur á skrif annarra um það sem kallað er The Low fertility trap hér á flokkaðri en tungumálablandaðri fréttatengla bloggsíðu minni

Ýmislegt fleira er þar í pokahorninu þessa vikuna

• "The Absolute Return Letter" - febrúar 2011
• Lissabon markmið ESB sem upprunalega áttu að tryggja líf evrunnar eru í molum og menn hafa ekkert lært af reynslunni
• Vaxtakostnaður portúgalska ríkisins í hæstu hæðum, yfir 7,5 prósent
• Fólksflótti frá Írlandi - Wall Street Journal
• Þjóðverjum hefur fækkað um 630 þúsund manns á fjórum árum
• Helsinki Times: Angry young men seduced by True Finns

 

Portúgal þrýst upp í gegnum bárujárnsþak myntbandalags ESB

Close: 7,503% 

 

Mynd Bloomberg; Þróun vaxtakostnaðar portúgalska ríkisins í myntbandalagi Evrópusambandsins: Vextir á 10 ára lánum til ríkisins.  

Þar kom að því. Vaxtakostnaður portúgalska ríkisins fór upp fyrir 7,5 prósenta múrinn í dag. Þetta gerist þrátt fyrir stuðningsuppkaup seðlabanka Evrópusambandsins. Nú verður varla langt að bíða eftir því að Portúgal falli fram á evruhnjáhlífar landsins og detti þaðan í fangið á Alþjóða Gjaldeyrissjóðnum og verði þaðan af innlimað í ríkisgjaldþrotasjóð ESB, sem er sorpeyðingarmiðstöð sjálfstæðis og fullveldis evrulanda.

Portúgal hefur ekkert annað gert af sér en að álpast til að taka upp evru og vera óþýskt land.

Skuldahræðsluálagið á ríkissjóð Portúgals fór í 475.82 punkta í dag. Þó sprakk ásjóna Gylfa Magnússonar ekki framan í portúgölsku þjóðina á Baugsgrísamiðilsfundinum í dag.   

Yfirdráttarálagið á VISA-Íslandskorti Jóhönnu Sigurðardóttur hækkar. Krefst fjárnáms í þér og börnum þínum.

Ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur er afleiða.

Það fer ekki á milli mála að þessi ríkisstjórn sem nú situr hefði aldrei komist í setustólana ef ekki hefði orðið fjármálahrun hér á landi. 

Heimsins snjallasti fjárfestir, Warren Buffet, hefur sagt að afleiður séu gereyðingarvopn fjármálamarkaða. 

Ríkisstjórn Íslands er slíkt gereyðingarvopn. Hún er að gereyða miklu á Íslandi; lýðræði, efnahag landsins, samheldni og muninum á réttu og röngu. Hún minnir mig á móðuharðindi af manna völdum.

 

Það fáa sem þessi ríkisstjórn gerir er ekkert miðað við það sem hún gerir ekki. Hún er að verða samfélagslegt gereyðingarvopn.

Þróun hræðsluálagsins síðustu 7 daga

 

Bónus fréttamaður: "Hér myndi sem sagt allt stöðvast"

 

Þróun skuldatryggingaálags síðustu 6-7 daga

Skuldatryggingaálag í afleiðuviðskiptum með 5 ára ríkisskuldabréf eftirfarandi landa.

Land/tímabil 16.feb. til 23.feb Breyting pt.

Spánn            247    264       +17

Portúgal         450    476       +26

Grikkland        885    929       +44

Írland           585    596       +11

Ítalía           175    185       +10

Ísland*          224    245       +21

* 22. feb.

Heimild: Bloomberg   

Amen 

Miðað við fimm evruríki er Ísland með næst lægsta skuldatryggingaálagið.

Tengt

Grikkland - evrusvæðið: Anti-austerity protests spark violent clashes in Greece- France24 

Fyrri færsla

1.600 af 125.000 embættismönnum ESB hafa hærri laun en forsætisráðherra Danmerkur 

 

Aftur

 

 

Og aftur

 

1.600 af 125.000 embættismönnum ESB hafa hærri laun en forsætisráðherra Danmerkur

Í Evrópusambandinu teljast 125.000 manns anda í gegnum og starfa beint við útsmogið kerfi Evrópusambandsins gegn þjóðríkjum ESB. Þeir vinna annað hvort í heimalandi sínu við pappírsflóðið sem daglega streymir frá Brussel, eða þeir vinna beint við vísindalegar málalengingar í tröllauknum aðalstöðvum sambandsins út um allt.

 

Beint ráðnir á mála hjá ESB eru að minnsta kosti um 46.000 manns. Af þessum 46.000 manns hafa 1.600 þeirra hærri laun en forsætisráðherra Danmerkur þarf að sætta sig við. Dagblaðið Politiken skrifaði þetta í fyrradag. Ofaní þetta bætist sú staðreynd að herdeildir Brusselveldisins greiða miklu lægri skatta en danski forsætisráðherrann og allur almenningur gerir í þeim 27 löndum sem herdeildir Brussels leika sér að á hverjum degi ársins, inn og út. 

Ofan í þetta kemur líka sú þægilega staðreynd að laun embættismannanna hafa hækkað um fjögur prósent á meðan þau hafa lækkað um sömu tölu hjá þeim almenningi sem Brussel leikur sér að. Lífeyrissjóðir starfsmanna Brussels eru einnig vel varðir í skattaskjólum þeim sem urðu til á listanum sem ríkisstjórn Þýskalands bjó sjálft til fyrir tveimur árum.  

Af íslenskum blákrötum er þetta er kallað "lýðræðislegur vettvangur 27 þjóða". Maður borgar vettvanginum bara nógu há laun og þá kemur þetta. Undarlegt er að menn taki sér orðið "lýðræði" í munn um leið og þeir nefna fyrirbærið ESB á nafn. Fátt er eins andlýðræðislegt eins og Evrópusambandið. Fáar ríkisstjórnir í Evrópu hafa verið hataðar eins mikið og nýja Evrópusambandið eftir EB er hatað af íbúum allra 27 ríkja sambandsins. En ríkin komast ekki út úr þessu aftur. Og enginn á svona háum launum hlustar á þann vaxandi fjölda almennra borgara í 27 löndum sambandsins sem kúgast um leið og minnst er á Evrópusambandið og aðalstöðvar þess í kremlar þorpi Belgíu. Svo eru það ársreikningar sambandsins sem hafa verið falsaðir eða smínkaðir í meira en áratug. Þetta er svo "lýðræðislegt". Enginn má komast að hinu sanna um fjármál Evrópusambandsins.   

Það var þá þagnað sem þau fóru, gluggatjöldin, sem íslensku Sovétvinirnir fundu ekki í "fagurlega skipulögðum stóriðnaðarborgum Sovétríkjanna". Þau fundust ekki þegar krossferðir til Moskvu fóru að jaðra við sömu geðbilun og grefur nú um sig í hjörtum blákrataveldis Íslands. Gluggatjöldin voru öll send til Brussel, og hanga þar í "fagurlega skipulögðum byggingum embættismannaveldis ESB".

 

Fyrri færsla

 

Lánasafn Landsbankans. Er það undirmálslánasúpa? Eða MBO?

 

Lánasafn Landsbankans. Er það undirmálslánasúpa? Eða MBO?

 

Ráðherra úr ríkisstjórn Íslands, nú útfluttur til N-KórEU - nánar á AMX 

 

Þið munið öll eftir skothelt-öruggu eignavafningunum sem allir sögðu að væru svo öruggir. Þeir voru framleiddir í bönkum. Af mönnum í bönkum sem voru sérfræðingar í að meta áhættu. Stjórnmálamenn blástimpluðu svo áhættumat bankanna og þar með vöruna sjálfa. Síðan var varningur þessi seldur á fjármálamörkuðum um allan heim. Bíddu, þetta er ekki búið. Hvað gerðist svo? Jú, í ljós kom að áhættumatið var ekki til staðar og varningur þessi breytti eignasöfnum manna og fjármálastofnana í stærsta fjármálahrun sem riðið hefur yfir heiminn allar götur frá 1914. Það var sem sagt áhættumatið sem var ónýtt. Sama gilti um áhættustýringuna. Hún reyndist vera þorp í Rússlandi. Sem sagt: algert hrun. CMO, DCO og MBO (mortgage backed securities) sem til dæmis komu Roskilde bankanum fyrir kattarnef og síðan Amagerbankanum á hausinn í gegnum viðskiptavini bankanna og fjármálalegum sullveikisormum þeirra í eignasafni bankanna. 

Margt bendir til þess að ferlið sem kom af stað þeim ófyrirsjáanlega atburði sem fékk borgarísjakann til að snúa sér í sjónum haustið 2008 - og sem átti alls ekki að geta gerst - sé að mjakast af stað á ný. Það sést hugsanlega á því að "the credit quality cycle" er kominn á nýjan stað í hringrásinni og það "default event" sem þá leysist úr læðingi er byrjað að grína framan í þá sem eru í áhættustarfsemi og spilavítisrekstri eins og þeim sem ríkisstjórn Íslands er komin út í nú. Mannamál: sveifla kredit-gæða á fjármálamörkuðum er við það að snúa sér á ný til hins óhagstæðara; hin sjálfgefna þróun atburða (stórslysa) á fjármálamarkaði sem fylgir í kjölfarið á því, er komin í vont skap á ný. Monstrið er vaknað á ný. 

 

Ríkisstjórn Íslands er mönnuð mörgum og fullkomnum fáráðlingum. Munu þeir fullkomna verk útrásarvíkinganna og koma Íslandi endanlega fyrir kattarnef? Mér virðist það.

 

Tengt (krækja á grein Gavyn Davies í FT, skyldulesning) 

 

Why can’t economists predict disruptive events? 

 

Fyrri færsla

 

Líklega 

Líklega

Eignasafn Landsbankans er nú á líklegu. Ákafri líklegu. Þetta orð, líklega, er hægt að skilja á eitt hundrað og þrjá vegu. 

1. Um er að ræða eiginlega líklegu. Líkið liggur og rotnar á tilviljanakenndan hátt. 

2. Líkklæði Landsbankans eru færð inn í heim tölfræðinnar. Hér er um 101 möguleika að ræða. Núll eða einhverja tölu á bilinu einn til og með hundrað.

Í ljósi reynslunnar af eignum útrásarvíkina og strámanna þeirra, sem og nú eru til innheimtu, en sem að miklu leyti voru hugarfóstur (immaterial assets) í ársreikningum getulausra blómaskreytingamanna bankanna, þá er hægt að ganga út frá því með mikilli vissu, að hér og þar er ekki nándar nærri allt sem okkur sýnist.

Ég treysti ekki á eignasafn Landsbankans. En ég treysti ennþá minna á það sem stjórnmálamenn segja okkur um einmitt þetta sama "eignasafn". 

Þegar póltík blandast í eignasafn Landsbankans, getum við verið viss um að hér sé gengið áfram á vatni útrásarmanna. En í þetta skiptið á vatnið að halda allri þjóðinni uppi. Til að það gangi upp, þarf heitasta helvíti fyrst að hraðfrjósa þvert yfir.

 

Ríkisendurskoðun elskar orðið "líklega" svo óendanlega miklu meira en orðið "kannski". Ekki satt?

 

Fyrri færsla

 

Takk fyrir 1944. Ólafur sagði 1944