Stjórnmálamaður skipaður ECB-seðlabankastjóri evru

Gúrkutíminn sem daglega kemur út í ESB, færir okkur eftirfarandi tíðindi af þráðbeinóttu uppskerunni í ESB, samkvæmt síðustu-, þar síðustu og þar á undan síðustu 10-ára áætlunum Evrópusambandsins, um að verða ríkasta, frið- og hagsælasta hagkerfi veraldar, en sem mistekist hefur fullkomlega alltaf og að eilífu

0. Frá hlaðborði pólitískra hrossakaupa Evrópusambandsins

Ekkert gekk við 62-tíma borðhaldið í hallarsölum Brussel í þeim efnum að fara eftir því sem fara átti eftir; þ.e. "oddvitareglu" (bla bla) um hver yrði nú hvað í toppi Evrópusambandsins. Þar eins og annars staðar í málefnum ESB er útkoman háð þjóðerni. Forseti Frakklands sem varð forseti þess lands, og bara þess lands, til að koma í veg fyrir að önnur persóna yrði forseti, og sem hefur því 24,01 prósentu stuðning þeirrar þjóðar á bak við sig til að gera eitthvað mögulegt í stað þess að koma í veg fyrir allt, stormaði 62-tíma hlaðborðhaldið með pólitísku hrossunum á, og sagði að það, borðið, og sjálfur fundurinn um að tapið sé fundið, væri vanvirðing við alla og allt fólkið fyrir utan höllina, sem fengið gæti þá skoðun sína staðfesta að hér inni væri bara sirkus í gangi. Fólkið gæti einnig farið að halda að fundurinn snérist ekki um heildarhagsmuni Evrópu, sagði Emmanuel Macron með 66,10 prósent umboð til að stöðva hann (síðari umferðin). En það gerði hann auðvitað ekki, þar sem hann er með 24,01 prósent umboð kjósenda til að gera eitthvað mögulegt (fyrri umferðin)

Evrópa hefur ekki og getur auðvitað ekki haft "heildarhagsmuni" því hún er ekki land, né heldur heldur getur hún haft sameiginlega hagsmuni -nema örfáa- og alls ekki sameiginlega tilvistarhagsmuni af dýpstu tegund. Löndin í Evrópu hafa hins vegar öll sína þjóðarhagsmuni. Og þá hagsmuni má ekki og er heldur ekki hægt að láta liggja, reka og sullast um svona hlaðborð fyrir pólitísk hrossakaup, nema auðvitað í Evrópusambandinu, og hvergi annars staðar á byggðu bóli. Þarna á þessu hlaðborði hafa þjóðarhagsmunir landanna verið gerðir að skiptimynt á hinu pólitíska kauphallargólfi ESB-landa, sem öll eru því orðin reköld og tilvistarleg viðrini, en sem Bandaríki Norður-Ameríku hafa ábyrgst að verja. En þó líklega ekki mikið lengur, því ekki er hægt að verja lönd ESB gegn sjálfum sér

1. Stjórnmálamaður skipaður seðlabankastjóri evru

Þarna kom það loksins. Hrossakaupmenn Evrópusambandsins hafa gert fyrrverandi fjármálaráðherra Frakklands, Christine Lagarde, að næsta bankastjóra ECB-seðlabanka evru. Það styttist heldur betur í að hesturinn Gengiskan verði gerður að allsherjarráðgjafa Evrópusambandsins, sýnist mér. Það hlýtur bara að vera, vegna þess að Evrópusambandið sagði öllum frá 1993 til 2019 að ekkert slíkt gæti gerst í heilagri reglu ECB-munkaklausturs evru. Þetta væri "stofnun" sem hafin væri yfir allt slíkt. Hér á Íslandi báru menn meira að segja seðlabankastjóra þjóðar okkar út, en sem björguðu okkur þó frá miklu og mestu, með skírskotun til ECB-reglunnar í Evruhrópinu. Jóhanna og Steingrímur veifuðu þá heilögu flaggi á 2000 km löngu kústskafti frá Brussel með heilagri gulrót á endanum, en sem hér með reynist bara vera gömul sneið af hringormalagaðri Brusselgúrku

Og ekki nóg með það þá var Christine Lagarde dæmd í frönskum rétti fyrir vanrækslu í starfi fjármálaráðherra Frakklands árið 2008, en refsing var ekki útmæld (þið vitið náttúrlega hvers vegna). Hún brást sem fjármálaráðherra Nicolas Sarkozy, sagði rétturinn. Það er líka óskiljanlegt að Jóhanna ess og Steingrímur hungurjóðl skuli ekki hafa hlotið dóm og refsingu fyrir að brjóta Stjórnarskrá Íslands og nauðga Seðlabanka Íslands þegar það vanstillta pólitíska ofstækispar tróð norskum Stoltenbergara hér inn í Seðlabanka Íslands sem bankastjóra, þvert á lög landsins. Af hverju eru þau ekki í fangelsi núna. Má ég brjóta lögin svona?

Ef að Lagarde tekst ekki að sprengja evrusvæðið endanlega í loft upp, þá er enginn skortur á ráspútín-hæfileikaríku fólki innan furðuheima Evrópusambandsins. En nóg er samt að minnast bara aðfarar Lagarde að Grikklandi og öðrum evruríkum á barmi þjóðargjaldþrots, en sem hún neitaði þeim um af tillitssemi við gúrkuveldið í Brussel

2. Vextir tveggja seðlabanka

a) Bandaríkin (Nýi heimurinn): 2,5 prósent innlánsvextir fyrir fjármálastofnanir (e. federal funds rate). Síðasta ákvörðun tekin 19. júní 2019. Ástand: eðlilegt

b) Evrusvæðið (Gamli heimurinn, aðallinn og Deutsche Bank, sem er ári eldri en Þýskaland, og hyggst segja upp 20 þúsund manns á næstu 12 mánuðum): -0,4 prósent skattur tekinn af innistæðum fjármálastofnana (e. deposit facility). Síðasta ákvörðun tekin á 36 tommu snjóþrúgum úti á næfurþunnu peningagólfi evrusvæðis, þann 6. júní 2019. Dósinni sparkað áfram niður götuna til að minnsta kosti á síðari hluta næsta árs, því að lítið sem ekkert gengur með að koma hvorki peningapólitískum markmiðum, efnahagsmálum né peningamálum myntsvæðisins í lífvænlegt horf. Ástand: mjög óeðlilegt, en þó í samræmi við hinn pólitíska Frankenstein peningamála sem evran er. Hún hefur ekkert með efnahagsmál að gera, því evran er 100 prósent pólitísk mynt

Valdarán segja þýskir

Ágætt er að enda þennan pistil dagsins með krækju á leiðara Wall Street Journal í dag: A Politician for the European Central Bank ($) - og svo á því að þýskir telja að valdarán Frakklands innan ESB hafi ráðið för við skipan í toppembætti sambandsins að þessu sinni - og að þýskar valdastéttir, fjölmiðlar, sossar og græningjar froðufella vegna skipan Ursulu von der Leyen (varnarmálaráðherra úr flokki CDU og stórríkissinna) í embætti forseta framkvæmdastjórnar ESB, og hóta að koma í veg fyrir hana. Það væri þó of mikið af gúrkusneiðum á lesendur lagt að fjalla um það í einum og sama pistlinum, um gúrkuveldi ESB. Meira um það síðar þegar að spægipylsan hefur verið sneidd á hlaðborð leynifélags ESB, sem hvorki fundargerðir né upptökur ná til

Fyrri færsla

Angela Merkel laug. Það var ekki hitinn