WirtschaftsWoche: Axel Weber fer - verðbólgan kemur inn

Forsíða hins vikulega þýska viðskiptablaðs, Wirtschaftswoche.

Þess var ekki lengi að bíða að hin eina - en nú brostna - von Þjóðverja um stöðugan gjaldmiðil í Þýskalandi kæmi út á pappír. Almenningsálitið verður evrunni ekki hagstæðara en þetta blað atvinnurekenda sýnir hér á forsíðu sinni, sem helguð er brottför Axels Weber úr þýska seðlabankanum, og um leið sem kandídats til embættis seðlabankastjóra evrunnar.

 

 

Google þýðing, nokkuð hroðaleg, úr þýsku yfir á ensku, á fyrsta hluta greinarinnar. En skilaboðin eru skýr.

How this is actually when the pilot leaves the ship - or is gone? By Federal President Horst Köhler and Hessen Minister President Roland Koch has Axel Weber's no-longer-candidacy for the German Bundesbank and European Central Bank in just seven months another alpha male struggle for dominance in the pride of the German political elite unilaterally and prematurely terminated the said . But while the President gives more of a friendly breakfast and director of the Hessian Minister President emits only relevance in the radius of a large church tower, are time and context of the resignation of the Bundesbank president far more momentous:

Without Weber lacks the monetary policy hawks in the presidency of the European Central Bank (ECB), the guide, the German was seen as a guarantee that the ECB in tradition and inheritance of the German Bundesbank monetary stability to the utmost to defend, freeing up the central bank influences the policy and ensure that the monetary union are not completely degenerate to a European transfer union.

If Weber does not like, Chancellor Angela Merkel a candidate for the ECB to peak. Thus loses its policy for the EU common currency in political credibility - to the hard-held down critics, inflation, and redistribution-loads of German taxpayers fear get the upper hand; Þýska vefútgáfan 

Tengt efni

Þá voru 155 hagfræðingar sammála um eitt 

Fyrri færsla

Skortur á fjárfestingum hamlar samkeppnishæfni Frakklands

Skortur á fjárfestingum hamlar samkeppnishæfni Frakklands

Elie Cohen vísindalegur forstöðumaður miðstöðvar vísindalegra rannsókna í Frakklandi (CNRS ríkisrekið) segir að samkeppnishæfni Frakklands sé svona slæm vegna skorts á fjárfestingum, en ekki vegna hárra launa. 

Hér áður fyrr birtist Frakkland umheiminum sem formaður í klúbbi PIIGS-landa sem ennþá er nefndur Club Med. Átt er við Miðjarðarhafslönd. Af þýskum var og er þessi klúbbur ennþá álitinn krónískur eigandi efnahagsstefnu sem samræmist ekki þýskri peninga- og efnahagspólitík. En þýsk peningastefna einkenndist af algeru sjálfstæði þýska seðlabankans sem ávalt myndaði Þórshamarslegan þrumuhiminn yfir lífi þings og ríkisstjórnar. 

Stefna þýska seðlabankans var alltaf gerilsneydd af diplómatíu, fullkomlega gagnsæ, heiðarleg og örugg. Stjórnmálamenn vissu alltaf að þeir áttu minna en ekkert í seðlabankanum. Þeir vissu ávalt að Þórshamrar seðlabankans yrði reiddur til höggs ef þeir stigu út af í fjárlagagerð og efnahagsstefnu. Þýski seðlabankinn átti almenningsálitið. Stjórnmálamenn áttu yfirleitt ekkert í hvoru tveggja ef ágreiningur kom upp. 

Frá því evran kom, að frumkvæði Frakklands, hefur landið dulbúist sem ekki-PIIGS land með því að breiða þýska peningapólitík yfir öskuna á palli Club-Med bifreiðarinnar. Ekkert hefur samt breyst í Frakklandi sem er heimsveldi í vísindalegum rekstri málalengingastofnana ríkisins. Landið er ennþá sér-kommúnistískt á franska mátann, og ríkið er því miður varanlega komið í stað kirkjunnar sem sjálfkjörinn móralskur drottnari í gegnum skattheimtu sem er engu lík. Fjárfestar vita þetta. Þeir vilja ekki fjárfesta í kommúnisma frekar en fyrri daginn. Sama hvað myntin heitir.  

En nú er leikurinn búinn. Dulargerfi Frakklands er fallið því evran er komin þangað sem þýskir óttuðust alltaf; á öskuhaugana. Það er þess vegna sem upplærður heiðarleiki í góðri seðlabankamennsku fékk Axel Weber til að gera hið eina rétta; labba út í gegnum gler- og stálhurðir álitsgjafa Evrópu, því alveg sama hvað, þá er ekki lengur hægt að bjarga málunum. Hann vill ekkert hafa með þetta myntbandalag að gera. Fagmennskunni er svo ofboðið.  

Eftir sitja ökumenn evrópska seðlabankans fastir í vösum stjórnmálamanna sem vita minna en ekki neitt. Það barnalega við stöðuna er það að svo fáir skuli leggja réttan skilning í skyndilega brottför Axels Weber úr þýska seðlabankanum, og um leið sem kandídat til embættis seðlabankastjóra evrunnar. Þýskur almenningur skilur hins vegar Axel Weber. Hann veit að evran er orðin pólitísk peningaleg öskubifreið. Hún hefur reyndar verið það frá upphafi. Nú verður ekki aftur snúið. Mynt Þýskalands er ónýt. Koss dauðans er sestur að í Frankfurt.

 

Fyrri færsla

 

Ávöxtunarkrafan á evrulandið Portúgal: 10 ára ríkisskuldabréf => 7,31% 

Ávöxtunarkrafan á evrulandið Portúgal: 10 ára ríkisskuldabréf => 7,31%

The Euro: hedging against prosperitiy 

 

 

Mynd; Bloomberg 

Ávöxtunarkrafan á skuldabréfaútgáfu ríkissjóðs Portúgals er nú í hæstu hæðum. Á föstudaginn kröfðust fjárfestar rúmlega 400 punkta (4 prósentustig) hærri vaxta á lánum til portúgalska ríkisins en þeir krefjast á lánum sínum til ríkissjóðs Þýskalands. Svipaður vaxtamismunur ríkir á milli Portúgals-Svíþjóðar og Portúgals-Danmörku. Kosturinn við evruaðild Portúgals er smá saman að herða reipið um háls portúgalska ríkisins.

 

Áhlaup á ríkissjóð og fjármálakerfi landsins er í gangi. Portúgal hefur ekkert annað unnið sér til saka en að vera óþýskt evrópskt land sem kastaði sinni eigin mynt fyrir björg í múgæsingi stjórnmálamanna. Þeir eru að opna pakkana sína núna. Þjóð landsins borgar

 

Tengt efni

 

Myntbandalagið: Kirkjugarður ríkisstjórna Evrópu

 

Fyrri færsla

 

Búmerki Arion banka og Fjármálaeftirlits hans 

Útrásarbanki Össurar Skarphéðinssonar & Jóhönnu

Hæstvirtur þöngulhaus Össur Skarphéðinsson er orðinn vanur maður. SPORÐUR hlutabréfabrask hans leiddi til þeirrar innri ályktunar að halda mætti útrápinu áfram en nú á nýjum forsendum. Við látum einhvern annan borga fyrir okkur áfram. Eftir að við höfum tæmt allt hér heima þá sækjum peningana í vasa 27 þjóða Evrópusambandsins, hugsar þöngulhausinn. Hann heldur eins og allir nassarar halda að enginn borgi en allir fái greitt. Allt sé ókeypis. Þannig virkar höfuðvíravirki utanríkisráðherrans. Við skulum ekki minnast á tómið í höfði forsætisráðherraínunnar.   

En því miður, fyrir vini okkar Finna þá er hér eldrauður nettójöfnuður Finnlands gagnvart Evrópusambandinu frá upphafi. Þegar debet og kredit hefur verið gert upp þá stendur eftir sjálfur jöfnuðurinn. Þetta er gert upp eins og bankareikningur sem Össur á. Hvað var lagt inn og hve mikið var tekið út: hvað eigum við eftir. 

Mynd: nettójöfnuður Finnlands gagnvart Evrópusambandinu frá 1995 til 2009  

Eins og sést á myndinni hefur Finnland aldrei fengið eina krónu frá Evrópusambandinu nema árið 2000 en þá fékk landið 45,52 miljónir evra nettó-greiddar frá ESB eða sem svarar til 8,8 evrur á mann eða 0,03 prósent af landsframleiðslu Finnlands. Frá árinu 1995 til 2009 hefur Evrópusambandsaðildin kostað Finnland 4,361 miljarða evrur, eða 692 miljarða íslenskar krónur. Þessi upphæð mun fara hratt hækkandi. 

Það er tékkneski hagfræðingurinn Petr Mach, sem er fyrrverandi efnahagslegur ráðgjafi forseta Tékklands sem tekið hefur saman tölurnar og ná þær yfir öll lönd Evrópusambandsins og allar greiðslur til og frá löndunum öll árin. Hér er heimasíða Petr Mach

Staðan er ennþá verri hjá Svíum því þeir hafa aldrei fengið eina krónu frá ESB frá upphafi. Hér er hægt að skoða tölurnar fyrir öll lönd Evrópusambandsins frá upphafi. Þessi vinna Petr Mach og félaga er þrekvirki og skoðast best hér: www.money-go-round.eu

 

Mynd: nettójöfnuður Svíþjóðar gagnvart Evrópusambandinu frá 1995 til 2009 

Myndin hér fyrir ofan sýnir nettójöfnuð Svíþjóðar gagnvart Evrópusambandinu. Eins og sést á myndinni hefur Svíþjóð aldrei fengið eina krónu frá Evrópusambandinu. Landið hefur hins vegar nettó-greitt 158 miljarða sænskar krónur til Brussel frá árinu 1995 til 2009. Þetta eru tvö þúsund átta hundruð fimmtíu og sjö miljarðar íslenskar krónur: 2.857.000.000.000.

Þið getið svo ímyndað ykkur hvað fábjánaverk Össurar Skarphéðinssonar og Jóhönnu Sigurðardóttur muni kosta íslenska lýðveldið. Eftir 28 ár í Evrópusambandinu er Grikkland gjaldþrota í Evrópuvöxtum Össuar. Írland líka og Portúgal og fleiri lönd eru á leiðinni. Peningar frá Brussel eyðileggja jafnt lönd í Suður-Evrópu eins og þeir gera það í Afríku. Fyrir Ísland myndi Evrópusambandsaðild hins vegar með tímaum þýða endalok bæði þjóðar og lýðveldis okkar.

Þessar upplýsingar munið þið aldrei fá frá ESB-þöggunarmeisturum DDRÚV. Og svo er það Icesave.  

Fyrri fræsla

Axel Weber lætur þvagið falla á seðlabanka og mynt Evrópusambandsins

Axel Weber lætur þvagið falla á seðlabanka og mynt Evrópusambandsins

"Þetta hefur reynst mér vel alla mína æfi" sagði Axel Weber þegar hann var ásakaður um að vera ekki PolitbEUro diplómat, standa fast á sannfæringu sinni og fyrir að hafa lýst yfir opinberu frati á ákvörðun Seðlabanka Evrópusambandsins um prenta peninga til kaupa á skafmiðum og endurskinsmerkjum ríkissjóðs Grikklands, sem glampa nú sem svartur en dvínandi kattaskítur í tunglsljósinu fjármálamörkuðum heimsins. 

Axel Weber er forseti bankaráðs Deutsche Bundesbank sem er seðlabanki Þýskalands. Hann situr sem fulltrúi Þýskalands í stjórn seðlabanka Evrópusambandsins. Hann þótti líklegur eftirmaður núverandi stjóra þess banka frá Lyon. En eftir daginn í dag er það ljóst að Axel gefur ekki kost á sér í þetta embætti. Eftir þýska þvaglát dagsins er evran farin að taka sig út eins og Össur sagði. Óþrjótandi. Hún fellur hratt til jarðar. Hahah hahha haha hahha. 

Eitt gleymdist þó í hita dagsins. Axel nennti ekki að segja fröken Angelu Merkel frá ákvörðun sinni fyrst. Hún er kanslari Þýskalands og þarfnast nú hárþurrku. Hahah hahha haha hahha. 

Seðlaprentsmiðja ECB bankans hefur nú, eins og Axel spáði, tekið að sér ný verkefni fyrir löndin Portúgal og Írland. Skafmiðar og endurskinsmerki Sf. Þetta er jú mynt Þýskalands og Þjóðverjar gleðjast svo yfir þessum nýju tilviljanakenndu gæðum hennar. Óþrjótandi er hún orðin já; FT

 

Tengt

• Veit Axel Weber að myntbandalagið mun leysast upp á næstunni?
• Evru lygarar - "Die EZB hat den Rubikon überschritten"
• Aftansöngur: Önnur sunnudags hugga myntbandalags Evrópusambandsins

Fyrri færsla

• Úr Valhöll í kvalahöll

Úr Valhöll í kvalahöll

Síðast þegar við lentum í vitsmunalegum óstöðugleika var brugðist við. Sovét-Ísland kom því ekki. Sem betur fer. Þökk sé góðu fólki sem óx úr rótum hins vitsmunalega stöðugleika Íslandssögunnar; sem er nokkuð löng og var of lengi óþarflega ströng. Þessi rót er þarna ennþá. En sprotarnir eru of fáum sýnilegir í ölduróti rugludalla þeirra sem menn snæða skammtinn sinn úr um þessar mundir. Naked short sellers koma upp í hugann.

Stormurinn í fyrri nótt minnti okkur á þann vitsmunalega stöðugleika sem krafist var af Íslendingum í gegnum þykkt og þunnt í sögu þjóðarinnar. Ef vitsmunalegs stöðugleika hefði ekki notið við væri engin þjóð í dag. Stormar og fárviðri koma því miður alltaf aftur. Eilífðarlognið er og verður aldrei til. En stormar geta þó gefið ládauðu vatni súrefni. Gott er að muna það. 

Sumir eru að gera sér grillur vegna "efnahagslegs stöðugleika" og halda að hann sé eitthvað sem fæst á fernum niðri á esbelliheimilinu, sem er að geispa golunni til langframa í krónískum evrópskum útópíuleik í rugluhöllum Brusselveldisins. 

Ef steini er kastað í vatn þá koma hringir. Það myndast dýnamík í vatninu. Eins er með hagkerfi. Ef of stór hluti hagkerfisins er læstur í höndum ríkisins þá koma engir hringir þegar fé, viðleitni og kröftum er hent inn í það. Þetta þrennt hverfur þá bara og gerir engum gott. Aflið lekur út í ekki neitt. Það þarf fólk með vitsmunalegan stöðugleika til að brjóta svona vítahring.  

En tískufyrirbærinu efnahaglegum stöðugleika þurfa menn ekki að hafa neinar áhyggjur af. Nei. Það sem menn þurfa hins vegar að hafa virkilegar áhyggjur af er vitsmunalegur óstöðugleiki. Hann elur nefnilega af sér pólitískan óstöðugleika sem svo elur af sér efnahagslegan óstöðugleika og sem svo elur af sér fjármálalegan óstöðugleika. 

Það sem við sjáum í dag er þetta: Ríkisstjórn Íslands er vitskert (með skert vit). En af hverju er hún vitskert? Hún er klikkuð af því að hún er sjálf hinn vitsmunalegi óstöðugleiki holdinu klæddur. Þeir sem vilja fylgja straumum í rugludöllum ríkisstjórnarinnar ættu að skoða aftur í kistuna sína, og það strax.  

Listinn yfir vitsmunalegan óstöðugleika ríkisstjórnarinnar er langur. Efst á listanum er ESB sem svo elur af sér Icesave I, II, og III sem svo elur af sér kvalahöll og svo framvegis. Allur ömurleikapakkinn mun sjálfkrafa fylgja í kjölfarið hjá þeim yfirgefa Valhöll fyrir ískalda kvalahöll. 

Þetta er ekki mission impossible

Tengt efni

• Intellectual instability

Fyrri færsla

• Hverjum treysti ég minna illa

Hverjum treysti ég minna illa: ráðamönnum okkar eða útrásarbankamönnum?

Einföld spurning. Þegar að fjármálum kemur, hverjum treysti ég minna illa; ráðamönnum okkar og fylgisveinum þeirra, eða útrásarbankamönnum?

 

Þegar allt kemur til alls þá trúi ég frekar á ömurleg fjármál útrásarbankamanna. Ekki vegna þess að þeir séu traustari, heldur vegna þess að stjórnmálamenn eru svo óendanlega ömurlega verri þegar að útrás kemur en útrásarbankamenn voru, og voru þeir þó fullkomlega ömurlegir að of mörgu leyti. Þeir báru of litla virðingu fyrir áhættu og enga virðingu fyrir markaðinum. En þeir báru þó meiri virðingu fyrir áhættu en ráðamenn þjóðarinnar og fylgisveinar þeir sem nú vilja drekkja þjóðinni með Icesave III.  

Stjórnmálamönnum hefði gengið 100 sinnum verr í útrásinni er bankamönnunum. Staðreyndin er hins vegar sú að stjórnmálamenn hefðu aldrei farið í útrás, það er að segja, nema; þeir ætla sér að gera það núna! Þeir ætla að veðsetja og hætta öllu sem til er í þjóðríki okkar. Þetta verður að stoppa. Það verður að stoppa trú þeirra á hæfileika bankaútrásarmanna, á eigin fjármálasnilli og eigið áhættumat.

Það verður að stoppa það að þeir ætli að binda framtíð íslenska lýðveldisins við lánasafn Landsbankans, sem vel gæti endað daga sína eins og Amagerbankinn gerði nú um helgina. Eftir nánari gegnumgang eignasafns Amagerbankans fór hann í þrot. Embættismenn sáu þetta ekki þó svo að þeir væru búnir að fara í gegnum og anda í gegnum lánasafn bankans mánuðum saman og afskrifa heil fjöll. Ég trúi ekki á eignasafn útrásarmanna en ég trúi ennþá minna á áhættumat þeirra sem nú eru ráðamenn þjóðarinnar úr flokki Samfylkingarinnar og Vinstri grænna - og nú síðast einnig nokkurra örþrota fylgisveina ríkisstjórnarinnar úr forystu Sjálfstæðisflokksins.

• Regla númer eitt: Hættu aldrei því sem þú mátt ekki við að missa fyrir það sem þú getur verið án. 

• Regla númer tvö; muna reglu númer eitt. 

Allt annað er fjárhættuspil. Icesave III eru fullkomnir fjárglæfrar. True gambling. 

 

Evruríkið Írland árið 2003 - nú á barmi ríkisgjaldþrots

 

Áttum við svona mann eins og írska David McWillimas í samfélagi okkar hér heima? Áttum við svona mann sem þorði? Sem hræddist ekki að verða að athlægi. 

Írska fjármálatískan 2003; Ábyrgðarlaus sölumaður af Egilskynstofni segir lántakendum frá silfrinu. En Davíð vissi betur og sagði það.

 

 

Evrulandið Írland - fyrri hluti 

 

 

Evrulandið Írland - annar hluti 

 

Merkilegt hvað neikvæðir raunstýrivextir seðlabanka Evrópusambandsins á Írlandi, Spáni og Grikklandi gátu blekkt margra lengi - fjárfesta, bankamenn sem og stjórnmálamenn. Áhættumat, einhver?

 

Krækja: What the establishment are saying now. A warning from 2003! 

 

Fyrri færsla

• Dauðsfall: Landsglitnisbankanum á Amager þraut kaupþingsgjaldið [u]

Dauðsfall: Landsglitnisbankanum á Amager þraut kaupþingsgjaldið [u]

 

Bloomberg: Amagerbanken Failure (og hér)

 

Fyrir framan nefið á ísköldu fjármálaeftirliti ríkisins og ofaní kokinu á svo nefndum fjármálalegum stöðugleika danska ríkisins skrapp Amagerbankinn í gjaldþrot með morgunkaffinu fyrir helgina.  

 

Sá hissandi en um leið torgreindi atburður gerðist nefnilega að þeir sem áttu bankann gáfust upp og vildu ekki dæla fleiri peningum ofan í hann. Á tólfta tímanum fyrir gjaldþrotið höfðu ríkisstarfsmenn á fullum launum hjá dönskum skattgreiðendum yfirfarið og blástimplað vélar bankans með ísköldu mati sínu og dælt var tæplega einum miljarði danskra króna ofaní bankann. Allir þeir peningar eru nú týndir og danskur almenningur er æfur yfir að sitja eftir með 7 miljarða danskra krónu reikning sem átti ekki að geta orðið til; en er það samt.

 

Fleiri bankagjaldþrot eru á leiðinni aðvarar danska fjármálaeftirlitið um. Og hvað varðar skjaldborgir Evrópusambandsins í heild, þá vænta margir að þetta sé aðeins byrjunin á því sem koma skal þar. Bankar ESB eru hratt að rotna að innan og þá mun auðvitað ganga svo afskaplega vel að selja allar brynvarðar eignir heimsins besta Landsbanka Íslands erlendis, ekki satt? Enginn, ég endurtek, enginn átti von á gjaldþroti Amagerbankans. Ískaldar hagsmunamats-eignir hans áttu að vera svo góðar.  

Þetta hlýtur að vekja áhuga hér heima á Íslandi því hér ætla menn að dæla svona eins og til og frá nokkrum fjárlögum íslenska ríkisins ofaní sérhannaða salerni það sem íslenskir fjárglæframenn smíðuðu handa íslenskum stjórnmálamönnum. Handa stórmennum á borð við formann Sjálfstæðisflokksins sem nú hefur, og auðvitað fyrir hönd almennings, gefið sig fram sem kamarjómfrú fyrir útrásarmenn. Loksins hafa þessir menn lært að ræna almenning eins og á að gera það.

 

Gaman er að minnast þess nú að Útflutningsráð íslenska ríkisins pissaði á sínum tíma daglega í buxurnar vegna minni máttar en þess mikils máttar sem bjó til útrásarbankahrunið, Icesave og öll gjaldþrotin. 

Heimtað er meira eftirlit í Danmörku. En með hverjum? Með stjórnmálamönnum? Nei væni minn. Með þeim sem taka á móti öllum peningunum úr höndum stjórnmálamanna. Danski seðlabankinn heimtar líka að fá eftirlitið með fjármálageiranum aftur. Asnar. 

Frá ársbyrjun 2007 hefur fjórði hver danskur banki farið í þrot. Írar íhuga nú bæði íslenska og danska gjaldþrotamódelið og í báðum löndum heimta seðlabankarnir að fá eftirlitshlutverkið með fjármálageiranum aftur á sínar hendur.

 

Danmörk er í Evrópusambandinu og tveim af þremur fösum myntbandalags þess. Nú er biðröð við handvaskinn skrifar Børsen

 

Fyrri færsla

 

Intellectual instability

Borgari og hagsmunagæslumaður Breta - lífvörður ríkisstjórnarinnar

Sjálfskuldaviðurkenning er alltaf bindandi, nema að um sturlað geðveikt fólk sé að ræða. Framkvæmd hugtaksins yrði dregin áfram á bökum kjósenda núverandi formanns Sjálfstæðisflokksins, sem hyggst uppfylla Icesave pöntunarseðil bresku krúnunnar með atvinnuuppbyggingu landsmanna. Sjálfur mun hann ríða á bökum þjóðarinnar og greiða sér fyrstur. Hagsmunir Breta verða þó ekki geymdir á Þjóðminjasafninu hjá öðrum munum safnsins. Hagsmunamatur formannsins fæst hins vegar í sjoppum um allt land.

Út-mánuðir renna upp. 

Verst er að ég get ekki sagt mig úr flokknum því ég er ekki í honum af einmitt þeirri ástæðu að mig grunaði hvað vantaði í bakpoka forystunnar; Sjálfstæðið, staðfestuna, hugsjónir og þor.  

Eignir Sjálfstæðisflokksins eru að rýrna hratt í höndum forystusmjörlíkis þess sem þar situr nú sem bráðnuð klessa og drekkur afganginn af Þorgerði Þaulsætu úr reiðiskálum grasrótarinnar.

Vesalingar! Ekkert minna.

Goðsagnir um EES-samninginn og "80-prósent" uppspuninn.

Þýðing 

Við þurfum að ryðja úr vegi nokkrum goðsögnum um EES-samninginn þannig að vitrænar umræður um þetta mál geti farið fram. 

Í fyrsta lagi:

 

Við þurfum ekki á EES að halda til þess að geta selt vörur okkar erlendis. Ef EES-samningurinn yrði felldur úr gildi þá mun fyrri fríverslunarsamningur okkar við ESB sjálfkrafa taka gildi. Þetta kemur gagngert fram í EES-samningnum. Noregur [Ísland] mun því geta selt vörur sínar án tolla og annarra viðskiptahindrana eins og áður. 

Samkvæmt WTO-reglunum getur ESB ekki lagt hærri tolla á Noreg [Ísland] en á önnur lönd utan Evrópusambandsins. Lausnin á hinu svo kallaða laxastríði, þar sem ESB var skikkað til að gefa sig samkvæmt fyrirmælum frá WTO, sýnir einmitt, óháð EES-samningnum, að ESB er skyldugt til að virða alþjóðlegar viðskiptareglur.

ESB hefur engan rétt til - eða hagsmuni af - að hefja viðskiptastríð við Noreg [Ísland] ef við skyldum segja EES-samningum upp. Stærsti hluti vöruútflutnings okkar til ESB eru hráefni og hálfunnar vörur sem eru notaðar til frekari vinnslu í framleiðslugeira ESB-landa. Kaupmáttur Noregs er sterkur [Ísland er t.d. besti útflutningsmarkaður Danmerkur á hvert mannsbarn og ætur fiskur er sjaldgæf vörutegund í ESB] og alls ekki smávægilegur markaður fyrir ESB. Frá janúar til nóvember í fyrra fluttum við inn vörur frá ESB fyrir 267,6 miljarða norskar krónur. Ef vil lítum burt frá olíu, gasi og skipum þá var samanburðarhæfur útflutningur Noregs til ESB 187,6 miljarðar norskar krónur. 

Það væri því beint óskynsamlegt af ESB að gera nokkuð sem helst til klúðra þessum gagnkvæmu viðskiptum.

Þjónustuviðskipti okkar myndu halda óbreytt áfram án EES-samningsins. Því sjá alþjóðlegar reglur GATS fyrir, sem er þjónustusamningshluti WTO-samninga [sjá utanríkisráðuneyti Noregs hér og Íslands hér (PDF-skjal horfið?)]. GATS-samningurinn mun samtímis veita Noregi [Íslandi] enn stærra alþjóðlegt ráðarúm. Til dæmis gæti þá meirihluti Stórþingsins [Alþingis] varðveitt einkarétt Póstsins á útburði bréfa án þess að komast í krambúlag við reglur EES. 

Í öðru lagi:

 

EES-samningurinn tryggir ekki öryggi atvinnu. ESB-dómstólinn hefur hvað eftir annað úrskurðað að réttindi sem kjarasamningar veita launþegum í landi okkar verða að víkja fyrir frjálsri samkeppni á hinum svo kallaða "innri markaði ESB" og reglum hans. Þetta er uppskriftin að sósíal-dumping sem við höfum séð mörg tilfelli af hér í Noregi á síðustu árum.

Í þriðja lagi:

 

EES-samningurinn er ekki forsendan fyrir samvinu um rannsóknir, vísindi og menntun. Samvinnan á milli Noregs[Íslands]/EFTA-landanna og ESB hófst mörgum árum áður en EES-samningurinn kom til skjalanna með vísan til Lúxemborg-yfirlýsingarinnar frá 1984. Noregur var - alveg utan við EES-samninginn - fullgildur meðlimur af til dæmis lyfja- og heilbrigðis rannsóknum, raunvísinda- og tæknirannsóknum (SCIENCE) og umhverfisrannsóknum (STEP). Á sviði menntamála tók Noregur þátt í mikilvægustu sviðum þess COMETT (frá 1990) og ERASMUS (frá 1992) áður en EES-samningurinn kom til.

Ef við göngum út úr EES-samningum mun veigamesti munurinn þar á eftir verða sá að við erum ekki skyldug til þess að taka þátt í allri samvinnu á sviði menntunar og rannsókna (nema kjarnorkurannsókna). Við gætum því sniðið áherslurnar á þessu sviði að okkar eigin þörfum.            

Samvinnuverkefni okkar við ESB í dag eru tapsgefandi verkefni. Noregur greiðir 9 miljarða norskar krónur í aðildargjald til rammaáætlunarinnar fyrir árin 2007-2013. Nú er þetta tímabil hálfnað og samkvæmt Rannsóknarnefnd Noregs höfum við aðeins fengið tvo miljarða af þessum níu til baka.

Að lokum:

 

EES-samningurinn er ekki "næstum því" jafngildi ESB-aðilar. Tollabandalag og viðskiptastefna ESB gagnvart þriðja landi, fiskveiðimálin, þrír fasar myntbandalagsins (EMU) og evran eru aðeins nokkur af þeim málum sem liggja alveg utan EES-samninginn. Frá byrjun ársins 2000 og til loka ársins 2009 voru alls 3.119 ný ákvæði, lög- og réttarfarslegar viðbætur settar inn í EES-samninginn. Á sama tíma samþykkti og meðtók ESB 34.733 ný ákvæði, laga- og réttarfarslegar viðbætur og breytingar.

Einungis 8,9 prósent af nýjum ESB-lögum og reglum var sem sagt bætt inn í EES-samninginn. Hann er því minna en 10 prósent af fullri ESB aðild.

 

 

| Lausleg er þessi ofangreinda þýðingin mín úr norsku. Upprunalega greinin, eftir Heming Olaussen formann Nej til EU, birtist þann 21. janúar 2011 m.a. hér hér á E24 í Noregi |

 

 

 

 

Eftirfarandi símtal fór fram einhvers staðar í ESB í gær (þó ekki í Frakklandi né Þýskalandi)

 

Lost in the legal corridors of the EU (former EC was the former EEC which was the former ECSC)

 

"Heyrðu nú forsætisráðherra minn. Nú þurfum við á fullveldi þjóðarinnar að halda í þessu máli og það strax. Immed! . . . Ekki hægt? . . Hvað áttu við? Erum við ekki fullvalda þjóð? . . . Þér getur ekki verið alvara? . . . Getum við ekki notað fullveldi landsins af því að við höfum deilt því og lánað það út til 28 annarra landa Evrópusambandsins? . . . Er þér alvara? Hverslags ástand er þetta! . . . Ekkert við því að gera? Hvað með þjóðina, fólkið okkar? . . .  Eigum við þá bara að bíða eftir því að þeir sem eru að nota fullveldið okkar núna skili því einhvern tíma aftur? . . . Nú jæja, hvenær fáum við það þá aftur? Veistu það ekki! Erum við þá hjálparlaus eins og er? . .  Einmitt það. Við erum sem sagt orðnir aumingjar aftur? Bless og farðu aftur til Brussel, þú ert þar alltaf hvort sem er." 

 

Fyrri fræsla

 

Spönsk gjábakkaveisla í boði seðlabanka Evrópusambandsins