189 þýskir hagfræðiprófessorar mótmæla. ECB-seðlabankinn sem gætir myntar Þýskalands orðinn sorptunna

 

 

Frá breiðabólstöðum til sveðjustaða evrulanda

Athyglisvert alvarlegt ástand ríkir í Þýskalandi. Hagfræðistéttin, hluti viðskiptastéttarinnar, seðlabanki Þýskalands, þingið og hinn gleymdi þýski almenningur eru að gera uppreisn gegn fyrirhuguðum björgunartilraunum ESB-elítu Brussels á myntinni þeirra evru. Verið er að smokka handjárnunum upp á hendur Angelu Merkel, kanslara Þýskalands. 

Í opinberu bréfi, undirrituðu af 189 prófessorum í hagfræði, er stækkun 440 miljarða evru björgunarsjóðs ESB alfarið hafnað. Sjóðurinn ber skammarstöfunina EFSF. Prófessorarnir krefjast að hin verst leiknu evruríki séu þvinguð í ríkisgjaldþrot. Á mjúku en skömmustulegu máli er ríkisgjaldþrot í evrum nú um stundir kallað að endurskipuleggja skuldirnar. En ríkisgjaldþrot er þó ríkisgjaldþrot. Að þrjóta gjaldið er gjaldþrot. 

Löndin verða að geta orðið ríkisgjaldþrota

Samkvæmt bréfi prófessorana mun stofnun varnalegs björgunarsjóðs evrulanda ekki leysa vandamál myntsvæðis og myntarinnar evru. Tilvera sjóðsins mun hins vegar virka sem massíf hvatning til frekari óreiðu í ríkisfjármálum evrulanda. Og leiða svo til endurtekningar á fyrri mistökum myntsvæðisins. Sjóðurinn mun því aðeins klárgera arfabeðin fyrir næstu fjármálakreppur myntsvæðisins.

Prófessorarnir slá því fast að langtímalausnir á skuldakreppum krefjist þess að hættan á því að lenda í greiðslufalli með skuldbindingar ríkissjóðs við fjárfesta, verði að vera til staðar ef land lendir í því að verða ógreiðsluhæft (e. insovent). Og það sé einmitt sú staða sem nokkur af skuldsettu ríkjum myntbandalags Evrópusambandsins eru komin í.

Prófessorarnir skera einnig djúpt í flesk seðlabanka Evrópusambandsins (ECB) - sem á að gæta myntar Þýskalands - og segja að ríkisskuldabréfauppkaup ECB séu óafsakanleg. En þessi ECB-seðlabanki hefur verið að prenta sér seðla sem notaðir hafa verið til stuðningskaupa hans á ríkisskuldabréfum Grikklands, Írlands og Portúgals, svo halda megi myntinni marrandi ofansjávar. Þessi eru þau evruríki sem hve lengst eru komin út á brún ríkisskuldahengiflugs. Þau geta ekki lengur lokkað alþjóðlega fjárfesta til að kaupa af sér ríkispappíra gegn sjálfbærri viðráðanlegri áhættuþóknun. Prófessorarnir segja að hér sé verið að flytja fjárhagsáhættuna frá fjárfestum og yfir á almenning. 

ECB seðlabankinn orðinn sorptunna

Dagblaðið Frankfurter Allgemeine skrifar því næst harða ádeilu á krísulausnir ECB-seðlabankans og yfirstjórnar ESB og segir enn fremur að allar björgunartilraunir ESB-stjórnmálamanna hafi algerlega mistekist. Blaðið segir að ECB-seðlabankinn sé nú orðinn að eins konar sorptunnu (líklega korrekt staðsett 15 metra frá bjargbrún, ja?).

 

Efnahagsreikningur seðlabankans hafi þanist út frá 900 miljörðum evra og upp í 1.800 miljarða. Eignahlið og vinstri skúffa efnahagsreiknings seðlabankans samanstandi nú mest af pappírum af vafasömum uppruna og sem þangað eru komnir sem veð gegn útlánum seðlabankans til ríkissjóða og bankakerfa evruríkja sem eru í þann mund að fara fram af bjargbrún ríkisskulda með lifandi dauð bankakerfi sín hangandi um hálsinn. Kallar blaðið ECB-seðlabankann fyrir ruslatunnubankann. Hann er ekki lengur sú óháða sjálfseignarstofnun sem hann átti að vera, heldur er hann orðinn hluti af skuldakreppu evrusvæðis.           

Hin "óháða" greiningarskrifstofa Eurointelligence, sem mönnuð er tveimur krónískum og nú óttaslegnum evrusjúklingum, þeim Wolfgang Munchau og Susanne Mundschenk, segir að ástandið sé grafalvarlegt í Þýskalandi. Ástandið sé svo slæmt að hlutirnir geti farið úr böndunum. Líklega úr þeim böndum sem bundin voru fyrir augu og munn almennings þegar evran var sjósett án samþykkis Þjóðverja. Þá voru 155 hagfræðingar sammála um eitt 

Lærdómur

Að biðja um að hamrinum sé hent í mann er nógu slæmt. En að taka hann svo upp og berja sjálfan sig til dauða, er hins vegar fullkomin heimska. Þessi heimska tröllríður nú höfuðpörunum í ríkisstjórnarstórslysi Samfylkingarinnar á Íslandi.  

 

Undirskriftir þýskra hagfræðiprófessora 

189 eru sammála innihaldi bréfsins - 7 ósammála því og 11 tóku ekki afstöðu.

 

Sammála

 

Carlos Alos-Ferrer, Universität Konstanz

Erwin Amann, Universität Duisburg-Essen

Thomas Apolte, Universität Münster

Lutz Arnold, Universität Regensburg

Ingo Barens, TU Darmstadt

Ralph-Christopher Bayer, University of Adelaide

Sascha Becker , University of Warwick

Klaus Beckmann, Helmut-Schmidt-Universität Hamburg

Thomas Beißinger, Universität Hohenheim

Ansgar Belke, Universität Duisburg-Essen

Dirk Bethmann, Universität Magdeburg

Ivo Bischoff, Universität Kassel

Charles Blankart, Humboldt-Universität Berlin

Ulrich Blum, Martin-Luther-Universität Halle-Wittenberg

Henning Bohn, University of California Santa Barbara

Werner Bönte, Universität Wuppertal

Matthew Braham, Universität Bayreuth

Friedrich Breyer, Universität Konstanz

Michael Broer , Ostfalia Hochschule für angew. Wissenschaften

Wolfgang Buchholz, Universität Regensburg

Michael Burda, Humboldt- Universität Berlin

Matthias Busse, Universität Bochum

Uwe Cantner, Universität Jena

Kai Carstensen, Ludwig-Maximilians-Universität München

Volker Caspari, TU Darmstadt

Christiane Clemens, Universität Bielefeld

Matthias Dahm, Universitat Rovira i Virgili, Tarragona

Alexander Dilger, Universität Münster

Klaus Diller, Universität Koblenz

Christian Dreger, Europa-Universität Viadrina Frankfurt/O.

Axel Dreher, Universität Göttingen

Uwe Dulleck, Queensland University of Technology

Wolfgang Eggert, Universität Freiburg

Jürgen Eichberger, Universität Heidelberg

Winand Emonds, Universität Bern

Zeno Enders, Universität Bonn

Philipp Engler, FU Berlin

Florian Englmaier, Ludwig-Maximilians-Universität München

Mathias Erlei, TU Clausthal

Hans Fehr, Universität Würzburg

Gabriel Felbermayr, Universität Hohenheim

Stefan Felder, Universität Duisburg-Essen

Ralf Fendel, WHU Koblenz

Robert Fenge, Universität Rostock

Hans-Dieter Feser, TU Kaiserslautern

Gebhard Flaig, Ludwig-Maximilians-Universität München

Cay Folkers, Universität Bochum

Siegfried Franke, Universität Stuttgart

Michael Frenkel, WHU Koblenz

Johannes Frerich, Universität Bonn

Andreas Freytag, Universität Jena

Tim Friehe, Universität Konstanz

Michael Fritsch, Universität Jena

Barbara Fritz, FU Berlin

Markus Frölich, Universität Mannheim

Thomas Gehrig, Universität Wien

Bernd Genser, Universität Konstanz

Egon Görgens, Universität Bayreuth

Alfred Greiner, Universität Bielefeld

Wolf-Heimo Grieben, Universität Konstanz

Thomas Gries, Universität Paderborn

Heinz Grossekettler, Universität Münster

Erich Gundlach, Universität Hamburg

Karl-Hans Hartwig, Universität Münster

Harald Hau, INSEAD

Justus Haucap, Universität Düsseldorf

Andreas Haufler, Ludwig-Maximilians-Universität München

Burkhard Heer, Freie Universität Bozen

Frank Heinemann, TU Berlin

Maik Heinemann, Universität Lüneburg

Florian Heiss, Universität Mainz

Klaus-Dirk Henke, TU Berlin

Carsten Herrmann-Pillath, Frankfurt School of Finance and Management

Matthias Hertweck, Universität Konstanz

Bernhard Herz, Universität Bayreuth

Werner Hildenbrand, Universität Bonn

Robert Hoffmann, Nottingham University Business School China

Oliver Holtemöller, Martin-Luther-Universität Halle-Wittenberg

Rolf Hüpen, Universität Bochum

Andreas Irmen, Universität Luxemburg

Eckhard Janeba, Universität Mannheim

Jürgen Jerger, Universität Regensburg

Leo Kaas, Universität Konstanz

Andreas Knabe, FU Berlin

Alexander Koch, Aarhus University

Lambert T. Koch, Universität Wuppertal

Wilhelm Kohler, Universität Tübingen

Manfred Königstein, Universität Erfurt

Marko Köthenbürger, University of Copenhagen

Dietmar Krafft, Universität Münster

Walter Krämer, TU Dortmund

Tim Krieger, Universität Paderborn

Gerd-Jan Krol, Universität Münster

Hans-Martin Krolzig, University of Kent

Jens Krüger, TU Darmstadt

Jörn Kruse, Helmut-Schmidt-Universität Hamburg

Oliver Landmann, Universität Freiburg

Andreas Lange, Universität Hamburg

Fabian Lange, Yale University

Martin Leschke, Universität Bayreuth

Christian Leuz, University of Chicago

Andreas Liening, TU Dortmund

Oliver Lorz, RWTH Aachen

Bernd Lucke, Universität Hamburg

Helga Luckenbach, Universität Gießen

Ernst Maug, Universität Mannheim

Alfred Maußner, Universität Augsburg

Jürgen Meckl, Universität Gießen

Monika Merz, Universität Wien

Wolfgang Meyer, Universität Hannover

Jochen Michaelis, Universität Kassel

Albrecht Michler, Universität Düsseldorf

Georg Milbradt, TU Dresden

Johannes Moenius, University of Redlands

Marc-Andreas Muendler, University of California San Diego

Gernot Müller, Universität Bonn

Doris Neuberger, Universität Rostock

Manfred JM Neumann, Universität Bonn

Ulrike Neyer, Universität Düsseldorf

Tristan Nguyen, Wissenschaftliche Hochschule Lahr

Dirk Niepelt, Universität Bern

Volker Nitsch, TU Darmstadt

Renate Ohr, Universität Göttingen

Ingrid Ott, Karlsruher Institut für Technologie

Wolfgang Pfaffenberger, Jacobs-University Bremen

Wilhelm Pfähler, Universität Hamburg

Michael Pickhardt, Universität Münster

Ingo Pies, MLU Halle-Wittenberg

Mattias Polborn, University of Illinois

Olaf Posch, Universität Aarhus

Markus Poschke, McGill University Montreal

Aloys Prinz, Universität Münster

Sven Rady, Ludwig-Maximilians-Universität München

Bernd Raffelhüschen, Universität Freiburg

Franco Reither, Helmut-Schmidt-Universität Hamburg

Wolfram F. Richter, TU Dortmund

Andreas Roider, Universität Heidelberg

Michael Roos, Universität Bochum

Gerhard Rübel, Universität Göttingen

Ralf Runde, Universität Siegen

Dirk Sauerland, Universität Witten/Herdecke

Andreas Schabert, TU Dortmund

Wolf Schäfer, Helmut-Schmidt- Universität Hamburg

Bertram Schefold, Goethe-Universität Frankfurt

Horst Schellhaaß, Universität Köln

Bernd Scherer, EDHEC Business School, London

Wolfgang Scherf, Universität Gießen

Jörg Schimmelpfennig, Universität Bochum

Karl Schmedderes, Universität Zürich

André Schmidt, Universität Witten/Herdecke

Klaus Schmidt, Ludwig-Maximilians- Universität München

Claus Schnabel, Universität Erlangen-Nürnberg

Gunter Schnabl, Universität Leipzig

Monika Schnitzer, Ludwig-Maximilians- Universität München

Ronnie Schöb, Freie Universität Berlin

Almuth Scholl , Universität Konstanz

Siegfried Schoppe, Universität Hamburg

Norbert Schulz, Universität Würzburg

Günther Schulze, Universität Freiburg

Peter Schulze, Universität Mainz

Julia Schwenkenberg, Rutgers University - Newark

Hans-Werner Sinn, Ludwig-Maximilians-Universität München

Heinz-Dieter Smeets, Universität Düsseldorf

Susanne Soretz, Universität Greifswald

Peter Spahn, Universität Hohenheim

Frank Steffen, University of Liverpool

Bernd Süßmuth, Universität Leipzig

Theresia Theurl, Universität Münster

Christoph Thoenissen, Victoria University of Wellington

Peter Tillmann, Universität Gießen

Stefan Traub, Universität Bremen

Silke Übelmesser, Ludwig-Maximilians-Universität München

Stefan Voigt, Universität Hamburg

Ludwig von Auer, Universität Trier

Oskar von dem Hagen, Universität Oldenburg

Jürgen von Hagen, Universität Bonn

Andreas Wagener, Universität Hannover

Gerhard Wagenhals, Universität Hohenheim

Helmut Wagner, Fernuniversität Hagen

Uwe Walz, Goethe-Universität Frankfurt

Markus Walzl, Universität Bamberg

Alfons Weichenrieder, Goethe-Universität Frankfurt

Joachim Weimann, Universität Magdeburg

Rafael Weißbach, Universität Rostock

Axel Werwatz, TU Berlin

Frank Westermann, Universität Osnabrück

Volker Wieland, Goethe-Universität Frankfurt

Hans Wiesmeth, TU Dresden

Bernd Wilfling, Universität Münster

Ósammála

Ralph Friedmann, Universität des Saarlandes

Ulrich Fritsche , Universität Hamburg

Stefan Gerlach, Goethe-Universität Frankfurt

Steffen Hoernig , Universidade Nova de Lisboa

Stephan Klasen, Universität Göttingen

Dirk Meyer, Helmut-Schmidt-Universität Hamburg

Karl-Heinz Paqué, Universität Magdeburg

Tóku ekki afstöðu

Irwin Collier, FU Berlin

Bernd Fitzenberger, Universität Freiburg

Kristin Kleinjans , California State University - Fullerton

Christian Merkl, Universität Erlangen-Nürnberg

Walter Ried, Universität Greifswald

Friedrich Schneider, Johannes Kepler Universität Linz

Wolfram Schrettl , FU Berlin

Ulrich van Suntum, Universität Münster

Klaus Wälde , Universität Mainz

Mark Weder, University of Adelaide

 

 

Krækjur

• F.A.Z - VWL-Professoren über Europas Schuldenkrise
• F.A.Z - Ruslatunnubankinn
• Eurointelligence
• Á dönsku - 189 professorer i oprør mod euro-redning

Fyrri færsla

 

Þjóðverjum hefur fækkað um 630 þúsund manns á fjórum árum 

Þjóðverjum hefur fækkað um 630 þúsund manns á fjórum árum

Þýski aldurspíramídinn er smám saman að snúast á hvolf og er svo étinn upp innanfrá af mannfjölda sem er af erlendu bergi brotinn. Framtíðarspá þýsku hagstofunnar gerir ráð fyrir að aðeins 60-65 milljón manns búi í Þýskalandi árið 2060 og fólkinu haldi svo áfram að fækka. Ég tók saman nokkrar tölur og krækjur á skrif annarra um það sem kallað er The Low fertility trap hér á flokkaðri en tungumálablandaðri fréttatengla bloggsíðu minni

Ýmislegt fleira er þar í pokahorninu þessa vikuna

• "The Absolute Return Letter" - febrúar 2011
• Lissabon markmið ESB sem upprunalega áttu að tryggja líf evrunnar eru í molum og menn hafa ekkert lært af reynslunni
• Vaxtakostnaður portúgalska ríkisins í hæstu hæðum, yfir 7,5 prósent
• Fólksflótti frá Írlandi - Wall Street Journal
• Þjóðverjum hefur fækkað um 630 þúsund manns á fjórum árum
• Helsinki Times: Angry young men seduced by True Finns

 

Portúgal þrýst upp í gegnum bárujárnsþak myntbandalags ESB

Close: 7,503% 

 

Mynd Bloomberg; Þróun vaxtakostnaðar portúgalska ríkisins í myntbandalagi Evrópusambandsins: Vextir á 10 ára lánum til ríkisins.  

Þar kom að því. Vaxtakostnaður portúgalska ríkisins fór upp fyrir 7,5 prósenta múrinn í dag. Þetta gerist þrátt fyrir stuðningsuppkaup seðlabanka Evrópusambandsins. Nú verður varla langt að bíða eftir því að Portúgal falli fram á evruhnjáhlífar landsins og detti þaðan í fangið á Alþjóða Gjaldeyrissjóðnum og verði þaðan af innlimað í ríkisgjaldþrotasjóð ESB, sem er sorpeyðingarmiðstöð sjálfstæðis og fullveldis evrulanda.

Portúgal hefur ekkert annað gert af sér en að álpast til að taka upp evru og vera óþýskt land.

Skuldahræðsluálagið á ríkissjóð Portúgals fór í 475.82 punkta í dag. Þó sprakk ásjóna Gylfa Magnússonar ekki framan í portúgölsku þjóðina á Baugsgrísamiðilsfundinum í dag.   

Þróun hræðsluálagsins síðustu 7 daga

 

Bónus fréttamaður: "Hér myndi sem sagt allt stöðvast"

 

Þróun skuldatryggingaálags síðustu 6-7 daga

Skuldatryggingaálag í afleiðuviðskiptum með 5 ára ríkisskuldabréf eftirfarandi landa.

Land/tímabil 16.feb. til 23.feb Breyting pt.

Spánn            247    264       +17

Portúgal         450    476       +26

Grikkland        885    929       +44

Írland           585    596       +11

Ítalía           175    185       +10

Ísland*          224    245       +21

* 22. feb.

Heimild: Bloomberg   

Amen 

Miðað við fimm evruríki er Ísland með næst lægsta skuldatryggingaálagið.

Tengt

Grikkland - evrusvæðið: Anti-austerity protests spark violent clashes in Greece- France24 

Fyrri færsla

1.600 af 125.000 embættismönnum ESB hafa hærri laun en forsætisráðherra Danmerkur 

 

Aftur

 

 

Og aftur

 

1.600 af 125.000 embættismönnum ESB hafa hærri laun en forsætisráðherra Danmerkur

Í Evrópusambandinu teljast 125.000 manns anda í gegnum og starfa beint við útsmogið kerfi Evrópusambandsins gegn þjóðríkjum ESB. Þeir vinna annað hvort í heimalandi sínu við pappírsflóðið sem daglega streymir frá Brussel, eða þeir vinna beint við vísindalegar málalengingar í tröllauknum aðalstöðvum sambandsins út um allt.

 

Beint ráðnir á mála hjá ESB eru að minnsta kosti um 46.000 manns. Af þessum 46.000 manns hafa 1.600 þeirra hærri laun en forsætisráðherra Danmerkur þarf að sætta sig við. Dagblaðið Politiken skrifaði þetta í fyrradag. Ofaní þetta bætist sú staðreynd að herdeildir Brusselveldisins greiða miklu lægri skatta en danski forsætisráðherrann og allur almenningur gerir í þeim 27 löndum sem herdeildir Brussels leika sér að á hverjum degi ársins, inn og út. 

Ofan í þetta kemur líka sú þægilega staðreynd að laun embættismannanna hafa hækkað um fjögur prósent á meðan þau hafa lækkað um sömu tölu hjá þeim almenningi sem Brussel leikur sér að. Lífeyrissjóðir starfsmanna Brussels eru einnig vel varðir í skattaskjólum þeim sem urðu til á listanum sem ríkisstjórn Þýskalands bjó sjálft til fyrir tveimur árum.  

Af íslenskum blákrötum er þetta er kallað "lýðræðislegur vettvangur 27 þjóða". Maður borgar vettvanginum bara nógu há laun og þá kemur þetta. Undarlegt er að menn taki sér orðið "lýðræði" í munn um leið og þeir nefna fyrirbærið ESB á nafn. Fátt er eins andlýðræðislegt eins og Evrópusambandið. Fáar ríkisstjórnir í Evrópu hafa verið hataðar eins mikið og nýja Evrópusambandið eftir EB er hatað af íbúum allra 27 ríkja sambandsins. En ríkin komast ekki út úr þessu aftur. Og enginn á svona háum launum hlustar á þann vaxandi fjölda almennra borgara í 27 löndum sambandsins sem kúgast um leið og minnst er á Evrópusambandið og aðalstöðvar þess í kremlar þorpi Belgíu. Svo eru það ársreikningar sambandsins sem hafa verið falsaðir eða smínkaðir í meira en áratug. Þetta er svo "lýðræðislegt". Enginn má komast að hinu sanna um fjármál Evrópusambandsins.   

Það var þá þagnað sem þau fóru, gluggatjöldin, sem íslensku Sovétvinirnir fundu ekki í "fagurlega skipulögðum stóriðnaðarborgum Sovétríkjanna". Þau fundust ekki þegar krossferðir til Moskvu fóru að jaðra við sömu geðbilun og grefur nú um sig í hjörtum blákrataveldis Íslands. Gluggatjöldin voru öll send til Brussel, og hanga þar í "fagurlega skipulögðum byggingum embættismannaveldis ESB".

 

Fyrri færsla

 

Lánasafn Landsbankans. Er það undirmálslánasúpa? Eða MBO?

 

Lánasafn Landsbankans. Er það undirmálslánasúpa? Eða MBO?

 

Ráðherra úr ríkisstjórn Íslands, nú útfluttur til N-KórEU - nánar á AMX 

 

Þið munið öll eftir skothelt-öruggu eignavafningunum sem allir sögðu að væru svo öruggir. Þeir voru framleiddir í bönkum. Af mönnum í bönkum sem voru sérfræðingar í að meta áhættu. Stjórnmálamenn blástimpluðu svo áhættumat bankanna og þar með vöruna sjálfa. Síðan var varningur þessi seldur á fjármálamörkuðum um allan heim. Bíddu, þetta er ekki búið. Hvað gerðist svo? Jú, í ljós kom að áhættumatið var ekki til staðar og varningur þessi breytti eignasöfnum manna og fjármálastofnana í stærsta fjármálahrun sem riðið hefur yfir heiminn allar götur frá 1914. Það var sem sagt áhættumatið sem var ónýtt. Sama gilti um áhættustýringuna. Hún reyndist vera þorp í Rússlandi. Sem sagt: algert hrun. CMO, DCO og MBO (mortgage backed securities) sem til dæmis komu Roskilde bankanum fyrir kattarnef og síðan Amagerbankanum á hausinn í gegnum viðskiptavini bankanna og fjármálalegum sullveikisormum þeirra í eignasafni bankanna. 

Margt bendir til þess að ferlið sem kom af stað þeim ófyrirsjáanlega atburði sem fékk borgarísjakann til að snúa sér í sjónum haustið 2008 - og sem átti alls ekki að geta gerst - sé að mjakast af stað á ný. Það sést hugsanlega á því að "the credit quality cycle" er kominn á nýjan stað í hringrásinni og það "default event" sem þá leysist úr læðingi er byrjað að grína framan í þá sem eru í áhættustarfsemi og spilavítisrekstri eins og þeim sem ríkisstjórn Íslands er komin út í nú. Mannamál: sveifla kredit-gæða á fjármálamörkuðum er við það að snúa sér á ný til hins óhagstæðara; hin sjálfgefna þróun atburða (stórslysa) á fjármálamarkaði sem fylgir í kjölfarið á því, er komin í vont skap á ný. Monstrið er vaknað á ný. 

 

Ríkisstjórn Íslands er mönnuð mörgum og fullkomnum fáráðlingum. Munu þeir fullkomna verk útrásarvíkinganna og koma Íslandi endanlega fyrir kattarnef? Mér virðist það.

 

Tengt (krækja á grein Gavyn Davies í FT, skyldulesning) 

 

Why can’t economists predict disruptive events? 

 

Fyrri færsla

 

Líklega 

Nýtt frá Evru-Víetnam styrjöldinni fyrir botni Brussels

Armageddon bankinn 

 

Skyndilegt gjaldþrot Armageddon bankans (Amagerbanken) í Danmörku hefur breytt miklu hvað varðar áhættumat fjárfesta í banka- og ríkisfjármálageira evrusvæðis. Starfsmenn danska ríkisins, Fjármálalegs stöðugleika, hafa hér framið stærstu fjármálalegu mistök í sögu Danmerkur segja sérfróðir. Þeir pumpuðu fyrst 1,2 miljörðum DKK í bankann fyrir 16 mánuðum. Svo komu þeir þrjá mánuði í gjaldþrot og pumpuðu 13,5 miljörðum DKK í þennan banka sem Financial Times nefnir Armageddonbanka. Þeir sáu ekki einu sinni þrjá mánuði fram í tímann. Eignasafnið gufaði bara upp. Fyrir þessa upphæð hefði danska ríkið getað byggt nýtt sjúkrahús og bætt heilbrigðiskerfi landsins sem áratugum saman hefur verið að þrotum komið; FT | Børsen

Portúgal

 

"Portúgal er að drukkna" (í evrum) segir ónefndur en greinilega nokkuð greindur starfsmaður Evru-Brussles við Reuters. Það sjá allir því lántökukostnaður portúgalska evruríkisins á Össurarlegum-okurvöxtum er orðinn ósjálfbær snjóblotahnoðari án enda fyrir fjármálastöðu ríkissjóðs landsins. Portúgal mun ekki halda út lengur en til loka mars mánaðar segir Brusselmaðurinn. Það verður þá þriðja evruríkið sem er að þrotum komið vegna þátttöku í myntbandalagi Evrópusambandsins, og sjötta ESB-landið sem fer á gjörgæslu Alþjóða Gjaldeyrissjoðsins og gjaldþrotasjóðs Evrulanda. Portúgal hefur ekkert annað gert af sér en að vera óþýskt land Suður-Evrópu sem tók upp evru. 

Írland 

 

Stærsta bankarán Írlands var framið af bönkunum sjálfum og í miðju regluverki Evrópusambandsins. Írland er þess vegna því sem næst ríkisgjaldþrota. Það álpaðist til að taka upp evru og var af eigin ríkisstjórn, Brussel og meðfæddum erfðagöllum myntbandalagsins, þvingað til að ábyrgjast skuldir bankaræningja: Bankarán

Þessar fréttir fást ekki á RÚV.

DDRÚV - skömm Íslands

 

Fréttastofa Ríkisútvarpsins sem heitir DDRÚV er rauð þjóðarskömm. Bjarga ætti menningararfi samtímasögu Íslands úr klóm þess. DDR-hönnunardeild fréttastofu þessarar stofnunar á sér varla tilverurétt lengur. 

 

Fyrri færsla

 

Hvort ætla menn að selja Reykjavík, Vestfirði eða Þingeyjarsýslur úr þjóðríkinu? 

Hvort ætla menn að selja Reykjavík, Vestfirði eða Þingeyjarsýslur úr þjóðríkinu?

Þegar Alþjóða Gjaldeyrissjóðurinn kemur aftur, en þá til að taka sig af greiðsluþroti íslenska ríkisins, hvað ætla Icesave-þingmenn þá að bjóða sjóðnum? Reykjavík og Vestfirði, eða Þingeyjarsýslur og Bessastaði? Það mun koma að þessu.

 

Þetta er sú ráðgjöf sem Evrópusambandsríkið Grikkland fær hjá sjóðnum í dag. Selið land, seljið landsvæði til að bjarga lánauppáskriftum þingmanna. Írinn David McWilliams segir að Írland sé næst í röðinni. Það er líka gjaldþrota í evrulandi Evrópusambandsins. 

Nú er það aðeins forseti Íslands sem getur hindrað að svona framtíð renni upp hér á landi. En David McWilliams segir einnig að það ætti að biðja þjóðina um leyfi fyrir þessu fyrst. Fáum við leyfi til þess?

Treystið þið þessu fólki fyrir auðlindinni okkar, sjálfu Íslandi? Já-listinn sem kaus hug- og dugleysið er þessi. Athugið: Já-listar vorra tíma eru ekki allir þar sem þeir eru séðir. En hér er hann, Icesave-flokkurinn gegn þjóðinni:

Atli Gíslason

Álfheiður Ingadóttir

Árni Johnsen

Árni Páll Árnason

Árni Þór Sigurðsson

Ásbjörn Óttarsson

Ásta Ragnheiður Jóhannesdóttir

Bjarni Benediktsson

Björgvin G. Sigurðsson

Björn Valur Gíslason

Einar K. Guðfinnsson

Guðbjartur Hannesson

Helgi Hjörvar

Jóhanna Sigurðardóttir

Jón Bjarnason

Jón Gunnarsson

Jónína Rós Guðmundsdóttir

Katrín Jakobsdóttir

Katrín Júlíusdóttir

Kristján L. Möller

Kristján Þór Júlíusson

Lilja Rafney Magnúsdóttir

Magnús Orri Schram

Mörður Árnason

Oddný Harðardóttir

Ólafur Gunnarsson

Ólína Þorvarðardóttir

Ólöf Nordal

Ragnheiður Elín Árnadóttir

Ragnheiður Ríkharðsdóttir

Róbert Marshall

Sigmundur Ernir Rúnarsson

Sigríður Inga Ingadóttir

Skúli Helgason

Steingrímur J. Sigfússon

Svanís Svavarsdóttir

Tryggvi Þór Herbertsson

Valgerður Bjarnadóttir

Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir

Þórunn Sveinbjarnardóttir

Þráinn Bertelsson

Þuríður Backman

Ögmundur Jónasson

Össur Skarphéðinsson

 

Before we sell the country we should ask the people 

 

Fyrri færsla

 

Það gengur svo "óskiljanlega vel" hjá okkur 

Það gengur svo "óskiljanlega vel" hjá okkur

Det går "ufattelig godt", sagði Thor Pedersen. Þessi voru orð danska fjármálaráðherrans þegar hálftíma í hrun var såhh mikill hagnaður af fjármálum danska ríkisins. Verkalýðsfélög opinberra tóku hann á orðinu og fóru í kröfugöngur. Þau vildu fá arðinum úthlutað, fyrirfram. Einmitt. Óskiljanlegt var það væni minn. Óskiljanlega gott. 

En svo kom árið 2008 og þar næst árin 2009 og 2010. Á aðeins þremur árum var danska ríkið fláð úr skyrtunni. Bankapakki I, Bankapakki II, Bankapakki III og svo mesti samdráttur í útflutningi og landsframleiðslu frá lokum seinni heimsstyrjaldar. 

"Óskiljanlegt" dúndrandi tap danska ríkissjóðsins fékk Maastrichtmennin til að hoppa hæð sína í loft og skipun um immed niðurskurð kom í urgent SMS frá Brussel. Danska ríkið limpaðist niður og loftið lak óskiljanlega hratt úr ríkiskassanum.    

Gjaldþrot Amagerbankans í fyrri viku hefur gerbreytt afstöðu manna til danska bankakerfisins. Þetta lá ekki í augum uppi, en hefur nú samt gerst. Óskiljanlega hratt. Sleggjan kom í nótt og fláði lánshæfnismat danskra banka. Samt höfðu embættismenn Fjármálalegs stöðugleika danska ríkisins andað að sér upplýsingum um lánasafn bankans vikum saman og einni mínútu í gjaldþrot.

Þeir sem halda að Iceasave þýði betri aðstæður á fjármálamörkuðum fyrir Ísland eru að mínu mati geðbilaðar staðgöngumæður fyrir afkvæmi fjárglæframanna. Ef svona staðgöngumæður finnast á Alþingi þá þekkjast þær á völtum fótum, þungaðar mjög, og á hraða hlaupum frá þjóðinni, með lýðræði landsins í seðlaveskinu. Þær munu falla.  

Ég leyfi mér að efast um geðheilsu þeirra sem sitja í ríkisstjórn. Geðheilsu formanns Sjálfstæðisflokksins hefur sem kunnugt er hrakað mjög skyndilega og lýsir sér sem geðsýktri og óskiljanlegri þörf á að hlaupa fyrstur allra fyrir hvaða björg sem fótum eru næst.  

Þetta er sami andinn og var í íslenskum bönkum á fjárglæfraárunum. Við erum ósigrandi. Við vitum allt, við tökum áhættuna og stingum henni svo upp í kjaft þjóðarinnar.

 

Asnar!

 

Fyrri færsla

 

Þránuð hyggja: uppbygging valdabandalaga, til dæmis ESB 

Þránuð hyggja: uppbygging valdabandalaga, til dæmis ESB

Þegar valdabandalög hrynja saman í upprunalegar rústir sínar, þá leiðir það yfirleitt til styrjalda.

Evrópa er alltaf með vissu millibili nokkuð samfelld rjúkandi rúst. Það er vel hægt að fyrirgefa mönnum sem spyrja þeirrar spurningar hvort upphafs staða Evrópu sé sú að vera meginland rjúkandi rústa. 

Þegar allt er komið í rjúkandi rúst, þá byrjar uppbyggingin góða. Svo koma áætlunargerðarmennirnir snjöllu. Þeir selja þeim sem eru í rústunum enn eina útópíuna um hvernig megi nú forðast það að allt sé sprengt í tætlur á ný. Mikil uppbygging valda- og áhrifatóla hefst. Þau stækka og stækka. Meiri áhrif. Meiri völd. En svo kemur hið óhjákvæmilega. Í ljós kom að farið hafði verið einni evrunni of langt. Einum til tveimur Lissabon sáttmálanum riðið of oft. Og einum björgunaraðgerðunum þrýst of strangt.   

Margir halda að það sé manninum eðlilegt að vera vakandi en ekki sofandi. En svo er ekki. Þegar þú fæðist gefur líkami þinn frá sér efni sem vekur þig eftir langan svefn í móðurkviði. Ef þetta væri ekki svona, þá myndir þú fæðast sofandi og lifa sofandi alla þína æfi. Sem sagt: upphafs staða mannsins er að vera sofandi. En svo vaknar hann. Þeir sem geta ekki sofið framleiða of mikið af vökuefnum. Þetta er ekki öfugt. 

Glaðvakandi Evrópa er ekkert sem menn ættu að óska sér. Hún er best á meðgöngutímanum. Hann hentar henni best. Hér ættu allir heilbrigðir menn að byrja að vera hræddir.