Málamiðlun um EES-samninginn heitir dómstóll

ESB-ORKUPAKKI-3

Forsenda EES-samningsins var að íslenskar sjávarafurðir nytu tollfrelsis inn á hið evrópska efnahags-sértrúarsvæði ESB, sem nú er vitað að virkar ekki hið minnsta umfram það að vera ekki aðili að því. Þær frumforsendur samningsins hafa ekki verið uppfylltar. Að því leytinu er samningurinn markleysa. Frumforsendur hans halda ekki

Og til öryggis var samþykki Íslands á EES-samningnum háð þeirri stöðluðu og sjálfsögðu lágmarksmálamiðlun fullvita manna, að leitað yrði til dómstóla með þau mál sem eiga ekki við um Ísland, og sem skerða fullveldi íslenska lýðveldisins og sjálfsákvörðunarrétt þjóðarinnar

Málamiðlun í þriðja orkupakkamálinu er sú að annað hvort sé málinu, eins og vera ber, vísað til úrskurðar hjá sameiginlegu EES nefndinni og undanþága frá honum fáist þar, eða ekki. Og fáist hún ekki þá skal EES-samningnum sagt upp og honum hætt, því þá er honum hvort sem er sannarlega sjálfhætt

Þetta, eins og í icesavemálinu, er eina málamiðlunin sem þjóðin getur boðið embættismannaþingmönnum landsins. Annars er það út að leita að nýrri vinnu utan efnahags-sértrúarsvæðis ESB, sem í reynd er að breytast í eitt versta efnahagsvæði hins þróaða hluta veraldar

Ísland ætlar ekki að verða ólæknandi ESB-eyðni að bráð

Tengt

Innlend afskipti af verðlagningu rafmagns bönnuð í OP#4 (Bjarni Jónsson)

Fyrri færsla

Dvergríki ESB-Kína og Co

Dvergríki ESB-Kína og Co

4. JÚLÍ 2019

****

Þeir sem taka eftir því sem gerist, en ekki bara því sem sagt er, hafa komið auga á eftirfarandi:

Aldrei í sögunni frá lokum Síðari heimsstyrjaldar hafa Bandaríkin eins mikið og óskert vald yfir því hvernig best sé að glíma við til dæmis klerkaveldið Íran. Þar eiga Bandaríkin sviðið alveg ein og án íhlutunar annarra. Slík staða hefur ekki verið tilfellið áratugum saman, bendir til dæmis VDH-bóndi á hér 

Ef Íran grandar olíuskipum þá skiptir það Bandaríkin næstum engu máli. Þau eru stærsti orkuframleiðandi heimsins núna og verða á næsta ári stærsti útflytjandi olíu og gass. Að granda olíuskipum eða loka Hormuz-sundi bitnar ekki á Bandaríkjunum heldur á Kína sem í gegnum Norður-Kóreu hefur skaffað Íran kjarnorkuvopnatækni og fær samtímis helming olíu sinnar frá Mið-Austurlöndum, hverra helmingur viðskipta er við Kína líka. Skák og mát

Þorri Mið-Austurlanda hatar Íran meira en Ísrael og treystir Ísraelsmönnum fyrir að hafa til fullra og óskertra umráða kjarnorkuvopn sem þau mega ekki einu sinni hugsa til að Íran nái að koma sér upp. Engin aðstoð kemur þaðan til Írans, og öll eru þau orðin hundleið á hátt í hundrað ára kúgunartaktík Platstínu og Co. Ísrael hefur aldrei verið eins öflugt og núna. Skák og mát

Valdastéttin í Þýskalandi og Frakklandi og í gervihnattalöndunum á sporbraut um þau þolir Íran og Rússland betur en hún þolir Bandaríkin og Trump í Vestri. Það sem sameinar þau er hins vegar það sem gildir líka um Kína, sem einnig er háð því að Trump verndi áfram alþjóðlegar siglingarleiðir olíuskipa með yfirþyrmandi herstyrk sínum á heimsvísu

Evrópa blaðrar, en getur ekkert aðhafst í eigin túngarði frekar en ávallt fyrr frá lokum síðasta brjálæðiskasts álfunnar. ESB er kálskólagarðasambandið og Rússland er landlæst hrávöruríki á leið til baka inn í þriðja heiminn. Því hefur mistekist að umbylta sér. En það er samt enn landlæst öflugt herveldi sem ekki ætti að vanmeta sem framtíðarfjandmann eða bandamann Bandaríkjanna, ef að meginland Evrópu skyldi hrökkva í gamla stuðið aftur, sem alls ekki ætti að útiloka. Rússland er einnig siðmenningarlega mikilvægt fyrir Vesturlönd og ef til vill kjörinn hlutleysisaðili ef svo ber undir. ESB er skák og mát og Rússland er bara Rússland sem alltaf er á móti öllu sem Bandaríkin gera, nema þegar það þarf á aðstoð að halda. Skák og mát

Klessuverk Demókrataflokksins í Bandaríkjunum hefur breytt sér í súpueldhús í hliðargötu eftir að Donald Trump tók frá flokkum það sem hann hefur nærst á frá því að New Deal Roosevelts var rennt sem kjölfestu undir hann 1936. Trump tók verkalýðinn frá alþjóðasinnuðum Demókrata-elítuflokkum og veitti honum húsaskjól á ný í milli- og efri-millistétt Bandaríkjanna og hann kom aftur á upprunalegu íhaldsjafnvægi Bandaríkjanna í dómsmálum og hæstarétti. Framgangurinn í atvinnu og launum í námuvinnslu, byggingarbransanum, framleiðslu, einkaþjónustu, verslun, vöruflutningum, vöruhýsingu, afþreyingu og gestgjafabransanum er tvöfalt meiri og betri en á öllu síðara kjörtímabili Obama-elítuforseta Bandaríkjanna, sem dekraði fyrst og fremst við alþjóðastóð fjármálamarkaða með ókeypis lánsfé. Fylki eins og Nevada, Flórída, Ohio, Pennsylvania, Iowa, Indiana og svo Bandaríkin í heild, storma fram á meðan líberalistum Demókrataflokksins hefur tekist að búa til þriðja heims land úr frjósamri Kaliforníu. Þaðan er bara flúið núna og það sama gildir um flestar stórborgir Bandaríkjanna. Fólkið tekur gömlu kirkjugluggana úr borginni með sér og byggir nýjar á ódýrri lóð á nýjum stað, þar sem borgarstjórinn með eigið fyrirtæki gengur með kúrekahatt og segir já frú, skal gert. Fimm herbergja hús á lágu verði bíður barnafólks í nýjum bæjum á landsbyggðinni í innri fylkjum Bandaríkjanna, með nýjum skólum og fyrirtækjum sem flýja pappírsveldi góbalistanna við sjávarsíðuna

Trump getur gert hvað sem honum sýnist með Íran fyrir Demókratafólkinu, því það fólk hefur snúið sig úr hálsliðnum með því að hneykslast á Trump fyrir að hafa ekki nú þegar ráðist á Íran og hafið hefndaraðgerðir og stríð. Trump liggur hins vegar ekkert á og mun líklega bíða þar til 40-ára terror-útflutningsríki klerkaveldisins falli friðsamlega saman undan sjálfu sér. Og þegar Íran stígur í spínatið og kálar bandarískum mannslífum, þá mun Trump þurrka úr þetta eða hitt í Íran án þess að hið Nýja vinstrigelgju-deal Demókrata svo mikið sem íhugi friðarmótmælaloftslags-hinsegintrans-latínókonumetoo-glóbalgöngugleðirafbílaglingur með nefhringa sína fastneglda við malbikaða Muellerrússafóbíu í hliðargötum þess sem einu sinni var. Innanborðs í þeim flokki er barist um á blóðugum Nikestrigaskóm, með eða án fánafíflum, um að finna taparann sem tapað getur forsetakosningunum á næsta ári, en unnið frambjóðendatitil flokksins, sem allsherjar brunarúst glóbal-elítu-vinstri-líberalismans á heimsvísu

Fyrri færsla

Stjórnmálamaður skipaður ECB-seðlabankastjóri evru

Stjórnmálamaður skipaður ECB-seðlabankastjóri evru

Gúrkutíminn sem daglega kemur út í ESB, færir okkur eftirfarandi tíðindi af þráðbeinóttu uppskerunni í ESB, samkvæmt síðustu-, þar síðustu og þar á undan síðustu 10-ára áætlunum Evrópusambandsins, um að verða ríkasta, frið- og hagsælasta hagkerfi veraldar, en sem mistekist hefur fullkomlega alltaf og að eilífu

0. Frá hlaðborði pólitískra hrossakaupa Evrópusambandsins

Ekkert gekk við 62-tíma borðhaldið í hallarsölum Brussel í þeim efnum að fara eftir því sem fara átti eftir; þ.e. "oddvitareglu" (bla bla) um hver yrði nú hvað í toppi Evrópusambandsins. Þar eins og annars staðar í málefnum ESB er útkoman háð þjóðerni. Forseti Frakklands sem varð forseti þess lands, og bara þess lands, til að koma í veg fyrir að önnur persóna yrði forseti, og sem hefur því 24,01 prósentu stuðning þeirrar þjóðar á bak við sig til að gera eitthvað mögulegt í stað þess að koma í veg fyrir allt, stormaði 62-tíma hlaðborðhaldið með pólitísku hrossunum á, og sagði að það, borðið, og sjálfur fundurinn um að tapið sé fundið, væri vanvirðing við alla og allt fólkið fyrir utan höllina, sem fengið gæti þá skoðun sína staðfesta að hér inni væri bara sirkus í gangi. Fólkið gæti einnig farið að halda að fundurinn snérist ekki um heildarhagsmuni Evrópu, sagði Emmanuel Macron með 66,10 prósent umboð til að stöðva hann (síðari umferðin). En það gerði hann auðvitað ekki, þar sem hann er með 24,01 prósent umboð kjósenda til að gera eitthvað mögulegt (fyrri umferðin)

Evrópa hefur ekki og getur auðvitað ekki haft "heildarhagsmuni" því hún er ekki land, né heldur heldur getur hún haft sameiginlega hagsmuni -nema örfáa- og alls ekki sameiginlega tilvistarhagsmuni af dýpstu tegund. Löndin í Evrópu hafa hins vegar öll sína þjóðarhagsmuni. Og þá hagsmuni má ekki og er heldur ekki hægt að láta liggja, reka og sullast um svona hlaðborð fyrir pólitísk hrossakaup, nema auðvitað í Evrópusambandinu, og hvergi annars staðar á byggðu bóli. Þarna á þessu hlaðborði hafa þjóðarhagsmunir landanna verið gerðir að skiptimynt á hinu pólitíska kauphallargólfi ESB-landa, sem öll eru því orðin reköld og tilvistarleg viðrini, en sem Bandaríki Norður-Ameríku hafa ábyrgst að verja. En þó líklega ekki mikið lengur, því ekki er hægt að verja lönd ESB gegn sjálfum sér

1. Stjórnmálamaður skipaður seðlabankastjóri evru

Þarna kom það loksins. Hrossakaupmenn Evrópusambandsins hafa gert fyrrverandi fjármálaráðherra Frakklands, Christine Lagarde, að næsta bankastjóra ECB-seðlabanka evru. Það styttist heldur betur í að hesturinn Gengiskan verði gerður að allsherjarráðgjafa Evrópusambandsins, sýnist mér. Það hlýtur bara að vera, vegna þess að Evrópusambandið sagði öllum frá 1993 til 2019 að ekkert slíkt gæti gerst í heilagri reglu ECB-munkaklausturs evru. Þetta væri "stofnun" sem hafin væri yfir allt slíkt. Hér á Íslandi báru menn meira að segja seðlabankastjóra þjóðar okkar út, en sem björguðu okkur þó frá miklu og mestu, með skírskotun til ECB-reglunnar í Evruhrópinu. Jóhanna og Steingrímur veifuðu þá heilögu flaggi á 2000 km löngu kústskafti frá Brussel með heilagri gulrót á endanum, en sem hér með reynist bara vera gömul sneið af hringormalagaðri Brusselgúrku

Og ekki nóg með það þá var Christine Lagarde dæmd í frönskum rétti fyrir vanrækslu í starfi fjármálaráðherra Frakklands árið 2008, en refsing var ekki útmæld (þið vitið náttúrlega hvers vegna). Hún brást sem fjármálaráðherra Nicolas Sarkozy, sagði rétturinn. Það er líka óskiljanlegt að Jóhanna ess og Steingrímur hungurjóðl skuli ekki hafa hlotið dóm og refsingu fyrir að brjóta Stjórnarskrá Íslands og nauðga Seðlabanka Íslands þegar það vanstillta pólitíska ofstækispar tróð norskum Stoltenbergara hér inn í Seðlabanka Íslands sem bankastjóra, þvert á lög landsins. Af hverju eru þau ekki í fangelsi núna. Má ég brjóta lögin svona?

Ef að Lagarde tekst ekki að sprengja evrusvæðið endanlega í loft upp, þá er enginn skortur á ráspútín-hæfileikaríku fólki innan furðuheima Evrópusambandsins. En nóg er samt að minnast bara aðfarar Lagarde að Grikklandi og öðrum evruríkum á barmi þjóðargjaldþrots, en sem hún neitaði þeim um af tillitssemi við gúrkuveldið í Brussel

2. Vextir tveggja seðlabanka

a) Bandaríkin (Nýi heimurinn): 2,5 prósent innlánsvextir fyrir fjármálastofnanir (e. federal funds rate). Síðasta ákvörðun tekin 19. júní 2019. Ástand: eðlilegt

b) Evrusvæðið (Gamli heimurinn, aðallinn og Deutsche Bank, sem er ári eldri en Þýskaland, og hyggst segja upp 20 þúsund manns á næstu 12 mánuðum): -0,4 prósent skattur tekinn af innistæðum fjármálastofnana (e. deposit facility). Síðasta ákvörðun tekin á 36 tommu snjóþrúgum úti á næfurþunnu peningagólfi evrusvæðis, þann 6. júní 2019. Dósinni sparkað áfram niður götuna til að minnsta kosti á síðari hluta næsta árs, því að lítið sem ekkert gengur með að koma hvorki peningapólitískum markmiðum, efnahagsmálum né peningamálum myntsvæðisins í lífvænlegt horf. Ástand: mjög óeðlilegt, en þó í samræmi við hinn pólitíska Frankenstein peningamála sem evran er. Hún hefur ekkert með efnahagsmál að gera, því evran er 100 prósent pólitísk mynt

Valdarán segja þýskir

Ágætt er að enda þennan pistil dagsins með krækju á leiðara Wall Street Journal í dag: A Politician for the European Central Bank ($) - og svo á því að þýskir telja að valdarán Frakklands innan ESB hafi ráðið för við skipan í toppembætti sambandsins að þessu sinni - og að þýskar valdastéttir, fjölmiðlar, sossar og græningjar froðufella vegna skipan Ursulu von der Leyen (varnarmálaráðherra úr flokki CDU og stórríkissinna) í embætti forseta framkvæmdastjórnar ESB, og hóta að koma í veg fyrir hana. Það væri þó of mikið af gúrkusneiðum á lesendur lagt að fjalla um það í einum og sama pistlinum, um gúrkuveldi ESB. Meira um það síðar þegar að spægipylsan hefur verið sneidd á hlaðborð leynifélags ESB, sem hvorki fundargerðir né upptökur ná til

Fyrri færsla

Angela Merkel laug. Það var ekki hitinn