Moody's: Súper-öldrun Evrópu

Í skýrslu frá lánshæfnismatsfyrirtækinu Moody’s sem dagsett er þann 6. ágúst 2014 segir:

Í dag —árið 2014— er hægt að flokka þrjú hagkerfi sem verandi súper-öldruð (e. super-aged)

• Þýskaland
• Ítalía
• Japan

Ég man að danski Jyllands-Posten birti sérstakan öldrunar-viðauka í blaði sínu vegna þingkosninganna í Þýskalandi árið 2009, en þá var helmingur þýskra kjósenda orðinn 60 ára og eldri. Mynd af gömlum þrautreyndum heldri þykkum manni í sjómanni við horaðan ungling, prýddi eina síðu viðaukans. Hinn ungi tapaði auðvitað. Gömul dönsk kona, sérstök og kær vinkona okkar, sem lengi hafði búið og starfað í Þýskalandi, gaukaði þessu eintaki JP sérstaklega að mér, vel vitandi um efasemdir mínar um tilvist ESB og hvernig þessi mál hafa staðið í Þýskalandi allar götur frá 1972

Konur vilja ekki fæða börn inn í svona þjóðfélög. Nútíminn kom til dæmis aldrei til japanskra kvenna. Þær fóru því í ævilangt verkfall. Að læsast í gildru lágrar frjósemi (e. The Low Fertility Trap) er ekkert grín, því lönd sem lenda þar, ná sér aldrei upp úr þeirri gildru aftur. Þannig spilar sá samfélagslegi spírall stjórnarfarslegs svarta dauða 

Síðan þetta var, hefur óða-öldrunin í hagkerfi Þýskalands versnað svo hratt að stærsti aldurshópurinn í þingkosningunum árið 2013, voru þeir sem orðnir voru 70 ára og eldri, eða heil 20,1 prósent af öllum kjósendum. Þýskaland er orðið krónískt gelt. Og það mun aldrei lagast aftur

Enginn hagvöxtur hefur verið í súper-öldrunarhagkerfi Ítalíu samfellt hin síðustu 13 árin. Eftir samfelldan 13 ára barning, stendur Ítalía steinrunnin í sömu sporum og hún var árið 2000. Zap, zero, summan af 13 árum er ekkert; núll

Moody's heldur áfram; Á næsta ári, þ.e. 2015, munu eftirfarandi hagkerfi í Evrópu bætast í hóp þeirra súper-öldruðu:

• Finnland
• Grikkland

Á árinu 2020, eða eftir rúmlega fimm ár, munu svo eftirfarandi lönd bætast í hóp hinna súper-öldruðu hagkerfa Evrópu: 

• Svíþjóð
• Frakkland
• Holland
• Portúgal
• Slóvenía
• Malta
• Króatía
• Búlgaría

Fimm árum síðar, eða á árinu 2025, munu eftirfarandi lönd bætast í hóp hinna súper-öldruðu hagkerfa í Evrópu, ofan í þau sem þá verða þegar því sem næst dauð

• Austurríki
• Belgía
• Tékkland
• Danmörk
• Eistland
• Ungverjaland
• Pólland
• Spánn
• Sviss
• Bretland

Svartnættið sem blasir við frá Evrópusambandinu er svo kolsvart að ekkert ljós mun ná að flýja þær þjóðfélagslegu hörmungar sem bíður þessarar deyjandi samkundu sem kalla má mannlegt svarthol Evrópusambandsins. Skattabyrðin verður skelfileg. Húsnæðisverð mun samkvæmt vinnupappír BIS falla allt að 90 prósent á næstu áratugum

Þeir sem vilja binda unga Ísland við þennan stein-sökkvandi steingelda-pramma af steypuklossum, hljóta að hafa hálm í heilastað. Hvað halda menn að kosið verði um í þingkosningum í svona ríkjum? Fjárfestingar í innviðum og atvinnulífi? barnaheimili? skólamál? eða menntun?

Nei, því get ég lofað að þau málefni munu ekki liggja hátt á málefnaskrá evrópskra stjórnmála. Þar verður rætt um ódýrustu líkkisturnar og hverjir af þeim sem ennþá hafa tekjur, eigi að standa í skilum með erlendar skuldir ríkjanna

Það fáa unga fólk með atvinnu mun verða plokkað eins og hænsn í örvæntingarfullri tilraun Þýskalands til að ná peningum inn í örent skattafjármagnað ellilífeyriskerfi landsins sem verður stærsta gjaldþrot mannkynssögunnar (Þýskaland hefur fjórum sinnum orðið þjóðargjaldþrota, en það gerðist af annars konar ástæðum)

Allt ungt fólk sem mögulega getur mun kjósa með fótunum og flýja úr kirkjugörðum Evrópusambandsins. En það getur því miður ekki flúið, nema þeir best menntuðu, restin verður bundin við massífu skatta-staurana og húsnæðislánin sem aldrei fæst neitt fyrir, þegar selja á eignir og losa sig úr gildrunni

Þeir sem sækjast eftir aðild að kirkjugörðum Evrópusambandsins hljóta annað hvort að vera treggáfaðir eða jafnvel heimskingjar

Eins og þið kannski vitið þá er ekkert sem hræðir fjárfesta meira en deyjandi eignir. Deyjandi eignir í öldrunarhagkerfum og deyjandi eignir í eilífðar-spíral verðhjöðnunar sem þannig samfélögum fylgir; þau verða eins og niðurfallið í sundlaugum. Allur massi sogast þangað niður

Hér er Evrópusambandið alveg sér á parti. Það hefur drepið hið þjóðbernska afl ríkjanna (natal-energy). Það hefur búið til manngerðan Svarta-dauða á yfir-vakt sambandsins yfir eyðileggingu þess í Evrópu. Það er ekki hægt að kjósa það burt. Það er ekki hægt að skjóta það. Það er ekki hægt að hengja það. Það er algerlega vonlaust að losna við þann elítu-klossa sem Evrópusambandið er um hálsa Evrópubúa

Vinnumarkaðurinn fyrir ungt fólk er varanlega ónýtur, þökk sé ESB, ERM, Maastricht og Schengen. Þetta mun ekki enda vel. Bara alls ekki vel, skal ég segja ykkur

Gjaldþrota komu ríkin undan Sovétríkjunum og gjaldþrota munu þau koma undan Evrópusambandinu

Það er óþolandi að Ísland skuli ennþá standa sem umsækjandi að svartholi Evrópusambandsins. Hendið embættismanna-elítu-tregðunni út um glugga ráðuneytanna, brettið svo upp ermarnar og dragið þessa kosningasviknu umsókn inn í sambandið strax til baka. Til þess voruð þið kjörnir þingmenn. Umsóknin er opinber skömm á Lýðveldinu. Þetta gengur ekki lengur. Rífið svo aðlögunina, sem fram hefur farið í leyfisleysi, af Lýðveldinu með lagabandormi

Fyrri færsla

Að búa við þátíð Bjartrar framtíðar

Að búa við þátíð Bjartrar framtíðar

"In the long run we are all dead"

- John Maynard Keynes

Það er átakanlegt að hlusta á talsmenn hrópsins "Björt framtíð" óska eftir "gjaldmiðlastefnu til framtíðar” (já, í fleirtölu, fliss) —þ.e.a.s. óska eftir mótun stefnu í peningapólitískum málum hins peningapólitíska hluta hagkerfisins inn í framíðina— þegar enginn kjósandi hefur hugmynd um hver framtíðarstefna þessa flokks er næstu klukkustundirnar

Þessi hópur af einhverju, eða öllu heldur, þessi hópur af hverju sem er hvenær sem er, óskar sér framtíðarstefnu í peningamálum þjóðar, svo að flokkurinn geti gert hverjum kjósanda hvað sem er hvenær sem er, á hinu háa Alþingi Íslendinga. Enginn veit hvað flokkurinn stendur fyrir þar, nema ef vera skyldi þokulúðrun og spunnar gaddvírsflækjur til að festa sig við stólana á kostnað skattgreiðenda. Enginn veit einu sinni af hverju flokkurinn er til

Öll þau ríki sem vegna stórfelldra kosningasvika stjórnmálamanna áratugum saman, eru svo ólánsöm að þurfa búa við gjaldmiðilsstefnu munaðarlausrar myntar, eru öll evruríki

Þau ríki sem hins vegar sjálf eiga raunverulegar myntir sem búa við þjóðríkið og þjóna því, eru afar lánsöm; þau þurfa ekki að búa við mynt, heldur kjörna fulltrúa þeirrar þjóðar sem á myntina. Myntin þjónar þjóðríkinu. Þjóðríkið þjónar ekki myntinni; er ekki þræll hennar, nema þegar um perverst malignant gjaldmiðilssvæði er að ræða eins og evrusvæðið

"Mig langar", er hið gegnum gangandi falska stef of margra stjórnmálamanna sem kjósendur þurfa að búa við án þess að þeir geti hvorki séð fyrir haus né sporð á stefnu þeirra, nema svo sem einn centimeter inn framtíðina. Nær væri að trallsmaður Bjartrar þátíðar upplýsi kjósendur um til hvers hann stendur þarna. Hvert er hlutverk hans annað en að sitja fast og búa til gaddavírsflækjur

Það sem Björt framtíð ætti hins vegar að auglýsa eftir er þetta; Framtíðarstefnu fyrir nýtt fjármálakerfi þjóðarinnar. Fær fjármálakerfi lýðveldisins aftur að koma sér upp uppblásnum og allt of stórum spákaupmennskuknúnum (e. speculative driven) hluta innan íslenska fjármálakerfisins, sem er án nokkurs samhengis við þjóðhagslegt hlutfall fjármálakerfisins í þjóðarbúskapnum í heild? Og fjármálakerfið, það er ekki það sama og peningakerfið, bara svo það sé á hreinu

Að fjármálakerfið verði ekki eins og flokkurinn Björt framtíð: pólitískt spákaupmennsku knúinn hluti lýðræðisins, með ófyrirsjáanlegum afleiðingum fyrir þjóðarbúið og sjálft lýðræðið í landinu. Við höfum fengið of stóran skammt af svoleiðis pólitískt-spákaupmennsku-knúnum stjórnmálamönnum

"Fixed fortifications are monuments to man's stupidity."

- George S. Patton 

Íslenska þjóðríkið býr ekki við mynt. Það er hins vegar myntin okkar sem býr við þjóðríkið Ísland. Það er hið fróma hlutverk alvöru myntar. Að þjóna, en ekki drottna. Og það hefur íslenska krónan svo sannarlega gert. Eins og happafleytan sjávarútvegur og landbúnaður. Skipin þjóna sjávarútveginum sem um leið þjónar þjóðinni sem einn allsherjar björgunarbátur knúinn V8 strokka mynt lýðveldisins; íslensku krónunni. Þannig land sekkur ekki til botns, eins og til dæmis evrulönd eru að gera

ESB- og evrulöndin sökkva og sökkva. Ár eftir ár, áratug eftir áratug, þar til allt er um seinan; ERM fasarnir I og II og III hafa sökkt meginlandi Evrópu allar götur frá 1977, er hið peningapólitíska ERM-viðrini og drápsvél velmegunar á meginlandi Evrópu var í heiminn borið af valdasjúkum á öxli Lotharinga

Að búa við Bjarta framtíð er hins vegar engin framtíð, heldur er það þátíð, því flokkurinn byggir á því sem búið er að gerast; þátíðinni sjálfri. Hann hefur ekkert lært. Ekkert lært

"A good plan, violently executed now, is better than a perfect plan next week."

- George S. Patton

Mitt ráð til allra stjórnmálamanna er þetta: Labbið ykkur vinsamlegast niður í Seðlabanka íslenska Lýðveldisins og biðjið um að fá að skoða gjaldmiðilsstefnur þessarar æðstu stofnunar íslenska lýðveldisins í peningamálum. Það er til nóg af þeim stefnum og þær koma í öllum regnbogans (xL) litum. Og þær hafa í sameiningu haft þau áhrif að þjóðríkið Ísland er á undraskömmum tíma orðið eitt af ríkustu löndum veraldar

Þegar þeirri heimsókn er lokið, þá er hægt að símhringja inn í Alþjóða Gjaldeyrissjóðinn og spyrja hvers vegna sú stofnun sé rétt nýlega búin að henda 31-árs gamalli gjaldmiðilsstefnu sjóðsins til framtíðar, ofan í ruslatunnur sjóðsins. Það gerði sjóðurinn á þessu ári. Hin ómögulega þrenna hefur jafnvel kennt þursunum þeim eitt og annað; e. the impossible trinity

Fyrri færsla

Hinn "erlendi fjárfestir" og skýið

Tengt

Áhlaupið á íslensku krónuna

 

Móti gjaldmiðlastefnu til framtíðar

Hinn "erlendi fjárfestir" og skýið

Fátt fær annars fullvita fólk til að spretta upp og út úr ramma skynseminnar eins og fyrirbærið "erlendir fjárfestar". Þá er eins og að hið annars notarlega andrúmsloft breytist með einum hvelli í gastegund sem flestum þykir ei gaman að vera í á innsoginu sem fylgir þess konar hugarástandi meðvitundarleysis

Það er ekkert —ég endurtek, það er ekkert— merkilegt við "erlenda fjárfesta", annað en það að þeir eru í leit að afkasti, nema þegar um pólitíska ústendara er að ræða

Eftirspurnin eftir fjármagni til fjárfestinga (sem er eyðsla, e. spending) fer eftir því hvort hér sé full fullvita atvinna eða ekki. Full atvinna sem búið getur til eyðslu sem nýtir til fulls þá möguleika og tækifæri sem full atvinna gefur af sér til þjóðarbúsins

Og að þessi fulla (og vonandi fullvita) atvinna skili af sér nægjanlegri hröðun í heild í þjóðarbúskapnum sem gerir það að verkum að fjárfestar þefa hröðunina uppi og bjóði fram kapítal til að nýta þessa hröðun (hagvöxt) í heild gegn ákveðnu afkasti inn í framtíðina sem hröðunin skapar

Sé engin hröðun til staðar í þjóðfélaginu þá skapast engin þörf fyrir fjárfestingar og þeir erlendu láta ekki sjá sig nema til að sjúga blóðið úr þannig blæðandi hagkerfum, sem eru mörg

Erlendir fjárfestar geta til dæmis ekki búið til börn. Það geta einungis íslenskir fjárfestar gert. Geri þeir það, þá halda alþjóðleg þefdýr kapítalmarkaða áfram að renna á lyktina, eins og þau hafa svo sannarlega gert frá því að Ísland varð sjálfstætt fullvalda lýðveldi okkar Íslendinga

Engin þörf er þá fyrir lofttegund efstu málsgreinar. Sitjið bara kjurr og látið þá sjálfa koma og bjóða ykkur góðan daginn. Algert hallæri ríkir nú um víðan heim þar sem þeir "erlendu" fá minna en mínus fyrir kapítal sitt

Það sem laðar erlenda fjárfesta að þjóðarbúinu eru fyrst og fremst fjárfestingar Íslendinga sjálfra í sinni eigin framtíð. Og ekkert annað en það ásamt fullveldi og sjálfstæði Lýðveldisins

Það sem fælir þá erlendu hins vegar frá er til dæmis lyktin af Evrópusambandinu og öllu því sem þeim visnandi halloka garði fylgir í föstum hröðunar-bakkgír þess inn í stjórnarfarslegt örendi ESB-svartnættisins 

Þessa vegna skil ég ei af hverju vindmyllum Landsvirkjunar var ekki stungið í samband við íslenskt rafmagn og þeim komið fyrir inni í aðalstöðvum fyrirtækisins. Þannig að stjórn Landsvirkjunar þurfi ekki á innsoginu að vera sífellt kafnandi úr hinni ofangreindu sjálfsköpuðu lofttegund sem þar ríkir; með hugarástandi villuráfandi meðvitundarleysis sem afleiðingu, en ekki orsakar í heilabúskap fyrirtækisins inni í skýinu

Fyrri færsla

Evrusvæðið horfið, innri markaður ESB horfinn, Maastricht gjall 

Evrusvæðið horfið, innri markaður ESB horfinn, Maastricht gjall

Mynd: Bruegel 27. ágúst 2014: Hlutfall útflutnings á milli evru-landa annars vegar og esb-landa hins vegar 

Eurointelligence 1. september 2014;

"This is quite a shocking graph from Bruegel. It shows not only that intra-eurozone trade has been declining – but it also shows that the euro has had no effect on trade as there is no gap between intra-EU and intra-eurozone trade." 

ESB-ekkert + evru-ekkert + innri-markaðs-ekkert = ófriður

Hlutfall útflutnings evrulanda þeirra á milli er nú komið niður fyrir það sem var áður en sjálft Evrópusambandið var stofnað sem sjálfstætt en enn ófullvalda (e. Independent but not yet Sovereign) yfirríkisleg Union. Hann er orðinn minna hlutfall af heildarútflutningi en hann var árið 1985. Það sama gildir um allt Evrópusambandið. Hvorki Evrópusambandið né myntbandalag þess né hinn svo kallaði innri markaður þess hefur haft nokkuð að segja um þróun útflutnings evrulanda sín á milli. Það eina sem hefur skipt máli á meginlandi Evrópu er það sama og gildir um öll ríki veraldar; aukin alþjóðavæðing hefur þýtt meira magn útflutnings á plánetunni allt eftir því hvernig viðrar á heimsmarkaði. Hinn innri markaður Evrópusambandsins er og verður áfram aðeins kenning á blaði í Brussel. Og gegnrotin bankakerfi evrulanda hafa ef eitthvað er, grafið skotgrafir evru-landanna á milli

Það er orðið slæmt ástandið innanborðs í Evrópusambandinu þegar helsta framhaldslífs hugveita esbelíta hins Hegelska meginlands Evrópu —og það undir þrúgandi forsæti sjálfs Jean doctrine Claude von disinflation Trichet, úr x-énarque-elítu-setuliði Frakklands— hefur loksins skilið þessi sannindi sem svo margir hugsandi menn hafa svo lengi skilið; Að myntbandalag Evrópusambandsins með sína sameiginlegu mynt, evruna, hefur engin jákvæð áhrif haft á viðskipti á milli evrulanda. Engin jákvæð áhrif haft á viðskipti á milli landa á myntsvæðinu. Að hugsa sér að þetta skuli jafnvel nú skiljast í Bruegel-hugveitunni í Brussel, er Evrópa brennur vegna einmitt myntar þesskonar elíta sambandsins

Það er vel viðeigandi að koma með þessar tölur á 21 árs afmæli Maastricht-sáttmálans er liggur nú sem gjallhrúga af ósannindum á næfurþunnu peningagólfi evrunnar, sem stanslaust frá upphafi hennar, er að hrynja yfir íbúa evrulanda sem hið versta manngerða efnahagslega misfóstur meginlands Evrópu frá því að austurríski bankinn Kreditanstalt fór á hausinn og hóf Kreppuna miklu árið 1931; Ásamt myntbandalags uppbyggingar-áætlunum hins þriðja ríkis Adolfs Hitlers á meginlandinu nokkrum árum síðar; sem voru gerræðislegar. Og sem hvíla að hluta til endur-vélritaðar uppi á tröppu-númeri 1942 niður í kjallara ECB-stigamanna seðlabanka Þýskalands undir nafninu: Grosswirtschaftsraum Deutschlands

Þessi óvænti út á við Press-Relations-skilningur Bruegel-hugveitunnar á misfóstri sínu, evrunni og þýðingarleysi hennar í þá átt sem fyrirfram var vænst, boðar ekki neitt gott fyrir meginland Evrópu

Þessi skilningur hugveitunnar er allur samkvæmt áætlun og hann mun verða notaður til að klaska saman enn fleiri þvingunum yfir íbúa Evrópusambandsins í formi efnahagslegra hryðjuverka og enn fremur verða notaður til að reisa upp massífan elítuvegg af kröfum um að aðildarlöndin láti nú loksins alveg undan, þannig að hægt verði að stofna sameiginlegan ríkissjóð til að standa að baki þessari munaðarlausu elítu-mynt Evrópusambandsins

Nú verður aðildarríkjunum gert skiljanlegt að láti þau ekki leifarnar af fullveldi sínu af hendi til að troða því sem einum klask-ríkissjóði undir evruna, að þá bíði þeirra tortíming er myntbandalagið hrynur ofan á allan almenning og fyrirtæki hans í öllum regnbogans litum ásamt komandi ófriði ESB-landa á milli

Hér með er allra hæst- og vel- viðeigandi að skjalafalssafni Seðlabanka Íslands og ráðuneyta Stjórnarráðs Íslands um evruna og hinn innri markað hennar sé fyrir fullt og allt troðið inn í ofninn að Kalkofnsvegi 1, 150 Reykjavík. Og kveikt í því, þannig að eitthvað fáist nú loksins fyrir alla þá peninga skattgreiðenda sem búið er að eyða í über-þvaðrið um myntbandalag Evrópusambandsins og svo kallaðan innri markað þess hér á landi. Kveikið upp og hitið ykkur á því sem annars verður að sönnunargögnum, því vetur gengur í garð í Esbgrad. Ornið ykkur svo lengi sem logar í bunkunum

Í sjálfum aðalstöðvum ESB verður Úkraína hins vegar notuð til að kynda undir aðildarríkjunum um að kasta sér sjálfviljug á eldavélar Evrópusambandsins sem hannaðar eru sérstaklega til að kynda undir einmitt þeirri þróun í Evrópu; með því yfirlýsta markmiði eins helsta talsmanns þess, Charles de Gaulle, að sambandið eigi að ná frá vesturströnd Atlantshafs og austur að Úralfjöllum

Nuddar nú ESB-sjúklingurinn Anders Fogh hendurnar í embætti sínu. Svo mikið, að skil ég átakanlega vel talsímasamband Victoriu Jane Nuland

Fyrri færsla

Viðtal við Ambrose Evans-Pritchard

Tengt

Áhlaupið á íslensku krónuna (2011)

Seðlabankinn og þjóðfélagið (2008)

Þrífst frelsið í faðmi ESB og evru? (2008) 

Sameiginleg mynt hefur ekki leitt til meiri viðskipta á milli evrulanda (mars 2010)

Viðtal við Ambrose Evans-Pritchard

Til öryggis: Bein krækja á viðtalið á YouTube

Þau eru ekki á hverju strái viðtölin við Ambrose Evans-Pritchard viðskiptaritstjóra breska dagblaðsins The Telegraph. En hér er þó eitt þeirra frá þeim 26. degi síðasta mánaðar. Þýskur jakkafatamaður í óhirtum skóm með gull að hætti þýskra á heilanum, átti ágætis tal við manninn

Þetta með hið fyrirfram tapaða Kínahlaup undan eldfjalli kommúnismans, vissu allir hugsandi menn um frá byrjun. Hið vonalusa kapp Kína við vöðvabúnt frelsisins í Vestri var frá upphafi tapað

Evans-Pritchard þykir réttilega að hugarfar almennings í kínaríki Evrópu, Þýskalandi, sé orðið sérstaklega athyglisvert - e. "extraordinary interesting" (sem er kurteisleg understatement að hætti Breta)

Þegar að því kemur í viðtalinu að Evans-Pritchard minnist á hina lágt hangandi ávexti —low hanging fruits— ættu hugsandi Íslendingar að leggja við hlustir og minnast tveggja tvíeggja sverða þannig hagvaxtar; 1) fáráðlingahugmyndinni um útvortis alþjóðlega fjármálamiðstöð. Hugmynd sem var svo hroðalega illa hugsuð að leitun er að annarri eins hámenntaðri innvortis heilablæðingu í einu landi

Og svo 2) Ferðamannabræðslu-bransanum, sem á eftir að svíða skeggið af sjálfum Leifi Eiríkssyni. Og úr þeim bruna búa til öskufall sem falla mun yfir landið og skilja eftir sig þykkt slepjulegt gjaldþrútið öskulag ofan á krónískri minnimáttarkennd, sem því miður virðist hér landlæg sem how do you like Iceland plága. Please, akið yfir mig, akið yfir mig, aftur og aftur

Raunverulegir gullfiskar verða ekki upp úr flugvélasætum né göturæsum tíndir. Ekki nema í formi stubba með einum gratís smók í. Þegar sá stubbur er búinn þarf strax að hefja leitina að næsta stubbi, til að ná næsta smók. Þannig geta heil hagkerfi um aldur og ævi læst sig föst í göturæsinu, alltaf leitandi að hinum næsta gratís stubbi sem gefur því einn næsta smók

Þegar stór hluti hins hámenntaða vinnuafls vinnur við uppskriftir að stubbaleit og við það að kenna hagkerfinu að láta aka yfir sig, þá sest fátæktin að. Þá sest hún að. Ég tala nú ekki um þegar þriðjungur þjóðarinnar situr stanslaust á skólabekk. Til hvers eru t.d. 20 þúsund manns í háskólanámi? Til að læra að týna stubba upp úr göturæsinu og búa til heilablæðingar heils hagkerfis? Eða til að læra að tína hina lægst hangandi ávexti af neðstu greinunum?

Fyrri færsla

Móðan mikla á heimleið