Árásir vinstrimanna á stjórnarskrá og fullveldi - og Brexit

NÝJA GAMLA VINSTRIÐ

Árásir á stjórnarskránna eru beinar afleiðingar hins langvarandi pólitíska gjaldþrots vinstriflokkanna. Fyrst að sjálf hin stjórnmálalega pólitík þeirra er að mestu gjaldþrota og búin að vera það frá því að tímar Ronalds Reagans og Margrétar Thatchers voru hér á jörð, og sem nýtur engan vegin stuðnings þjóðarinnar né neinna annarra þjóða á Vesturlöndum, þá er nýr neyðarvettvangur fundinn fram fyrir vinstrimen til að fróa sér á á kostnað almennings; og það er sjálf stjórnarskráin, fullveldið og lýðveldið. Þessu þrennu er kennt um pólitískt gjaldþrot vinstrisins. Það eina sem vinstrimenn hafa gert frá því að þeir urðu pólitísk hreyfing frá og með sósíalistanum John Locke, er að kollvarpa en ekki uppfylla. Síðasta helvíti þeirra fór í pólitískt þrot árið 1989. Í kringum 1968 var það vestræna "establissimentið" sem samkvæmt vinstrinu þurfti bara alveg endilega að kollvarpa og kollvarpa strax. Nú er það hins vegar ekki nóg lengur -bensínið búið og tankurinn tómur- þannig að hippahausar hins nýja gamla vinstris og nýmarxistarnir í háskólunum, tala í dag um eitthvað sem þeir kalla "feðraveldið". Útlifað og pólitískt gjaldþrota vinstrið með sósíalistavísindi Marx, nú skattafjármögnuð í heiðnikirkjuveldi háskólanna, er að herpast saman yfir pólitísku gjaldþroti sínu og grípur aftur fyrir sig í hvað sem hendi er næst; venjulega í litla manninn á götunni, sem ekkert kemst lengur um vegna gjaldþrots vinstrisins og umhverfisútópíu þess, beint úr Ponzy-vísindabókhaldi Marx

BREXIT OG FRÚ MAY

Þegar Bretar kusu að ganga úr Evrópusambandinu sumarið 2016, var það gert með þeirri vissu að ekki kæmi til greina að flokksforysta Íhaldsflokksins myndi verða eins og flokksforysta Sjálfstæðisflokksins á Íslandi varð frá og með Icesave. Breska þjóðin og fyrirtæki landsins voru sannfærð um stjórnmálaforysta Íhaldsflokksins myndi búa landið undir útgönguna með því að viðhafa pólitískar aðferðir, stefnur og hugsjónir Margrétar Thatcher og nýta sér vöðvabúnt frelsisins úr hennar nýopnuðu gömlu hirslum, til að útfæra útgönguna út af þrúgandi og kúgandi lögleysusögu Evrópusambandsins. Margrét Thatcher hefði daginn eftir Brexit-þjóðaratkvæðið hrært í nýtt efnahagsprógramm fyrir Stóra-Bretland og skotist með landið sitt upp á stjörnuhiminn heimsins sem hin nýja pólstjarna frjálsra ríkja. En nei, þannig hefur þessi einfalda aðgerð heldur betur ekki gengið fyrir sig. Bókhaldarinn frú Theresa May situr pent og yddar blýanta sem ekkert bit hafa í hennar höndum og mundar togleðrið við hvert hikandi bandstrik sem hún kemur á blað, utan um núll komma núll, lömuð af ótta við að allir sjái að þar er ekkert plús ekkert. Hún er að reynast þjóð sinni mjög svo illa. Hún sólundar silfri, tíma og tækifærum Bretlands og flokksins

AFLVÉLIN Í ESB

Allt fernt stórt í Evrópusambandinu er í svo gott sem algeru pólitísku uppnámi. Orsökin er fyrst og fremst sjálf tilvist Evrópusambandsins í Evrópu. 1) Þjóðaratkvæði Breta er í uppnámi vegna ESB. 2) Kanslara Þýskalands er búið að kasta á öskuhaugana vegna Evrópusambandsins og Schengen. Litlu munaði að and-Merkelisti tæki við flokknum. 3) Frakkaland er á öðrum endanum þrátt fyrir sterkan pólitískan meirihluta nýkjörins forseta þess. Hann er að sýna sig sem bara enn einn ESB-hólistinn sem vanrækir þjóð sína og getur ekkert fyrir hana gert, vegna þess að hann er aðeins annar af tveimur fangabúðavörðum Evrópusambandsins. Hann er fastur í afskiptum af fyrst og fremst öðrum þjóðum á kostnað sinnar eigin þjóðar. Enginn má sleppa. Auki hann ríkisútgjöld í Frakklandi vefst Ítalía samdægurs um háls hans og púpur Deutsche Bank, BNP og Soc vefja hann og Merkel föst undir fallandi öxina og kippa um leið þýska evrumarkinu undan Frökkum. 4) Ítalía er að verða búin að vera vegna aðildar landsins að Evrópusambandinu og upptöku evrumarks Þýskalands. Landið varð 30 ára efnahagslegur steingervingur á því að ganga í ESB. Þetta, að Bretlandi undanskildu, er hryggsúlan í hinum nýja her Evrópuöryrkjasambandsins

Fyrri færsla

Heimurinn lætur ekki "upplifa" sig