Andaglasvirkjun I og II

Már Wolfgang Mixa skrifaði skemmtilega grein um verðmætustu fyrirtæki heims. Vinkill Más á flest er mun skemmtilegri en fjárfestingabragur Bjarna Benediktssonar formanns Sjálfstæðisflokksins er í Andaglasvirkjun I og II vinstrimanna á þingi, þar sem slegist er um hlutabréfaeign kjósenda með því að bjóða þeim fleiri og fleiri sopa út andaglösum stjórnmálamanna, sem rúlla augum eins og geðsjúklingar í subbufötum í pontu og gera sig að fíflum í apabúri á kostnað annarra þegar minnst er á varnir landsins. Heimur þessa fólks er að deyja í dag, þess vegna lætur það svona, eins og til dæmis Benedikt evru-bimbó Viðreisnar gerði líka í gær. Útfararstjóri hins útópíska heims frá 1945-2008, er Donald J. Trump. Hann drap þennan heim ekki, því hann var þegar dauður, heldur stjórnar hann bara útförinni, eins og bóndinn Victor Davis Hanson segir þar

Umræða okkar Más snérist að hluta til um fjarverslunarmarkaðinn (e. remote sales). Vefverslun tilheyrir þeim hluta smásöluverslunar. Þegar fjarverslun var upp á sitt besta á Íslandi frá 1980-1995, voru vöruhús þess hluta smásöluviðskipta landsmanna staðsett í Bretlandi og Þýskalandi. Verslunar-frontarnir voru katalógar úr pappír þar sem það tók fjölskylduna bara brot af þeim tíma sem það tekur að fletta í gegnum vöruúrvalið á tölvuskjá í dag, og það þurfti ekki annað en rómó kertaljós, en ekki rafmagn, til að komast í gegnum allan katalóginn uppi í rúmi, sem venjulega lifði hálft ár í senn, sem er mun styttri líftími en hjá flestum hálffrosnum vefverslunum í dag. Stærstu fjarversalnir þessa tíma þurftu 45 þúsund blaðsíður til að kynna allt vöruframboð sitt, þar sem vörunúmer skiptu milljónum að tölu (dæmi: þýska Otto). Þarna var íslenska þjóðin um það bil 250 þúsund manns og vörupantanir hennar voru í kringum 80 til 100 þúsund pantanir á ári þegar best lét. Hver pöntun innihélt um það bil þrjár til fjórar vörur og líklegt er því að samanlagt hafi Íslendingar pantað um hálfa milljón vara á ári frá útlöndum á þessum tíma. Ekkert slíkt magn í þeim hluta fjarsölumarkaðarins (tískuföt) er í gangi í dag. Þeir sem versluðu mest bjuggu ávallt í þéttasta þéttbýlinu, þeir voru mest tískumeðvitaðir, því það voru mest tískuföt og skór sem fólk pantaði. Hefðbundin smásöluverslun á Íslandi kvartaði mikið yfir þessari samkeppni á þessum tíma, en hún tók sig á og bætti sig og tókst að halda sínu. Svo kom Kringlan og það fór að harðna á dalnum í fjarverslunargeiranum á Íslandi. Og svo kom dot.com bólan og þá riðlaðist uppsetning fjarsölumarkaðarins til frambúðar

Fjarverslun í Bandaríkjunum verður sennilega aldrei meiri en ca 5-8 prósent af allri smásöluverslun. Hún er um 3 prósent núna (vefverslun meðtalin) af öllum neysluvarningi. Einhverra hluta vegna vill fólk frekar múrsteinabúðir en póskassaverslanir. Þetta er svipað hlutfall og þegar JC Penny og aðrar katalóga-fjarverslanir Bandaríkjanna gengu hve best. Bretland er með tæplega 7 prósent núna og er það sama hlutfall og þegar bresku katalóg-fyrirtækin gengu hve best í kringum 1980-1990, en sem eru að mestu dauð í dag vegna þess að þau höfðu ekki efni á að endurnýja sig á sama tíma og þau voru með búðarfrontinn á pappírsformi, og fjárfestingarfé til þeirra þornaði upp þegar vef-fyrirtækin komu og bjuggu til dot.com bóluna. Boo.com fékk t.d. 130 milljón USD fjárfestingafé til að þróa vefverslun þar sem spritt-nýtt miðlægt IBM-rauntímakerfi þeirra átti að geta annað 300 kúnnum á sekúndu. Aldrei varð þörf á meiru en einni PC-tölvu til að anna pöntunum. En Boo var svo selt gjaldþrota í brotajárn fyrir minna en 2 milljónir USD. Öllu fé fjárfesta var brennt til ösku á minna en tveimur árum

Fjarverslun er með stærstu markaðshlutdeild sína í skrifstofuvörum (50%) í Bandaríkjunum, svo koma bílavarahlutir (30%) og síðan stórmagasín (department stores) (20%). Fjarverslun er með sína lægstu hlutdeild í súpermörkuðum (1%). Yfir alla línuna er þetta um tæplega 3 prósent. Já Amazon er með rúmlega 50 prósent af þessum tæplega þremur prósentum og til að ná þeim þurfa þeir kannski margar milljónir vörunúmera. Apple er með 4 prósent af þessum markaði og nær honum með sennilega ekki fleirum en 50 vörunúmerum. Amazon verður brátt eins konar Samsung á sterum, með síma, uppþvottavélar, bækur, brækur og jarðýtur í sömu samsteypu. Mjög spennandi fyrir þá fjárfesta sem hafa áhuga á til dæmis hverju sem er

Ég sé engan mun á pappír og pixel, starfrænt séð (e. operational), nema það að búðarfrontur pixel-verslana kostar mörgum sinnum meira en það kostaði að reka DTP-hönnunardeildir og djúpprentun katalóga. Og svo er markaðsfærslan hjá stafrænum pixel-fyrirtækjum enn meira rautt-haf í dag en hún var þá. Margin fjarverslana með allskonar af öllu, er alltaf lægra en hjá hefðbundnum smásölum. Gott dæmi til að útskýra það mál er að Apple er bara með brot af allri snjallsímaverslun í heiminum (lófatölvur) en þeir eru hins vegar með meira en 90 prósent af öllum hagnaðinum, og þar með nóg markaðspláss til að vaxa í. Hér er hollt að minnast orða Warren Buffets um að það er mind-share (hugarhlutdeild) sem skiptir meira máli en market-share (markaðshlutdeild). Veltuhraðinn í birgðastöðu hjá Apple er nú meiri en hjá McDonalds, þar sem hamborgarinn liggur lengur á lager en iPhone gerir hjá Apple

Amazon er með alla þá þungu innviði sem gömlu póstverslanirnar urðu að hafa og gott betur en það. Og 21,7 milljarða dala sendingarkostnaður Amazon á síðasta ári er... já hve margar meiriháttar múrsteinsverslanir á ári gerir það? Enda er það þangað sem fyrirtækið stefnir og verður að stefna til að lifa af

Ég er svo nýgamaldags að segja að hér er engin bylting í gangi önnur en sú sem við ávallt höfum fyrir augum okkar, þ.e. hin svo kallaða "skapandi eyðilegging" þar sem forminu á fjarverslunarbransanum er umbylt og nýir aðilar koma í stað þeirra gömlu til að bítast um sömu markaðahlutdeildina. Það er ekkert konceptuelt breytt í þessum hluta smásölubransans: þ.e. í fjarverslun. Það eina sem er nýtt og gengur virkilega vel í fjarsölu, er sala á stafrænum tækjum og bílavarahlutum. Restin er gos í andaglösum

Komandi bók Más Wolfgang Mixa verður spennandi lesning. Við þurfum fleiri svona ekta kapítalista eins og Má í dag, því þeir geta kennt ungdómnum góðar umgengisvenjur við peninga. Galdurinn við peninga er að hafa þá. Ekki tapa þeim

Fyrri færsla

ESB: Peningaþvottastöðin Danske Bank [u]