Forysta Sjálfstæðisflokksins á barmi þess að vera orðin Evrópa

Á öllum þeim 25 árum sem ég bjó á meginlandi Evrópu frá 1985 til 2010, rann ekki upp bara eitt einasta ár á meginlandinu sem sannfærði mig persónulega, fjölskyldulega né rekstrarlega séð um að Evrópa væri ekki alltaf og eilíft að tapa. Alltaf að tapa, ár fyrir ár 

Þessi Evrópa er nú orðin heilt meginland tapranna af tvennum ástæðum; 1. vaxandi umboðslausum spennitreyjuvöldum ókjörins Evrópusambands yfir lífi borgara og fyrirtækja; 2. klíku- og elítuvæðing alls með sovéskum misþyrmingarmætti sífellt meiri opinberrar menntunar sem virkar eins og Roundup á frjósemi frelsisins, sem er vöðvabúnt heilans.

Nú er svo komið að meginland Evrópusambandsins mun aldrei ná velmegunarstigi Bandaríkja Norður-Ameríku. Aldrei. Orðið er algerlega útséð um það. Kostnaðurinn vegna tilvistar Evrópusambandsins, ERM og evru þess, er slíkur að hann hefur skrúfað fyrir framtíðina í Evrópu. Svartur skermur blasir við. Inn í þá svörtu nótt ekur meginland Evrópusambandsins

Sjálfstæðisflokkurinn er á barmi þess að vera orðinn að klíkuflokki og Evrópu. Því tapar hann og tapar. Grasrót flokksins er hvað eftir annað fótum troðin og brátt er hvergi stingandi strá eftir af henni, nema strámenn. Forystan er allt að því ónýt. Hún er álíka ónýt og stjórnir þriggja fallinna banka voru allan þann tíma sem þær sátu við völd. Hún er jafn ónýt og allar efnahagsspár allra voru öll bólguárin fram á síðustu hengibrún gjaldþrots klíkubransans, sem gagnkvæmt baktryggir hvern annan með sovéskum misþyrmingarmætti menntunar út í eitt

Ítök samtaka vissra atvinnurekenda —áður bankanna— í Reykjavík eru stórum of mikil. Og með því að framleiða ofan í forystuna skeinipappíra sem betur hefðu aldrei í heiminn verið settir, er eldi að henni haldið

Þvælan um rafmagnssæstreng til útlanda —sem fyrst og fremst og til frambúðar setur risavaxnar og verðmætaskapandi ígangverandi erlendar fjárfestingar á Íslandi í uppnám— til þess eins um leið að ónýtgera tólf strokka þjóðhagslega undirstöðuaflvél sjávarútvegsins sem danskan irrelevans ofan í bláeygða kjósendur, þannig að þar verði ekkert í málum hægt að gera og "hvort sem er engu að tapa" og því taplaust, en samt urgent urgent áríðandi, að þokubakkahrinda lýðveldinu smám saman ofan í Evrópusambandið. Að allt sé "því miður og þar með komið upp á ESB-level" vegna reglu-vatta-verksins sem kála myndi allri raforkufrekri landsframleiðslu íslenska þjóðríkisins

Og þvælan um partasölu Landsvirkjunar sem er gegnheilt rusl í bankabraskarastíl sem sýnir að flokksforystan ætlar sér alls ekki að búa hér. Hún hugsar dæmið þannig að hún ætli að "sjá til", "skoða málið", liggja á pappírum atvinnurekenda og verpa svo núllum. Forystan er með svo stór eyru að hún nær ekki andanum. Hún er að kafna í pappír

Í bakgrunni fyrir aftan forystuna stendur í dag skilti stórt sem á er letrað; "leiðangri lokið" - "mission completed". En forystan skilur alls ekki að það var áhöfnin Landsbyggðin sem bjargaði henni frá drukknun. En skiltið stendur þarna fyrir áhöfnina sjálfa, hún vann sitt verk, en forystan er hins vegar föst á sínu sama pappírs flæðiskeri og ófær um að skilja boðskapinn. En hún fær þó að fljóta með, að sinni

Áhöfnin er hins vegar ekki að "skoða málið". Hún er að sigla. En enginn veit bara hvert. Höfuðstöðvar Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík þurfa að finna fjörur sínar þar sem betra og gróðavænlegra verður að hlusta beint á hreint fuglagarg en að hlusta á það sem endurómar til hennar frá meginlandi taparanna, þar sem strandlengjur íbúanna eru seldar á uppboðum til svo kallaðra "fjárfesta" af því tagi sem Round-uppuðu látnu Austur-Þýskalandi ofan í vasavianafélag Treuhand-anstaltsins

Um leið óska ég Framsóknarflokknum til hamingju með landvinninga sína í Reykjavík. Enginn snýr þeirri dömu af leið. En á sama tíma vara ég við því sem vonandi verður ekki strategískt og síðar hægt að kalla: “Verðbólga í einu landi”.

Hamar þjóðhagslegrar peningastefnu — e. national monetary policy — á myntsvæði Lýðveldisins á átjándu stærstu eyju veraldar, yrði þá að hefja á loft. Það tæki hann full fimm ár og jafnvel lengur að berja niður tíu prósent verðbólgu. En hann virkar

Til hamingju íslenskir lýðveldissinnar, með björgunarafrekið!

Kosningasvikaumsókn fyrri ríkisstjórnar inn í Evrópusambandið verður að draga til baka og fella niður. Hana verður að afmá af Lýðveldinu. Hún hvílir sem opinber skömm á lýðveldi Íslendinga og er bein hótun við sjálfstæði Íslands og grunnstólpa lýðræðisins; að þingmenn sækja umboð sitt til kjósenda í alþingiskosningum, en ekki öfugt 

Fyrri færsla

(á)Réttingarverkstæði ríkisstjórnar