Geta það orðið mannréttindi að Ísland sé ekki Ísland?

Hvað er Ísland?

Til að byrja með, er með vissu hægt að segja að um eyju er að ræða. Það er öruggt, því það er áþreifanleg staðreynd. En hvað landið heitir er hins vegar óáþreifanlegur hlutur, því aðeins er um hugmynd að ræða. Nafnið Ísland er aðeins til uppi í höfðinu á þeim sem samþykkja að eyjan heiti Ísland. Fyrir utan það að vera til í höfðum manna, er nafnið Ísland líka til á vissum pappírum í heiminum. En þá er hægt að brenna, og þá er eru þeir ekki lengur til

Er Ísland ríki? Já, en bara uppi í höfðinu á þeim sem vilja að það sé ríki, og svo í höfðum þeirra í heiminum sem samþykkt hafa að Ísland sé ríki. Ef fólkið í ríkinu missir til dæmis áhugann á að Ísland sé ríki, þá er það ekki ríki lengur. Það gæti til dæmis gerst ef Alþingi missir stuðning og virðingu þess fólks sem sú stofnun á allt sitt undir og öfugt. Ef það gerist, þá er byggingin sem hýsir þingið, einungis bygging og ekkert annað. Hún verður þá eins og hver önnur bygging og hefur enga sérstaka merkingu. Þegar Sovétríkin hættu skyndilega að vera til, þá gerðist það vegna þess að fólkið sem bjó í ríkinu hætti að styðja hugmyndina um að landmassinn sem það bjó á væri Sovétríki. Og það sama gildir um landamærin. Þau eru ekki til sem áþreifanlegur hlutur. Þau eru einungis til uppi í höfðinu á fólki. Ef annað fólk segir að landamæri Íslands séu ekki til, þá er ekki lengur með öryggi hægt að segja til um hvar þau liggja. Og ef fólkið sem býr innan þeirra segir það sama, þá eru landamærin ekki til. Þetta er ekki hægt að gera við fjall eða eyju. Sama hversu heitt þú óskar þess að fjallið Esjan sé ekki til, þá hefur sú hugsun enga þýðingu, því fjallið er það og þar sem það er, óháð þínum óskum. Meira að segja fjölmiðlar samþykkja slíkar staðreyndir næstum alltaf. Það sama gildir um þyngdarlögmálið. Fólk ræður engu um það. Það er

Summa: Ísland er einungis pólitísk hugmynd. Og ef hún fellur, þá breytist það í eyju með fjöllum en engri Esju, sem verður þá bara fjall við flóa. Það eina sem fær eyjuna til að vera Ísland og íslenskt ríki, er fólkið sem ákveður það, og svo þeir aðrir í heiminum sem samþykkja pólitísku hugmyndina um að Ísland sé Ísland og ríki. Og ef Íslendingar segjast vera Íslendingar og aðrir samþykkja það, já þá eru Íslendingar Íslendingar. Annars eru þeir bara tegund

Hvað er mannréttindi?

Mannréttindi eru líka pólitísk hugmynd. Þau eru stjórnmál. Ef einhver ákveður að setja pólitísk lög yfir, landmassa, fjall, tegund, fólk eða þjóðir, þá er það hægt. Og ef einhver samþykkir þá pólitík og lofar að virða þá hana, þá er um pólitískt samkomulag að ræða. Þó hafa eyjan og fjallið ekki samþykkt neitt

Þeir sem standa að slíkum pólitískum samkomulögum um mannréttindi og samþykkja þau, geta haft ýmsar ástæður. Sumar geta verið góðar, aðrar eru slæmar og vissulega eru til mjög illgjarnar ástæður fyrir þannig samkomulögum. Ef nógu mörgum er illa við suma, þá er hægt að brennimerkja þá sem þeim er illa við, með því að beita þá mannréttindapólitískum ofsóknum. Og það er gert. Að því grundvallarmikilvæga leyti eru mannréttindastjórnmál stórhættuleg stjórnmál, því það er ekki hægt að verjast þeim, sama hversu góð rök og sannanir komið er með gegn þeim. Og þar sem ekki er um fjall að ræða, þá eru engin lögmál til fyrir því hvað eru mannréttindi eða ekki. Sú ákvörðun er einungis pólitískt mat og hagsmunir, því allir lifandi hlutir hafa hagsmuni. Fjöll hafa hins vegar ekki hagsmuni og eyjur ekki heldur

Ef heimurinn kemst einhvern tíma að þeirri pólitísku niðurstöðu að Ísland sé ekki Ísland af því að hann hefur pólitískt ákveðið að það séu mannréttindi að Ísland sé ekki Ísland. Já, þá er ekkert Ísland til. Mannréttinda-til-dæmis-dómstóll framtíðar gæti komist að því að það séu mannréttindi að ekkert fólk hafi minna eða meira en X-fjölda af fermetrum landsvæðis til umráða á mann, og fyrirskipa að fólki sé dreift jafnt um jörðina undir mannréttindasáttmála Sameinuðu þjóðanna um lífsrými, samkvæmt því. Já, þá er Ísland ekki lengur Ísland, vegna þess að þeir sem þar með myndu búa þar, deila ekki þeirri pólitísku skoðun Íslendinga að Ísland sé Ísland, sem þar með væru orðnir yfirþyrmandi örsmár minnihluti þeirra sem þar eru búsettir fyrir

En þessa leið myndu Sameinuðu þjóðirnar ekki velja gegn þjóðunum eins og er, þó svo að hún verði ef til vill valin síðar, þegar hugarfars- og valdahlutföllin í stofnuninni hafa breyst nógu mikið Íslendingum í óhag. Hinir ókjörnu mannréttindastjórnmálmenn stofnunarinnar myndu hins vegar í dag velja hægfara pólitíska nauðgun á Íslandi. Taka pólitísku hugmyndina um Ísland og líf Íslendinga í landinu fyrir á þann hátt að um eins konar hægfara eyðni yrði að ræða. Sneiða smám saman úr þjóðinni þá orku sem hún notar í að vera sú þjóð sem stofnuninni er ekki þóknanleg lengur. Litlir hlutir yrðu teknir fyrir fyrst. Hlutir sem hægt er að fá almenning í öðrum löndum til að líta illum augum, eftir að fjölmiðlaherferð er fyrst látin um að sá fræjum fyrir pólitískar ofsóknir, með vísan í pólitískt-ákveðin mannréttindi, sem þá stundina er hægt að nota til að fá fólk sem víðast í heiminum upp á móti Íslendingum. Pólitískar hugmyndir um mannréttindi eru háðar pólitískum aðstæðum á hverjum tíma og svo þeim heimshluta sem fer með eignarréttinn á pólitískum hugmyndum um mannréttindi þá og þá stundina, og hvaða ofsóknir hægt er að keyra með vísan í lífsmáta, siði, trúmál, venjur, lífsheimspeki og illa þóknanleg raunvísindi og lækningar á hverjum tíma. Og smám saman myndi heimurinn breytast í nýtt helvíti á jörðum mjög margra. Og röðin mun koma að þér, fyrr eða síðar. Segja má að mannréttindastjórnmál séu nýtt pólitískt trúarofstæki og kúgunarsérfræði sem næstum ógerningur er að verjast og sem svipar til hins pólitíska trúarofstækis veraldarhyggjumanna sem eru að byggja sér hið nakta opinbera sovéska torg, sem aftökustaði fyrir alla þá sem eru ekki sömu skoðunar og þeir

Dæmi um mannréttindapólitískar ofsóknir

Ég gæti á morgun ákveðið að gerast Gyðingur. Það tekur ekki langan tíma. Ég þarf aðeins að fá kennslu og uppfræðslu í Gyðingdómi, samþykkja hann, verða samþykktur, og láta umskera mig. Þá er ég orðinn Gyðingur. Um leið og ég verð Gyðingur þá byrjar ókunnugt fólk að ofsækja og hata mig, vegna þess að ég er Gyðingur. Framsóknarflokkurinn, Píratar, Flokkur fólksins og Vinstri grænir, sem sett hafa fram lagafrumvarp gegn mér, líta mig skyndilega allt öðrum augum og byrja ef til vill að hata mig, fyrirlíta og ofsækja, án þess að segja það beint við mig. Þeir byrja kannski allt í einu að setja fram óbeinar kröfur um að ég sé á einhvern hátt stöðvaður við að murka lífið úr öllu og öllum og að sé að græða peninga og ógni heiminum með því að vera Gyðingur, sem eru 0,2 prósent mannkyns. Þeir deila ekki með sér hugmyndum Gyðinga um Gyðingdóm. Til að gera mér erfitt fyrir, þá nota þeir Sameinuðu þjóðirnar sem réttlætingu fyrir pólitískum ofsóknum og nota sérstaka deild innan þeirrar stofnunar sem í reynd heitir mannrétttinda-ofsóknardeild Sameinuðu þjóðanna. Ekki er um kynþáttaofsóknir að ræða, þar sem Gyðingar eru hvorki sérstakur kynflokkur né kynþáttur, heldur aðeins þjóð, þjóðartrú, siðir og hefðir, eða næstum því það sama og gerir Íslending að Íslendingi, en samt aðeins meira, nema að Íslendingar skyldu taka upp á því að lesa Íslendingasögurnar og Snorra á ný, sem þeir ættu að gera í stað standandi nektarsýninga á hinu opinbera nakta torgi. Gyðingar eru hins vegar ofsóttasta þjóð í heimi en Íslendingar ekki. Engin önnur þjóð hefur mátt sæta eins miklum ofsóknum og Gyðingar. Aldrei nokkru sinni. Gyðingdómur er pólitísk hugmynd. Mjög gömul pólitísk hugmynd og mikilvæg fyrir heiminn, því án pólitískra hugmynda Gyðinga væru Vesturlönd ekki til sem Vesturlönd, því þau eru aðeins pólitísk hugmynd sem byggir að grunni til á grundvallarpólitískum hugmyndum Gyðinga um gott líf manna

Áminning

Það eru einnig margir hér á Íslandi sem deila ekki með sér hugmynd marga Íslendinga um að vera Íslendingur. Íslendingar eru ekki kynflokkur. Að vera Íslendingur er nefnilega einungis pólitísk hugmynd. Það fólk sem deilir ekki þeirri hugmynd með Íslendingum, er því ekki Íslendingar, þó svo að það vilji njóta þeirra réttinda sem Íslendingar hafa sjálfir barist fyrir að fá að hafa sem Íslendingar. Það fólk segist kannski og kannski ekki hafa þessa sömu hugmynd, en það framkvæmir hana oft ekki, eða bara alls ekki og vinnur jafnvel gegn henni. Hvort að Framsóknarmenn deili enn þessari pólitísku hugmynd um Íslending með Íslendingum, geta þeir einir sannað. Píratar þurfa ekkert að gera, því þeir hafa þegar sannað sig sem pólitískur Kleppur. Flokkur fólksins sem grenjaði og öskraði sig inn á þing með fyrst og fremst heimtufrekju, er ekki hægt að fjalla um án þess að vorkenna því fólki fyrir að hafa álpast til að ganga í gildrur þeirrar hugmyndar, því hún er svo smá að hún sést varla, fer minnkandi og fellur, því hún var pólitískur þvættingur. Vinstri græna þarf víst ekki að kynna frekar sem sovéskt þrotaútibú fyrstu kynslóðar komma, sem urðu hvellgrænir af öfund út í hina nýju Sameinuðu þjóð komma eftir fall Sovétríkjanna

Niðurstaða: Sameinuðu þjóðirnar eru ekki sameinaðar þjóðir um neitt nema að tala saman, eða þannig átti það að vera. Og um pólitíska stofnun er aðeins að ræða, en sem smám saman er að reyna breyta sér í ríki yfir ríkjum jarðar. Þeir sem tilbiðja stofnunina eins og hún er orðin núna, eru yfirleitt verstu kjána-eintök allra landa og sem deila með sér pólitísku hugmyndinni um nýtt Sovétríki, en oft án þess að gera sér að fullu grein fyrir því, eins og þegar fyrstu Sovétríkin voru í smíðum með aðstoð nytsamra bjána. Um þetta snúast mannréttindastjórnmálin og ekkert annað. Þau snúast um að fá að drottna yfir heiminum án þess að þurfa að láta kjósa sig. Þeir sem fylgja þessari stofnun í blindni eru mest mannleg pólitísk fyrirbæri af aðeins einni tegund; þ.e. kommar í öllum útgáfum þeirrar slæmu pólitísku hugmyndar. Já, mikið rétt hjá þér; allar pólitískar hugmyndir eru ekki jafngóðar og hafa aldrei verið. Um það snúast stjórnmál. Þetta eru sömu nytsömu bjánarnir og studdu Sovétríkin sálugu og sakna þeirra mikið. Enda eru dagar stofnunarinnar eins og hún er orðin brátt taldir. Ólíklegt er að henni verði bjargað, því rotnun hennar er orðin svo áberandi slæm, að innan

Þeir sem ætla að samþykkja nýmóðins Nuremberglög á Gyðinga á Alþingi okkar Íslendinga, með vísan og í skjóli mannréttindastjórnmála, eru fyrir mitt leyti ekki Íslendingar. Ef lögin verða að veruleika, þá er einu stóru skrefi styttra í að hin pólitíska hugmynd um Ísland falli. Munið: það getur gerst. Og það byrjar með því að pólitíska hugmyndin um Alþingi Íslendinga fellur í hugum fólksins. Og þá fellur Alþingi. Það hefur gerst, vegna þess að hin nýja pólitíska hugmynd um sjálft Ísland stóð þá veikum fótum. Já mikið rétt, hugmyndir koma og þær fara. En eitt er víst. Hin pólitíska hugmynd um Framasóknarflokk er fallin, verði nýmóðins Nuremberg lagaþvaður flokksins að lögum. Hér er ekki hægt að fela sig á bak við umboðslaus mannréttindastjórnmál

Hvað mig sjálfan varðar: Ég er fyrst og fremst Íslendingur, eiginmaður og faðir. Ég verð aldrei Evrópubúi, því í mínum huga tilheyri ég Nýja heiminum. Og svo er ég Kristinn og svo er ég Gyðingur og svo er ég Sjálfstæðismaður. Fyrir mitt leyti mun ég aldrei fella hina pólitísku hugmynd um Ísland. Og ég mæli með að aðrir Íslendingar standi þá vakt líka. En fyrst verða kjörnir fulltrúar hinnar póltísku hugmyndar um Íslendinga á Alþingi Íslands, að taka sig saman og vísa veginn

Fyrri færsla

Mannréttinga-umskurður á þjóðum: Til þeirra sem eru áttavilltir