Framsókn er enn sem komið er best greitt fyrir utan ESB

Flokksþing Framsóknarflokksins telur þá silfur skildinga þannig að þeir séu enn best borgaðir fyrir utan Evrópusambandið á Íslandi. 

Rúmliggjandi helmingur þingsins stendur enn fastur með hausinn í rauða póstkassanum. Hin Maslovsku Óla Alxeander fíli bomm bomm eyru hinna rúmliggjandi eru það stór og bólgin enn að þau binda helminginn áfram á garðann í póstjötunni.

Þarna gefst íslenskum kjósendum framtíðar vonandi ekki auðvelt tækifæri á að rassskella helming þingsins. Hann þekkist því miður úr fjarlægð á endum sem standandi eru út um póstkassa mannanna sem eru að kíkja eftir pakkanum sem er ekki og verður aldrei í rauða póstkassanum. Þessir eru í raun og veru að biðja um að fá að njóta fullveldis Íslands á afborgunum. Á meðan þeir panta sér aulabarð ESB pr. eftirkröfu út katalógum Brussels til að pissa í. 

Stóra vandamál Framsóknarflokksins er hins vegar það að kjósendur vita ekki hvorn helming flokksins á að rassskella í næstu kosningum. Því eins og áður er getið þá eru andlit þeirra hulin föst í rauða póstkassanum. Því álykta kjósendur flestir að engan þeirra ætti að kjósa. Hvorki þá sem standa í tvær lappir né þá sem stunda póstverslun með fullveldi Íslands og míga í aulabörð.

Formaður flokksins, Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, er hæfur maður. Mikið vorkenni ég honum fyrir að vera með svo mikið geldneyti í flokk sínum. Smalamennska verður líklega ógerningur í birkikjarri þessu.

Spáð er stormi. Þangað gæti flokkurinn enn náð að sækja sér veðrið.

Það er ekki hægt að hafa mjöl í munni og blása á sama tíma

Best borgið utan ESB

Þessi sjálfstæðiskona hefur ekki hugsað sér að sitja til borðs með Tryggva Þór Herbertssyni á meðan hann kyngir ælunni

Þetta er hárrétt hjá konunni sem heitir Brynhildur Andersen. Samningar af Icesave tagi munu elta embættismenn íslenska lýðveldisins hvert sem þeir fara til samskipta við fulltúra annarra þjóða. Því mun alltaf verða núið þeim um nasir að Íslendingar hafi sloppið "billega" því við hefðum átt að borga meira og meira. "Við björguðum ykkur" verður sagt.

Og svo munu allir Icesave samningar - sama hvernig þeir mættu vera - alltaf narta og naga sál og meðvitund íslensku þjóðarinnar áratugum saman. Því þegar fólk finnur fyrir niðurskurðinum og hallærinu sem skapast þá mun það alltaf segja að við borguðum of mikið, við hefðum ekki átt semja og samþykkja ólögmætar kröfur, eða við hefðum átt að borga minna, við hefðum átt að gera svona, en ekki svona.

Dómstólar eru eini rétti staðurinn til að útkljá mál af þessu tagi, ef nauðsyn krefur. Hér er ekki um einkamál ríkisstjórnarinnar eða þingmanna að ræða. Þeir munu sleppa léttast og hafa allt sitt á þurru. 

Fyrri færsla

• Eignasafn evrusvæðis stækkar. Er 'Ísland' evrusvaðsins næst?

Eignasafn evrusvæðis stækkar. Er 'Ísland' evrusvaðsins næst?

 

Restarnar af fullveldi Írlands, Grikklands og Portúgals eru þegar að mestu komnar upp á lyklakippu peningayfirvalda evrusvæðisins. Næst í röðinni er líklega Ísland evrusvæðisins; sem er smáríki  sem heitir Kýpur. Því verður líklega smokkað ósjálfbjarga og að þrotum komið upp á fullveldislyklakippu Brussels næst, svona rétt á undan Spáni. 

 

This tiny island economy, roughly a tenth the size of Portugal, might defy the PIIGS acronym by needing help sooner than its eurozone peers Spain or Italy 

Kýpur er eins þýðingarlaust og Ísland yrði ef það skriði inn í Evrópusambandið á úldnum aulafótum ríkisstjórnar Íslands gegn fólkinu í landinu. 

 

All of the boom-year gains have been wiped out and have yet to be recovered. 

Já Kýpur var það heillin. Litla örríkið sem tók upp evru er nú þegar á leið í þrot. Hlutabréfamarkaður er hvellsprunginn um 80 prósent - þrátt fyrir evruvæðingu - og peningalegur evruorgasmi upptökunnar er þegar orðinn að vandaliseruðum æðahnút sem nú situr klofvega drottnandi yfir evruunnendum þessa smáríkis. Bankakerfi landsins hefur þegar limpast niður og vantar ekki minna en 2,7 miljarða evrur til að fullnægja Brussel og viðhalda reisn. Landið sem telur 800.000 íbúa og asnaðist til að taka upp evru þann 1. janúar 2008, er þegar á leiðinni í evruþrotið í himnaríkjum Brussels. Það fór í bankaútrás til Grikklands sem er á leiðinni til Stóru Argentínu Evrópusambandsins. 

Hinn barnungi fávísi Bjarni Ben klaufahamar klauf það sem hann klofvega gat klofið. Steingrímur J. Sigfússon kommúnisti er orðinn einhvers konar Iceland fullveldis spákaupmaður af verstu sort. Og Össur-hér-hefði-ekkert-hrun-orðið-ef-við-bara-hefðum-haft-evru er enn og alltaf bara þessi alþjóðlegi asni í hundabandi fávísrar kerlingar sem ekki einu sinni væri hægt að grafa upp á neinu vaxmyndasafni heimsins. Mikið ótrúlega getur vont versnað langa lengi. Þvílíkt samansafn vesalinga. Hold da kæft mand!

 

Krækja; FT; The Cypriot question

 

Fyrri færsla

Í neðanjarðarbyrgjum strokleðra Samfylkingar Vinstri grænna

 

Í neðanjarðarbyrgjum strokleðra Samfylkingar Vinstri grænna

 

 

Þegar Samfylkingin finnst látin mun hún finnast lokuð ofan í neðanjarðarbyrgi skjaldborgar flokksins gegn Íslandi. Svart stjarfur dyravörður Vinstri grænna gegn stefnu eigin flokks heldur þar fast um stjórnborðið sem stýrir innsoginu. Engum er hleypt inn nema þeim sem bera til búsins nýjar birgðir strokleðra. Saman komin er samfylking þessi önnum kafin við að stroka út stjórnarskrá íslenska lýðveldisins. Og smá en saman reyna þau stanslaust að stroka út og yfir fullveldi þjóðarinnar sem innsiglað var með blóði, svita og tárum hennar á Þingvöllum laugardaginn þann 17. júní árið 1944.

Einn grásvartur maður í viðbót sést stundum banka þarna að dyrum. Hann heitir Bjarni Benediktsson og er stundum formaður Sjálfstæðisflokksins. Heitasta ósk Bjarna um jólagjöfina frá íslensku þjóðinni í ár, er bara ein; eitt stórt og massíft strok leður.

 

 

Svo eru það allir hinir snillingarnir

 

 

 

 

Og Portúgal er fallið. Það gerðist í kjallaranum í gærkveldi. Það, ásamt Grikklandi og Írlandi, mun auðvitað leggja restina af fullveldi sínu að mörkum til bjargar gangandi gjaldþrota bankakerfi Þýskalands.

 

 

“It is a responsible step for securing the financial stability of the euro zone.”

- Olli Rehn - 

 

Með kveðjum

Kommissar Úrmat Ímat

 

 

Fyrri færsla

 

Evran lifir - einn dag í einu 

Evran lifir - einn dag í einu

Mynd Bloomberg * 

 

Það er kannski ekki furða þó Mário Soares fyrrverandi forsætisráðherra og forseti Portúgals spyrji hvort þriðja heimsumból Þýskalands yfir Evrópu sé nokkuð í undirbúningi. Þó svo að sameining Þýskalands hafi gerst með aðstoð nágranna Þjóðverja í Evrópu þá var tilgangur aðstoðarinnar ekki sá að gera Þýskaland að herra yfir Evrópu, braust út úr gamla manninum, sem greinlega er ofboðið þessa Brusseldagana þar sem strengjabrúður fjármála ESB þeysa með svip og svipur sínar um kirkjugarða fullveldis landa Evrópusambandsins.

Reyndar er ástandið svo slæmt í evruríkinu Portúgal að nú er krafist meira en 10 prósent ársvaxta af ríkissjóði landsins fyrir að fá tíkall að láni til fimm ára í fjármálaparadís Samfylkingarinnar í mynthálsbandi Evrópusambandsins um evrulöndin. Rúmlega 10 prósent, takk. Evran virkar!

 

Þetta eru rúmlega fjórum komma þrem sinnum hærri vextir en Svíþjóð þarf að greiða fyrir að fá sama lán hjá fjárfestum. En Svíar hafa jú sína eign mynt, sænsku krónuna, og það vita fjárfestar. Þeir óttast því ekki að tekjur sænska ríkisins og þar með greiðslugeta þess þorni upp sökum þess að allir verði atvinnulausir í sænska hagkerfinu vegna glataðrar samkeppnisaðstöðu þess. En það óttast þeir að gerist og sé reyndar að gerast í Portúgal og sem í síðasta enda mun þýða gjaldþrot fyrir ríkissjóð þessa evrulands án eigin myntar og fullveldis í peningamálum.    

Portúgalska bankakerfið sem hefur verið afskorið frá umheiminum í meira en heilt ár hótar nú að hætta að kaupa skuldabréf portúgalska ríkisins nema það leiti sér aðstoðar gegn afleiðingum evrunnar hjá Alþjóða Gjaldeyrissjóðnum og ríkisþrotasjóði myntbandalags Evrópusambandsins. Fjármálageirinn í Portúgal væntir líklega þess sama og snillingar atvinnulífsins og ASÍ-baráttusamtök verkalýðsins gegn sjálfum sér væntir af mynthálsbandi Evrópusambandsins um háls Íslendinga - að sjá 27 stjörnur.

Næst stærsti banki Portúgals, Banco Espirito Santo, segir að atburðarásin sé nú svo hröð og landið sigli svo hratt inn í ríkisgjaldþrot að ekki sé nægur tími til að sækja um aðstoð gegn evrunni hjá ESB-þrotasjóði evruríkja gegn afleiðingum evrunnar. Yfirvöld ættu því að biðja sjálfa framkvæmdastjórn Evrópusambandsins um skammtímalán til að brúa bilið inn í eilífð Portúgals handan myntbandalagsins. En það er staðurinn sem Írland og Grikkland eru stödd á núna.

Eina von Evrópu nú virðist vera að lífið eftir evrudauðann komi sem fyrst. Komi áður en þriðja rúgbrauðssymfónían sem Mário Soares nefndi verður leikin sem eina lagið við vinnuna við atvinnuleysið í Evrópu á ný.

 

* Mynd: Vaxtakostnaður ríkissjóðs Portúgals, 5 ára lán. Á 10 ára lánum er hann tæplega 9 prósent. Skuldatryggingaálag Portúgals er nú tæplega þrefalt hærra en á ríkissjóð Íslands, eða 585 punktar. 

 

Krækjur; Jornal de Negocios I II

 

Tengt

 

4. mars 2010 Myntbandalagið: Kirkjugarður ríkisstjórna Evrópu

 

Fyrri færsla

 

Móðir allra fjármálahruna veraldar glottir framan í Icesave áhættutöku stjórnvalda

Móðir allra fjármálahruna veraldar glottir framan í Icesave áhættutöku stjórnvalda

David McWilliams á Írlandi um álagspróf og 'Icesave' Írlands (tvísmellið til að opna í nýjum glugga)

 

Sendibréf apríl mánaðar frá Absolute Return Partners fjallar um hala áhættu, eða e. tail risk. Bréfið gaukar því að okkur að helmings líkur á nýju hruni með mjög alvarlegum afleiðingum fyrir heiminn allan sé vel hugsanlegt á næstu mánuðum. Og enn fremur að hættan á brotlendingu kínverska hagkerfisins með enn verri afleiðingum fyrir heiminn, sé enn meiri en sú fyrri. 

The Absolute Return bréf mánaðarins frá Niels C. Jensen hjá hjá ARP er góð en jafnframt nokkuð fyrirsjáanleg lesning í ljósi þess sem gerst hefur í heiminum síðustu nokkra mánuði, aðeins. Ég hef fylgst með skrifum Niels C. Jensen nokkur undanfarin ár og þykir þau ágæt. 

Ég hugsa að bandaríski fjárfestirinn Warren Buffet myndi álíta að allt það fólk sem er á myndinni hér til vinstri séu kjánar og óvitar. Þá sem vantar á myndina en bjuggu innihald hennar til, eru forsætisráðherra Íslands, Jóhanna Sigurðardóttir (í felum) og fjármálaráðherra Íslands, Steingrímur J. Sigfússon (eyðilegði ímyndina sem myndin á að skapa væri hann á henni).

Það sem stjórnvöld ættu að hafa lært af mistökum fjármálageirans er það að geta sjálf hugsað og metið áhættu án þess að blanda tölum og líkönum fjármálafólks inn í hugsanir sínar. Þegar heilinn fær tölur og áætlanir að glíma við, þá hættir hann að vinna sjálfstætt og verður að apaheila - eins og sá sem réði ferðinni í peningabönkum lands okkar og í fjármálafyrirtækjum.

Íslensk stjórnvöld og elíta lands okkar er hætt að hugsa núna. Þau sitja föst í áhættulíkönum þeirra sem bjuggu til hrunið og sem aðeins sum hver - en hins vegar öll við hin venjulegu - erum að glíma við núna. David McWilliams kemur inn á eftirfarandi hér að ofan; Álagsprófin á bankakerfi okkar áttu að prófa þol bankanna gegn áföllum. En það eru bankarnir sjálfir sem eru áhættuvaldurinn og enginn maður getur metið áhættuna við að vera hann sjálfur. Það áhættumat er einskis virði. Áhættumat og álagspróf ríkisstjórnarinnar á sjálfri sér er líka einskis viðri.  

 

So what does all of this mean? First of all it means that universities and business schools all over the world should clear up their acts. Two generations of so-called financial experts have been indoctrinated to believe that MPT is how you should approach the management of investments and risk whereas, in reality, nothing could be further from the truth. 

Í Japan áttu líkurnar á kjarnorkuslysinu í Fukushima, samkvæmt áhættumati sérfræðinga, að vera engar. Það var ekki jarðskjálftinn sem olli vandræðunum beint. Nei, það var halinn á áhættunni (tail risk) sem tók sérfræðinga í hnakkadrambið og tortímdi þeim öllum sem einum. Tail risk er það að komast óséður og brynvarinn í bak og fyrir fram hjá risaeðlu og að lauma sér síðan rólega og helst alveg hjóðlaust langt í burtu. En svo hnerrar risaeðlan og sveiflar um leið halanum og þurrkar þig út fyrir full og allt á leið þinni í öryggið (wipe out).

Kjarnorkuverin í Fukushima áttu að þola jarðskjálftann mikla og loka niður innan tveggja mínútna frá upphafi skjálftans. En þessi orkuver eru nokkuð gömul og þurfa stöðuga og utan að komandi orku til að geta haldið kælingu ragnaraka náttúrulögmálanna áfram eftir slys. 

Risajarðskjálftinn kom. Dísilknúin kæling orkuversins tók samkvæmt áætlun yfir og kæling kjarnaefnisins hélt áfram eins og gert var ráð fyrir. En svo kom flóðbylgjan. Umhverfis orkuverið var skjólveggur sem átti að standast 5,2 metra háar flóðbylgjur. En flóðbylgjan sem skall á strönd Fukushima var hins vegar móðir allra þekktra flóðbylgja. Hún var 14 metra há. Hún þurrkaði út allar díselrafstöðvarnar sem áttu að halda kælingunni áfram. En ef þær skyldu verða fyrir slysi þá áttu loks risarafhlöður að taka við og þær áttu að duga til kælingar í samfleytt níu klukkustundir. En þær níu klukkustundir voru eins og dropi í haf tímans. Því fór sem fór. Sagan er samt ekki öll enn. Hamfarirnar fara enn sínu fram þó lítt séu þær sýnilegar mönnum utan frá.

Líkurnar úr útreikningum sérfræðinga á að þetta gæti gerst, áttu að vera minni en ekki neitt. En þetta gerðist samt. Þessa tail risk áhættu er ekki hægt að setja tölur á. Hún er óskiljanleg og óskilgreinanleg og menn ættu því ekki að reyna að leggja mat á hana. Það mat mun alltaf segja þér að áhættan sé engin þegar hún hæglega getur samt þurrkað þig alveg út. Áhættan var greinilega ekki núll. Frá svona áhættutöku ættu menn að labba burt. Og forða sér hratt.  

Líkurnar á hruni hlutabréfamarkaðarins í New York í október 1987 áttu að vera það litlar að hrunið átti ekki að geta gerst nema hvert 44. ár sinnum 10 í 99. veldi eða einu sinni á hverjum 13,7 miljörðum ára. Hinn 19. október 1987 átti ekki að geta gerst, en gerði það samt og akkúrat þá. 

Sama sagan átti að vera með gjaldmiðla kreppuna í Asíu í október 1997. Áhættuútreikningar sérfræðinga sögðu að sá atburður átti aðeins að geta gerst á þriggja miljarða ára fresti. Til samanburðar er pláneta okkar tveggja miljarða ára gömul. 

Sama var með risagjaldþrot fjármálafyrirtækisins Long-Term Capital Management, sem ásamt fleirum var stjórnað af tveim hagfræðingum sem hlotið höfðu Nóbelsverðlaunin í fagi sínu. Þeir klessukeyrðu samt allt fyrirtækið í stórgjaldþrot árið 1998. Sá atburður átti ekki að geta gerst nema hvert tíunda 6,000,000,000,000,000,000,000'sta ár.

Þeir sem stjórnuðu Long-Term Capital Management fyrirtækinu voru svo öruggir með sig að þeir höfðu sett allt sitt undir í fyrirtækinu og töpuðu því öllu. Þeir töpuðu því sem þeir máttu ekki við að missa fyrir það sem þeir svo afskaplega vel gátu verið án. Þeir urðu gjaldþrota vegna óstjórnlegs veikleika (a blind spot).  

 

Warren Buffet um sjálfsöryggi og áhættumat stjórnenda Long-Term Capital Management fyrirtækisins

Við skulum ekki minnast á hrun íslensku bankana sem átti ekki að geta gerst en sem gerðist samt. Og heldur ekki á heimskreppu þá sem skall síðan eins og flóðbylgja á nær öllum löndum heimsins og nær algerlega að þeim óvörum.

Að hætta því sem maður má ekki við að missa - til dæmis fullveldi lands síns eða persónulegu sjálfstæði og afkomu fjölskyldunnar - fyrir það sem maður getur svo vel verið án, er geðbilun græðgis-sturlunar. Og við skulum minnast þess að pólitísk græðgi er peningalegri græðgi alls ekki göfugri. Pólitísk græðgi er eðlislega miklu verri og erfiðari viðfangs. Og hér hefur ríkisstjórn Íslands, klappliðið í kringum hana og margir fjölmiðlar sett allt sitt pólitíska kapítal undir í áhættutöku sem reynst gæti landi okkar miklu verr en sjálft hrun bankanna.

Aðeins menn sem hljóta að vera nýfæddir fjármálasnillingar, með öfugum formerkjum, - eins og ég giska á að gildi um fólk eins og Tryggva Þór Herbertsson ælugleypir, fjármálaráðherra Íslands, Steingrím J. Sigfússon og kjánann Jóhönnu Sigurðardóttir forsætisráðherra - vaða út í fen risaeðlunnar.

Þessi, ásamt stórum hóp elítunnar sem kom Íslandi á kné, ætlast nú til þess að hinn almenni þegn íslenska lýðveldisins taki á sig svo gerræðislega áhættu að hún ein geti leitt til þess að allir þegnar landsins verði efnahagslega og varanlega þurrkaðir út. Því sú er áhættan í raun og veru. 

Áhættan er sú að ekkert, ég endurtek, að ekkert og jafnvel ennþá minna, muni hafast út úr lánasafni Landsbankans. Að ALLT og miklu meira til lendi á herðum hins almenna þegns íslenska lýðveldisins ásamt því sem gerist þegar lýðveldi okkar færi inn í óstjórnlegt ríkisgjaldþrot vegna skulda og snjóboltaáhrifa vaxta og vaxta vaxta. Og hér get ég vel verið að tala um áhættuna á hverri sekúndu. Enginn þekkir þessa áhættu. En, hún er þarna, hún er mikil og hún er grafalvarleg.

Ef hættan á að Kína springi í loft upp á næstu mánuðum eða árum er metinn sem helmingur af fullkominni fullvissu, þá gætum við þar verið að tala um móður allra fjármálahruna í sögu plánetu okkar. Við vitum það ekki. Eins konar efnahagslegan Fukushima jarðskjálfta og flóðbylgjuna setta saman í einn atburð, sem aldrei endurtekur sig aftur. Við lifum því miður á válegum tímum núna. 

Ætti þessi hugsun ein og sér ekki að koma þér á rétt spor þegar þú skrifar undir stærstu áhættutöku íslenska lýðveldisins frá upphafi með atkvæði þínu í Icesave happdrætti ríkisstjórnar Íslands á laugardaginn? Vilt þú spila í þessu happdrætti? Ef ekki, segðu þá nei. Vilt þú byggja svona kjarnakljúf ríkisfjármála í iðrum ríkissjóðs og fullveldis Íslands? Ekki ég.

 

Krækja: www.arpllp.com bréf mánaðarins er til hægri þegar inn á síðu ARP er komið

 

Fyrri færsla

 

Spáð 20 ára núllvexti. Árið 1937 er afturgengið og menn hafa ekkert lært. 

Spáð 20 ára núllvexti. Árið 1937 er afturgengið og menn hafa ekkert lært.

Verandi sjálfur íhaldsmaður, þá er sárast fyrir mig þegar aðrir íhaldsmenn krefjast að fá að berja áttavilltum hausum sínum við steina. Fólk annarra stjórnmálaskoðana gerir þetta líka, en þar er þó varla við öðru að búast og við engan að sakast nema þeirra eigin kjósendur sem eru hvorki ég né mig.

En það er þó öllu verra þegar kommúnistar breytast í póltíska transvestíta og taka það versta úr líksafni íhaldsmanna og gera að sínu eigin. Það hefur nú gerst á Íslandi: við fengum hinn pólitíska umpólunarsturlung Steingrím J. Sigfússon fjármálaráðherra, sem var og er líklega enn síðasta endurómaða öskur tröllatímabils stjórnmála Sovétkommúnismans.  

Fyrir helgina kom út í Danmörku spá fyrir danska fasteignamarkaðinn. Hún segir að stöðnun muni ríkja þar á þeim markaði næstu 20 árin. Ekkert mun hækka í verði umfram neitt og salan verður afar erfið. Sem hún reyndar hefur alltaf verið frá árinu 1985, með fáum undantekningum eins og til dæmis þeirri hérna einu, nefnilega, í fjármálabólu evrusvæðisins frá 2004-2008. Með öðrum orðum; danski fasteignamarkaðurinn verður loksins alveg þýskur.

Maður þorir varla að hugsa þá hugsun til enda hvaða afleiðingar þetta muni hafa fyrir hagvöxtinn í þessu norrrænda DDRlight-hagkerfi. Danmörk er samfélag þar sem meira en helmingur þjóðarkökunnar er étinn af hinu opinbera og þar næst kastað upp aftur af hinu opinbera. Uppkastið er alltaf blástimplað sem "samneysla" (Tryggvi Þór), alveg sama hvað mætti koma upp úr súrum sarpi hinna opinberu snillinga. Uppkastið ER bara blástimplað. Þetta uppkast er alveg laust við að þurfa að líða undir því hroðalega heiti að vera kallað einkaneysla - bæði sem orð og hugtak - og sem orðið er að einu versta klámyrði í þjóðnýttum hugum svo margra íbúa meginlands Evrópu. Omg, einkaneysla, ríkið forði okkur frá henni.

 

En óneitanlega léttir þetta tilveru þjóðnýttra þegna því þeir komast sjálfir að mestu hjá allri ákvarðanatöku. Ríkið ræður fyrir þá og tekur ákvarðanir þeirra. Stjórnmálin hafa þar með verið þjóðnýtt, því hver kýs svo undan sér ríkiskassann aftur? Og allir flokkar eru komnir inn á miðju kassans þar sem auðveldast er að detta ofaní hann og klæðast honum sem dópsalar hins opinbera við næstu kosningar. Skattgreiðendur borga þennan fatnað stjórnmálamannanna. Kassafötin og allt opinbera dópið líka.   

En er eitthvað að því að hagvöxtur verði enginn í Danmörku? Nei, ekki ef þú sættir þig við stöðnun, hnignun, niðurslit innviða, úreldingu velmegunar og velferðar (helferðar í þessu tilviki). Kúba komst næstum alveg hjá hagvexti? Þar ríkir ennþá árið 1954. 

Allur hagvöxtur í Danmörku undanfarna marga áratugi hefur alltaf að mestu leyti verið framkallaður af lántökum fasteignaeigenda þegar eignir þeirra hækka í verði. Þegar eignirnar hækka í verði er farið út og lánum breytt þannig að þau nái alveg upp í efri brún skorsteins. Ekki má myndast nein eign. Svo er hárklippingin pöntuð hjá rakara hagkerfisins. Þetta hefur haldið hagkerfinu uppi og er það næsta sem maður kemst kenningu varaþingmanns Samfylkingarinnar sem nú ætlar að klippa alla þá sem rúnir verða inn að skinninu vegna Icesave skulda íslenska ríkisins fram til ársins 2045. Og ástæðan fyrir hinni dapurlegu spá um fasteignamarkað Danmerkur, hver var hún? Jú, einmitt hinn lélegi hahahagvöxtur! Hárið vex sem sagt ekki handa rakra hagkerfisins lengur. 

En hvað gerist þegar hinir stóru árgangar fólks sem hætta á vinnumarkaði á þessu tímabili í Danmörku ætla að selja eignir sínar og flytja úr DDR-light og lifa rauðvínstilverunni á fimm fermetra terrassi í Próvance? Þá mun gamanið nú kárna. Hver á að kaupa húsin af þeim? Þetta er fólkið sem tímdi ekki að eignast börnin, sem fékk flest gratís svo og einnig fasteignaskuldir sínar heflaðar niður fyrir gólffjalirnar í verðbólgunni og skattafrádrætti vaxta frá 1960 til 1985, þegar það var að byggja sér hreiður. Hvað mun þetta fólk segja þegar það fær ekki neitt fyrir ekki neitt í Danmörku? En auðvitað hefur það þegar hugsað fyrir þessu; það leggst bara upp á risavaxið ríkið sem það bjó sjálft til. Hin örfáu og örþreyttu börn þeirra munu auðvitað borga á meðan bakið ekki brestur í skattpíningunni. Sem það mun gera og börnin því kjósa með fótunum.

Icesave er raunar eins konar afleiða þeirra stjórnmála sem áttavilltir íhaldsmenn úti í hinum stóra bólugrafna heimi kalla nú allt í einu fyrir "þensluskapandi niðurskurð" (expansionary austerity). Hagvöxtur fer af stað ef við skerum niður velferð í kreppunni, það virkar svo vel. Ríkið dregur saman seglin. Skrúfar fyrir bensínið á meðan einkageirinn er í áfalli. Hér heima er útgáfa þessara stjórnmála svona: Hagvöxtur fer af stað ef við hlöðum enn meiri skuldum á þegar ofurskuldsett ríkið, þannig að við verðum hreinlega að skera og skera og skera niður velferðina. Ha ha ha ha hah. Ha ha ha ha hah! Og menn halda að þetta virki!  

En því miður þá er stór hluti hins vestræna heims staddur í sömu sporum og hagkerfi ömmu okkar og afa var árið 1937. Menn í dag hafa bara ekkert lært af dýrmætri reynslu þeirra. Þá, í dagrenningu batans, var farið út í massífan niðurskurð því sú hagfræðikenning varð að tískufyrirbæri í seinni hluta kreppunnar miklu. Batinn steindrapst, auðvitað. En þetta er þó enn verra hér heima á Íslandi því hér hafa menn næstum alveg lokað fyrir allt bensínflæði til hreyfla hagkerfisins, jafnvel áður en það kemst í stellingar flugtaks. Þetta mun fara inn í íslensku hagsöguna sem mestu og stærstu hagstjórnarmistök nokkurn tíma. Og mistökin eru þar að auki framkvæmd af hinni svo kölluðu "hreinu vinstristjórn" sem á allt sitt undir því komið að einhvern tíma sé hægt að afsaka og sanna gangsemi hins núverandi risavaxna opinbera geira. Það var því ekki nema eðlilegt að ég spyrði sjálfan mig að því hvort ég væri geðveikur. Þetta er svo súrrealistískt. 

Hér á þessum erfiðu tímum er allt gert nema það sem með nokkru móti og yfir höfuð nokkurn tíma getur réttlætt hina tröllvöxnu stærð ríkisins. Þetta er eins hjá sumum sem eiga Jagúar inni í stofu hjá sér í Danmörku. Þeir sleppa þá við 180 prósent bílatollinn sem heitir skráningargjald, ef þeir nota ekki bílinn. Eða eins og bóndi sem á eina dráttarvél með sláttuvél en sem hann notar eingöngu til að klippa hárið á sjálfum sér - jafnvel þó nauðasköllóttur sé. 

 

Krækjur:

• Uændret boligpris de næste 15 år
• Huspriser skal endnu længere ned
• The Pain Caucus of 1937
• Austerity Games, Here And There
• Yes, We’re In A Liquidity Trap
• Two-faced Sweden

Fyrri færsla

 

Frá hverju ætti að bjarga Portúgal? Sjálfsmorði? 

Frá hverju ætti að bjarga Portúgal? Sjálfsmorði?

Mynd Bloomberg; Vaxtakostnaður evruríkisins Portúgals síðustu 12 mánuði. Meiri skuldir, lægri lánshæfni, verri vaxtakjör, meri áhætta. 10 ára ríkisbréf pr. 31. mars 2011.

 

Þegar ég las þessa grein á Bloomberg, vísað til hér að neðan, datt mér Icesave ósjálfrátt í hug. Að samþykkja Icesave fjárkröfurnar hér á Íslandi gæti hæglega leitt til greiðsluþrots ríkissjóðs; ríkisgjaldþrots. Þegar og ef það gerist; hvað munu þeir sem nú hræða þjóðina til að samþykkja þessa tröllvöxnu fjármálaáhættu ríkissjóðs okkar segja þá? Hvaða rök myndu þeir færa að samningaborðinu við gjaldþrot ríkissjóðs íslenska lýðveldisins? Að þeir vissu ekki hvað þeir voru að gera? En þeir vita nákvæmlega hvað þeir eru að gera. Taka áhættu. Mikla áhættu. 

 

It is hard to conclude that the problem was anything other than the currency itself -- and the way it affects countries that aren’t able to stay competitive with Germany. After this bailout, it will be impossible to claim that the euro represents a functioning monetary system with just a couple of rogue members. Its flaws will be impossible to ignore. 

Þannig er það með Portúgal. Engin fjármálabóla, ekkert uppsvíng, ekkert falsað ríkisbókhald og engin byggingabóla. Það eina sem Portúgal gerði af sér var að taka upp evru, samkvæmt læknisráði elítu Evrópusambandsins. En evran drap hagvöxtinn hjá þeim og hefur sú fjarvera hagvaxtar aukið stórkostlega á skuldabyrði landsins. Svo litlir og fáir peningar koma frá atvinnu í ríkissjóð þjóðarinnar því vöxtur hefur verið svo lélegur og atvinnuleysi massíft. Ríkissjóður Portúgals er að verða þurrausinn og landinu er ekki lengur treyst til að taka á sig fleiri lán. Greiðslugeta portúgalska lýðveldisins er að þorna upp vegna evrunnar. Nú þarf því að bjarga Portúgal frá áhrifum evrunnar. Kostnaðurinn við evru Evrópusambandsins hefur reynst landinu því sem næst banvænn. 

Mun samþykkt Icesave fara eins með ríkissjóð Íslands? Verður það þá túlkað sem sjálfsmorð?

Ég stofnaði ekki til skulda Landsbankans. Það gerðu hins vegar þeir sem fengu himinháu launin greidd fyrir það. Ríkisstjórn Íslands er talsmaður þeirra.

 

Ég vel að berjast til síðasta lagabókstafs og til síðasta dropa af sæmd. Ég ætla ekki að kála mér. Ég segi því nei.  

 

Krækja: Portuguese Bailout Costs More Than Money Alone

 

Fyrri færsla

 

Hvað á maður að segja?

Hvað á maður að segja?

Tryggvi Þór Herbertsson - þingmaður Sjálfstæðisflokksins? 

 

 

 

SIGNOFF

 

 

Icesave: 'Upplýst' afstaða tekin til hins óþekkta. Danmörku vantar fjárfestingar [u]

 

Miðilsfundur með m.a. Tryggva Þór Herbertssyni var haldinn um aldin Icesave peningajurtar Evrópusambandssinna á Íslandi. Fjármálasnillingar Íslands spáðu þar í andaglös úr þrotabúi Landsbankans. Þema fundarins var upplýst stöðutaka. Ekki var komið inn á nein þekkt né óþekkt undirmálslánasöfn. Nein. 

 

 

Á meðan gerist sá hreint ótrúlegi og algerlega ófyrirsjáanlegi hlutur að 60 af hverjum 100 fyrirtækjum með meira en 100 starfsmenn í Danmörku munu helst eingöngu fjárfesta erlendis og ekki heima í Danmörku í framtíðinni. Útlendingar vilja heldur ekki fjárfesta í Danmörku. Hvernig gat þetta gerst? Danmörk hefur jú verið í Evrópusambandinu í rúm þúsund ár og afhent stóran fullveldis landsins til Bjørnebanden í Brussel. Svo og einnig tjóðrað mynt landsins við evrustaurinn í peningagarði seðlabanka Evrópusambandsins í Frankensteinfurt í Þýskalandi.

 

Danmark mangler udenlandske investeringer. Et af de bekymrende udviklingstræk er, at Danmark i stigende grad synes at blive fravalgt som investeringsland. Der er således sendt flere direkte investeringer ud af landet, end der er kommet til Danmark fra 2005 til 2009

 

Og ekki nóg með það. Það eru ekki bara lélegu og lásý störfin sem Danir þurfa að horfa á eftir til til útlanda, nei, hin svo kölluðu góðu störf alltaf og enn meiri og meiri menntunar Sósíaldemókrata flytjast einnig til útlanda; rannsóknir, þróun, dreifing og umsjón flytur til þrælamarkaða erlendis. En auðvitað vilja þau hins vegar öll selja vörur sínar til Danmerkur þ.e.a.s. á meðan Danir eiga pening, sem verður varla lengi úr því svona er komið. 

 

I alt udvidede fremstillingsindustrien kapitalapparatet inden for Danmarks grænser med under 0,5 pct. fra 2005 til 2009. Samtidig har kapitalapparatet skulle holde til brug i flere timer

 

Það skyldi þó ekki hanga þannig saman að dönsk fyrirtæki sortera Evrópusambandið og alveg sérstaklega evrusvæðið frá þegar þau ákveða hvar á að staðsetja fjárfestingarnar í framtíðinni? Enda virðist ESB vera að springa í loft upp. Ekkert hefur hinn svo kallaði inni markaður gert fyrir Danmörku umfram það sem almennt hefur gerst í aukinni hnattvæðingu alls staðar í heiminum (sjá; Sameiginleg mynt hefur ekki leitt til meiri viðskipta á milli evrulanda). Auðvitað vita dönsk fyrirtæki að framtíð þeirra í Evrópusambandinu er kolsvört. ESB er deyjandi.

 

Investeringerne i nye maskiner, bygninger etc. har ikke været store nok til at opveje nedslidning og ældning af det eksisterende kapitalapparat 

 

Danmörk getur því miður ekki gengið í Evrópusambandið því Danmörk er í Evrópusambandinu og Danmörk er í myntbandalagi Evrópusambandsins og Danmörku vantar lífsnauðsynlega innlendar sem erlendar fjárfestingar.

 

Lausn; Ljóst er að Danmörk þarf bráðnauðsynlega að segja sig úr Evrópusambandinu sem er ekki hægt og landið þarf á öflugri gengisfellingu að halda sem er útilokuð. Hvorugt mun gerast því bæði ESB-aðildin og myntmálin í Danmörku eru trúarlegs eðlis, eingöngu. Læst og lokuð. Og gengisfelling er líka of flókið fyrirbæri til að danskir sérfræðingar geti látið sér detta slíkt í hug. Hún er handan andans. Miðaldir eru lífsseigar í Evrópu.

 

Þetta er svo gott. Hlýtur bara að auka við fullveldið. 

 

Íslendingar ættu að selja Dönum Icesave málið. Þeir borga bara við búðarkassa númer eitt í versluninni Áfram Ísland - og fá síðan allar fjárfestingar þeirra í staðinn. Allar. Svo verður fána flaggað.

 

Krækjur 

 

Dansk Industri: (leiðrétt krækja) Store virksomheder vil investere i udlandet frem for Danmark

DR: Store virksomheder fravælger Danmark

 

Fyrri færsla

 

Má bjóða yður 64 milljónir tómar íbúðir í Kína?