Axel Weber lætur þvagið falla á seðlabanka og mynt Evrópusambandsins

"Þetta hefur reynst mér vel alla mína æfi" sagði Axel Weber þegar hann var ásakaður um að vera ekki PolitbEUro diplómat, standa fast á sannfæringu sinni og fyrir að hafa lýst yfir opinberu frati á ákvörðun Seðlabanka Evrópusambandsins um prenta peninga til kaupa á skafmiðum og endurskinsmerkjum ríkissjóðs Grikklands, sem glampa nú sem svartur en dvínandi kattaskítur í tunglsljósinu fjármálamörkuðum heimsins. 

Axel Weber er forseti bankaráðs Deutsche Bundesbank sem er seðlabanki Þýskalands. Hann situr sem fulltrúi Þýskalands í stjórn seðlabanka Evrópusambandsins. Hann þótti líklegur eftirmaður núverandi stjóra þess banka frá Lyon. En eftir daginn í dag er það ljóst að Axel gefur ekki kost á sér í þetta embætti. Eftir þýska þvaglát dagsins er evran farin að taka sig út eins og Össur sagði. Óþrjótandi. Hún fellur hratt til jarðar. Hahah hahha haha hahha. 

Eitt gleymdist þó í hita dagsins. Axel nennti ekki að segja fröken Angelu Merkel frá ákvörðun sinni fyrst. Hún er kanslari Þýskalands og þarfnast nú hárþurrku. Hahah hahha haha hahha. 

Seðlaprentsmiðja ECB bankans hefur nú, eins og Axel spáði, tekið að sér ný verkefni fyrir löndin Portúgal og Írland. Skafmiðar og endurskinsmerki Sf. Þetta er jú mynt Þýskalands og Þjóðverjar gleðjast svo yfir þessum nýju tilviljanakenndu gæðum hennar. Óþrjótandi er hún orðin já; FT

 

Tengt

• Veit Axel Weber að myntbandalagið mun leysast upp á næstunni?
• Evru lygarar - "Die EZB hat den Rubikon überschritten"
• Aftansöngur: Önnur sunnudags hugga myntbandalags Evrópusambandsins

Fyrri færsla

• Úr Valhöll í kvalahöll

Úr Valhöll í kvalahöll

Síðast þegar við lentum í vitsmunalegum óstöðugleika var brugðist við. Sovét-Ísland kom því ekki. Sem betur fer. Þökk sé góðu fólki sem óx úr rótum hins vitsmunalega stöðugleika Íslandssögunnar; sem er nokkuð löng og var of lengi óþarflega ströng. Þessi rót er þarna ennþá. En sprotarnir eru of fáum sýnilegir í ölduróti rugludalla þeirra sem menn snæða skammtinn sinn úr um þessar mundir. Naked short sellers koma upp í hugann.

Stormurinn í fyrri nótt minnti okkur á þann vitsmunalega stöðugleika sem krafist var af Íslendingum í gegnum þykkt og þunnt í sögu þjóðarinnar. Ef vitsmunalegs stöðugleika hefði ekki notið við væri engin þjóð í dag. Stormar og fárviðri koma því miður alltaf aftur. Eilífðarlognið er og verður aldrei til. En stormar geta þó gefið ládauðu vatni súrefni. Gott er að muna það. 

Sumir eru að gera sér grillur vegna "efnahagslegs stöðugleika" og halda að hann sé eitthvað sem fæst á fernum niðri á esbelliheimilinu, sem er að geispa golunni til langframa í krónískum evrópskum útópíuleik í rugluhöllum Brusselveldisins. 

Ef steini er kastað í vatn þá koma hringir. Það myndast dýnamík í vatninu. Eins er með hagkerfi. Ef of stór hluti hagkerfisins er læstur í höndum ríkisins þá koma engir hringir þegar fé, viðleitni og kröftum er hent inn í það. Þetta þrennt hverfur þá bara og gerir engum gott. Aflið lekur út í ekki neitt. Það þarf fólk með vitsmunalegan stöðugleika til að brjóta svona vítahring.  

En tískufyrirbærinu efnahaglegum stöðugleika þurfa menn ekki að hafa neinar áhyggjur af. Nei. Það sem menn þurfa hins vegar að hafa virkilegar áhyggjur af er vitsmunalegur óstöðugleiki. Hann elur nefnilega af sér pólitískan óstöðugleika sem svo elur af sér efnahagslegan óstöðugleika og sem svo elur af sér fjármálalegan óstöðugleika. 

Það sem við sjáum í dag er þetta: Ríkisstjórn Íslands er vitskert (með skert vit). En af hverju er hún vitskert? Hún er klikkuð af því að hún er sjálf hinn vitsmunalegi óstöðugleiki holdinu klæddur. Þeir sem vilja fylgja straumum í rugludöllum ríkisstjórnarinnar ættu að skoða aftur í kistuna sína, og það strax.  

Listinn yfir vitsmunalegan óstöðugleika ríkisstjórnarinnar er langur. Efst á listanum er ESB sem svo elur af sér Icesave I, II, og III sem svo elur af sér kvalahöll og svo framvegis. Allur ömurleikapakkinn mun sjálfkrafa fylgja í kjölfarið hjá þeim yfirgefa Valhöll fyrir ískalda kvalahöll. 

Þetta er ekki mission impossible

Tengt efni

• Intellectual instability

Fyrri færsla

• Hverjum treysti ég minna illa

Hverjum treysti ég minna illa: ráðamönnum okkar eða útrásarbankamönnum?

Einföld spurning. Þegar að fjármálum kemur, hverjum treysti ég minna illa; ráðamönnum okkar og fylgisveinum þeirra, eða útrásarbankamönnum?

 

Þegar allt kemur til alls þá trúi ég frekar á ömurleg fjármál útrásarbankamanna. Ekki vegna þess að þeir séu traustari, heldur vegna þess að stjórnmálamenn eru svo óendanlega ömurlega verri þegar að útrás kemur en útrásarbankamenn voru, og voru þeir þó fullkomlega ömurlegir að of mörgu leyti. Þeir báru of litla virðingu fyrir áhættu og enga virðingu fyrir markaðinum. En þeir báru þó meiri virðingu fyrir áhættu en ráðamenn þjóðarinnar og fylgisveinar þeir sem nú vilja drekkja þjóðinni með Icesave III.  

Stjórnmálamönnum hefði gengið 100 sinnum verr í útrásinni er bankamönnunum. Staðreyndin er hins vegar sú að stjórnmálamenn hefðu aldrei farið í útrás, það er að segja, nema; þeir ætla sér að gera það núna! Þeir ætla að veðsetja og hætta öllu sem til er í þjóðríki okkar. Þetta verður að stoppa. Það verður að stoppa trú þeirra á hæfileika bankaútrásarmanna, á eigin fjármálasnilli og eigið áhættumat.

Það verður að stoppa það að þeir ætli að binda framtíð íslenska lýðveldisins við lánasafn Landsbankans, sem vel gæti endað daga sína eins og Amagerbankinn gerði nú um helgina. Eftir nánari gegnumgang eignasafns Amagerbankans fór hann í þrot. Embættismenn sáu þetta ekki þó svo að þeir væru búnir að fara í gegnum og anda í gegnum lánasafn bankans mánuðum saman og afskrifa heil fjöll. Ég trúi ekki á eignasafn útrásarmanna en ég trúi ennþá minna á áhættumat þeirra sem nú eru ráðamenn þjóðarinnar úr flokki Samfylkingarinnar og Vinstri grænna - og nú síðast einnig nokkurra örþrota fylgisveina ríkisstjórnarinnar úr forystu Sjálfstæðisflokksins.

• Regla númer eitt: Hættu aldrei því sem þú mátt ekki við að missa fyrir það sem þú getur verið án. 

• Regla númer tvö; muna reglu númer eitt. 

Allt annað er fjárhættuspil. Icesave III eru fullkomnir fjárglæfrar. True gambling. 

 

Evruríkið Írland árið 2003 - nú á barmi ríkisgjaldþrots

 

Áttum við svona mann eins og írska David McWillimas í samfélagi okkar hér heima? Áttum við svona mann sem þorði? Sem hræddist ekki að verða að athlægi. 

Írska fjármálatískan 2003; Ábyrgðarlaus sölumaður af Egilskynstofni segir lántakendum frá silfrinu. En Davíð vissi betur og sagði það.

 

 

Evrulandið Írland - fyrri hluti 

 

 

Evrulandið Írland - annar hluti 

 

Merkilegt hvað neikvæðir raunstýrivextir seðlabanka Evrópusambandsins á Írlandi, Spáni og Grikklandi gátu blekkt margra lengi - fjárfesta, bankamenn sem og stjórnmálamenn. Áhættumat, einhver?

 

Krækja: What the establishment are saying now. A warning from 2003! 

 

Fyrri færsla

• Dauðsfall: Landsglitnisbankanum á Amager þraut kaupþingsgjaldið [u]

Dauðsfall: Landsglitnisbankanum á Amager þraut kaupþingsgjaldið [u]

 

Bloomberg: Amagerbanken Failure (og hér)

 

Fyrir framan nefið á ísköldu fjármálaeftirliti ríkisins og ofaní kokinu á svo nefndum fjármálalegum stöðugleika danska ríkisins skrapp Amagerbankinn í gjaldþrot með morgunkaffinu fyrir helgina.  

 

Sá hissandi en um leið torgreindi atburður gerðist nefnilega að þeir sem áttu bankann gáfust upp og vildu ekki dæla fleiri peningum ofan í hann. Á tólfta tímanum fyrir gjaldþrotið höfðu ríkisstarfsmenn á fullum launum hjá dönskum skattgreiðendum yfirfarið og blástimplað vélar bankans með ísköldu mati sínu og dælt var tæplega einum miljarði danskra króna ofaní bankann. Allir þeir peningar eru nú týndir og danskur almenningur er æfur yfir að sitja eftir með 7 miljarða danskra krónu reikning sem átti ekki að geta orðið til; en er það samt.

 

Fleiri bankagjaldþrot eru á leiðinni aðvarar danska fjármálaeftirlitið um. Og hvað varðar skjaldborgir Evrópusambandsins í heild, þá vænta margir að þetta sé aðeins byrjunin á því sem koma skal þar. Bankar ESB eru hratt að rotna að innan og þá mun auðvitað ganga svo afskaplega vel að selja allar brynvarðar eignir heimsins besta Landsbanka Íslands erlendis, ekki satt? Enginn, ég endurtek, enginn átti von á gjaldþroti Amagerbankans. Ískaldar hagsmunamats-eignir hans áttu að vera svo góðar.  

Þetta hlýtur að vekja áhuga hér heima á Íslandi því hér ætla menn að dæla svona eins og til og frá nokkrum fjárlögum íslenska ríkisins ofaní sérhannaða salerni það sem íslenskir fjárglæframenn smíðuðu handa íslenskum stjórnmálamönnum. Handa stórmennum á borð við formann Sjálfstæðisflokksins sem nú hefur, og auðvitað fyrir hönd almennings, gefið sig fram sem kamarjómfrú fyrir útrásarmenn. Loksins hafa þessir menn lært að ræna almenning eins og á að gera það.

 

Gaman er að minnast þess nú að Útflutningsráð íslenska ríkisins pissaði á sínum tíma daglega í buxurnar vegna minni máttar en þess mikils máttar sem bjó til útrásarbankahrunið, Icesave og öll gjaldþrotin. 

Heimtað er meira eftirlit í Danmörku. En með hverjum? Með stjórnmálamönnum? Nei væni minn. Með þeim sem taka á móti öllum peningunum úr höndum stjórnmálamanna. Danski seðlabankinn heimtar líka að fá eftirlitið með fjármálageiranum aftur. Asnar. 

Frá ársbyrjun 2007 hefur fjórði hver danskur banki farið í þrot. Írar íhuga nú bæði íslenska og danska gjaldþrotamódelið og í báðum löndum heimta seðlabankarnir að fá eftirlitshlutverkið með fjármálageiranum aftur á sínar hendur.

 

Danmörk er í Evrópusambandinu og tveim af þremur fösum myntbandalags þess. Nú er biðröð við handvaskinn skrifar Børsen

 

Fyrri færsla

 

Intellectual instability

Intellectual instability

 

 

 

 

Generation naked short selling?

 

  

 

Vitsmunalegan stöðugleika er nú orðið helst að finna upp til sveita á Íslandi. Hann leiðir af sér pólitískan stöðugleika, efnahagslegan stöðugleika og fjármálalegan stöðugleika.

 

Borgarísjaki nálgast íslenska hagkerfið

 

 

 

Iceasave málið er ekki leikur

Halda sumir í raun og veru að Iceasave málið sé eins konar fótboltaleikur sem hægt er að nota sér til pólitísks framdráttar? Icesave III. Sterkur leikur Bjarna skrifar Egill Jóhannsson og skrif hans sem og nokkurra annarra undra mig mikið.

Mig langar að benda á að hér er ekki um leik að ræða. Þetta er ekki hinn venjulegi stjórnmálaleikur narrhusa.   

Að taka 10-50% af landsframleiðslunni og sturta henni niður í klósettið er ekki leikur. Það fæst nákvæmlega ekkert fyrir þessa peninga og því mun tapið á þessum glataða hluta landsframleiðslunnar þýða svipað óþolandi högg fyrir þjóðarbú og þjóðríki okkar og ríkisábyrgðar lántökur brennuvarga fyrir bensíni myndu gera. Að borga fyrir að láta brenna sig niður. Það er það sem Icesave stendur fyrir.

 

Að formaður Sjálfstæðisflokksins krefjist þess að  almenningur taki á sig tapið frá fjárhættuspili fremstu glæframanna landsins er svo ósvífið að mig skortir orð. Og þar að auki leggst hann sjálfviljugur og ótilneyddur undir brennuvagninn og sleikir stígvél ökumannanna Steingríms J. Sigfússonar, Jóhönnu Sigurðardóttur og Össurar Skarphéðinssonar. 

Það getur vel verið að sumir líti á þetta sem leik. En fyrir hinn almenna borgara sem þarf að sætta sig við að ríkisfjármunir margfalt stærri en þeir sem veittir eru í ALLT heilbrigðiskerfið á Íslandi, skuli bara svona allt í einu og sí svona vera tiltækir til pólitískra bleyjukaupa fáráðlinga og sem ekki munu bjarga neinu, er mér algerlega óskiljanlegt. Þetta er fullkomlega súrrealistískt. 

 

Þess utan lætur formaðurinn xD sér detta í hug að óútfylltur víxill með undirskrift íslenskra skattgreiðenda muni stuðla að einhverju góðu fyrir samfélagið í heild. Þessi maður er hættulegur.

 

Hvað hefur íslenskur almenningur gert til að eiga svona vesalinga á opinberri framfærslu skilið?

 

Fyrri færsla

 

Hið svo kallaða "ískalda mat"

 

Hið svo kallaða "ískalda mat"

Dæmi um ískalt mat?

a) Við, menn, fórum til tunglsins árið 1969 því ískalt mat á stöðunni réði því þá að ákvörðunin um tunglferðina var tekin? Ekki satt?

b) Við, menn höfum ekki farið til tunglsins síðan því ískalt mat réði þeirri ákvörðun?

Hvort er rétt a eða b, og hvers vegna? Athugið; það er ekki hægt að fara ekki til tunglsins aftur ef menn hafa aldrei verið þar.

Við sóttum fast og fengum fullveldi okkar sem þjóð af því okkur mistókst að leggja ískalt mat á þann kost að vera áfram nýlenda hjá kónginum í Danmörku? Var það?

Ágætt væri, fyrir suma, að æfa sig í notkun fullveldis. Því annars visnar það.   

Við stofnuðum lýðveldi á Íslandi því ískalt mat á stöðunni sagði okkur að gera það. Var það svo?

Ísköld skipulögð hjónabönd eru þekkt frá fyrri tímum. Mat hjónabandsnefndarinnar var þá svo ískalt að þeir sem mátu kostina og gallana við hjónaböndin (pakkana) voru svo fullkomlega hlutlausir að þeir skoðuðu málið alla leið frá tunglinu séð. Þeir höfðu engra, já alls engra, jarðneskra hagsmuna að gæta í málinu. Ó nehei væni minn, engra hagsmuna að gæta at all. (Svo duttu þeir útaf borðendanum og runnu borðliggjandi í farveg.) 

Þegar menn leggja hið ískalda mat

Þeir menn sem kenna sig við ískulda eru ekki hæfir til allra starfa. Þeir geta oft ekki reynst samfélagi mannanna ákaflega vel á öllum sviðum því oft eru þeir svo önnum kafnir við rekstur frystihúsa. Sem er þjóðhagslega gott í sjálfu sér, en þó ekki gott þegar unnið er með hráefnið fólk - í sjálfu sér.

Ískaldir menn ættu að fá sér vinnu við eitthvað annað en hagkerfi sem hafa manneskjur (homo sapiens) innanborðs. Kannski í fjármálageiranum sem sprakk?, þrátt fyrir alla ísköldu matsmennina þar.

Ágætismerki okkar mannanna er sú staðreynd að við erum fyrst og fremst tilfinningaverur. En margir gera sér þó aldrei grein fyrir þessu og lifa frosnir fulla æfi.

Þetta þvaður um "ískalt mat" á Icesave-málinu er ekki hægt að bera á borð fyrir okkur menn.  

Þeir sem þekkja ekki þróunarkenninguna um sexual selection eru illa staddir. Páfuglar þurfa þó ekki að þekkja þessa kenningu, því þeir hafa verið kosnir, og því lifað af.

Já, kosnir! En af hverju - og af hverjum?

Deiliskipulag Bjarna Benediktssonar

Kæri Bjarni. Af hverju sagðir þú þetta ekki strax. Af hverju sagðir þú ekki strax að þú vildir ekki borga skuldir fjárglæframanna af því að þér fyndist upphæðin of há? Af hverju sagðir þú ekki eins og var frá byrjun? 

Þeir sem framleiða og búa til kröfur á hendur okkur íslenskum skattgreiðendum vita þá framvegis hvernig þeir eiga að haga innheimtuaðferðum sínum. Fyrst koma þeir til þín með falskan reikning sem þér ofbýður. Ekki vegna þess að hann er fabirkeraður heldur vegna þess hversu hár hann er. Þú skellir hurðum en opnar svo stærri og stærri gátt því oftar sem þeir koma. Á endanum gefstu upp og borgar hvaða kröfur sem er - og innheimtir síðar peningana fyrir þessu pólitíska hugleysi þínu hjá ömmum, öfum og börnum. 

Eru einhverjir fleiri reikningar Bjarni minn sem eru á leiðinni til okkar á Íslandi? Hvað næst? Hvað þegar það mun sýna sig að eignasafn útrásarmanna reynist eins lélegt og jafnvel enn lélegra en þeir sem bjuggu það til? Hvað ef? Hvað ef allt fer á versta veg alls staðar? Finnst þér gaman að spila fjárhættuspil með þjóðina?

 

Dómstólar fjalla um réttmæti fjárskuldbindinga. Og þeim er hnekkt ef þær eru vafasamar. Slíkt gerist. Það er ekkert hollara að hafa greitt of lítið bara vegna þess að maður hræðist bæði rétt og rangt. Best er að rétt sé rétt. Efinn drepur, hægt en örugglega, með sífelldu narti sínu í þjóðarsálina áratugum saman. 

Ef til væri innheimtustofnun stjórnmála þá værir þú gjaldþrota núna og sætir í pólitísku skuldafangelsi með Steingrími J. og Jóhönnu S. Þið gætuð átt góðar stundir saman.

Borgari og hagsmunagæslumaður Breta - lífvörður ríkisstjórnarinnar

Sjálfskuldaviðurkenning er alltaf bindandi, nema að um sturlað geðveikt fólk sé að ræða. Framkvæmd hugtaksins yrði dregin áfram á bökum kjósenda núverandi formanns Sjálfstæðisflokksins, sem hyggst uppfylla Icesave pöntunarseðil bresku krúnunnar með atvinnuuppbyggingu landsmanna. Sjálfur mun hann ríða á bökum þjóðarinnar og greiða sér fyrstur. Hagsmunir Breta verða þó ekki geymdir á Þjóðminjasafninu hjá öðrum munum safnsins. Hagsmunamatur formannsins fæst hins vegar í sjoppum um allt land.

Út-mánuðir renna upp. 

Verst er að ég get ekki sagt mig úr flokknum því ég er ekki í honum af einmitt þeirri ástæðu að mig grunaði hvað vantaði í bakpoka forystunnar; Sjálfstæðið, staðfestuna, hugsjónir og þor.  

Eignir Sjálfstæðisflokksins eru að rýrna hratt í höndum forystusmjörlíkis þess sem þar situr nú sem bráðnuð klessa og drekkur afganginn af Þorgerði Þaulsætu úr reiðiskálum grasrótarinnar.

Vesalingar! Ekkert minna.

Goðsagnir um EES-samninginn og "80-prósent" uppspuninn.

Þýðing 

Við þurfum að ryðja úr vegi nokkrum goðsögnum um EES-samninginn þannig að vitrænar umræður um þetta mál geti farið fram. 

Í fyrsta lagi:

 

Við þurfum ekki á EES að halda til þess að geta selt vörur okkar erlendis. Ef EES-samningurinn yrði felldur úr gildi þá mun fyrri fríverslunarsamningur okkar við ESB sjálfkrafa taka gildi. Þetta kemur gagngert fram í EES-samningnum. Noregur [Ísland] mun því geta selt vörur sínar án tolla og annarra viðskiptahindrana eins og áður. 

Samkvæmt WTO-reglunum getur ESB ekki lagt hærri tolla á Noreg [Ísland] en á önnur lönd utan Evrópusambandsins. Lausnin á hinu svo kallaða laxastríði, þar sem ESB var skikkað til að gefa sig samkvæmt fyrirmælum frá WTO, sýnir einmitt, óháð EES-samningnum, að ESB er skyldugt til að virða alþjóðlegar viðskiptareglur.

ESB hefur engan rétt til - eða hagsmuni af - að hefja viðskiptastríð við Noreg [Ísland] ef við skyldum segja EES-samningum upp. Stærsti hluti vöruútflutnings okkar til ESB eru hráefni og hálfunnar vörur sem eru notaðar til frekari vinnslu í framleiðslugeira ESB-landa. Kaupmáttur Noregs er sterkur [Ísland er t.d. besti útflutningsmarkaður Danmerkur á hvert mannsbarn og ætur fiskur er sjaldgæf vörutegund í ESB] og alls ekki smávægilegur markaður fyrir ESB. Frá janúar til nóvember í fyrra fluttum við inn vörur frá ESB fyrir 267,6 miljarða norskar krónur. Ef vil lítum burt frá olíu, gasi og skipum þá var samanburðarhæfur útflutningur Noregs til ESB 187,6 miljarðar norskar krónur. 

Það væri því beint óskynsamlegt af ESB að gera nokkuð sem helst til klúðra þessum gagnkvæmu viðskiptum.

Þjónustuviðskipti okkar myndu halda óbreytt áfram án EES-samningsins. Því sjá alþjóðlegar reglur GATS fyrir, sem er þjónustusamningshluti WTO-samninga [sjá utanríkisráðuneyti Noregs hér og Íslands hér (PDF-skjal horfið?)]. GATS-samningurinn mun samtímis veita Noregi [Íslandi] enn stærra alþjóðlegt ráðarúm. Til dæmis gæti þá meirihluti Stórþingsins [Alþingis] varðveitt einkarétt Póstsins á útburði bréfa án þess að komast í krambúlag við reglur EES. 

Í öðru lagi:

 

EES-samningurinn tryggir ekki öryggi atvinnu. ESB-dómstólinn hefur hvað eftir annað úrskurðað að réttindi sem kjarasamningar veita launþegum í landi okkar verða að víkja fyrir frjálsri samkeppni á hinum svo kallaða "innri markaði ESB" og reglum hans. Þetta er uppskriftin að sósíal-dumping sem við höfum séð mörg tilfelli af hér í Noregi á síðustu árum.

Í þriðja lagi:

 

EES-samningurinn er ekki forsendan fyrir samvinu um rannsóknir, vísindi og menntun. Samvinnan á milli Noregs[Íslands]/EFTA-landanna og ESB hófst mörgum árum áður en EES-samningurinn kom til skjalanna með vísan til Lúxemborg-yfirlýsingarinnar frá 1984. Noregur var - alveg utan við EES-samninginn - fullgildur meðlimur af til dæmis lyfja- og heilbrigðis rannsóknum, raunvísinda- og tæknirannsóknum (SCIENCE) og umhverfisrannsóknum (STEP). Á sviði menntamála tók Noregur þátt í mikilvægustu sviðum þess COMETT (frá 1990) og ERASMUS (frá 1992) áður en EES-samningurinn kom til.

Ef við göngum út úr EES-samningum mun veigamesti munurinn þar á eftir verða sá að við erum ekki skyldug til þess að taka þátt í allri samvinnu á sviði menntunar og rannsókna (nema kjarnorkurannsókna). Við gætum því sniðið áherslurnar á þessu sviði að okkar eigin þörfum.            

Samvinnuverkefni okkar við ESB í dag eru tapsgefandi verkefni. Noregur greiðir 9 miljarða norskar krónur í aðildargjald til rammaáætlunarinnar fyrir árin 2007-2013. Nú er þetta tímabil hálfnað og samkvæmt Rannsóknarnefnd Noregs höfum við aðeins fengið tvo miljarða af þessum níu til baka.

Að lokum:

 

EES-samningurinn er ekki "næstum því" jafngildi ESB-aðilar. Tollabandalag og viðskiptastefna ESB gagnvart þriðja landi, fiskveiðimálin, þrír fasar myntbandalagsins (EMU) og evran eru aðeins nokkur af þeim málum sem liggja alveg utan EES-samninginn. Frá byrjun ársins 2000 og til loka ársins 2009 voru alls 3.119 ný ákvæði, lög- og réttarfarslegar viðbætur settar inn í EES-samninginn. Á sama tíma samþykkti og meðtók ESB 34.733 ný ákvæði, laga- og réttarfarslegar viðbætur og breytingar.

Einungis 8,9 prósent af nýjum ESB-lögum og reglum var sem sagt bætt inn í EES-samninginn. Hann er því minna en 10 prósent af fullri ESB aðild.

 

 

| Lausleg er þessi ofangreinda þýðingin mín úr norsku. Upprunalega greinin, eftir Heming Olaussen formann Nej til EU, birtist þann 21. janúar 2011 m.a. hér hér á E24 í Noregi |

 

 

 

 

Eftirfarandi símtal fór fram einhvers staðar í ESB í gær (þó ekki í Frakklandi né Þýskalandi)

 

Lost in the legal corridors of the EU (former EC was the former EEC which was the former ECSC)

 

"Heyrðu nú forsætisráðherra minn. Nú þurfum við á fullveldi þjóðarinnar að halda í þessu máli og það strax. Immed! . . . Ekki hægt? . . Hvað áttu við? Erum við ekki fullvalda þjóð? . . . Þér getur ekki verið alvara? . . . Getum við ekki notað fullveldi landsins af því að við höfum deilt því og lánað það út til 28 annarra landa Evrópusambandsins? . . . Er þér alvara? Hverslags ástand er þetta! . . . Ekkert við því að gera? Hvað með þjóðina, fólkið okkar? . . .  Eigum við þá bara að bíða eftir því að þeir sem eru að nota fullveldið okkar núna skili því einhvern tíma aftur? . . . Nú jæja, hvenær fáum við það þá aftur? Veistu það ekki! Erum við þá hjálparlaus eins og er? . .  Einmitt það. Við erum sem sagt orðnir aumingjar aftur? Bless og farðu aftur til Brussel, þú ert þar alltaf hvort sem er." 

 

Fyrri fræsla

 

Spönsk gjábakkaveisla í boði seðlabanka Evrópusambandsins