Sturtuvagnar markaða dumpa evruskuldum á öskuhauga sögunnar

Mynd; evruupptakari

 

Hlössum af ríkispappírum gefnum út af evruríkjum í evrum er nú sturtað á ruslahauga sögunnar eftir 13 ára veruleikaflótta. Neyðin er orðin svo áberandi að bræðraþjóðir eins og Svíar og Finnar eru að skiljast að, því á milli þeirra var byggður Brusselmúr sem skilur á milli heims og heljar þjóðríkja. Finnska ríkið lét mynt sína detta inn í Brusselmúrinn og stendur nakið með evrumynt í upplausn. Enginn vill lána finnska ríkinu peninga nema það greiði tvöfalt hærri áhættuþóknun en krafist er af sænska ríkinu.

 

Svíþjóð er með sænska krónu sem er í himnesku jarðsambandi við seðlabanka þjóðríkis sænskra þjóðfélagsþegna. Finnland er hins vegar læst inni í seðlabankalingi Evrópu-Ekkertsambandsins og lyklinum hefur verið hent.

 

Bankakerfi evrulanda eru nú undir áhlaupi ríkisstjórna evrulanda, sem allar bjargir eru bannaðar. Þær þrýsta skammbyssunni hér að ofan að gagnaugum sínum og hóta að taka í gikkinn ef síðasti bankinn í ríki þeirra neitar að lána þeim síðustu evruna úr kassanum.

 

Áhrifin á hagkerfin eru þau að bankarnir geta ekki gengt hlutverki sínu sem áburðarverksmiðja atvinnulífsins. Fyrirtækin svelta því ríkið var svo heimskt að henda mynt sinni inn í Brusselmúr Evrópusambandsins. Og nú er ríkið á leið í þrot vegna myntar sem er í upplausn. Fyrirtækin í evrulandi búa sig nú undir endilok evrunnar. 

Á meðan skoðar íslensk ríkisstjórn steingeitar, gungu og druslu teiknimyndaseríur frá síðustu dögum Pompei í Der Untergang Stjórnarráðsins í 101 Reykjavík. 

 

Krækjur: 

 

Paul Krugman; The Euro Curse

Wall Street Journal; European Nations Pressure Own Banks for Loans

Financial Times; Businesses plan for possible end of euro 

Loftsteinninn evra að falla á forsíðu Hagfræðingsins

15 ára gamla aðvörun The Economist sést neðst. Og hún er klassísk. Þá voru 155 hagfræðingar sammála um eitt. Í dag er evran að falla sem gereyðingarvopn ofan á þjóðríkin.

Árið 2011

Eru þetta endalokin?

Árið 1996

1998 - Þá voru 155 hagfræðingar sammála um eitt

1985 - Evrópusambandið er steindautt 

Moody's varar við fjöldaríkisgjaldþrotum inni í evrusvæðinu

Matsfyrirtækið Moody's varar nú við fjöldaríkisgjaldþrotum evrulanda í nýrri skýrslu. 

Moody's segir enn fremur að í kjölfar fjöldaríkisgjaldþrota geti fylgt upplausn þeirrar myntar sem löndin hafa flotið saman á allt frá einu ári og upp í nokkur ár á evrusvæði. En fyrst þurfi þau öll að snæða ruslmat fyrirtækisins í forrétt. Þeirri kvöldmáltíð evrulanda miðar ágætlega.

Moody's segir enn fremur að köfnunarferli ríkissjóða og bankakerfa evrulanda sé nú orðið svo framskriðið að óvíst sé hvort þau lifi af þessa lausafjárkreppu sem orðin er ofan í líkkistum þeirra niðri í evrusvæðinu. Horfurnar á að Frankenstein sé kominn í farveg eru þar af leiðandi tölu verðar.  

Bönkunum vantar hátt í hálfa billjón evra strax og tæplega billjón í sömu mynt á næstu tólf mánuðum. Ríkissjóðum evrulanda vantar eitthvað hátt í alla peninga Þýskalands tvisvar til þrisvar sinnum. Þurrð ríkir áfram.

 

/skjaldburg

 

FT, La Repubblica og FT 

 

Mbl: Sendiráð Bretlands í ESB undirbúa viðbragðsstöðu; Varað við mögulegu hruni evrusvæðisins

Nýr "fjárfestir" frá Norður-Kóreu?

Skyldu enn vera til heilar á Íslandi sem muna ennþá að Kína er vanþróað einræðisríki valdaklíku kommúnista?

Já þeir eru sem betur fer margir. En enginn þeirra er í valdastöðum innan Samfylkingarinnar. Sú staðreynd ein og sér, er stórt og hættulegt vandamál fyrir íslenska þjóð. Samfylkingin situr nefnilega í æðsta pólitíska embætti lýðveldis þessarar þjóðar.  

Aftur: Kína er vanþróað einræðisríki valdaklíku kommúnista

Hver býður betur næst? Norður-Kórea? Ítalska mafían? Hún á peninga. Gæti kannski passað fyrir forsætisráðherraínuna. RÚV gæti kynnt málið fyrir þjóðinni. Fréttafjölmiðill á fósturstigi. 

Warren Buffet hefði aldrei fjárfest í neinu sem lyktar af skuggasveinafélagi Huang Nubo. Og heldur ekki ég.

Samfylkingin er skuggasveinafélag. Stórt og hættulegt skuggafélag fyrir Ísland. Enginn ætti að fjárfesta í Samfylkingunni. Enginn.

Ögmundur Jónasson eykur alþjóðlegan trúverðugleika Íslands

Niðurstaða Ögmundar Jónassonar innanríkisráðherra varðandi svo nefndar "fjárfestingar hlutafélags" hins vanþróaða einræðisklíkuríkis kommúnista Kína, er í samræmi við gildandi lög og réttan móral.

Hér með hefur Ögmundur treyst stöðu Íslands í umhverfi alþjóðlegra fjárfestinga. Þakka ég Ögmundi fyrir staðfestu. Nú er alvöru fjárfestum úr lýðræðisríkjum rórra um risastórar beinar fjárfestingar sínar hérlendis, sem þegar eru mun stærra hlutfall af landsframleiðslu en annarra Norðurlanda. Og skattgreiðendum sérstaklega á Norðausturlandi hefur verið hlíft.

* 

Þeim sem langar að kynnast "kínverskum fjárfestingum" í Kalmar í Svíþjóð er bent á að horfa á þátt úr sænska ríkissjónvarpinu SVT2. Herðar skattgreiðenda þar eru brostnar undan fávisku einfeldninga-bæjaryfirvalda Kalmar; Sjá neðri hluta bloggfærslu minnar frá frá 7. september 2011; Kóngurinn í Kína. Þar er krækja á þátt SVT2 á You Tube og á pistil Evrópuvaktarinnar sem upphaflega vakti áhuga minn á málinu. Takk fyrir það.

Fyrri færsla:

Nokkur orð um gervitungl ríkisstjórnarinnar

Nokkur orð um gervitungl ríkisstjórnarinnar

Nú er rætt um verðtryggingu á sömu feilnótunum og rætt er um gjaldmiðilsmálin og ESB-málin. Í ríkisstjórn okkar situr hópur vitgrannra manna. Og í kringum þær vitsmunalegu beinagrindur sveima gervitungl úr efni sem ekkert er hægt að byggja úr nema spilaborgir af síðustu sort. Sem sagt; draugaskipið í Stjórnarráðinu siglir fyrir fullu útflaggi.

Í fyrsta lagi; og þessu þarf að slá föstu með sex tommu saum. Verðtryggingin heldur hendinni undir húsnæðismarkaðnum, hagvexti og kaupmætti til lengri tíma litið. Endurtaka þetta þar til það físar inn. Ef þið hefðuð ekki verðtrygginguna núna þá væri fasteignaverð hrunið um 60 prósent og staðan enn verri en hún er í dag. Það er eingöngu verðtryggingunni að þakka að þetta hefur ekki gerst. Og miklu auðveldara er fyrir markaðinn að komast í gang á ný, án algerra náttúrhamfara í landslagi hans. Ef þið pillið við verðtrygginunni núna, þá munið þið í leiðinni leggja markaðinn í rústir. Það er ekki hægt að skipta um markaðsfyrirkomulag án afleiðinga fyrir allan markaðinn og eðli hans. Og þær verða miklar því við erum í miðjum áföllum.

Fyrir hrun - árið 2007 - kom út skýrsla frá Morgan Stanley um evrópska húsnæðismarkaðinn og þær tegundir af lánum sem þar voru og eru enn í boði. Hvatinn að rannsókn Morgan Stanley's var hin sveiflukenda verðmyndun á evrópska húsnæðismarkaðnum. Þar gengur markaðurinn oft fyrir sig í boom bust cycle, eða í verðhruns-verðsprengju takti. Með öðrum orðum; verð húsnæðis sveiflast allt of mikið. Það er of flöktandi (e.volatile). Hér er bæði átt við sjálft sölu- og kaupverð svo og einnig greiðslur og greiðslubyrði af lánum. Þær sveiflast of mikið og oft í engum takti við þarfir og greiðslugetu lántakenda. 

Niðurstaða rannsóknarinnar er m.a. þessi; þegar húsnæðisverð í ríkum löndum er orðið svona hátt miðað við árstekjur fólksins í hagkerfinu - þ.e. fermetraverð í ríkum löndum er orðið afar hátt, - þá sveiflast kaup-söluverð og vextir-greiðslubyrði svo mikið að botninn fer reglulega úr markaðnum. Stór massi fasteignaeigenda verður þar með eignalaus og ræður ekki lengur við greiðslur af lánum sökum mikils flökts í greiðslubyrði miðað við kaupmáttinn og hagsveiflur. Eitt dæmi: Danmörk; tvívegis verðhrun fasteigna á síðustu 25 árum (35-40 prósent), frystur kaupmáttur sökum langvarandi fjarveru hagvaxtar og eyðnisýkingu í kaupmætti launþega; og þar af leiddum hækkandi vöxtum einmitt sökum þessa. Þorri ungs fólks verður eignalaus, getur ekki haldið eignum sínum, missir þær og situr uppi með óviðráðanlegar skuldir í áratugi. Eldra fólkið fer stórskuldugt inn í ekki svo helgan stein, eða í skuldafangelsi til æfiloka. Allir tapa. 

Ein leið til að lækna þetta mikla flökt (e. boom bust cycle) í ríkari löndum Evrópu er að bjóða upp á verðtryggð húsnæðislán, segir Morgan Stanley. Vísitölutenging við raunveruleikann getur leyst þetta mál í ríkari löndum þar sem kaupverð nemur margföldum árstekjum. Í Danmörku borga menn 30 ára lán þrisvar til baka á 30 árum og engum nema vitstola mönnum dettur í hug að bjóða 40 ára lán. Vextir eru háir ef þeir eru fastir, en eins og rúlluskautar ef þeir eru breytilegir. Sölutími upp á 2-6 ár er algengur, jafnvel í góðæri.

Morgan Stanely leggur sem sagt til að boðið verði upp á verðtryggð húsnæðislán í ríkari löndum Evrópu til að bjarga þeim frá reglulegu eyðileggjandi bólu- og hrunferli fasteingamarkaðs.   

 

Annað; álaupin á tvo grunnstólpa íslenska hagkerfisins 

 

Ég vona að stjórnvöld hérlendis (sennilega dauðborin von) skilji að Ísland er undir sameiginlegu áhlaupi massa fólks á lánadrottna og skattgreiðendur (e. a collective run on creditors and taxpayers). Þetta er þekkt fyrirbæri í hagfræði. Svona áhlaup þrífast vel undir ríkisstjórnum sem eru vitsmunalegar beinagrindur með um sig sveimandi gerfitungl úr efni sem ekkert er hægt að byggja úr nema spilaborgir af síðustu sort. 

Þetta áhlaup er gert til þess að massinn komist á ný í innkaupaferðir til Boston og geti tekið upp reglulegt áætlunarflug sitt til Mílanó og boom burstað sig þar í búðargluggum þess allra dýrasta.

Þið vitið þetta náttúrlega allt saman, auðvitað. Og tengið nú vinsamlegast krónuna okkar sem snöggvast við næstu rafmagnslausu álver sem fjármálaráðherra beinagrindasafns fortíðarinnar hefur lokað. Þá verða allir í svo miklu stuði, nema þjóðarhagur Íslendinga. En hvað varðar ykkur, beinagrindum fortíðarinnar, um þjóðarhag. Þið vilduð jú ganga í Sovétríkin á sínum tíma. Og það viljið þið enn.

 

Ég bið því til Guðs að þið finnið aldrei olíuna OKKAR. Og heldur ekki bláberin.

Verðbólgan í hausnum á þér

Okkar góði maður og gamli bæjarfélagi minn Halldór Jónsson var með skemmtilegan pistil um verðtrygginu, verðbóglgu fasteigna og afleiður þess síðarnefnda. 

Sem nýfluttur heim til Íslands eftir 25 ára tilvist í bifhárum Evrópusambandsins, sé ég hlutina meira með augum gestsins en þeirra sem galhoppa um á hanafæti með flugfélögum landsins til útlanda, einungis til að eyða þeim peningum sem kvartið er svo sárlega yfir að menn eigi ekki. Dekurfrekja of margra Íslendinga — er ég hræddur um — hefur búið til sjálfseyðingarvél Íslands úr höfuðborgarsvæðinu. Það er að tortíma Íslandi eins og við þekktum það sem fæddumst og ólumst upp úti í hinu stóra mikla landi.  

Það hefur ENGIN verðbólga verið á Íslandi. Það hefur BARA verið verðbólga á HÖFUÐBORGARSVÆÐINU. Hún á heima þar. 

Ekkert siðmenntað land hefur innréttað samfélag sitt þannig að tveir þriðju hlutar þjóðarinnar búi, andi og deyi í skráargatinu að öllu sínu stóra landi, nema kannski Hong Kong. Ísland er gerræðislega stórt og gjöfult land á hvern íbúa. En tveir af hverjum þremur landsmanna hafa valið að sturta peningum sínum ofaní botnlausa skráargatið sem situr svo skakkt á dyrum landsins - og sem nefnist "höfuðborgarsvæðið". Þetta svæði er orðið svæði hinna hauslausu og er að verða impótent. Þessir hauslausu eru orðnir vanir því að búa á eins konar virkjanasvæði. Þeir detta í þunglyndi þegar hlé verður á geggjuninni og verðbólgan þeirra hverfur úr kofunum.

Það sem ég sé þegar ég kem heim eftir 25 ára fjarveru frá landinu er algerlega pervers byggðaþróun hér á Íslandi. Algerlega og markvisst pervers!

Hér sveima 66 menn af hverjum hundrað um í skráargati landsins með innbyggða efnahaglega sjálfsmorðssprengu í beltisstað - og gaspra um verðbólgu, vexti, fullveldið, myntina okkar þolgóðu og sölu á landinu til ESB. Samkvæmt lögmálum þessara 66 af 100 ætti Osló að vera þriggja milljón manna borg. En þar og umhverfis hana búa hins vegar og skynsamlega "aðeins" ein milljón manns. Samkvæmt þessum 66 af 100 þá ættu 200 milljón manns að búa í Nýju Jórvík og 800 milljón manns í Peking. Gætu þessir tveir síðastnefndu staðir þannig orðið eins konar móðurskip verðbólgu alheimsins, meðan á byggingatíma stendur.

Gefið mér íslensku krónuna okkar og við skulum splitta henni upp í tvær myntir. Hina raunverulegu Íslandskrónu sé ég sjálfur um. Virkjanakrónuna með skráargatinu í miðjunni sjáið þið um. Við splittum; ég sé um Íslandskróuna með mínum eigin seðlabanka og þið sjáið um myntskráargatið ykkar sjálf, með ykkar eigin virkjanaseðlabanka. Og þá skal ég sýna ykkur STÖÐUGLEIKANN af Guðs náð.

Asnar ! Þið eruð að búa til gettó.

Norrænd velferð; 50 fjölskyldur eiga einn fjórða af auði Danmerkur. Mikil dýrtíð

Í Danmörku eiga 50 fjölskyldur auð sem svarar til eins fjórða hluta landsframleiðslunnar og af þessum 50 fjölskyldum eiga fjórar fjölskyldur helminginn af þessum einum fjórða hlut þjóðarauðsins.

 

Hryllileg dýrtíð í Danmörku 

 

Matvæli í smásölu í Danmörku eru nú þau dýrustu í Evrópusambandinu og svo dýr að hópur þingmanna hefur heimtað að málið yrði rannsakað. En þetta verður bara aldrei rannsakað. Einokun í dreifingarlið verslunargeirans og í smáölu er á við það besta sem tíðkaðist í Sovétríkjunum. Tvær matvöruverslanir eru í landinu þar sem þær keyra veldi sín undir hinum og þessum fánum. Tveir menn, innkaupastjórar tveggja kveðja, stjórna algerlega því hvað danska þjóðin borðar.

 

840 þúsund manns gera ekki neitt og eru á fullri framfærslu skattgreiðenda 

 

Í fréttatilkynnningu dönsku hagstofunnar kom fram um daginn að 841 þúsund Danir eru að fullu leyti á framfærslu hins opinbera. Og hér eru ein milljón danskir ellilífeyrisþegar ekki taldir með - og heldur ekki börn og námsfólk. Þessar 841 þúsund sálir eru allar á vinnualdri og vinna við að bora í 1682 þúsund norrænar velferðarnasir nefja sinna á hverjum degi ársins.

 

Fasteignamarkaður í frjálsu falli, tvisvar á 25 árum 

 

Fasteingamarkaður landsins — sem allur er í óverðtryggðum lánum og sem að meðaltali er skuldbreytt á þriggja ára fresti — hefur hrunið tvisvar sinnum síðan 1987 með hörmulegum aðfleiðinugm. Verðhrunið varð allt að 40 prósent í fyrra skiptið. 1800 nauðungaruppboð fóru fram í hverjum mánuði. Fólks sat uppi með óseljanlegar eignir á lægri launum, en með hærri greiðslubyrði miðað við ráðstöfunartekjur. 

 

Frá og með árinu 2007 hefur fasteignamarkðaurinn aftur verið frjálsu falli. Um 40 prósent húsnæðiseigenda undir 35 ára aldri í Danmörku skulda nú meiri peninga í fasteign sinni en hægt er að selja hana fyrir.

 

Alls er hver fimmti fasteignaeigandi í Danmörku er orðinn eignalaus. Skuldar meira en hægt er að selja fyrir. Kemst ekki út. Þetta eru helstu einkenni óverðtyggðra fasteingamarkaða. Þeir sveiflast meira og í hverri sveiflu er fólkinu hent úr úr húseignum sínum. Ekkert lát er á fallinu til lengri tíma litið. Og sjálfum litla fingri stjórnvalda verður ekki lyft neinum til aðstoðar, frekar en fyrri ferðina.  

 

Þetta er, eins og áður er um getið; norræn velferð.

 

Danmarks dynastier sidder på milliarderne

841.900 personer nu er forsørget af det offentlige

 

Evrusvæðið: lán til þriggja mánaða

ACHTUNG! ORDNUNG!

Das monetzary tranzmission mechanizm of ASÍ, ja!

Evruríkið Spánn nýtur nú (á)vaxtana af því að vera í myntbandalagi formanns Alþýðusambands Íslands, herra Gylfa Arinbjarnarsonar.

Á Spáni ríkir 22 prósent esb-atvinnuleysi og tæplega 50 prósent hjá ungu fólki. Hví skyldi atvinnumarkaður ESB-Spánar vera svona hörmulega hörmulegur? Landið er búið að vera í þessu Evrópusambandi í heil 25 ár. Og það er búið að vera í myntbandalagi þess frá upphafi. Allt er á kafi í evrum á Spáni. 

Nema hvað. Ef ríkissjóður Spánar vill fá fimmkall að láni til þriggja mánaða á alþjóðlegum mörkuðum, þá þarf þetta 25 ára esbland að greiða sömu vexti og þegar ríkissjóður Íslands tekur fimmkall að láni til fimm ára. Þriggja mánaða vaxtakjör ríkissjóðs Spánar hljóðuðu upp á 5,1 prósent í dag.  

Svona er að vera evruland. Massíft atvinnuleysi í samfleytt 25 ár kostar mikið. Og það kostar mikið að hafa haft gjörónýta mynt í 12 ár og þar að leiðandi fengið eyðilagt lánstraust og lánskjör landsins á þessu handónýtasta myntsvæði heimsbyggðarinnar frá upphafi siðmenningar.

Hvaða asna datt í hug að Spánn og Þýskaland ættu að vera með sömu mynt og sömu peningapólitísku vexti?

Síðustu dagar evrunnar eru að nálgast.

Spain pays 5.1% for three month money 

Uppbót; Last Days of the Euro

Góðir landsfundarmenn Sjálfstæðisflokksins

Pakkaræða til landsfundar.

 

Hér er svo kölluð "pakkaræða" mín varðandi Evrópusambandsmálið. Þið vitið, þetta mál sem er og hefur verið mál málanna á Íslandi í samfellt þrjú ár. En nú er að duga, eða láta pakka sér inn!

Fyrst af öllu, og á meðan þið sitjið við borðin, vil ég benda ykkur á að kíkja í pakka Sjálfstæðisflokksins, og skoða hvað þið sjáið í honum. Þið sjáið Þingvelli árið 1944. Þarna við borðin sitjið þið í frelsinu við kræsingaborð sjálfstæðs og fullvalda lýðveldis okkar allra. Þið sjáið sem sagt fullveldi og lýðræði í íslenska pakkanum.

 

Þessum pakka Sjálfstæðisflokksins og fleirri getið þið einnig þakkað fyrir að við sitjum í stjórnarandstöðu nú. Sá réttur íslenska pakkans heitir lýðræði, og sem bendir þannig til að hér séu reglulega haldnar þingkosningar. Sársaukinn þarf þó ekki að vara lengur en í fjögur ár. Þá er kosið á ný. Og kosningaúrslitunum er ekki breytt. Nýrra kosninga er heldur ekki krafist þegar Sjálfstæðisflokkurinn tapar. Það er ekki kosið aftur og aftur þar til kjósendur gefast upp. En um Evrópusambandsaðild er hins vegar aldrei kosið um nema einu sinni, það er að segja ef það kemur já út úr þeim kosningum. Þá er aldrei kosið aftur. Aldrei.  

Og í pakkanum frá Þingvöllum er einnig 700 þúsund ferkílómetra efnahags- og fiskveiðilögsaga okkar allra, ásamt eigna- og nýtingarrétti, og um leið nýtingarréttur allra ANNARRA náttúruauðæfa Íslands. Ísland er nefnilega fullvalda ríki, sem betur fer. Það ræður sínum málum. 

Úr þessu öllu höfum við byggt upp eitt ríkasta þjóðríki heimsins á örskömmum tíma. Það er þetta sem er í íslenska pakkanum OKKAR. Tæplega ein milljón ferkílómetrar til boltra sig á; allt Frakkland, meira en hálft Þýskaland, plús fullt lýðræði, fullt sjálfstæði og mestu efnahagslegu framfarir í nokkru ríki heimsálfunnar frá styrjaldarlokum. Hvað meira viljið þið? Er þetta kannski ekki nóg fyrir ykkur? Eruð þið orðin þreytt á þessu? 

Eftir 67 kraftaverkaár frelsisins stendur íslenska lýðveldið í fremstu röð hvað varðar flest. Á aðeins 67 árum hafa vöðvar frelsisins unnið kraftaverk sín á Íslandi af fullum og óþreytandi krafti. Þetta eru aðeins tæplega sjö áratugir. Sjö áratugir. Án frelsis og fullveldis hefði þetta ekki getað gerst og aldrei orðið.   

Það er eitt mikilvægt mál sem allir á landsfundinum verða að muna; Evrópusambandið er EKKI pakki. Það er EKKI pakki. Evrópusambandið sem var í gær er alltaf orðið annað á morgun. Það er einfaldlega eðli þess. Evrópusambandið er stórpólitískt evrópskt fljót meginlandsins sem rennur áfram, en aldrei afturábak. Löndin sem eru í sambandinu fljóta bara með því. Þau eru komin í "farveg", eins og það svo oft er kallað. Evrópusambandið er orðið þannig fyrirbæri að því verður aldrei rúllað til baka, nema með vopnavaldi eða undir stóráföllum sem fá bankahrun Íslands til að líkjast skemmtigöngu á bjartasta sunnudegi allra tíma. 

Þessi staða mála var ekki í neinum pakka þegar ríkin sem nú eru í sambandinu gengu í það.

Í upphaflega kjarnapakka Evrópusambandsins, sem þá hét EB, voru upphaflega bara nokkur kol og einn stálbiti. En nú hafa kolin og stálið breyst heldur betur til hins meira og mun verra. Á dagskrá sambandsins í dag er verið að taka sjálft ríkisfjárlagavaldið og skattheimtuna af ríkjunum í skrefum. Hvorki meira né minna. Ríkjunum er sagt að þetta sé bráðnauðsynlegt því að öðrum kosti mun myntin þeirra, evra, sprengja allt sambandið í loft upp og breyta því í efnahagslega eyðimörk. Ógöngur herra Kolamola og frú Stálbita eru orðnar slíkar. Tvær ókjörnar ríkisstjórnir hafa á einni viku verið settar inn í tveim löndum sambandsins að beiðni Brussels. Þetta gerðist á einni viku. Á einni viku undir yfirskini björgunar.  

En af hverju er þetta orðið svona slæmt í ESB? Jú vegna þess að myntin sem var í pakkanum hefur stökkbreyst á innan við 10 árum, svo bráðnauðsynlegt er að taka enn frekari skref til afnáms sjálfstæðis og fullveldis ríkja Evrópusambandsins, svo þeim verði ekki af markaðnum hent úr loftbelgnum sem þau sitja öll föst og saman í. Skrefin eru orðin svo mörg inn í sæluna að ekki er hægt að hætta við neitt. Þetta hangir allt saman í lagaflækjum á 500 þúsund blaðsíðum laga og reglusetta. Þér er alltaf sagt að ekki sé hægt að stíga nein skref til baka, því þá hrynji allt hitt ofan á ríkin aftur. Skref eitt var tekið svo hægt væri að taka skref númer tvö og svo koll af kolli. Aldrei er neinn sannur meirihluti fyrir verkinu því kjósendum er alltaf stillt upp við vegg. Ef þú segir nei, þá hrapar loftbelgurinn og þú ert ekki einn í honum. Ef ef svo illa vill hins vegar til að sagt er nei, þá er bara kosið aftur og aftur þangað til þóknanleg niðurstaða kemur úr kjörklefunum. 

Þjóðir Evrópusambandsins eru hvað eftir annað látnar éta úrslit kosninga ofaní sig aftur. Kjósa aftur og aftur ef Samfylkingunni í ESB finnst ekki koma rétt út úr kosningunum. Ef eitthvað er, þá hefur ófriðarhættan aukist í Evrópu með tilkomu Evrópusambandsins. Lýðræðisþjóðir fara nefnilega ekki í stríð við aðrar lýðræðisþjóðir. En það gera hinsvegar lönd og svæði þar sem lýðræði er á undanhaldi. Lýðræðið er einmitt á undanhaldi í Evrópusambandinu. Því hefur ófriðarhættan aukist í takt við aukin völd Evrópusambandsins. Þetta er staðreynd. 

Í finnska ESB-pakkanum árið 1995 var innihaldið fyrst og fremst þvinguð landfræðilegt lega Finnlands, eitt fasteigna- og bankahrun, óttinn vegna hruns Sovétríkjanna, og þess sem þar gæti gerst í framtíðinni. Finnar hlupu úr skugga Sovét og í fang ESB í hræðslukasti. Aðildin að ESB hefur kostað Finnland tæpa fimm miljarða evra frá upphafi í beinhörðum peningum. Finnland hefur aldrei fengið eina krónu frá ESB nema árið 2000 þegar landið fékk 9 evrur á mann til baka. Þær svöruðu þá til 0,03 prósenta af landsframleiðslu. Þetta er eina ár Finnlands í plús við ESB.  

Í sænska pakkanum árið 1995 var einnig ótti vegna nýlegs bankahruns, fasteignabólu sem sprakk og vegna misheppnaðra ríkisfjármála. Svíþjóð hefur aldrei fengið eina krónu frá ESB. Aldrei. ESB-aðildin hefur hins vegar kostað Svíþjóð 20 miljarða evrur í beinharðar greiðslur til ESB.

Í pakka Austur-Evrópu árið 2004 voru bæði landfræðileg lega landanna og pólitíski óttinn við rústir Sovétríkjanna. Eins konar draugahræðsla. Löndin flýttu sér burt af gamla áhrifasvæðinu. Og héldu að þau væru hólpin. En þau gátu ekki flúið hina landfræðilegu legu landanna. Það eina sem þau gátu var að flýja inn í ESB. 

Evrópusambandið stækkar einungis í hræðsluköstum. Óttinn er drifkrafturinn. Og nú vitum við að Grikkland er orðið ríkisgjaldþrota eftir 30 ára samfellda aðild að Evrópusambandinu og 92 miljarða beinar greiðslur frá ríkari löndum sambandsins, eins og til dæmis frá Finnlandi og Svíþjóð. Var þetta gagnlegt? 30 ár á spenanum og ekkert afgerandi hefur lagast. Fleiri lönd munu fylgja Grikklandi til grafar í ESB. Þetta er bara rétt að byrja.

Engu þessara landa myndi dreyma um að sækja um inn í Evrópusambandið ef þau nytu landfræðilegrar staðsetningar og kosta Íslands. Að vera bara land á þurru meginlandi Evrópu þýðir sjálfkrafa að vera dæmdur til að lifa tilverunni á öðru farrými hagkerfa í túnfæti annarra ríkja. ESB átti að vera neyðarlausn þessara landa. Eins konar hækja sem styðjast átti við. En sumir Íslendingar sjá hér allt aðra og furðulega götumynd. Þeir eru eins og börn sem ferðast yfir í næstu götu og sjá sér til skelfingar að næstum allir í Evrópugötu 1 til 27 ganga um með hækjur. Heim er síðan hlaupið og hrópað; "mamma mamma, ég vil fá hækjur. Allir í Evrópugötunni ganga með hækjur. Allir eru með hækjur. Allir"     

Sjálfstæðisflokkurinn hefur engan rétt til að láta stundarhræðslu rústa framtíðinni fyrir lýðveldi Íslands. Hann hefur ekki neinn rétt til að leggja til við kjósendur að þeim verði gefinn kostur á því að kjósa undan sér lýðræðið (B.H.). Sé það einu sinni gert, þá kemur það aldrei aftur. Evrópusambandsmálið er svona einfalt. Vilt þú láta kjósa undan þér lýðræðið?   

Þegar ég flutti til Danmerkur árið 1985 þá var ég að flytja til eins Norðurlandanna, en endaði hins vegar í sjálfu Evrópusambandinu. Þá sagði forsætisráðherra Danmerkur, Poul Schlüter,  mér, fjölskyldu minni og dönskum kjósendum, að hugmyndin um eitthvað sem héti Evrópusamband (Den Europæiske Union) væri steindauð. Gamla EF yrði aldrei neitt Evrópusamband.

Með slagorðinu "Evrópusambandið er steindautt" sem hugmynd, mælti þáverandi forsætisráðherra Danmerkur, Poul Schlüter, með "já" í þjóðaratkvæðagreiðslunni um "EF-pakkann" í Danmörku árið 1986. Þá var verið að búa til hinn svokallaða "innri markað". Hinn innri markaður er þó ennþá einungis kenning á blaði. Þessi ímyndaði innri markaður hefur aldrei virkað hið minnsta umfram það sem heimsvæðingin hefur haft í för með sér hjá flestum löndum heimsins. 

Poul Schlüter róaði þarna Dani með slagorðinu "sambandið er steindautt" (danska: "unionen er stendød"). Danir voru einmitt mjög svo áhyggjufullir yfir að það væri hugsanlega verið að tæla þá inn í eitthvað sem gæti endað í líkingu við "the European Union" eða "EF-Unionen". Að gamla EF gæti endað með "Evrópusambandinu" ef þeir segðu já í þessari þjóðaratkvæðagreiðslu. Þessi fullvissa Poul Schlüters um að það yrði aldrei til neitt Evrópusamband gerði það að verkum að Dönum varð rórra í þjóðarsálinni. Þeir létu því til leiðast og kusu treglega "já"

"Evrópusambandið er steindautt þegar við kjósum já á fimmtudaginn", sagði Schlüter í kosningakappræðum danska ríkissjónvarpsins, tveim dögum fyrir kosningar. Úrslit kosninganna tóku mið af þessu. Danir þurftu ekki að hafa áhyggjur af því að Efnahagsbandalag Evrópu (EF) myndi þróast í eitthvað sem gæti orðið Evrópusambandið. Því sögðu 56,2% kjósenda já. Þeir sem sögðu nei voru 43,8% kjósenda. 

Þetta var árið 1986. En svo kemur árið 1994: Það ár tekur Poul Schlüter hinn fyrrverandi forsætisráðherra Danmerkur sér sæti sem þingmaður á þingi þess Evrópusambands sem hann 8 árum áður hafði lýst sem verandi steindautt. Hann lofaði Dönum því að Efnahagsbandalag Evrópu myndi aldrei þróast í það að verða The European Union, eða neitt sem myndi líkjast því. Þessvegna var Dönum alveg óhætt að kjósa "já" í þjóðaratkvæðagreiðslunni um EF pakkann. 

Meira að segja ég horfði á manninn hann Schlüter segja þetta og ég trúði honum því ég var hlynntur þáverandi EF. En þá var ég líka álíka auðtrúa og Jón Baldvin Hannibalsson. En ég þroskaðist. Það gerði Jón Baldvin Hannibalsson hins vegar ekki. Sjúkdómur Jóns Baldvins er oft nefndur Eurosclerosis - og er ólæknandi. Öll Samfylkingin er núna smituð. Að minnsta kosti allir þeir hrunálfar sem búa svo vel á efstu hæð álfhóls Samfylkingarinnar um þessar mundir.

Allt í sambandi við Evrópusambandið fer svona fram. Kosningar eftir kosningar er kjósendum boðið uppá að samþykkja þann yfirdrátt sem fram fór á undanförnum árum vegna nútíðar og framtíðar sem stjórnmálamenn í litlum löndum ráða engu um. Kjósa um það sem búið er að gera í leyfisleysi, en sem ekki er hægt að vinda ofan af. Það er því aldrei raunverulegur meirihluti fyrir neinu því það er alltaf búið að fara fram úr því sem ESB hafði umboð til að verða í þínu landi. Þetta er kallað að samþykkja yfirdráttinn á bankamáli. Þú segir bara við bankann þinn að þú getir ekki borgað og því verði hann að hækka yfirdráttinn. 

Blekkingarleikur dulbúinna aðildarsinna Sjálfstæðisflokksins um þetta mál þarf að hætta. Og flokksforystan þarf að taka sig alvarlega á. Hún á að hætta að gefa stefnuljós í báðar áttir. Kjósendur sjá þau sem aðeins sem neyðarljós. Sem merki um að flokkurinn sé bilaður. Svart er ennþá svart og hvítt er ennþá hvítt. Þetta þarf að segja skýrum orðum ef Sjálfstæðisflokkurinn á að gera sér vonir um að kjósendur vilji kjósa flokkinn áfram, og hvað þá að menn eins og til dæmis ég, treysti sér að ganga í hann án þess að enda svo í anskotans Evrópusambandinu. Þetta málefni, ESB, er algert grundvallarmál. Öll framtíðartilvist Íslands sem sjálfstætt og áframhaldandi lýðveldi hvílir á þessu eina máli.

Staðan í ESB í dag er orðin þessi: Evruaðild hefur sett — og er að setja — mörg evruríki í varanlegt skuldafangelsi. Komið er í ljós að evran hefur að öllu leyti virkað þveröfugt við það sem lofað var frá upphafi. Hún hefur valdið örþrifamiklu atvinnuleysi alla tíð frá því að undirbúningur hennar hófst, því hún hefur jarðsett hagvöxt landa myntsvæðisins til langframa í spennitreyju miðstýringar, hafta, ófrelsis og með því að taka sjálfsvarnarvopnin af þjóðríkjunum. Sjálfsvörn þeirra er því farin. Lítið nema rusl kom í stað gömlu vopnanna. Evrusvæðið er orðið lélegasta hagvaxtarsvæði heimsins á eftir Japan.

Runnið er upp fyrir fjármálamörkuðum heimsins hversu galin sjálf hönnun myntbandalagið er og nú skilja þeir til fulls að engin leið er út úr myntinni nema í gegnum samfélags- og efnahagslegt sjálfsmorð þjóðríkja myntbandalagsins. Markaðurinn er að loka peningakassanum á evrulöndin. Það er orðið hrikalega dýrt, áhættusamt og skaðlegt að standa EKKI utan evrusvæðisins. Þetta sprengjuklára efnahagslega og pólitíska hættusvæði heimsins stendur nú næstum fullhlaðið. Markaðurinn er að reyna að búa sig undir hrun myntbandalagsins, hvort sem það verður í formi allsherjar myntsprengingar eða gereyðingar þess litla fullveldis þjóðríkjanna sem eftir er — undir yfirskini björgunar — og í kjölfarið, þar af leiddum hugsanlegum ófriði í einmitt ESB. 

Aðild að Evrópusambandinu þýðir hörmulegt afsal á fullveldi og sjálfstæði lýðveldis Íslendinga. Og enn bætist hratt við þennan lista stórfljótsins sem flaut af stað sem kolamoli og stálbiti:

• Aðild að Evrópusambandinu þýðir að við töpum öllu fullveldi Íslands í peninga, vaxta og myntmálum. Öllu.
• Að okkur verði skylt að leggja niður okkar eigin mynt.
• Að við megum aldrei um alla framtíð aftur gefa út okkar eigin mynt.
• Öllum ríkjum sem ganga í ESB er skylt að leggja niður sína eigin mynt og taka upp mynt sambandsins. Hér er ekki um neitt að velja.  
• Aðild þýðir að við töpum öllu fullveldi Íslands yfir fiskveiðum og landbúnaði.
• Við töpum öllu fullveldi Íslands yfir viðskiptum við umheiminn.
• Við töpum öllu fullveldi Íslands og yfirráðarétti yfir æðstu löggjöf. Brussel hefur síðasta orðið.
• Við töpum öllu fullveldi Íslands yfir lagasmíðum. Brussel hefur síðasta orðið.
• Við töpum stórum hluta fullveldis Íslands yfir refsilöggjöf.
• Við töpum næstum öllu fullveldi Íslands yfir löggjöf atvinnumarkaðar.
• Við töpum næstum öllu fullveldi Íslands yfir viðskiptaeftirliti.
• Við töpum stækkandi hluta af fullveldi Íslands í skattmálum.
• Við töpum öllu fullveldi Íslands yfir utanríkisstefnu.
• Við töpum stórum hluta fullveldis Íslands yfir varnarmálum.
• Við töpum stærstum hluta fullveldis Íslands í innflytjenda og flóttamannamálum.
• Við töpum stórum og stækkandi hluta fullveldis Íslands yfir ríkisfjármálum og þar með fullveldi okkar í velferðarmálefnum Íslands.

Hvað er þá eftir? Jú, rústir einar! Það eina sem þarna er eftir er lítil íslenska bóla á rassi ESB.

Snérist árið 1944 á Þingvöllum í raun og veru um þetta?

 

Góðar kveðjur úr fögrum dal

Gunnar Rögnvaldsson

- 19. nóvember 2011 

 

 

 

Í fögrum dal hjá fjalla bláum straumi

ég fríða meyju leit í sætum draumi;

það blöktu lausir lokkar um ljósan meyjar háls;

með blíðubros á munni hún byrjun tók svo máls:

"Sæludal sólar geislar hlúa,

sæludal sælt er í að búa."

 

Um brattan tind þótt blási köldum anda,

ei byljir storma dalnum fagra granda,

því honum helgar vættir með hlífðar skýla arm,

og hér er hlýtt í hlíðum og heitt við meyjar barm;

hjarta trútt hafa snótir dala,

hjarta trútt, hreint sem lindin svala.

 

Piltur og Stúlka; Emil Thoroddsen (1898-1944) - Sönglög úr sjónleiknum Piltur og Stúlka - Jón Thoroddsen (1819-1868) 

 

*************************

Heimildir

************************* 

Tvær myndir að ofan: Petr Mach, fæddur árið 1975 í Prag í Tékklandi sem þá var Tékkóslóvakía. Hér er hægt að lesa meira um Petr Mach og tilurð þeirrar heimasíðu hans sem heitir Money Go Round. Á þeirri síðu er hægt að skoða hvaða lönd hafa haldið uppi ESB og hvaða lönd hafa fengið þá peninga sem ESB tekur af öllum löndunum. Hverjir fá meira en en þeir borga og hverjir fá minna en þeir borga. Debet og kredit. Einnig bendi ég lesendum á að lesa ensku síður Petr Mach. En Petr Mach hefur unnið sem ráðgjafi fyrir forseta Tékklands Vaclav Klaus. Sjá einnig; Hverjir fá og hverjir þurfa að borga