ESB-aðildin kostaði Danmörku 220 miljarða á síðasta ári - og 55.000 atvinnutækifæri á næstunni

Mesti og besti sparnaður sem danska samfélagið gæti gert væri að segja sig úr Evrópusambandinu. Þetta segir Ditte Staun hjá þjóðarhreyfingu Dana gegn ESB-aðild.

Nú er komið í ljós að ESB-aðildin kostaði Danmörku um 10,6 miljarða danskra króna á síðasta ári. Tölurnar eru fengnar úr þjóðhagsreikningum dönsku hagstofunnar sem sýna að Danmörk greiðir Brussel tæpa 20 miljarða DKK fyrir að fá 9,6 miljarða DKK til baka. Nettó tap Danmerkur var því yfir 10 miljarðar DKK á síðasta ári. 

Að venju trúa Danir ekki á skjalafalsaða ársreikninga Evrópusambandsins og leita því svara hjá dönsku hagstofunni. En ársreikningar Evrópusambandsins hafa verið skjalafalsaðir á annan áratug svo ekki komist upp um spillingu 120.000 embættismanna sambandsins, nær og fjær.

Danska sorpritið Ekstra Bladet, sem þó þykir margfalt vandaðra að innihaldi og virðingu en íslenska sorpritið Fréttablaðið, hélt skoðanakönnun um málið. Þar vilja 58 prósent kjósenda að Danmörk segi sig úr Evrópusambandinu.

Ditte Staun og þjóðarhreyfing Dana gegn ESB-aðild hvetur dönsku ríkisstjórnina til að losa Danmörku úr viðjum Evrópusambandsins. Það myndi ekki skaða og heldur ekki utanríkisviðskipti Danmerkur. Bæði Sviss og Noregur sanna það.

Rannsóknar- og greiningarstofnun samtaka verkalýðshreyfinga í Danmörku (AE) segir að Danmörk muni missa 55.000 atvinnutækifæri á altari evrubjörgunartilrauna Evrópusambandsins. En á næstu árum á að taka efnahag ESB landa hers höndum svo bjarga megi myntinni evru. 

ASÍ á Íslandi hefur strax pantað nýjan stól til að stinga þessari skýrslu AE undir. Stólasafn ASÍ fyllir nú flestar byggingar samtakanna. Undir hverjum stól liggur skýrsla sem sýnir fram á hversu illilega meðlimir þeir sem borga laun stjórnar sambandsins myndu líða fyrir að ganga í ESB.

Skýrsla AE rekur hvað það kostar danska launþega að danska ríkisstjórnin þarf að skríða í ESB-duftið með ríkisfjármál konungsríkisins, þ.e.a.s. skera niður til að fullnægja örþrifaráðslegum tilraunum myntbjörgunarsveita sambandsins. Allur efnahagur ESB-landa mun blæða fyrir þessa mynt og þáttur danska ríkisins verður að ganga í takt, því annars fá danskir embættismenn ekki gulblátt Olli-Rehn-hálsbindi og bláa gulstjörnusokka til að leika sér í niðri í Brussel. Klæðnaður sem engin sæmilega óbrengluð manneskja án þrælslundar myndi láta sjá sig í. Það eru þjónustugreinarnar sem fyrst og fremst þurfa að blæða þessum 55 þúsund atvinnutækifærum í Danmörku.

 

Krækjur: Folkebevægelsen: EU koster mindst 10 milliarder | Børsen: Danmarks nettoudgift til EU eksploderer | Information: Danmarks nettoudgift til EU eksploderer | AE: Spareplaner truer over 55.000 danske job

 

Fyrri færsla

 

Joseph Stiglitz; náföl evra í útrýmingarhættu 

Joseph Stiglitz; náföl evra í útrýmingarhættu

Evrópusambandslegt ástand ríkir á Íslandi núna.

 

 

 

Kirkjugarðafréttir ríkisstjórna - allt ber að sama brunni

• Grikkland þoldi ekki evru
• Spánn þoldi ekki evru
• Portúgal þoldi ekki evru
• Írland þoldi ekki evru
• Eystrasaltslöndin þoldu ekki pyntingarklefa ERM II
• Ítalía hangir enn á nöglunum
• Ísland þoldi ekki umsókn inn í Evrópusambandið

Í vor skrifaði portúgalski hagfræðingurinn og blaðamaðurinn Domingos Amaral í Correio da Manhã að myntbandalagið sé spennitreyja fyrir Portúgal og að hagvöxtur landsins hafi aldrei verið eins lélegur hin síðustu 50 ár og undir evrunni. Allt sé orðið of dýrt. "Ef það var velmegun og hagsæld sem myntbandalagið átti að leiða af sér þá höfum við uppskorið akkúrat hið gagnstæða", segir hann. Hrikalegar reglur myntbandalagsins hafa breytt Evrópu í kirkjugarð fyrir ríkisstjórnir. Það er kominn tími til að gera sér grein fyrir því að evran virkar ekki og að það verður að koma breyting. Að yfirgefa myntbandalagið yrði hrikalegt, en það sama gildir ef ekkert er gert. Evran refsar þeim saklausu og lokar á allar útgönguleiðir út úr óförunum, segir Amaral

 

Stiglitz í gær

 

Nú segir Nóbels-hagfræðingurinn Joseph Stiglitz í nýju ritverki sínu að dagar evrunnar megi vera taldir. Ein leiðin til að bjarga myntbandalaginu sé fólgin í því að Þýskaland segi sig úr því svo evran geti gengisfallið í þágu og fyrir efnahag ekki-þýskra hagkerfa í ESB (verði PIIGS-mynt). Þær niðurskurðaraðgerðir sem nú fara fram á blóðugum skurðarborðum ríkisfjárlaga ríkisstjórna á evrusvæðinu geti þýtt nýja kollsteypu fyrir efnahag heimsins. Ef það voru Bandaríkin sem stóðu fyrir upptökum fjármálakreppunnar þá er Evrópusambandið á góðri leið með að endurgjalda ófögnuðinn, en þó í annarri mynt; nýrri kreppu sem er afleiða björgunaraðgerða á myntinni evru. Myntbjörgunarniðurskurðarfjárlögum Evrópu, allt til þess eins að halda myntinni lifandi á kostnað efnahagslegrar velferðar þegnanna.

 

“Spain may be entering the kind of death spiral that afflicted Argentina just a decade ago. It was only when Argentina broke its currency peg with the dollar that it started to grow and its deficit came down" (hér).

 

Auðvitað!: Við fórnum velmegun, velferð, lýðræði og framtíðarvonum okkar allra á altari myntbandalagsins. Það er svo gott að liggja loks dauður með eina evru í kaldri hönd í evrulíkkistu Evrópusambandsins. Þetta er jú merkjavara.

 

Þegar menn loksins uppgötva að fjármálakreppan orsakaðist af vansköpun útflutningsháðra öldrunarhagkerfa Þýskalands (1 billjón USD í viðskiptahagnað á kostnað hinna) og Asíu, þá verða menn miskunnarlaust knúnir til að viðurkenna að myntin evra er nýlenduverkfæri sem í síðasta enda þýðir örkumlun allra hagkerfa EMU, nema Þýskalands

 

Friðarspillir Íslands númer eitt 

 

Umsóknin inn í Evrópusambandið. Þetta mál er upphaf alls ills sem gerst hefur í pólitík í tíð vinstri stjórnarinnar hreinu. Öll mál byrja og enda í þessum hnút. Ísland og ríkisstjórnun Íslands þoldi ekki þessa nauðgun Samfylkingarinnar á lýðræði okkar. Vinstri grænir tóku þátt í þessari fjöldanauðgun. Hefði þessari umsókn ekki verið nauðgað í gegn þá værum við ekki svona illa stödd, pólitískt, þingfars- og efnahaglega, eins og raun ber vitni. Öll sök á óförunum hvílir á ríkisstjórninni, sem er andlýðræðisleg.

 

Því ríkir Evrópusambandslegt ástand á Íslandi núna. Það er svona sem það er að vera í ESB. Átvinnuleysi, samdráttur, nauðungaruppboð, gjaldþrot, upplausn og spilling í samfleytt 25 ár. Velkomin í ESB.

 

Fyrri færsla

 

Lilja Norðurlanda  

Lilja Norðurlanda

Það var athyglisvert viðtal við Lilju Mósesdóttur þingmann í sjónvarpi. Af hverju fannst mér það athyglisvert? Jú þar kom fram eitt sem stóð út úr; hið svo kallaða norræna velferðarsamfélag. Hitt stóð mest norður og niður.  

Mér fannst lýsing Lilju á ríkisstjórninni góð, hana þekkir hún vel. En hún virðist hins vegar ekki þekkja hið svo kallaða norræna velferðarsamfélag sérlega vel. Ef hún gerði það þá gæti hún alls ekki mælt með því sem hvorki þjóðhagfræðingur og nú sem þingmaður í hópi grænkommúnista sem berjast fyrir innlimun Íslands í Evrópusambandið og þar með afnámi fullveldis okkar í ríkisfjármálum (kassinn), peningamálum, utanríkismálum og niðurlagningu flestra annarra vopna fullvalda þjóða.   

Þrír af hverjum fjórum kjósendum í Danmörku eru á framfærslu hins opinbera (75% kjósenda). Annað hvort eru þeir opinberir starfsmenn eða þá að efnahagsleg tilvera þeirra er depóneruð í ríkiskassann, að fullu leyti eða að hluta til. Þessi kassi er smá saman að verða gjaldþrota sökum heimsmets í skattpíningu á þegnana. 

Um 800 þúsund Danir gera ekki neitt. Þessir fá ekki atvinnu og mörgum þeirra var hent út af vinnumarkaði á undaförnum 30 árum. Svo eru þar líka ein milljón ellilífeyrisþegar ofaní þessa 800 þúsund sem gera ekki neitt. Svo koma blessuð börnin sem svo allt of fáir vilja eignast í þessu norrænda velferðarsamfélagi, svo koma ofaní þetta allir námsmenn. Hverjir vinna þá fyrir danska samfélaginu? Jú, um það bil 1,3 milljón manns af 5,4 miljón þegnum danska ríkisins. Allir sjá að þetta getur ekki gengið upp. En það er bara ekki hægt að komast aftur út úr þessari norrænu dópsölu danskra stjórnmálamanna.

Hagvöxtur í Danmörku var sá fimmti lélegasti í OECD á síðustu 10 árum. Á næstu 15 árum verður hann sá næst lélegasti segir OECD. 

Danmörk hrapar neðar og neðar á skala OECD yfir ríkustu þjóðir heimsins. Mikið neðar og hratt. 

Á síðustu 33 árum hefur atvinnuleysi í Danmörku bara farið undir 5 prósent í fjögur til fimm ár af þrjátíu og þremur árum. Þetta þýðir að atvinnuástand hefur verðir hörmulegt næstum öll síðustu 33 norrænu árin. Sama eða svipað er að segja um Svíþjóð og Finnland.

Á síðustu 25 árum hefur húsnæðismarkaður Danmerkur hrunið tvisvar. Verðfallið var allt að 40%. Dönsku norrænu helvítisárin frá 1986-1994 buðu dönskum heimilum stundum upp á 1400 nauðungaruppboð yfir dönskum heimilum í hverjum mánuði. Þetta var svona eða svipað árum saman. Engum datt í hug að litla putta yrði lyft fólki til aðstoðar, enda var það ekki gert. Aldrei. Íslendingar þeir sem verið er setja á nauðungaruppboð og í gjaldþrot núna ættu því að vera norrænt þakklátir, það er svona sem norræn velferðarsamfélög virka, öðru hvoru.    

Í svona samfélagi þar sem 75 prósent kjósenda eru á framfærslu hins opinbera mun virkt lýðræði aldrei þrífast. Hvern mun kjósa undan sér kassann? Mjög fáir. Það er því skiljanlegt að Danir sjálfir kalli Danmörku stundum fyrir DDR-Light. Þeir eru dópistar á framfæri dópsölu danska ríkisins. Dópsölumennirnir eru stjórnmálamenn hins norræna velferðarsamfélags. Og þeir vita það.  

Danska skattakerfið er svo flókið að enginn skilur það. Enginn launþegi getur sjálfur reiknað út sinn skatt. Réttarfarsleg niðurstaða skattamála er háð því hvar í landinu málin koma fyrir dóm, því túlkun réttarins á skattalöggjöfinni er háð stað og stund. Hún er svo flókin að enginn einn maður kann löggjöfina alla. Þeir sem eru ríkastir hafa einir efni á skattaráðgjöfum sem þrífast sem stafsstétt eins og mý á mykjuskán. Þetta eru glerísetningarmenn rúðubrjóta ríkisins. Þeir gera samfélagið fátækara því þeir eru hámenntaðir sérfræðingar sem búa ekki til neina velmegun. Þeir eru dæmi um endalaus sníkjudýr sem þrífast svo vel á rúðubrotum norræna ríkisins. Hina litlu og oft fátæku menn í skattréttinum trampar ríkið bara í duftið. Þeir koma aldrei aftur. Þeir hafa ekki efni á því.

 

Svo er stór hluti hins norræna velferðarsamfélags Danmerkur að breytast í auðn, eða það sem Danir sjálfir kalla "Undir-Danmörku". Þetta er að gerast því engin byggðastefna er í landinu og ESB þáttaka Danmerkur hefur rústað dönskum landbúnaði fyrir fullt og allt. En danskur landbúnaður hefur alltaf haft afar mikilvæga samfélagslega þýðingu fyrir alla landsbyggðina og nú er hann að deyja. Landsbyggðin deyr með honum. En Lilja Mósesdóttir heldur kannski eins og margir Íslendingar halda að Danmörk sé ráðhústorgið og strikið með Hennes Martröð. Allt Norður Jótland, öll vesturströnd Jótlands, allt Suður-Jótland, Lolland, Suður-Fjón og Suður-Sjáland eru að breytast í samfélagslega auðn í faðmi Evrópusambandsins. 

Í alþjóðlegum skoðanakönnunum segjast Danir vera mjög ánægðir með líf sitt. Það er ofur skiljanlegt því í samfélagi þar sem það skiptir engu máli hvor þú ert á kassanum eða í atvinnu, þar vita allir innst inni að þeir hafa náð eins langt og hægt er að komast. Því er best að vera bara ánægður með það. Svona eru DDR-Light ríki þangað til þau fara á hausinn. Velmegunin sem býr til velferðina handa almenningi hverfur auðvitað að lokum. 

Þetta er auðvitað allt saman mjög heppilegt fyrir norræna stjórnmálamenn. Að koma kjósendum á ævilanga dópneyslu hins opinbera. Sjónarmið vinstri afla á Íslandi eru því ofur skiljanleg. Þeir vilja auka dópsölu ríkisins. Stækka og byggja við, því þá eru þeir kosnir aftur og aftur. En þetta er því miður leiðin til fátæktar og ánauðar fyrir allan almenning. 

Að lokum: Það er ekki lengur til neitt sem heitir "norrænt velferðarsamfélag". Það dó inni í Evrópusambandinu sem græni kommúnistaflokkur Íslands og geðdeild Samfylkingarinnar eru nú að troða Íslandi inn í. Ef menn vilja norrænt velferðarsamfélag þá er hægt að finna það í sögubókum eða í Noregi. En það krefst mikillar olíu og hún mun aldrei finnast á vakt kommúnistaflokks Lilju. 

Jú það var eitt í viðbót í vitalinu við Lilju Mósesdóttur sem stóð upp úr. Hún er orðin að næstum ekki neinu. Og hún veit það. Hún er að verða einskonar Björgvin Sigurðsson, prúðuleikari Samfylkingarinnar sem sat fast á meðan hann, að eigin sögn, gat ekki gengt embætti sínu sem bankamálaráðherra sökum eign aumingjaskapar. Hann fékk engar upplýsingar, sagði hann. Hann var sniðgenginn af hinum. Af hverju sagði hann þá ekki af sér strax? Af hverju segir Lilja ekki af sér strax? Hvað er að? Ég myndi gera það. 

En ég er íhaldsmaður

 

Fyrri færsla

 

Ísland fékk allt það versta sem skuggaráðuneyti fjármálageirans gat boðið landinu okkar upp á - sjálfa ríkisstjórn Íslands