Forseti Tékklands segir Evrópusambandið sé að verða háborg kommúnisma

Vaclav Klaus forseti Tékklands í blaðagrein þann 22. október 2008

 

The attempt to get rid of recessions and business cycles once and for all has already been undertaken. It was called communism 

 

Árið 2000 var Austurríki sett í pólitíska einangrun af rétttrúandi sósíal-demó-krötum í Evrópusambandinu vegna þess að þeim líkaði ekki úrslit kosninga þegna í Evrópusambandshéraðinu Austurríki.

Svona refsi og hefndaraðgerðir eru réttlættar á hæsta valdastigi í Evrópusambandinu. Gott að Ísland var ekki með í ESB núna því þá stæði Ísland pólitískt einangarð vegna rétttrúnaðarmanna í þessu nýja kommúnistabandalagi Evrópu. Bankar, sem önnur fyrirtæki, eiga að fá leyfi til að fara á hausinn. Skattgreiðendur eiga ekki að þurfa að borga brúsann fyrir vanhæfni Samfylkingarkónganna.

Klaus attacks Merkel and Sarkozy

Vaclav Klaus wrote an article in the Czech daily Mlada Fronta Dnes (aka Frankfurter Allgemeine, which has a summary), in which he attacked the bank rescues as an attempt to bring back socialism. He said crises were part of the market economy system. The attempt to get rid of recessions and business cycles once and for all has already been undertaken. It was called communism. Klaus blames specifically three factors for this crisis: excessive government intervention in the financial industry, high indebtedness, and bad regulation. He wrote that politicians had introduced rules (Basle I) that forced banks to hide their risks by creating ultra-complex financial instruments. He also warned against the fiscal implications of the crisis. The Maastricht criteria at least attempted to put a lid on excessive government spending. Now these criteria are being thrown overboard with great enthusiasm.

Íslenska lýðveldið er einungis túlkað sem hérað í gögnum Evrópusambandsins 

 

Úrdráttur úr ræðu Petr Mach ráðgjafa Vaclav Klaus forseta Tékklands á European Voice ráðstefnunni 2004

 

The main objective of the Lisbon Agenda, that Europe should become "the most competitive and most dynamic economy in the world by 2010," might sound like an innocent or even a good idea to the people who have been living in the West for decades. But to those who used to live under the Communist rule in Central Europe, such slogans about catching up with the United States sound all too familiar. The difference is that instead of promoting information technology, the communist planners put more emphasis on heavy industry. Whereas coal and steel used to be the fashion fifty years ago, now it is computers. But the principle remains the same – the politicians believe that they are better qualified than the people in a free market to decide how much money should be invested and in what industries. This principle did not work under communism, and it will not work this time either.

 

Ræðan í heild: Petr Mach ráðgjafi Vaclav Klaus forseta Tékklands  - á European Voice conference

Tengt efni:

Paul de Grauwe: ECB must act to end the euro’s wild rise 

Alþjóðleg vaxtarstefna íslenskra stórbanka reyndist blindgata

Gagnrýni á seðlabanka færist í aukana

Ónýtir gjaldmiðlar

Lenín verðbólga 

Forsíða þessa bloggs  

Aðildarviðræður við ESB strax

Athugasemdir

[Þórhildur (IP-tala skráð) 26.10.2008 kl. 01:42]

Rakst á þetta myndband á YouTube um daginn.

http://www.youtube.com/watch?v=bM2Ql3wOGcU

[Historiker, 26.10.2008 kl. 02:05]

Þetta virðist alltaf vera sama gamla sagan. Öfgahægrið sakar ESB um að vera kommabatterí og öfgavinstrið sakar ESB um að vera frjálshyggjubatterí. Er skynsemin ekki eins og venjulega milli tveggja öfga?

[Jónas Tryggvi Jóhannsson, 26.10.2008 kl. 02:41]

Skynsemin finnst ekki á þessu bloggi amk.

[Guðbjörn Guðbjörnsson, 26.10.2008 kl. 15:47]

Já, sennilega eiga við bara að horfa á þetta allt saman hrynja!´

Ég kapítalisti, en geri mér grein fyrir því að það er til eitthvað sem heitir markaðsbrestir!

Meira að segja bandarískir repúblikanar hafa áttað sig á því!

Ég trúi ekki að hinn frjálsi markaður sé lausnin á öllum sköpuðum hlutum.

Það var samt gaman að lesa þetta hjá þér, því þú þorir að segja það sem þér finnst og ég virði það.

Það að 97% fólks er þér ósammála skiptir engu máli, þar sem allar skoðanir eiga rétt á sér.

[Fannar frá Rifi, 26.10.2008 kl. 16:27]

"Skynsemin finnst ekki á þessu bloggi amk."

Jónas, er það ekki vegna þess að síðu höfundur er ósammála þínum trúarskoðunum?

[Guðmundur Jónas Kristjánsson, 26.10.2008 kl. 16:40]

ESB er í grunnin byggt á sömu kommúniskri miðstýringaáráttu  og
Sovétríkin. Því mun ESB fyrr en varir fara sömu leið og hin kommúnisku Sovétríki. Mikil heppni að vera þá fyrir utan þegar þau
ósköp dynja yfir.

[Guðmundur Björn, 26.10.2008 kl. 17:31]

Jónas:  Þín athugasemd er sorgleg og segir margt um hvernig þú hugsar.  Allir eru hálfvitar og fífl ef þeir eru ekki sammála þér.  Er skynsemin þín megin? Varla.

[Loftur Altice Þorsteinsson, 26.10.2008 kl. 17:38]

Ég er ekki hrifinn af pólitískri stefnu ESB og hef gjarnan nefnt það Aumingja-bandalag Evrópu. Hins vegar, ef við viljum aftur stunda alþjóðlega bankastarfsemi, sem við höfum góðar forsendur fyrir, verðum við annað hvort að taka upp EVRU eða Dollar.

Líklega fer ESB sömu leið og Ráðstjórnarríkin, en líklega ættum við að vera þar innandyra þangað til. Íslendingar eru hömlulausir í neytslu og við munum aftur setja okkur í sömu aðstöðu og við erum í núna. Það er að segja, nema ég taki við stjórn landsins og ég er ekki að grínast !

[ragnhildurkolka (IP-tala skráð) 26.10.2008 kl. 18:35]

Það lítur ekki vel út fyrir ESB og Evruna. Það væri ráð fyrir stuðningsmenn ESB að fylgjast með næstu 1-2 vikur meðan fjármálkreppan leggur sinn þunga hramm á Evrópu, því hann er enn hátt á lofti.  Veiku hlekkirnir eru of margir.

Austurríki, Sviss, gamla austantjaldið svo ekki sé minnst á Rússland hina miklu móður. Nú brennur bálið þar og eins og Gunnar hefur komið að áður, þá er kreppan í Bandaríkjunum barnaleikur á við það sem við eigum eftir að sjá í Evrópu.

Draumar ESB um að ýta Bandaríkjunum til hliðar og taka þeirra sæti eru ekki í sjónmáli eins og er.

[Gunnar Rögnvaldsson, 26.10.2008 kl. 19:16]

Loftur

Ég leyfi mér að minna á að Sviss hefur lengsta hefð í alþjóðlegri bankastarfsemi. Þeir eru EKKI með í neinu myntbandalagi og verða það aldrei. Þeirra bankastarfsemi fer ekki fram í þeirra eigin mynt, a.m.k. ekki nema að brotinu til.

Ranghildur: já nákvæmlega!

Hér er ágætis grein eftir einn helsta sérfræðing myntbandalaga og sem einnig er einn virtasti hagfræðingur í Evrópu - Charles Wyplosz

--------------------------------

French and German anger misses the fact

By Charles Wyplosz

Published: September 29 2008 19:14 | Last updated: September 29 2008 19:14

Anger runs deep. It is aimed at financiers, who first earned huge and conspicuous bonuses and now successfully force taxpayers to pay for their mistakes. It is also aimed at financial markets, whose merits have been oversold.

The mantra that financial markets always allocate resources better was never true. Financial markets suffer from very serious failures, chiefly information asymmetry. The subprime saga started with beneficial risk diversification until it became a channel for contagion. The saga also revealed the depth of herding among financial institutions – the exact opposite of risk diversification among them. Having followed the same strategy, they all suffered simultaneous losses.

Financial operations are about risk-taking, which means uncertainty and, occasionally, crashes.

On this ground, anger is universal. US congressmen compete with themselves to lash out at the financiers who created this mess. But, outside the Anglo-American world, we see an outburst of resentment against the US and British approach to finance and banking. With people angry and scared at what may happen next, political leaders find it more difficult than usual to resist populist tendencies and seek to distance themselves from a possibly serious downturn. With market failures crudely in the limelight, they feel pressed to reassert the role of government. Nationalism is always a convenient spare wheel for difficult times.

Once again, Anglo-American capitalism is a bad word and globalisation is next in line. Speeches at this year’s United Nation General Assembly by leaders from every continent reveal the depth of contempt that has been lying low, buried underneath the apparent success of the globalisation process.

A first reason for this backlash is the delicate balance between individualism and solidarity. Americans are famously known to encourage and practise individual responsibility. In many other countries, solidarity is more highly valued and individualism is seen as the other side of egoism. Generous welfare states do not just reflect this view, they also create incentives to support collective insurance arrangements, even if they are inefficient. Adam Smith’s invisible hand, the assertion that individualism delivers the common best, is not popular: we know that his assertion is only approximately correct because it assumes that markets are perfect, which is not the case in practice.

Where individualism is considered a virtue, deviations from the ideal outcome are seen as a regrettable side-effect. But in most parts of the world, where individualism is considered morally wrong, the law of the market is tolerated as long as it delivers prosperity. When it fails, its legitimacy is soon questioned. The world’s major financial markets are in New York and London. No wonder, then, that anger is aimed at Anglo-American capitalism.

The second reason is related to the way financial markets operate. The US and the UK have championed arm’s-length finance, the financing of corporations through issuance of shares and bonds to anonymous stakeholders. Continental Europe – and south-east Asia – has long favoured face-to-face deals between entrepreneurs and bankers. Deals can be shoddy and cliquish, but they provide for some stability. Over the past two decades, arm’s-length finance has made headway in continental Europe, beating back the old boys’ networks. No wonder that the old boys are now hitting back.

Strikingly, Nicolas Sarkozy, the French president, and Peer Steinbrück, the German finance minister, have both announced the end of Anglo-American financial supremacy. It is not clear what their prediction is based upon.

They have denounced excesses, such as bonuses, but that does not even begin to address the root cause of the crisis. They have described financial markets as unregulated. This is simply wrong. Financial markets are tightly regulated. The problem is not just that the regulation is inappropriate, but also that supervisors have not enforced it.

We knew of the hundreds of billions of dollars in dubious claims parked off bank balance sheets in a clear effort at circumventing existing regulations. Regulatory arbitrage, as this is called, has gone unchecked for years.

Both leaders had harsh words for “speculation”, but this misses the fact that finance is speculation. Both zeroed in on short selling. Short selling is like cars. Drivers can be reckless; disciplining them seems more reasonable than banning cars. Denouncing market short-termism runs against evidence that markets better predict companies’ long-term performance than their own managers.

Mr Sarkozy and Mr Steinbrück may be simply captured by their own old boys, but the fate of Fortis, the Belgo-Dutch banking and insurance group, may give them second thoughts. Pain is travelling across the Atlantic and could hurt more good European banks. Mr Sarkozy promised that no French depositor would ever suffer any loss from any French bank. He might soon find the price tag pretty steep.

So will Anglo-American capitalism fade away? Maybe, but that will be decided in Washington, not Paris and Berlin. One thing is sure, neither France nor Germany can mount a serious challenge, at least as long as their people and leaders mistrust and misunderstand finance.

The professor of economics at the Graduate Institute, Geneva

French and German anger misses the fact

Charles Wyplosz

-------------------------

Það birtist einnig uggvænleg grein á Bloomberg á föstudaginn.

--------------- Bloomberg --------

Biggest Bubble of Them All' Is Globalization: Chart of the Day

By Michael Patterson

Oct. 24 (Bloomberg) -- The 90 percent tumble in the global benchmark for commodity shipping costs since May exceeded the Dow Jones Industrial Average's plunge during the Great Depression, signaling globalization is ``the biggest bubble of them all,'' Bespoke Investment Group LLC said.

The CHART OF THE DAY shows the rise and fall of the Baltic Dry Index, a measure of freight costs on international trade routes, along with three other bubbles during the past decade identified by Bespoke: The Nasdaq Composite Index of technology stocks, the Standard & Poor's Supercomposite Homebuilding Index and the CSI 300 Index, a benchmark for Chinese equities.

The Baltic Dry Index's drop from its peak just five months ago surpassed all of those, along with the Dow's 89 percent retreat from 1929 to 1932, according to Bespoke.

``The Baltic Dry Index had a meteoric run since the start of the decade, as it became one of the key symbols of the `globalization' trade,'' Paul Hickey, co-founder of the Harrison, New York-based research and money management firm, wrote in a report yesterday. ``It now appears that like any `new thing,' the globalization trade went too far.''

The Baltic Dry Index fell yesterday for a 14th straight session as the freeze in money markets curbed traders' ability to buy cargo on credit.

The Nasdaq plunged 78 percent from 2000 to 2002 as investors concluded high-priced Internet stocks weren't supported by profits. The S&P index of homebuilder shares has dropped 82 percent from its 2005 peak as the U.S. suffers its worst housing slump since the 1930s. China's shares have fallen in the past year as slowing economic growth and new regulations prompted traders to shun stocks that had climbed to the most expensive valuations among the world's 20 biggest markets.

grafið:

snapshot of the Baltic Dry Index

----------------------------------

Næstu vikur og mánuðir verða spennandi í Evrópu, sérstaklega eftir að maður les þessa hérna grein:

Europe on the brink of currency crisis meltdown

[Gunnar Rögnvaldsson, 26.10.2008 kl. 20:51]

Slembinn einstaklingur:

Vaclav Klaus er forseti Tékklands svo sennilega talar hann af reynslu og einnig ráðgjafi hanns. Það var ekki ég sem setti upp Lissabon 2000 markmið Evrópusambandsins. Það gerði ESB sjálft.

Til að spyrjast fyrir um framgang mála er sennilega best að hafa samband við Manuel Barroso & Co í Brussel í landinu Belgíu | Bygging nr. 23698 | Herbergi nr. 203259 til vinstri | Símanúmer: óþekkt | Póstfang: óþekkt | Laun: skattfrjáls

Staða Lissabon 2000 markiða ESB eru núna þessi:

Sett markmið ESB í Lissabon árið 2000, en þá ákvað ESB að við yrðum ríkasta hagkerfi heimsin árið 2010.

Þetta eru markmið sem ESB setti fyrir hönd efnahags allra þegna Evrópusambandsins. Hvort ESB hafi gert eitthvað til að hægt sé að ná þessum markmiðum eru einstöku menn ennþá að athuga. Núna eru aðeins tvö og hálft ár þagað til við hér í ESB verðum ríkust allra.

Það var árið 1985 að þegnar Bandaríkja Norður Ameríku nutu þeirra þjóðartekna sem þegnar ESB verða núna að gera sér að góðu. Ef einhvern skyldi bresta minnið, þá var árið 1985 fjórða ár Ronald Reagans í embætti sem forseti Bandaríkjanna. En þetta lítilræði með þjóðartekjurnar mun lagast inna tveggja og hálfs árs, samkvæmt settum Lissabon 2000 markmiðum ESB.

Árið 1977 þá eyddu þegnar Bandaríkja Norður Ameríku eins miklu hlutfalli af fjármunum sínum í rannsóknir og þróun eins og við í ESB gerum núna. En rannsóknir og þróun stjórnar að miklu leyti hvort þú verður fátækur eða ríkur í samkeppninni við allar aðrar þjóðir heimsins í nútíð og í framtíð. Þessir þættir sjá einnig um að laða að bestu heila alþjóðasamfélagsins og einnig besta fáanlega fjármagn alþjóðasamfélagsins.

Atvinnuástand í ESB er núna eins og það var í Bandaríkjum Norður Ameríku fyrir 11 til 28 árum. Atvinnuleysi í ESB er núna í sögulegu lágmarki og er aðeins 7,5% núna um skamma stund. En þessi framgangur frá 10% áratuga atvinnuleysi ESB var vegna hækkandi verðs á húsnæði í mörgum löndum ESB, en sem núna fer hratt lækkandi aftur. Atvinnuleysi mun því aftur fara hækkandi innan skamms. Atvinnuleysi ungmenna undir 25 ára aldri í ESB er núna aðeins 15%.

Framleiðni í ESB er núna eins og hún var í Bandaríkjum Norður Ameríku árið 1988 áður en tækniframfarir slógu í gegn vegna nýrra hagkvæmra atvinnutækja, þ.e. tölvum og í upplýsingatækni. Ein skýring á þessari framleiðni í ESB er sú að hinn opinberi geiri í ESB er núna mun stærri en hann var í styrjaldarhagkerfi Sir Winston Churchills og Breta á árunum 1940-1945 - þ.e. hagkerfis sem barðist uppá líf og dauða fyrir varðveitingu hins siðmenntaða heims.

Það er ekki hægt að bæta framleiðni í þjóðfélögum þar sem allt að 60% af þjóðartekjum þegnana eru undir stjórn, umsjá og í kössum hins ofur-stóra opinbera geira, því hið opinbera kann ekkert að fara með peninga og hefur aldrei kunnað það - samanber öllum hinum stóru og nú gjaldþrota forsjárhyggju- og áætlunarverkefnum sósíal-demo-krata og kommúnista í heiminum.

Summa summarum:

ESB er núna 22 árum á eftir Bandaríkjamönnum í þjóðartekjum á hvern mann

og 18 árum á eftir Bandaríkjamönnum í framleiðni

og 30 árum á eftir þeim í rannsóknum og þróun (R&D).

Glæsilegt!

[Loftur Altice Þorsteinsson, 26.10.2008 kl. 20:54]

Ég tek undir lokaorð þín Gunnar:

Næstu vikur og mánuðir verða spennandi í Evrópu

Hins vegar þurfa Íslendingar strax að fara að hugsa um hvað tekur við að lokinni kreppu. Ætlum við að stunda alþjóðlega bankastarfsemi og þá á hvaða forsendum ? Mér finnst fráleitt, að við köstum á glæ þeirri kunnáttu sem bankafólk okkar hefur aflað sér.

Á sama hátt og við erum fyrst inn í kreppuna, er líklegt að við verðum fyrst út úr henni. Sú staða getur gefið okkur mikil tækifæri. Mörgum finnst þetta sjálfsagt fáránleg bjartsýni, en raunveruleikinn birtist þegar honum sjálfum hentar.

[Gunnar Rögnvaldsson, 26.10.2008 kl. 21:23]

Mín sýn á þetta Loftur

Bankarekstur næstu ára

Fjármála og bankageirinn mun hörfa 30-40 ár aftur í tímann um allan heim og sérstaklega í ESB. Millibankamarkaður mun hverfa eins og við þekkjum hann í dag. Fjármögnun verður eins og hún var fyrir átatugum síðan. Í ESB munu aðeins sterkustu og best fjármögnuðu stofnanir lifa af. Hvernig mun ESB takast á við þetta? Munu það eiga sér von?

Bankar í ESB eru núna að reyna að komast í gegnum lausafjárkreppu dagsins í dag, og það með risa-hjálp ríkisábyrgða og með risa-fjármagni frá ríkisstjórnum. Þegar þessi akút kreppa mun verða yfirstaðin þá mun þurfa að fjármagna bankana uppá nýtt því það verða settar miklu strangari kröfum um hærra eiginfé bankanna. Það mun flestum þeirra reynast mjög svo erfitt. Því munu þeir flestir deyja eða verða sameinaðir öðrum bönkum. Svo munu ríkisstjórnir ESB þurfa að fara út í stórkostlega skuldabréfaútgáfu og er þessi útgáfa nú þegar orðin mjög erfið fyrir mörg ríki í ESB.

Mín tillaga að lausn væri þessi

- a save haven strategy. En þetta krefst langs tíma og breytinga á skattalöggjöfinni og það er einungis hægt að framkvæma þetta ef Ísland stendur fyrir utan ESB og að þá sé smá gangur í alþjóðavæðingunni ennþá.

Það eru 400 sjálfstæðir bankar í Sviss. Margir þeirra eru mjög litlir, en þó mjög arðsamir. Aðeins örlítið brot af þeim vinnur utan landamæra landsins (2 til 4). Hér er viðskiptahugmyndin nefnilega: sendu peningana til okkar, við pössum fjármuni þína og þér er óhætt að treysta okkur. Við höfum engan áhuga á að þenja okkur utan veggja traustrar bankahvelfingar okkar. Þú veist hvað við stöndum fyrir og þú veist hvað þú færð 1) öryggi 2) meira öryggi 3) enn meira öryggi.

Í alþjóðavæddum heimi þá verður sífellt stærri þörf á að til séu alþjóðlegar fjármálamiðstöðvar sem hægt er að treysta. Margir vinna og starfa í fleiru en einu landi og við verkefni í fleiru en einu landi. Þeir fá greidd laun frá mörgum löndum því þeir vinna verkefni í mörgum löndum og eru því oft búsettir í mörgum löndum. Dæmi: erfingjar, ráðgjafar, hugbúnaðarsmiðir og tölvufólk sem vinnur verkefni út um allan heim frá hinum ýmsu stöðum í heiminum. Það er því mikil þörf fyrir traust alþjóðleg bankasambönd í traustu umhverfi frelsis, lýðræðis, friðar og hófsams skattaumhverfis og þar sem einnig er hægt að skrásetja fyrirtæki sín og fá heimilisfestu fyrir þau.

Þessi viðskiptahugmynd gengur sem sagt út á andstæðu útrásar, nefnilega að peningar geri innrás í lönd þar sem þeir geta verið óhultir fyrir áföllum einræðisherra, styrjalda, gengisfellinga og rányrkju OPEC-skatta-auðhringa-myndunar margra ríkja sem vilja fá allt fyrir ekki neitt og sem þverbrjóta allar reglur sómasamlegrar sanngirni. Innistæður þessara banka eru í flestum tilfellum EKKI í svissneskum frönkum, heldur í alþjóðamyntum og í verðmætum pappírum. Afleiðurnar fyrir bankana eru: vaxtamismunur, gjaldeyrisviðskipti, mikil hlutbréfaviðskipti og umsjá verð- og hlutabréfaviðskipta í stórum stíl á vegum önnumkafins fólks sem stafar út um allan heim.

[Sigurður Sigurðsson, 26.10.2008 kl. 21:52]

Kommúnismi var og er kerfi, ESB er kerfi og kapítalisminn er enn eitt kerfið.

Þegar allt er komið í óefni með frelsið sem reyndar allir þrá, þá vill fólk fá kerfi til að hemja frelsið svo það leggi ekki allt í rúst og þá er vandinn að velja rétta kerfið.

Þetta er eins og að kaupa sér bíl, ef hann er að einhverju leitinu gallaður eða þú lætur pranga inn á þig arfavitlausum bíl þá er enn allt í voða, þrátt fyrir kerfið

Það virðist all bera að einum brunni, sem sagt peningunum. Þeir sem komast í aðstöðu til að stjórna, með eða án kerfis, þeir komast í peningana (verðmætin) og sveigja ástandinu (í eða án kerfis) þannig að þeir og þeirra vinir sitji sem næst gullkálfinum. Við lásum um þetta í Mósessögu þegar þeir dönsuðu í kringum gullkálfinn, þá án kerfis. 

Síðan þá hefur mannkynið verið að setja upp kerfi eða taka niður kerfi, breyta kerfum, stækka kerfi, minnka kerfi, allt til að þeir sem ráða hverju sinni komi ár sinni fyrir borð.

Hefur nokkuð annað gerst á Ísandi annað en að deila um kerfi?

1. Fiskveiðikerfi

2. Stjórnkerfi

3. Sjúkrahússkerfi

4. Stjórnsýslukerfi

5. Stjórnmálakerfi

Nenni ekki að rekja þetta nánar en ef einhver kemur fram með einhverja viskulega umræðu þá fjallar hún um kerfi.

Í kvöld var Ólafur handboltakall að ræða við Evu Maríu um kerfi en hann er að mér skilst heimsspekingur. Allt í kerfum, leikkerfi, heimsspekikerfi, goðafærðakerfi, allt í kerfum og aumingja stelpan sat og góndi á hinn mikla kerfiskall sem hefur náð feiknalegum árangri í handbolta með kerfum, leikkerfum.

Það er því varla unnt að sjá alveg í gegnum alla þokuna hvert okkar samfélag ætlar að fara. Allir rugla um allt með kerfum og halda fram að þeirra kerfi sé best. Ríkisstjórnin er með kerfi sem hún telur best en samt fór allt í klessu  hjá þeim blessuðum.

ASÍ hefur ályktað að það skuli taka upp nýtt kerfi sem þeir telja best.

Framsóknarflokkurinn hefur talað um  helgina og þeir eru  með kerfi sem þeir telja að sé eina kerfið og auðvitað bara ef þeir komast að gullinu sem var akkúrat það sem gerðist með útrásarvíkingana í nafni þeirra pólitíkusa sem enn ráða, að ná í gullið og koma því burt.

Fiskveiðilögsagan er í kerfi en  hefur verið komið undan og búið að veðsetja það kerfi allt upp í rjáfur og búið að koma gullinu í burtu (einkavæða) í því kerfi. Allt kerfið fyrir gullið og að láta gullið hverfa.

Þetta snýst sem sagt allt um peninga. Enginn mun koma með kerfi sem vinnur gegn honum sjálfum peningalega eða  vinum  hans. Nei, öll kerfi verða að vera þeim stjórnvödlum þóknanleg sem eru við völd þegar kerfið er sett á eða lagað.

Hitler kom sér upp kerfi. Stalín kom sér upp kerfi. Það sama  hafa öll lýðræðisríki gert en þá með þeim  hætti að þeir sem eru við stjórnvölin hverju sinni sitji á gullinu. Án þeirrar reglu í lýðræðiskerfinu væri ekkert gaman að vera í framlínunni og skíta sig út.

Þá geta menn komið með risa eftirlaunapakka fyrir sjálfan sig og vini sína og listinn er mjög langur það sem þetta fólk gerir fyrir sig og sína vini í nafni lýðræðis. Nenni ekki að rekja það allt hér.

En takk fyrir umræðuna og góðar stundir

[Jón Skafti Gestsson (IP-tala skráð) 26.10.2008 kl. 23:01]

ESB beitti sér gegn Austurríki í kjölfar þess að Haider vann sigur vegna þess að þar skilja menn merkingu ,,Aldrei aftur!". Gleymið því aldrei hversu miklar hörmungar haturstefnur höfðu í Evrópu. Kommúnismi og Nasismi.

Aldrei aftur!