Bandaríski herinn að verða þurrausinn?

ER EVRÓPUSTRÍÐIÐ SEM STOPPAÐI 1945 HAFIÐ Á NÝ?

Upptaka: Verkfræðideild Wagner-hergrúppu Rússlands grefur skotgrafir og leggur hindranir, segir í textanum við þessa upptöku. Ég hef ekki hugmynd um hvort að þetta sé rétt sem stendur við upptökuna eða ekki. En ég skil þó stærðir og víddir þegar ég sé þær

****

Samkvæmt þessum fréttum hafa Bandaríkin til þessa sent 800 þúsund stykki af stöðluðum 155 millimetra NATO-stórskotaliðssprengjum til Úkraínu. Hafa þær allar verið notaðar til að skjóta á Rússa og íbúana í Donbass. Þetta magn nemur 75 prósentum af öllum slíkum skotfærum sem öll NATO-löndin í heild hafa sent leppstjórn sinni í Kænugarði. Kvöldverðadeild NATO í Evrópu sá þá væntanlega um síðustu 25 prósentin

Fréttin segir að Bandaríkin þoli ekki að missa meira af þessum skotfærum án þess að sjálf standa varnarlaus í þessum efnum og ófær um að stunda herþjálfun. Ársframleiðsla Bandaríkjanna er 170 þúsund stykki eða 14 þúsund á mánuði. Það mun taka þau mörg ár að safna birgðum á ný. Svipuð saga er með stýriflaugar. Samt er enn sem komið er einungis um "sérstaka hernaðaraðgerð" en ekki stríð að ræða að hálfu Rússlands

En bíddu nú hægur. Hvað þá með þessar stanslausu fréttir í samfellt sjö mánuði um að Rússar séu að verða uppiskroppa með skotfæri. Voru þær þá bara uppþornuð prentsverta úr Þriðja ríkinu? Eða kannski því Fjórða?

Víglína Rauða hersins náði hámarkslengd 1942. Var hún þá 3058 kílómetrar að lengd. Svarar það til vegalengdarinnar frá Keflavík til Bergen í Noregi - og til baka heim aftur, eða til 4-5 tíma þotu!flugs. Í dag er víglínan hins vegar þúsund kílómetrar

Þanþol er fastnegld innrétting í varnarmálastefnu Rússlands. Þeir sem halda enn að Rússneski herinn sé þyrlupallur á þaki sendiráðs í Saigon, tja já, lesi þeir bara vesturlensku teblöðin sín áfram. Þau vaxa ekki á trjám og kosta því ekki neitt

Ég mæli með

Sækja PDF

****

Tengt: Byggt að hluta til á verkum David M. Glantz: Hvernig Rauði herinn lagði Þriðja ríkið að velli (upptaka: fyrirlestur dr. Jonathan House)

Fyrri færsla

Bíddu voru ekki Rússar búnir með skotfærin? [u]

Úkraína vill meiri loftvarnir frá Vesturlöndum

Athugasemdir

[Ingólfur Sigurðsson, 13.10.2022 kl. 01:29]

Ég skil ekki hversvegna ekki eru mótmæli og uppreisnir í Evrópu út af þessu stríði. Ég man að mikið var um það í Íraksstríðinu 2003, jafnvel hér á Íslandi. Ekki er minna í húfi nú, bæði fyrir heimsfriðinn og efnahagsmálin.

Eins er það mjög undarlegt hvernig Evrópa og Bandaríkin vilja ekki líta á þetta sem innanríkismál Rússa. Pútín hefur margsinnis sagt að ekki standi til að ráðast á önnur lönd, það hefur verið langur aðdragandi að þessu, og Vesturlönd verið að egna Rússa upp.

Þær kenningar eru býsna trúverðugar að friðarvilji stjórni ekki Evrópu og restinni af Vesturlöndum.

Skorturinn á mótmælum í Þýzkalandi og víðar minnir á Norður-Kóreu eða áþekk einræðisríki.

Við lifum á mjög undarlegum tímum.

Einhliða áróður og umfjöllun í RÚV og þesskonar fjölmiðlum er alveg búinn að missa trúverðugleika.

Evrópumenn hafa mikinn hag af því að stöðva þetta stríð, og Bandaríkjamenn.

[Gunnar Rögnvaldsson, 13.10.2022 kl. 06:20]

Þakka þér fyrir Ingólfur.

Já Þýskaland er að meira en einu leyti líkt Kóreu því landinu var skipt í tvennt, eins og gerðist með Kóreu líka. Annar hlutinn fór á áhrifasvæði Rússa og hinn á áhrifasvæði Bandaríkjanna í báðum löndum. Kóreu er þó enn tvískipt í dag. Tvær skoðanir eru í gangi. Báðar innfluttar. Hvorugar innlendar. Útflytjandi skoðana til Norður-Kóreu í dag er þó annar en þá. Fyrst var það Sovétið en nú er það að mestu leyti Kína. Og ef stjórnvöld dagsins í dag í Moskvu, og sem vitnuðu í Milton Friedman í gær, senda hið árlega heillaóskaskeyti sitt til Pyongyang á afmælisdegi upphaflegra skoðanaskipta Norður-Kóreu, þá fyllast vestræn blöð og fjölmiðlar enn af samvinnu- eða samsæriskenningum um sambandið á milli þessara tveggja ríkja í dag. Þetta er eins og að gruna sjálfskiptingu bifreiðar um samsæri gegn ökuferð þegar hún skiptir sér upp í brekku númer eitt. Afar okkar beggja hefðu hlegið dátt að þessu væru þeir enn uppi.

Í Austur-Þýskalandi hafa menn aðrar skoðanir á því sem er að gerast austar í Evrópu en menn hafa í Vestur-Þýskalandi. Í Vestur-Þýskalandi býr eins konar leirþjóð sem er svo lömuð núna að hún lekur bókstaflega niður í ræsið sem óáþreifanlegt fyrirbæri. En sú staða mun varla standa til lengdar og það vita Rússar vel.

Staðan í dag að ýmsu öðru leyti er svo hlægileg að hægt er að hlægja miklu (d.) "videre". Til dæmis bundust löndin sem voru í Sovétinu (CIS) skriflegum böndum um að njósna ekki um hvort annað, svona á svipaðan hátt og Fimm augu landa Engilsaxa njósna ekki um hvort annað. Þetta samkomulag ríkjanna í austri er enn í gildi í dag og virðist tekið alvarlega, þó svo að gamla Sovétið sé löngu farið. Nema hvað varðar Úkraínu, því hún skrifaði undir en þó án þess að álíta sig lagalega bundna af því, frá og með stuttu eftir fall Sovétsins. Það var því frekar sprenghlægilegt að lesa um það í rússneskum fjölmiðli í fyrradag að Sergei Naryshkin yfirmaður Öryggisþjónustu Rússlands við útlönd, skuli hafa sagt frá því að þeir hafa enga upplýsinga- og njósnaþjónustu (e. foreign intelligence service) í gangi í Úkraínu, ekki einu sinni í sendiráði, og að kominn sé tími til að gera loksins eitthvað í því. Ég veit að hinir nýju McCarthyistar dagsins í dag hafa ekki húmor fyrir þessu, en þú og ég getum sennilega brosað að þessu saman. Rússarnir koma.... Rússar, Rússar og Rússar undir hverju rúmi.

Ég hef að minnsta kosti húmor fyrir svona ásamt til dæmis "fréttum" af nýjum og "vægðarlausum hershöfðingja" sem sameina á fjögur herlið hinna nýju hluta Rússlands í suðvestri - við auðvitað Rússneska herinn. Ef ég sjálfur ætti sæti í Stavka þá myndi ég alls ekki vilja hafa neina mjúka hershöfðingja í liðsaflanum frekar en ég vildi hafa vesalinga í stjórn fyrirtækisins míns eða í ríkisstjórn. 

Já Stavka er enn starfandi í Rússlandi því Rússar líta á vanrar- og hermál sem vísindi en sem ekki list. Hún ákveður hvaða hernaðarlegu mál og málefni eru sett fyrir forseta Rússlands, sem síðan þarf að samþykkja, hafna eða senda tillögur til baka til föðurhúsanna, en þá með pólitískum eða hernaðarvísindalega gildum röksemdum. Á vesturlöndum er allt í sambandi við Rússland í dag matreitt þannig að Vladímír Pútín sitji sjálfur með sveittan skallann við öll mál. En hann er einungis æðsti yfirmaður hersins, eins og forseti Bandaríkjanna. Að vísu er Vladímír Pútín miklu betur menntaður, snjallari, kurteisari og greindari en Jósef Biden, því KGB-menn voru best menntuðu menn Sovétsins og höfðu lengstu reynsluna af störfum erlendis. Þeir vissu sjálfir miklu meira um umheiminn en til dæmis forsetar Bandaríkjanna og þeir kunnu fleiri erlend tungumál. En ég gæti samt trúað því að þeir klóri sér tölvuvert í skallanum núna, þegar kemur að því bara að ávarpa 16-kynja heimsendisspámenn vesturlanda í dag. Eiginlega held ég að Rússar óttist verulega um geðheilsu þessara "vestrænu villinga" í dag.

Ástæðan fyrir því að Bandaríkin skárust í leikinn í Síðari heimsstyrjöldinni á meginlandi Evrópu var ekki góðmennska, eins og reynt hefur verið að halda fram. Bandaríkin horfðu til dæmis á Bretland bombað og brennt sundur og saman án þess að skerast í leikinn. Nei, ástæðan fyrir íhlutuninni var að reyna að koma í veg fyrir að meginlandið og Rússland gæti komið sér saman um að byggja veldi og þar með byggt flota sem ógnað gæti Bandaríkjunum á heimshöfunum, því varnarmálastefna Bandaríkjanna styðst fyrst og fremst við þjóðaröryggisþjónustu flotans og sú stefna er auðvitað "miskunnarlaus" eins og vera ber. Annars væri hún ónýt. Hið sama gilti um þátttöku Bandaríkjanna í Fyrri heimsstyrjöldinni á meginlandi Evrópu. Hún var mjög svo eðlileg utanríkispólitík fyrir eins konar eyríki á borð við Bandaríkin, en hún hafði bara ekkert með góðmennsku að gera. "Lönd eiga ekki vini, þau eiga hagsmuni" sagði De Gaulle, og það réttilega.

Þessi utanríkisstefna er enn á fullu stími í Bandaríkjunum í dag. En hún er orðin svo innbyggð í allt utanríkismálaútkíkk landsins að Bandaríkjamenn eru hættir að taka eftir henni sjálfir. Hún er því á auto-pilot. Og það sem við sjáum í deilunni um Úkraínu í dag er einmitt að við sjáum sjálfan þríþættan stofntilgang NATO í framkvæmd: Þáttur-3: að halda Þýskalandi niðri svo ekki geti orðið af því sem ekki varð úr 1941-1945: þ.e. halda meginlandi Evrópu aðskildu og fráklofnu frá Rússlandi.

Ef vesturveldin gátu samþykkt endursameiningu Þýskalands þá eiga þau að geta samþykkt enn betur sameiningu Rússa í Úkraínu við mömmu Rússland en þeir gátu samþykktu endursameiningu Þýskalans, því Úkraína hefur að mestu leyti verið rússneskt land í að minnsta kosti 400 ár. Úkraína er næstum alrússneskt land, nema frá 2014.

Ég held því að menn ættu að gefa því verulega alvarlegan gaum að stríðið sem var stoppað 1945 er ekki endilega búið. Það heldur að mínu mati áfram í dag, og það er heitt en ekki kalt. Rússar munu aldrei samþykkja NATO inni forstofu sinni og þeir meina það grafalvarlega. Þeir fegnu nóg af villingaveldi Hitlers-vestursins síðast og liðu fyrir það eins og undir afleiðingum af kjarnorkustyrjöld. NATO er að minnsta kosti orðið jafnklikkað og stjórnlaust fyrirbæri og 16-kynja rugludallar heimsendisspámanna.

Að mínu mati ríkja kjöraðstæður fyrir nýja stórstyrjöld á meginlandi Evrópu og víðar í dag. Allir pólitískir leiðtogar vesturlanda í dag eru meira eða minna fáráðlingar: Joseph Biden er gangandi stórkölkuð múmía og illa kominn til eins konar ítalskra ESB-valda í Bandaríkjunum. Tveir fáráðlingar í sama flokki bítast um afiðnvæddar Bretlandseyjar í dag. Olaf Scholz kanslari Þýskalans er leirdúfa og að minnsta kosti margstaðfestur vesalingur, ef ekki stórsvindlari. Emmanuel Macron er ofvaxið barn, en þó ekki alveg fyrirfram vonlaus. Hann berst um eins og leirdúfa á innvortis öldum Frakklands, sem enn er að bíða eftir því að byltingin virki. Saumaklúbbur ræður Finnlandi og Svíþjóð er orðin minni en ekkert. Í Póllandi steyta menn hnefana framan í Rússa og Þjóðverja og  óttast einu sinni enn að verða undir ökumannslausum strætisvagni sem ýtt er áfram af 16-kynja uppblásinni múmíu í vestasta vestri þ.e. af ýtumanni frá Heimsenda.

Ef ég væri Þýskaland myndi ég álíta það afar harðan kost að þurfa að afiðnvæðast til að geðjast NATO (Bandaríkjunum). Tass, stærsta fréttastofa veraldar, greindi til dæmis frá því gær að vöruinnflutningur Þýskalands frá Rússlandi hafi numið 44,7 milljón tonnum á fyrri helmingi þessa árs, þrátt fyrir svo kallaðar "refsiaðgerðir". Um það bil 80 prósentur komu beint frá Rússlandi inn í Þýskaland en restin kom að mestu í gegnum Holland.

Ég get ekki ímyndað mér annað en að hinar pólitísku reiknivélar Þýskalands muni þurfa að fara að koma með niðurstöður sínar um framtíðarstöðu Þýskalans í heiminum. Ég hef enga trú á því að staða Þýskalands í heiminum muni ekki taka verulegum stakkaskiptum í næstu framtíð. Rússar hafa örugglega sömu tilfinningu fyrir stöðunni og verða auðvitað að vera með og viðhafa þjóðaröryggisstefnu sem tekur slíkar breytingar með í reikninginn. Og Bandaríkin hugsa hið sama sbr. öll lætin núna.

Bestu kveðjur

[Gunnar Rögnvaldsson, 13.10.2022 kl. 12:11]

Og nú þegar við erum að þessu Ingólfur þá er hér krækja á frétt í Gazeta Vzglyad (vz.ru) sem lýsir því hvað Sergei Surovikin hinn "voðalegi hershöfðingi" verst rændra fjölmiðla er þekktur fyrir: Google-þýðing.

Surovikin er þekktastur fyrir að hlýða skipunum, halda lög og reglur hersins samkvæmt stjórnarskrá Rússlands og svo fyrir það að vera snjall og hugrakkur hermaður. 

Þetta er nú allur heimsendirinn sem vestrænir fjölmiðar hafa gert úr skipun hans. Ég get vel ímyndað mér að það þurfi ákveðna persónu til að sameina herafla hinna nýju svæða Rússland undir einn og sama lög og regluhatt Rússneska hersins. Stærstu verkefni hans verða sem sagt innanbúðarmál.

[Kristinn Bjarnason, 13.10.2022 kl. 12:25]

Einhvern tíma hefði ég skemmt mér yfir þessum pistli en er ekki nálægt því. Ég geri heldur ekki ráð fyrir að þú sért að grínast. Ég hef líka áttað mig á því að það er enginn svona vitlaus eins og leiðtogar vesturlanda líta út fyrir að vera. Ég hef á tilfinningunni að það sé  einhver tryllt valdavarátta að eiga sér stað sem flestir eru ekki að átta sig á. Allt virkar þetta eins og leikhús fáráleikans en það er vandlega hugsaður tilgangur með þessu öllu saman. Það er engu að síður spennandi en ekki skemmtilegt að fylgjast með framvindunni

[Gunnar Rögnvaldsson, 13.10.2022 kl. 12:41]

Þakka þér fyrir Kristinn.

Nei ég er ekki að grínast. Því miður.

Tek undir allir-gangi-í-takt grunsemdir þínar.

Kveðja

[Símon Pétur frá Hákoti (IP-tala skráð) 13.10.2022 kl. 14:19]

Miðtímabils kosningarnar í Bandaríkjunum og hver verður næsti forseti Bandaríkjanna skipta kannski meira máli en nokkru sinni, varðandi framvindu mála.

Draumar mínir eru nær því og fyrr að raungerast, en ég þorði að vona.

Það er mest um vert að hin klofnu Bandaríki nái að sameinast um nýja hugsun, nýja framtíð og vinna í því að koma Bandaríkjunum aftur til fyrri dýrðar, þ.e.a.s. efla millistétt hins venjulega bandaríkjamanns.

Það eru mikil tíðindi að fyrrum þingmaður demókrata skuli nú hafa sagt sig úr flokknum og staðsetji sig á hinni skynsömu miðju, en við hlið repúblikana.  Verði Tulsi Gabbard varaforsetaefni Ron DeSantis, og með velvild Trump, þá gæti birt mjög yfir Bandaríkjunum.

[Símon Pétur frá Hákoti (IP-tala skráð) 13.10.2022 kl. 14:34]

Mitt mat er sem sagt, að ég tel að Bandaríkin þurfi fyrst og fremst að huga að eigin heilun.

Auto pilot í utanríkisstefnu er kominn í þær  ógöngur að allur heimurinn líður fyrir og þar með talin Bandaríkin sjálf, sem mér finnst afar leitt að hafi gerst.  Grænslepjungar og aðrir rugludallar ættu heldur ekki lengur að vera táknmynd Bandaríkjanna.

[Gunnar Rögnvaldsson, 13.10.2022 kl. 17:05]

Þakka þér fyrir Símon Pétur.

Ég myndi ekki binda miklar vonir við neinar kosningar í Bandaríkjunum í þessum efnum.

Undirstöður utanríkisstefnu Bandaríkjanna munu ekki breytast frekar en undirstöður utanríkisstefnu Rússlands munu breytast, því báðar eru háðar og byggðar á landfræðilegum staðreyndum, en ekki pólitískum hugmyndum.

Það er þessi stefna sem skapar og mótar alla forseta Bandaríkjanna og Rússlands. Þeir móta hana ekki, heldur mótar og skapar hún þá.

Hvað verður á borðunum sem meðlæti með þeim föstu aðalréttum er hins vegar annað mál.

NATO (Bandaríkin) mun tapa Úkraínumálinu og er reyndar nú þegar búið að því að mestu. Að hafa ætlað sér að ná til Rússlands þann veginn var brjálæðisleg hugmynd,  barnaleg stefna og hrikaleg mistök.

Afleiðingarnar gætu hæglega orðið þær að NATO splundrast og þá er það Monroe-lögmálið sem taka mun við hvað okkur hér heima varðar.

Eins-póls tímabil Bandaríkjanna er búið og þurfa þau nú að innrétta sig samkvæmt því.

Kveðjur

[Símon Pétur frá Hákoti (IP-tala skráð) 13.10.2022 kl. 18:13]

Sæll Gunnar

Þakka svarið.

E.t.v. verður sú raunsæislega mynd sem þú bregður upp, von minni og bjartsýni yfirsterkari.  En svo mikið er víst, að við lifum afar áhugaverða, en viðsjárverða, tíma.

Með góðum kveðjum

[Kristinn Bjarnason (IP-tala skráð) 14.10.2022 kl. 09:56]

Það versta í stöðunni er að NATO getur eiginlega ekki bakkað út úr þessu rugli sínu öðruvísi en niðurlægðir. Rússar munu ekki gefast upp fyrr en í fulla hnefana. Ég sé ekki fyrir mér að fyrstu sprengjur yrðu sprengdar í Úkraínu.

[Gunnar Rögnvaldsson, 14.10.2022 kl. 20:00]

Kannski neyðast Rússar til að bjarga NATO-löndunum út úr þessu, eins og þeir björguðu þeim og vistum þeirra um borð í Alþjóðageimstöðina, með því að leyfa þeim að sitja í geimförum sínum hátt í hundrað sinnum. Þessi geimstöð væri ekki til í dag ef Rússar hefðu ekki gott vald á geimferðatækni.

Og eftir að Pravda flutti starfsemi sína til vesturlanda, þá er nótt og dag þeim áróðri básúnað út til okkar að allt sem rússneskt er sé ónýtt. Pravda vesturlanda hljómar í dag eins og yfirherrar Þriðja ríkisins. Það liggur við að okkur sé sagt að Rússar kunni hvorki að skrifa né lesa og að þeir séu "óæðri" kynstofn, eins og sagt var um Gyðinga í morðiðnaðarríki nasista og víðar.

Það er enginn sem nota mun kjarnorkuvopn í þessari deilu. En skyldi það þrátt fyrir allt gerast þá er yfirþyrmandi líklegast að Bandaríkin geri það, því þaðan höfum við eina fordæmið um notkun þeirra. Til að koma sér hjá bardaga.

Sturlaður maður er í dag forseti Bandaríkjanna, hollt er að muna það. Enginn sem áður þekkti þann mann þekkir hann sem sama mann í dag. Staða Bidens er orðin eins og staða Leoníd Brezhnevs var orðin á síðustu árum þess manns, sem grátbað um að fá að hætta en fékk það ekki. En þá var Brezhnev orðinn fárveikur og heilabilaður en var haldið gangandi af klíku eins og þeirri sem í dag notar Biden sem fjarstýrða strengjabrúðu. Guð einn má vita hvað Biden fær að vita og hvað honum er sagt af höndlurunum.

Loftið í dag lyktar af uppgjöf NATO-ríkjanna. Eftir að 80 prósentum! af loftvarnarkerfum leppstjórnar NATO í Úkraínu var tortímt á einum og sama deginum með aðeins einni skothríð þann 10. október, þá þykir sumum að tóntegundin á bak við leiktjöldin sé önnur. Ekki skal ég þó segja til um það.