Samruni - stöðnun - upplausn

Í dag föstudaginn 19. maí 2017, hefst fyrsta ferð hins nýkjörna forseta Bandaríkjanna til útlanda. Fyrsta vestræna stoppið er Jerúsalem. Það kemur á undan Vatíkaninu, enda er Gamla testamentið hornsteinn Vesturlanda og það er haft á undan Nýja testamentinu í hinum Heilögu ritningum Vesturlanda. Engan er hægt að tala við í ESB svo það tekur því ekki fyrir POTUS að reyna það sérstaklega. Hann flýgur bara hjá og droppar inn hjá NATO sem hann heldur uppi

****

Á öllum tímabilum sögunnar verða til viðtekin hugtök sem lýsa eiga í einu orði því sem er að gerast í veröldinni. Frá 1945 til 1991 var það hugtakið Kalda-stríðið sem átti að lýsa stjórnmálastöðunni á Vesturlöndum og víðar. Frá 1991 þ.e. frá hruni Sovétríkjanna og fram til ársins til 2008, var talað um "samruna Evrópu". Hugtakið samruni varð hið staðlaða svar við öllu því sem menn héldu að væri að gerast

En á þessu tímabili varð til samferðarmaður sem lítið var talað um. Hann hét stöðnun. Evrópa var stöðnuð. Það þýddi að samruninn hafði þegar átt sér stað, eins og seðlabankastjóri Danmerkur frá 1965 til 1994, Erik Hoffmeyer, benti dönskum stjórnmálamönnum á, er hann sagði að efnahagslegri sameiningu ESB væri þegar lokið með tilkomu hins innri markaðar og það sem á eftir kæmi væri pólitískur samruni Evrópu. Þetta sagði hann árið 2000

En lítið vissi Hoffmeyer um það sem koma skyldi. Árið 2008 sprengdi Evrópusambandið sig í loft upp með sjálfsmorðssprengjubelti sem sambandið hafði sjálft lagt um alla álfuna á árunum frá 1991 til 2008. Þetta sjálfsmorðssprengjubelti ESB var lítt sýnilegt. En það þurfti bara rétt að stíga einum höllum fæti á það til að fútta mest allri Evrópu af eins og púðurtunnu, sem springur innávið. Hún féll saman

Það hugtak sem lýstir með einu orði ástandinu í Evrópu núna, er því þetta: upplausn. Og upplausnin er andhverfa samrunans. Þar falla hlutirnir í sundur, tvístrast. En enginn veit enn hvernig Evrópa mun lenda. En lenda mun hún samt, og með miklu öryggi sem enn eitt hefðbundið tímabil sögunnar, þ.e. sem styrjöld

Engin öld mun líða án styrjalda. Það eina sem hugsandi menn vita ekki enn, er í hvaða formi styrjöldin verður. Mun hún verða í sínu versta og sársaukafyllsta formi eða ekki: þ.e. verður hún borgarastyrjaldir eða ekki. Ansi er ég hræddur um að einmitt þannig muni hin gamla hefðarfrú sögunnar líta út; sem borgarastyrjöld. Öllu tiltæku hefur Evrópusambandið og tilvist þess að minnsta kosti í langan tíma sáð til að svo megi verða

Öll dagblöð sem vilja láta bendla sig við veruleikann, ættu að stofna málaflokks-flipa í öllum útgáfuformum sínum. Flipa sem ber heitið: upplausn Evrópu. Það myndi auðvelda lesendum að gera sér grein fyrir þeim raun-veruleika sem þeir þrátt fyrir allt lifa enn í. Og ég geri ráð fyrir að jafnvel ungir þingmenn okkar geti lesið þessi tvö orð: upplausn Evrópu. Þetta er að vísu dálitið langt, en það verður bara að hafa það

Fyrri færsla

Jæja, virka stýrivextir ekki?