Já, raunveruleikinn hélt síðan áfram

Eftir að Sovétríkin féllu, þá féll Rússland í einskonar dá. Það lagðist í trans með Boris Jeltsin við stýrið. Ekið var í hlutlausum gír fyrir engu afli þar til að sú stutta ökuferð stöðvaðist af sjálfu sér. Sumir héldu að þarna væri Rússland komið í sitt eðlilega ástand á ný. Þeir voru ekkert smá skrítnir sem hugsuðu þannig

Á meðan Boris var úti að aka, notaði ESB og NATO tækifærið til að gúffa í sig það sem annars hefði ekki verið hægt: sjálft öryggissvæði Rússlands öldum saman. Svæðið sem verndar Rússland gegn innrásum, því ekki gerir landslagið það fyrir þetta landmassaríki, sem er án náttúrulegra landamæra og þarfnast því manngerðra stuðara. Pólitískra stuðara

Svo hætti Boris að dunda sér við aksturinn á sjáfum sér, missti reyndar prófið, og þá hrökk Rússland í sinn gamla gír á ný. Og fór þar með að hugsa um hin gömlu utanríkisliggjandi öryggissvæði sín

Þetta var svo ofur eðlilegt að engum þurfti að koma þetta á óvart. Þeir sem eru hneykslaðir, eru það bara í þykjustunni. En þannig hefur utanríkispólitík ávallt verið. Þykjusta að mestu, en þó án þess að vera það að fullu

Allt er við sitt gamla á ný. Það fer veröldinni best, því Útópía er og verður alltaf einungis klikkunarmannadella er hvergi tollir við veraldlegt landakort

Fyrri færsla

Hvað eru mörg núll í Evrópu?