The mother of all sudden stops: Capital flows and reversals in Europe, 1919-1932

Elítuveldi Evrópusambandsins tókst með stofnun myntbandalagsins, að koma í kring og kalla yfir Evrópu hinar mestu efnahags- og fjármálalegu hörmungar sem hugsast geta. Þessum skipulögðu hörmungum Evrópusambandsins var frá upphafi ætlað að valda einmitt þessum áhrifum, sem þær nú hafa gert. Út á þetta gekk evran; að rústa Evrópu. Lækningin á síðan að felast í opinberunar-pokahorni elítuveldis sambandsins; Stór-Evrópu, sem aldrei getur annað orðið en nýtt Sovétríki yfir einmitt Evrópu.

Hér er Sunnudagslesningin handa nefndinni

Grein Olivier Accominotti og Barry Eichengreen, þann 14. september 2013;

"The parallels between capital flow surges and reversals in Europe in the periods leading up to the two great financial crises of the modern era, the Great Depression and the Global Credit Crisis, are more than skin deep.

• In both periods there was a flood of capital from one half of Europe to the other, as well as to the continent’s recipient half from the rest of the world.

There was neglect by lenders of public debt burdens and their implications for credit worthiness during the boom and then the sudden rediscovery of sovereign risk once capital dried up. 

• In both periods, countries that imported foreign finance most liberally during the boom suffered the largest reversal and most serious dislocations when the surge of capital inflows came to an end."

Krækja

 

The mother of all sudden stops: Capital flows and reversals in Europe, 1919-1932 

Ásamt athugasemd Paul Krugmans við greinina; But Where’s My Phoenix?

 

Meiri sunnudags-lesning 

Heimasíða: Michael D. Bordo 

Board of Governors Professor of Economics 

Rutgers University

NBER Working Papers 

• A Fiscal Union for the Euro: Some Lessons from History

• A Long Term Perspective on the Euro

 

Fyrri færsla

Þurrkublöðin á framrúðum Þýskalands spöruð burt 

 

Nefndin (þið vitið hver)

 

Athugasemdir

[Haraldur Hansson, 15.9.2013 kl. 19:59]

Lokin á athugasemd Krugmans eru áhugaverð:

But hey, Europe has just had one quarter of (modest) growth. The euro is a triumph!

Líklega kippir enginn sér upp við að Nóbelverðlaunahafi geri grín að evrunni í grein í New York Times. Það segir sitt um þennan lánlausa, pólitíska gjaldmiðil.

[Bjarne Örn Hansen (IP-tala skráð) 16.9.2013 kl. 08:19]

Thad er ekki gjaldmidillin, sem er lanlaus ... heldur er thad su Politik sem verid er ad keyra um alla Evropu.

Og thessi hagnadur sem verid er ad visa, er enginn hagnadur i raun.  Thvi verid er ad notast vid "kinverska" afurdir, i stad inlendrar framleidslu.  Og thar af leidandi "lytur" thetta ut fyrir ad vera hagnadur, vegna thess ad framleidslukostnadur hefur minnkad.  Thetta eru menn bunir ad vera ad leika i Evropu, i naer 20 ar.

Afleidingarnar er aukin fataekt i Evropu ... og menn aettu ad spyrja sjalfan sig, hvort thad se ekki takmark manna, ad fataekt aukist.  Thvi ad hverju kjana aetti ad vera ljost, ad fjarmalapolitik Evropu, er leid til glötunar.

Spurningin er, hverjir standa fyrir henni og hvad hafa their fyrir stafni.

[Bjarne Örn Hansen (IP-tala skráð) 16.9.2013 kl. 08:24]

I minum augum, lit eg svo a ... ad verid se ad ganga tilbaka til Evropu midalda.  Thar sem um er ad raeda "kongutignina" eda hina riku, og sidan "medal klassan" og tha hid svokallada "fataektar lid" eda almenning.  Vid hofum notid thess lengi, her i Evropu, ad thad hafi ekki verid til "thridji klassinn". Allt of lengi, eda naestum thvi alla tid fra sidari heimstyrjöld ...