Sigð og evruhamar Kýpur vex upp úr naglagarði utanríkisráðherra

"Hér hefði ekkert hrun orðið ef við hefðum haft evru"

- eftir Össur Skarphéðinsson

 

Kýpur og 800-þúsund landsmenn þess ríkis tóku upp evru þann 1. janúar 2008. Varanlega krypplað eftir ERM-II ferlið og blástimplað af evruyfirvöldum Brussels og ECB í bak og fyrir sem vottaður vesalingur. Yfirvöld þess gerræðis þar í landi þurfa því nú stærsta björgunarhring sem um getur í sögu ríkisfjármála mannkyns. Hann þarf að nema 25 prósentustigum meira en öll landsframleiðsla landsins var á ári á meðan var . . 

nema . .

 

. . að sparifé fólksins í landinu verði gert upptækt, gjaldþrota evrubankakerfi landsins til björgunar. Svo það hrynji ekki ofan á kremlið í Brussel. Og það var gert í gær. Sú athöfn hófst í gær. Sparifé fólksins í bankakerfi landsins er einmitt verið að gera upptækt. Takið vinsamlegast eftir; í evrum!

 

Fyrst kom evra Evrópusambandselítunnar eftir samfellda 10 ára lýðræðislega nauðgun, áróður, lygar og ERM-II-örkumlun ríkjanna inni í hinum eyðileggjandi pyntingarklefa konvergens kríteríunnar. Aðeins kakkalakkar í peningamálum láta blekkja sig þar inn. 

 

Síðan, eða frá og með 2002 og 2004, þverbrutu Þýskaland og Frakkland stöðugleika-hluta Maastrichtsáttmálans —sem sjálft Þýskaland hafði krafist settan þar inn— og sem samkvæmt þeirra eigin undirförulu falschfahrer-rökum, átti að koma veg fyrir að áhættutöku einkageirans yrði smyglað yfir á herðar ríkissjóða landanna. Því með upptöku evru voru öll ríkin þar með fótbrotin orðin og lifðu lífinu afar hættulega án raunverulegrar myntar. Þau máttu því aldrei koma sér í þá aðstöðu sem krefðist peningaprentunar og flöggun fullveldis. Út á það gekk stöðugleika-hluti Maastrichtsáttmálans. Hann átti að virka sem eins konar sóttvarnargirðing á meðan myntbandalaginu yrði smám saman á bak við tjöldin og gegn fullri vitund fólksins, breytt yfir í eitt stórríki. Yfir í einn sannan ekta skattgreiðanda eins ríkis með einn —og aðeins einn— EKTA seðlabanka.

Því þegar enginn einn ber ábyrgð á seðlaprentaranum undir sameiginlegri mynt, þá er ekki hægt að prenta neitt. Þá er ekki lengur hægt að nota mynt sem mynt. Menn verða því í þannig aðstöðu að ganga um peningagólf heimsins með hækjur og á snjóþrúgum. Læðast örkumlaðir og fatlaðir um. Og það gerðu þeir í kippum. Þeir sögðu; "mamma mamma, allir í næstu götu ganga um með hækjur. Ég vil líka fá hækjur". Og hækjur fékk Kýpur, hækjur fékk Malta og hækjur fengu þeir sem báru nafnið Allir, því þeir eru asnar, eins og Össur. Hann er asni, eins og Jóhanna, eins og Steingrímur og þar á undan Ingibjörg Sólrún. Munið þið eftir Icesave I, Icesave II og Icesave III. Og stjórnarskrármálinu, einungis til að geta afsalað Íslandi fullveldinu í hendur Evrópusambandsins.

Kom því evrubóla myntbandalagsins, sem er stærsta með vilja skapaða fjármálabóla mannkynssögunnar. Og munið hér vinsamlegast og eitt andartk að Deutscher var 40-80 sinnum gíraður upp undir non-existing cross-border resolution mekanisma, fyrir þannig geislabaugs-monster (52,5 x gírun ultimo 2007). Munið hvað Simon sagði í Kredithörpunni. Hvað sagði Simon Johnson þar. Þið hljótið að muna það. Síðan sprakk evrubólan ofan á fólkið. Og enn á fjórða ári er hún að springa. Hún mun springa stanslaust, linnulaust, án afláts, vægðarlaust og sem fullkomin viðvarandi gereyðandi stórskotahríð yfir fólkinu, þangað til ríki þess breytist í algert nýtt sovétríki. Algerlega nýtt sovétríki. Tönn fyrir tönn. Auga fyrir auga. Lagabálk fyrir lagabálk. Með eða án forherts vilja. Þannig virkar vansköpun í þessum efnum. Hún gerist. 

Svo kom fjármálaleg kúgun; e. finacial repression. Í gær var síðan hafist handa við að gera sparifé fólksins upptækt; e. financial confiscation. Réttindum fólksins verður fórnað. Frelsið er farið. Enginn kemst lifandi út. Síðan kemur heildarsovétríki Evrópusambandsins. Loksins kemur framhaldið! Loksins! Nema að því tilskyldu að ECB-seðlabanki Evrópusambandsins verði settur í þrot. Hlakkar þig til þess? væni minn. Settur í þrot. Hvað segja Þjóðverjar þá? Haldið þið að þeir segi bara þegjandi amen við þeim ragnarökum? Þetta allt mun ekki geta gerst nógu hægt til að enginn taki eftir því. Þó mikið sé reynt. Það er ekki mögulegt. Atburðarásin verður þannig. Óstjórnleg á einum eða öðrum tímapunkti í farvegi ferlisins til heljar. Enginn veit hvenær.

En þá kemur Össur sínum Skarphéðinssyni til bjargar; hirðfífl norðursins á framfærslu skattgreiðenda mun þá tala. Maðurinn eini sem fær er um að spónleggja nýtt evruheimili sitt með spónahrúgum Maastrichtsáttmálans, sem gjall er orðinn á 20 ára afmæli sínu í meðferð vitfirringahælis Evrópusambandsins

 

Vitfirringar komu. Aftur og aftur á meginlandi Evrópu. Allaf aftur upp frá rotnum rótum þess. Þetta verður ekki skemmtilegt.

Fyrri færsla

 

"Heimilin í landinu" ekki lengur í landinu?

 

Í áfalli yfir harkalegum skilmálum

Athugasemdir

[Guðmundur Böðvarsson, 17.3.2013 kl. 08:05]

Fáum við þá ekki ódýra kjúklinga?

[Gunnar Rögnvaldsson, 18.3.2013 kl. 01:25]

Þakka þér Guðmundur

Frekar yrði um að ræða ódýrari innflutt kjúklingabúr handa íslensku þjóðinni. Þar yrði henni haldið inni. Inni í evrubúrinu.

Kýpverjar hafa nú verið bailed-inn og ekki out. Ekki bjargað út úr brennandi húsi evrusvæðisins, heldur læstir þar inni. Múraðir inni í eldhafinu (bailed-inn).

Það verður fróðlegt að fylgjast með störfum þjóðþings Kýpur í bjartri framtíð hennar undir dögun og köfnun þeirrar samkundu í Evrópusovétsambandinu. Össur Skarphéðinsson gæti jafnvel talað þar út og sagt Kýpverjum frá evrunni; þ.e. kostum hennar og talið að sér yðri þar mun betur borgað. Íslendingar gætu jafnvel sent heila sendinefnd skipaða;

Össuri Skarphéðinssyni utanríkisráðherra

Jóhönnu Sigurðardóttir forsætisráðherra

Steingrími J. Sigfússyni allsherjarráðherra

Þorsteini Pálssyni evrukrata

Listinn af viljugum er langur:

1. Álfheiður Ingadóttir
2. Árni Páll Árnason
3. Árni Þór Sigurðsson
4. Ásta R. Jóhannesdóttir
5. Birkir Jón Jónsson
6. Bjarkey Gunnarsdóttir
7. Björgvin G. Sigurðsson
8. Guðbjartur Hannesson
9. Guðmundur Steingrímsson
10. Helgi Hjörvar
11. Jóhanna Sigurðardóttir
12. Jónína Rós Guðmundsdóttir
13. Katrín Jakobsdóttir
14. Katrín Júlíusdóttir
15. Kristján L. Möller
16. Lilja Mósesdóttir
17. Magnús Orri Schram
18. Oddný G. Harðardóttir
19. Ólína Þorvarðardóttir
20. Ragnheiður Ríkharðsdóttir
21. Róbert Marshall
22. Sigmundur Ernir Rúnarsson
23. Sigríður Ingibjörg Ingadóttir
24. Siv Friðleifsdóttir
25. Skúli Helgason
26. Steingrímur J. Sigfússon
27. Steinunn Valdís Óskarsdóttir
28. Svandís Svavarsdóttir
29. Valgerður Bjarnadóttir
30. Þórunn Sveinbjarnardóttir
31. Þráinn Bertelsson
32. Ögmundur Jónasson
33. Össur Skarphéðinsson, rekur lest

Summa

• Þrír Framsóknarmenn (3) - ja hérna
• Tuttugu Samfylkingarmenn (20), sósíal-kommúnistar
• Átta Vinstri grænir (8), hreinir-kommúnistar
• Einn Borgarahreyfingar-hreyfill (1)
• Og einn fallinn og áttavilltur Sjálfstæðismaður, en sem sagt, bara einn (1)

Kveðjur

[Ellert Júlíusson, 18.3.2013 kl. 10:32]

Er ekki ákveðin þjóð þá ekki að ná fram lokamarki sínu, ein evrópa undir óbeinni stjórn hennar.

Það gekk ekki með hervaldi, en það virðist vera að ganga með auðvaldi.