The Convergence Criteria; Maastricht-sjálfsmorðssamleitnin

hlusta | lesa

 

Í heil fimm ár mátti ég næstum daglega þola að hlusta á danska DDR-alríkisútvarpið og því sem næst alla fjölfaldaða loftpressu danskra fjölmiðla, tala gáfulega um hina svo kölluðu e. Maastricht Convergence Criteria - á dönsku d. Maastricht-konvergenskriterierne - og á góðri íslensku eins og stendur hér fyrir ofan í fyrirsögn. Þetta var orðið suð í eyrum manns. Börnin í leikskólum landsins vissu vel hvað þetta var; "kva, konvergenskriterierne, selvfølgelig da!" Vissu þetta jafnframt einn og annar stjórnmálamaður í landinu ásamt sérfræðingum þeirra á alríkisfjölmiðlinum; sem er þinghús þjóðarinnar. Þingmenn nota síðan sjálft þinghúsið sem eins konar búningskelfa og púðurdós áður en þeir koma þar paa. Enda svo að segja ekkert lengur á valdi þeirra til neins annars en blaðurs.

 

Þarna var verið að reyna að troða öllum þeim tíu til tólf löndum Evrópusambandsins, sem hvorki hétu Þýskaland né Frakkland, ofan í það magabræðslubelti ESB-elítunnar sem situr nú sem strangt-spandexeruð og elastískt hlaðin kyrkingarvél utan um hagkerfi, ekki bara 10, heldur 16 af öllum 28 hagkerfum landa Evrópusambandsins. Fyrir þessu hefur hið svo kallaða gengisfyrirkomulag e. European Exchange Rate Mechanism [ERM] staðið allar götur frá árinu 1979 með gúrkuaðferðum sínum. Linnulaust sax hvern einasta dag næstum allra áranna sem liðin eru. En árið 1979 var hann settur á laggirnar til meðal annars að halda utanum peningahlið hins hlutfallslega ömurleika sem rann úr styrkjaskólpveitu Evrópusambandsins yfir tún og akra í hinum hlutfallslega stöðugleika heimskunnar í Evrópu. En samt jafn hlutfallslega oft ofan í vasa þeirra sem kunnu á pappíra elítu-musterisins.

Þessi gormteygnikrafa (e. elasticity of payday) myntdellumanna Evrópusambandsins, undir allsherjar samsæri verkalýðsfélaga, atvinnurekenda og ríkisvaldsins gegn fólkinu í löndunum, um hina svo kölluðu langtíma-vexti á 10 ára ríkisskuldabréfum á síðustu 12 mánuðum [e. long-term interest rates - average yields for 10yr government bonds in the past year] við evruupptöku  —og þá fyrst eftir allt að 5 ára súrrealisma viðkomandi hagkerfa inni í ERM-pyntingarklefum sambandsins undir hinni fjálglega umfjallaðri Maastricht-sjálfsmorðs samleitni fram að útgáfudegi evrunnar— var sú að öll löndin sem taka myndu loksins þátt í evru sjálfsmorðs samleitninni þegar henni yrði hleypt á skrokkana í hinni elastískt spandexeruðu kyrkingarvél ERM-samleitninnar, áttu jú að hafa náð langtímavöxtum á 10 ára lánum sínum niður á meðaltal þeirra langtímavaxta sem Þýskaland og Frakkland greiddu á skröpuðum botni veruleikans, vegna ístrandsiglinga þeirra niður í svo að segja ekki neitt á þeim tímum. 

Það mátti nefnilega ekki heita, kallast né minnast á að meðaltalsvextir í elastískt skilyrtri spandexeraðri kyrkingarvél ERM-samleitninnar væru meðaltal ALLRA langtímavaxta þeirra landa sem áttu að taka á sig hengingaról Maastricht-skilyrða evrunnar. Nei, einungis bara þeirra þriggja sem skröpuðu botnlausan botninn.

Þetta var svo súrrealistískt galið, að árið 1999 þurfti Írland að þrýsta langtímavöxtum á skuldabréfum ríkissjóðs landsins niður um 300 punkta (þrjú prósentustig) til þess að þeir væru sambærilegir við sömu vexti í Þýskalandi. Og þetta voru einmitt þeir vextir sem byggðu allt gólfið undir allri vaxtamyndun á almennum fjármálamarkaði á öllu Írlandi. Þetta var svo fíflalega vitfirringslega galið því að á sama tíma —og á árunum þar á undan— hafði hagkerfið á Írlandi verið að vaxa um þetta 10-12 prósent að raunvirði á ári og útlánavöxtur í fjármálakerfi landsins var 25 prósent! á ári. Og húsnæðisverð hafði hækkað um 60 prósent á síðustu undangengnum fjórum árum og stóð þar að auki frammi fyrir því að hækka um 50 prósent á sjálfu árinu 1999. Já, þarna þegar pína átti allt vaxtamyndunargólfið í hagkerfinu niður til að "uppfylla" sjálfsmorðssamleitnina í ERM III, sem er evran. Þetta var, er enn, og verður enn um svo langa langa framtíð svo mikið brjálæði og svo mikið bullþvaður, þessi söngur um "agaða hagstjórn" í löndum hinnar elastískt spandexeruðu kyrkingarvél ERM-samleitninnar í ESB, að það þyrfti að leggja mann varanlega inn á hina sovésku geðklofadeild Vinstri grænna til að geta aldrei skilið sig við þetta þvaður lygamarða Samfylkingarinnar að eilífu aftur.

Hér heima —já hér heima!— syngja menn einnig þennan himpa-gimpa sálm vitfirringarinnar áfram. Skrifa og blaðra jafnvel sönginn kragaklæddir á prófkjörslista umhverfis Rómarborg, um að mynt sé til þess gerð að geyma verðmæti í henni. Þessu fólki bendi ég á kirkjugarðana. Þeir eru staðir þar sem líkkistur eru grafnar niður til að geyma dautt fólk í. Því til lengri tíma lifað, erum við öll dauð.

Og nú er mynt Íra farin. Hún er grafin í konvergeraða kirkjugarða Maastricht-sjálfsmorðssamleitninnar. Myrt með vitfirringu.

 

Tengt

 

Derek Scott: Sannleikurinn um efnahagsmál Írlands 

 

Fyrri færsla

 

Danska sjónvarpið fór til Grikklands, Ungverjalands og Serbíu [u]