Forsendubrestur peningamáltíðar

Varðandi peningamál; ýmist til húsnæðiskaupa, hlutabréfakaupa ásamt öðrum lánamálum tengdum peningamálum í kjölfar hruns.

Efasemdir hafa nú vaknað um að summa peninga í umferð (M3) og útgefinna ríkisskuldabréfa ríkisstjórnar Japans í fórum seðlabanka penings þess lands, muni halda áfram að stemma yfir eins, frá og með nú. Japan liggur enn og samfellt sjötíu prósenta sokkið í peningahafinu, allar götur frá efnahagshruni landsins árið 1989. Fyrst fóru erlendar eigur Japana, síðan fóru utanlandsferðir þeirra, svo fóru sumarhúsin og þar á eftir fóru hinar fínni innfluttu bifreiðar hinna efnameiri. Alger öfugstöðnun ríkir. Göngugötur þúsunda gjaldþrota liggja og rotna tómar í einum allsherjar samdrætti og viðvarandi massífri hjöðnun. Samfélagið er fyrir löngu orðið demógrafískt gelt og mun ganga til grunna á næstu áratugum. Nútíminn kom aldrei til japanskra kvenna. Þær fóru í ævilangt frjósemisverkfall, meðal annars af innétnum stjórnmála- og stjórnarfasástæðum.

 

Um sama leyti hrundi fyrirmynd Evrópusambandsins eins og það er orðið í dag; Sovétríkin sálugu með hinum stóru neytendasamtökum þess. Evrópusambandið liggur því nú kyrrsett í hinum gömlu, genetísku og vel þekktu rústum meginlands Evrópu. Það fellur og fellur ókjörið ofan á borgarana (krækja leiðrétt). Evrópusambandið er að verða eins og Japan; næstum því komið í ævilangt frjósemisverkfall alls. Það rotnar hægfara burt.

 

Í öllu þessu er afar mikilvægt að gera sér grein fyrir því að engir peningar eru þar né hér tapaðir. Allir peningar alls þessa eru ennþá til. En þeir eru hjá kaupmanninum. Og hann hlær með þá alla leiðina í bankann. Jafn margir peningar eru til og áður. Þeir hafa ekki glatast.

 

Hins vegar er það sem mikið of margir keyptu fyrir peningana sína, það sem nú ónýtt er. Það sem keypt var fyrir peningana er að miklu leyti að eilífu glatað. Mjólkin sem menn keyptu fyrir lán og ólán peninga var ónýt. Og það áttu margir menn auðvitað að vita þegar þeir af kostgæfni og vandvirkni skoðuðu innihaldið í flöskunni; áður en þeir keyptu hana. Utan á henni stóð: "ónýt-mjólk til sölu"; keyptu mig, sértu kjáni í hjörð. Taktu mig!

Og hér er því miður ekki hægt að krefjast þess að með málið sé farið eins og að um náttúruhamfarir hafi verið að ræða. Hér er ekki hægt að ákalla Viðlagasjóði þjóða í þessu stóra peningamáli. Svo súrt sem það er að hafa asnast inn í hjörð á afglapastigum, þá er það öllum enn fullkomlega löglegt að fremja ömurleg mistök. Það hef ég sjálfur sannreynt.

 

Já, þetta er allt hið ömurlegasta mál. En mikilvægt er þó að gera sér grein fyrir því að enginn talaði um "forsendubresti" þegar gengið hækkaði, veðin hækkuðu, peningar fossuðu inn, bréfin hækkuðu og hluti þjóðar missti geðheilsu sína í vindhanablæstri sem átti sér engan líka. Þá var ekki talað um "forsendubresti". Þeir brestir voru því miður að miklu leyti hrossabrestir.

En það er líka hægt fyrir litla þjóð að líta á glasið sem verandi hálffullt og benda á augljósa traustsbresti þess; Trú ungrar þjóðar á framtíð sína undir gylltum vængjum hins nýstofnaða lýðveldis frelsis framtíðar frá 1944. Ungu þjóðina sem trúir á framtíðina í eigin landi. En sú trú á lítið skylt við góðtrú hjarðar í peningamálum. Hún liggur í blóðinu.

 

Þegar menn fyrir peninga kaupa hlut í fyrirtæki, þá verða þeir að vita af hverju þeir eru að gera það. Og þeir verða einnig að vera kappklæddir til að tapa þeim flestum, ef ekki öllum. Enginn ætti að panta steypubíl á staðinn, bara sér til skemmtunar. Þeir verða að vita til hvers þeir pöntuðu steypuna. Það er ekki hægt að skila henni.

Boðskapur Mitt Romneys var réttur; "breikka þarf grunninn" sem byggt er á. Og ég frábið mér kakkalakka-hugmyndir í peningamálum. Demógrafískur frjósemisdauði á sér sínar flóknu orsakir og peningamál er þar sterkt að finna.

 

Það eina sem er réttlátt og sanngjarnt í stöðunni er að koma aftur á fullri kröftugri atvinnu og læra af dýrkeyptri reynslu. Allar þjóðir þurfa því miður að prófa að minnsta kosti eina brotlendingu til að geta svo flogið áfram. Við ætlum unga lýðveldinu að fljúga aftur. 

En það gengur ekki á meðan sjávarútvegi sem og öðrum grunnstoðum lýðveldisins er verið að rústa, með vísvitandi aðstoð falskrar ríkisstjórnar og systurstöðvar norður-kóreanska sjónvarpsins; DDRÚV

 

Ég mun ávalt standa í stjórnarandstöðu við upplausn af þessu tagi. Gírkassi þessarar þjóðar hrekkur ekki í bakk upp brekkur. Hann brotnar ekki, því hann hefur gegn slíkum bakkbræðrum uppgjafar stjórnarandstöðuaflið innbyggt.

Við verðum að varðveita veginn, því annars er þýðingarlaust að tala um vegferð. This is where the rubber meets the road. Fullveldi og sjálfstæði lýðveldisins í peningamálum sem og öðrum málum þjóðar verður að varðveita. Við bökkum ekki!

 

Fyrri færsla

 

Peningastefna evrusvæðis til heljar

 

Athugasemdir

[Guðmundur Jónsson, 9.3.2013 kl. 00:47]

Af hverju ætti einhver eða sérhver að tala um " forsendubrest " þegar einhver og sérhver græða, það er að segja þegar gengið styrkist og bankinn fær borgað af lánum sínum og lánþeginn er að eignast húsið sitt þegar hann borgar af því ?

[Gunnar Rögnvaldsson, 9.3.2013 kl. 01:07]

Þakka þér Guðmundur

Ungt fólk sem hafði ætlað sér að hefja búskap og sér húsnæðisverð galhoppa upp í hæstu hæðir beint fyrir framan augun á sér, gæti vel hugsanlega farið að hugsa að um eins konar forsendubresti í steypunni gæti verið að ræða, fyrir einmitt það. Húsnæði er fyrst og fremst hugsað sem mannabústaður, en ekki loftblendi.

Það eru tvær hliðar á málinu. Upphaf og endir.

Kveðjur

[Hörður Þórðarson, 10.3.2013 kl. 06:57]

Takk fyrir frábæra færslu, Gunnar. Það er gott að sjá að enn er til fólk á Íslandi með fulla geðheilsu.