Gengið um Skálkaskjól: húsaskoðun.

Á göngu okkar um Skálkaskjól mættum við strax eyríki Bergmanns. Hæ Bergmann. Kva? Ert þú hér? Átt þú ekki að vera á stjórnlagaþingi? Hvað er að? Þögn. Hurðarskellur.  

Næst héldum við upp á Almannagjá Boulevard, sem er langstærsta og breiðasta gatan í Skálkaskjóli. Við gengum undir Sigurbogann sem þar stendur rétt handan við Skjaldborgir og skipamálningar verksmiðjur ríkisins, sem staðsettar eru norðan og neðan við slippinn en fyrir framan nýju Icesave braggaborgina. 

Það lagði svartan og mikinn reyk upp úr skorsteinum byggingar númer eitt við þessa götu. Margt frægt fólk býr þarna inni. Svo frægt að enginn hefði átti að vera heima á þessum tíma sólarhrings. Út um glugga komu fljúgandi fúkyrði og við heyrðum töluna þrjú prósent nefnda. Talað var um "skíthaldið". ESB var einnig nefnt um leið og sagt var að tölvustýriskráin, krónan og aðalrétturinn væru búin að eyðileggja "þetta allt". Sennilega illilega misheppnuð máltíð á borðum þarna. Fólkið hefur kannski verslað hráefnin í vitlausri búð og notað stafræna eldavél sem enginn kann á. En greinilega var líka um tölvuvandræði og stíflað klósett að ræða.

Svo fórum við heim og fengum okkur popp og kók.

Þegar heim var komið sáum við forseta Frakklands á skjánum. Þar var hann af mikilli alvöru að segja heiminum að hann og fröken Merkel frá Þýskalandi myndu aldrei láta "Evrópu sökkva" með því að "sleppa evrunni". Mér leist ekki á þetta. Ef það er bara einn peningur sem heldur Evrópu uppi við bryggjuna þá gætum við farið að sjá það sama og gerðist með Titanic. Ef ég væri um borð í Evrópu núna, myndi ég flýta mér í land.

 

Var annars ekki sagt að evran átti að bjarga Evrópu? Hún kom árið 1999. Það er 2011 núna. Bara svo menn viti það.

 

Fyrri færsla

• Lánshæfiseinkunn Japans lækkuð: Mynd af sömu svörtu framtíð og bíður Evrópusambandsins