Hræðslubandalagið sigraði í Frakklandi

Nýr forseti Frakklands verður Emmanuel Macron. Hann verður forseti vegna þess að þjóðin vildi hann ekki. Hann fór eftir leikreglunum og er því réttkjörinn útilokunar-forseti fólksins sem vildi hann ekki, en fékk hann samt, frekar en Blum, eins og hrópað var þegar sumir menn sögðu "frekar Hitler en Blum", sem þess utan var Gyðingur. Hitler var þá talinn berja hagsmuni þeirra betur á brjósti sér, svipað og Evrópusambandssinnar sjá nú sína hagsmuni marða gula og bláa á brjósti Macrons, sem einu vörnina fyrir þá gegn frönsku þjóðinni, sem örvæntir meira og meira um framtíð sína

Svo nú stendur Macron forseti fyrir þeim 3/4 kjósendum sem hefðu kosið Sósíalistaflokk Hollande en gerðu það ekki vegna þess að leiðtogar þess flokks brugðust kjósendum sínum. Þeir hræðslu-kusu því í síðari umferð þann sem þeir héldu að gæti komið í veg fyrir eitthvað. Macron er ekki þeirra maður í embætti, en hann er það samt. Sko til

Svo hræðslu-fékk hann í síðari umferð 1/3 hluta af kjósendum hægri flokks Repúblikana, sem brugðust kjósendum sínum líka, einu sinni enn. Þeir hræðslu-kusu Macron til að koma í veg fyrir eitthvað. Hann er alls ekki þeirra maður í embættinu, en er það samt

Og helming fékk hann í síðari umferð af kjósendum eins konar kommúnistaflokks hundrað prósent skatta, til að koma í veg fyrir eitthvað. Macron er alls ekki þeirra maður. En er það samt

Macron er því eftir síðari umferð orðinn réttkjörinn fulltrúi næstum allra sem eru til vinstri, en sem vildu hann helst ekki. Hægri hliðin er 80-prósent-ekki til í hinum nýja Macron-forseta. Og 12 prósent vildu ekki kjósa neinn og skiluðu auðu. Og extra 12 prósent, miðað við fyrstu umferð, vildu alls ekki kjósa neinn á borðstólum ESB-hirðarinnar núna, en sem kusu hins vegar í fyrri umferðinni

Svo mun koma í ljós hvernig forseta Stokkhólms-heilkenni síðari umferðar gengur að stjórna í Frakklandi. Mun þjóðin læra að elska þann sem hún vildi ekki en fékk samt?

Þarna var kosningakerfi "verkefni-óttans" að skila niðurstöðum. Henni verður að kyngja og virða, því þetta er það kerfi sem er, en sem mætir samt sívaxandi innvortis óánægju. Tekist hefur einu sinni enn að koma í veg fyrir að óskafulltrúi fólksins verði við völd. Og hinumegin þeirra landamæra þar sem 60-70 prósent Frakklandsmegin kusu Marine Le Pen, já þar fagna gul-bláir yfirmenn ESB-hirðarinnar ákaft í sínum búkner

Það er að segja í sjálfu Þýskalandi sem stofnað var til sem Sambandsríki-óttans -það var árið 1871 stofnað af Bismarck til að verjast samkeppni- já það ríki er enn að ryðja sér til rúms á meginlandi Evrópu. En vegna þess að það var stofnað sem Sambandsríki óttans, til að koma í veg fyrir samkeppni, þá varð það eina landið í veröldinni sem hýst gat Helförina hnökralaust. Og þannig er nú það. Slíkt er áhrifavald óttasamsteypunnar

Hindra verður, hvað sem það kostar, að þjóðarvilji nái fram að ganga. Þjóðaróviljinn hefur því náð fram að að ganga á meginlandi Evrópu, einu sinni enn. Og hann gengur í takt

Verður nú kosið aftur þangað til rétt niðurstaða fæst? - eða verður annað kölska-eyrað rifið af Marine Le Pen með hrossaklippum í pólitískri fegrunaraðgerð og hún sett í stað Macrons sem réttkjörin í forsetaembættið, eins og gerðist þegar Frakkar höfnuðu stjórnarskrá Evrópusambandsins 2005, en fengu hana yfir sig samt. Það efast ég um

Allir hljóta nú að sjá hvers vegna Evrópusambandið fékk friðarverðlaun Nóbels. Röksemdafærslan fyrir þeirri veitingu var cirka svona: Hermenn Hitlers börðust hart og af miklu hugrekki. En samt hlutu þeir lítinn heiður. Það var súrt fyrir þjóð þeirra og þá sjálfa, sem hetjur. En hugsið um þetta: hefðu þeir þrátt fyrir allt sigrað, þá er líklegt -og reyndar staðreynd- að þegar þeir loksins gátu snúið heim til fjölskyldu sinnar á ný, að sigur þeirra hefði þá þegar komið því til leiðar að búið væri að útrýma henni, er hinir hugrökku stæðu loksins sem hetjur á stofugólfinu heima. Evrópusambandið er -enn sem komið er- pappírsútgáfa þessa kerfis. Því verður að kála, áður en það kveikir í Evrópu. Frakkar hefðu átt að óhlýðnast siðferðilega ólögmætum skipunum ESB-hersins í gær, því þjóðarheimili þeirra er í húfi

Dauður Adolf Hitler er ennþá mikilvægasti stjórnmálamaður Evrópu. Og þetta lagast sennilega aldrei, því ónýtar stofnanir meginlandsins ráða för

Fyrri færsla

Algert vænghrun vinstrisins - og forsetakosningar í Frakklandi

Athugasemdir

[Ragnhildur Kolka, 8.5.2017 kl. 13:00]

Þetta er góð úttekt hjá þér á hverjir kusu yfir sig það sem þeir vilja ekki en fá.

Mér telst til að hann hafi verið kosinn með 30-32% atkvæða Frakka á kjörskrá, sem þykir bara ágætis kosning í forsetakosningum á Íslandi (þ.s. 4-6 frambjóðendur keppa um hnossið), en myndi tæplega teljast yfirburðasigur eins og Egill Helga heldur fram. 

[Gunnar Rögnvaldsson, 8.5.2017 kl. 13:59]

Þakka þér Ragnhildur.

Á kjörskrá voru 47,5 milljón manns. Í fyrri umferðinni kusu 37 milljón manns. Í síðari umferðinni kusu 35,4 milljón manns, það er að segja mun færri, því þeim leist ekki á neitt.

Af þeim sem eru á kjörskrá kusu 20,7 milljón manns Emmanuel Macron í síðari umferðinni, eða 43 prósent þeirra sem eru á kjörskrá. Þeir sem kusu ekki í þeirri umferð voru 25,38 prósent, því kjörsókn var 74,6 prósent. Þeir sem mótmæltu öllu með því að skila auðu eða ógildum atkvæðum voru 11,49 prósent. Þeir, ásamt þeim sem gáfust upp eftir fyrri umferðina, eru stór flokkur. Ansi stór. En á sér engan fulltrúa.

Í fyrri umferðinni fékk Emmanual Macron sem nú er orðinn forseti Frakklands, 8,6 milljón atkvæði af 36 milljón sem tóku þátt , eða 24 prósent, og þar með atkvæði aðeins 18 prósent þeirra sem eru á kjörskrá. Það var nóg til að koma honum í forsetaembættið. Hræðslubandalagið sá um restina.

Líftími fimmta lýðveldisins Frakklands nálgast sinn síðasta dag. Það er flestum að verða ljóst. Og svo er hræðslubandalag þingkosninganna eftir.

Kveðjur

[Gunnar Rögnvaldsson, 8.5.2017 kl. 14:21]

Þess ber a geta Ragnhildur, að þessi kosningaþátttaka er alls ekki slæm, sérstaklega séð í ljósi þess að fólk þarf að skrá sig sem kjósendur. Og ekki er hægt að pína fólk til að kjósa. En því minna vit sem fólki finnst vera í kosningakerfinu, því meiri hætta er á að það yppi öxlum og telji tilgangslaust að taka þátt. 

Það sem hins vegar ofan í það er verst, er að í forsetaembættinu situr maður sem ræður einn, með svo lítið af þjóðarviljanum á bak við sig.

Í þingræði myndi hann sem framkvæmdavald þurfa að hafa stærri hluta þjóðarinnar á bak við sig. Hann getur nú framkvæmt það sem honum sýnist, en sem of mikið af þjóðinni sýnist ekki.

Ávinningurinn hér er sá að hér er komið framkvæmdavald sem virkar, en með öfugum formerkjum, því það verður duglegt við að framkvæma það sem þjóðin vill ekki endilega að sé framkvæmt. Það er ekki gott að vera duglegur ef flest sem maður gerir er vont, miðað við það sem átti að vera gott.

[Ragnhildur Kolka, 8.5.2017 kl. 15:05]

Right! Þarna lagði ég saman epli og appelsínur og fékk út rúsínur.

[Gunnar Rögnvaldsson, 8.5.2017 kl. 18:24]

En hvað liggur hér nú í augum uppi í málefnum meginlands Evrópu, Ragnhildur?

Jú: allur hinn pólitíski strúktúr meginlandsins er að leysast upp!

1) Áfall skellur á. 2) Það skapar krísur sem meginland Evrópu getur ekki leyst því það ræður ekki við áföll. Þrátt fyrir það að Evrópusambandið var einmitt sagt stofnað til að ráða við einmitt krísur, en fyrst og fremst að koma í veg fyrir að þær yrðu til.

Meginlandið er því orðið söfnunarvél óleysanlegra vandamála. Það uppsafnar vandamálum. Útkoman er upplausn alls. Og 3) enduruppsetning (e. reconfiguration) meginlands Evrópu mun þurfa að fara fram annað hvort sem bylting eða eitthvað annað enn verra. Þetta mun og getur varla lengur gegnið friðsamlega fyrir sig. Það er næstum orðið öruggt að þannig verður það.

[Jóhann Elíasson, 8.5.2017 kl. 20:49]

Og ekki má gleyma því að 1/3 kjósenda Marons (samkvæmt fréttum á Stöð 2 í kvöld), kusu hann til að koma í veg fyrir að Marine Le Pen yrði kjörin og metfjöldi auðra atkvæðaseðla var líka.  Þannig að þegar upp er staðið þá voru atkvæði, sem voru greidd honum beint ekki svo mörg, enda er ekki mjög mikið vitað um þennan mann.

[Sigurður M Grétarsson, 9.5.2017 kl. 10:07]

Eftir fyrri umferðina stóðu kjósendur einfaldlega frammi fhyrir þolanlegum kosti og afleitum kosti og kusu þolanlega kostinn. Annað hefði verið stórslys fyrir Frakkland sem hefði leyst úr læðingi fordóma og hatursglæpi og stórkaðað efnahag Frakklands og sennilega líka Evrópu. Allt skynsamt fólk gerði sitt til að koma í veg fyrir kjör Le Pen

[Eggert Guðmundsson, 9.5.2017 kl. 10:26]

Skynsamt fólk fór ekki á kjörstað.

[Gunnar Rögnvaldsson, 9.5.2017 kl. 10:37]

Þakka ykkur Jóhann og Eggert

Kveðjur

[Sigurður M Grétarsson, 9.5.2017 kl. 10:38]

Að fara ekki á kjörstað skapaði hættu á að Le Pen hefði unnið. Það var allt of áhættusamt.

[Gunnar Rögnvaldsson, 9.5.2017 kl. 10:39]

Þakka þér Sigurður

Þetta er fínt hjá þér Sigurður Grétarsson esb-sinni. Reyndar hef ég ekki enn komið auga á esb-sinna sem hefur ekki svipaðar skoðanir á svona málum og þú. 

Allir sem kjörnir eru í lýðræðislegum kosningum sem fulltrúar fólksins, verða að teljast jafn réttháir og jafningjar. Það er það sem hugmyndin um lýðræði gengur út á. Og það er það sem ríkisstjórn fólksins fyrir fólkið gengur út á.

Skoðanir á borð við þær sem þú kemur með hér væri hægt að útfæra mun skilvirkar, til dæmis með því að láta atkvæði lægra launaðra gilda minna en atkvæði hinna háttlaunuðu. Og með því að láta atkvæði hinna minna menntuðu gilda aðeins til hálfs á við atkvæði hinna hátt menntuðu. Og svo væri einfaldlega hægt að banna fólki með rangar skoðanir að kjósa. Til dæmis banna þeim sem vilja ekki vera í Evrópusambandi hinna hátt launuðu, að fá yfir höfuð að kjósa. Taka af þeim kosningaréttinn. En það þarf víst ekki að gera það því það hefur þegar svo gott sem verið gert.

Ekki er ég hissa á að þú skulir vera ESB-sinni Sigurður, svona eins og þú útstillir þig hér. 

Kveðjur

[Eggert Guðmundsson, 9.5.2017 kl. 10:53]

Sigurður. Skynsamt fólk lætur ekki hafa sig að fífli.

Þessar kosningar fóru þannig að flestir þeir kjósendur sem fóru á kjörstað voru með óbragð í munni. 

Þetta er rétt hjá Gunnari að nú er kominn forseti sem enginn vildi fá.

Skynsamt fólk fer ekki á kjörstað til að láta hafa sig að fífli.

[Gunnar Rögnvaldsson, 9.5.2017 kl. 16:42]

Þakka þér Eggert.

Hafa verður í huga að kjósendur Macrons í fyrstu umferðinni voru stærsti hópurinn. En þar var munurinn á honum og þeim næst vinsælasta ekki nema 2,4 prósent. Hann hefði þá orðið aðeins 2,4 prósent meiri forsætisráðherra í þannig kerfi en Le Pen.

Ef að kosningakerfið og innrétting hins pólitíska strúktúrs franska lýðveldisins væri ekki skrúfaður saman eins og hann er, þá hefði Macron getað orðið forsæætisráðherra eins og hér heima. En hann hefði þó og lífsnauðsynlega þurft að deila völdum með fulltrúum miklu stærri hluta kjósenda. Og mun erfiðara væri fyrir hann og þá sem hann samsamar sér með að útiloka alla aðra en þá sjálfa frá völdum í langan tíma.

En eftir síðari umferðina er hann orðinn allt annað en hann var og í reynd er. Hann er ekki sá fulltrúi fólksins sem sú kosning gerir hann að.

Og það sem enn verra er. Ef að kjósendur hefði vitað fyrirfram að það yrði enginn síðari umferð, þá er alls ekki ólíklegt að einnig útkoman úr þeirri kosningu hefði orðið önnur en hún varð.

Kveðjur

[Sigurður M Grétarsson, 10.5.2017 kl. 18:04]

Það er engin að banna neinum að hafa skoðanir. Hatursráróður er ekki skoðun heldur annað hvort lygi eða alhæfingar. 

Það kusu um 24% Macron í fyrri umferðinni þannig að það var ekki svo að hann væri forsetinn sem engin vildi fá. En það er alltaf þannig þegar kostið er milli tveggja efstu í seinni umferð kosninga að stór hluti kjósenda kýs annan en þann sem þeir hefðu helst kosið og oft þann sem er skárri af tveimur slæmum. 

Það að ég sé ESB sinni gerir mínar skoðanir ekki ómerkilegri en aðrar. En vissulega höfum við sem erum ESB sinnar líka álíka skoðanir á mörgu öðru enda erum við flestir hlyntir frjálsi för fólks milli landa og frelsi einstaklinga til að setjast að í öðru landi en þeir eru fæddir í. Svo eru aðrir sem vilja hefta þetta frelsi og bera út fordóma um innflytjendur til að réttlæta þá skoðun sína.

Ef framska kosningakerfið hefði verð eins og það íslenska hvað forsetakosningar varðar þá er það rétt að sennilega hefði niðurstaðan orðið önnur en varð í fyrri umferð kosninganna. Þá hefði Macron sennilega fengið feiri atkvæði en hann fékk í fyrri umferðinni því hann var þá sá sem líklegastur var til að koma í veg fyrir að Le Pen hefði orðið forseti.