Telur að Ísland hafi aldrei verið umsóknarríki

Guðmundur Steingrímsson hefur talað (sjá krækju á frétt Mbl. neðst)

Tilvitnun:

• Ég lít svo á
• og mér finnst
• Kannski
• til dæmis
• myndi þá gera ráð fyr­ir
• Það get­ur vel verið
• bara Alþingi eða þjóðin
• Ég held
• en ég held

Tilvitnun lýkur.

En hér fyrir neðan og til tilbreytingar er viss staðreynd

Formáli

Forysta stjórnmálaflokksins Vinstri hreyfingin grænt framboð, gerðist eftir stórkostlegan kosningasigur flokksins í Alþingskosningunum í apríl 2009 umboðsmaður annarra en þeirra fjölda Íslendinga er veitt höfðu flokknum umboð sitt og brautargegni inn í ríkisstjórn lýðveldisins. Andstæðingar Evrópusambandsaðildar Íslands leiddu flokkinn til sigurs í ofangreindum Alþingiskosningum þannig að úr varð stórsigur fyrir þann flokk

Í stjórnarmyndunarviðræðum er umboði kjósenda flokksins hins vegar að miklu leyti varpað fyrir róða í þessu örlagaríka máli og eins konar opinber skömm verður til og er látin ráða för við stjórnarmyndun og síðan málafærslu ríkisstjórnar Samfylkingar og VG um þetta mál

Þingmenn flokksins neyðast því næst til að gera sérstaklega grein fyrir umboðslausu já-atkvæði sínu er umsókninni inn í Evrópusambandið er við atkvæðagreiðslu þjösnað gegn umboði og sannfæringu þeirra í gegnum æðstu stofnun Lýðveldisins

Án þessara svika við kjósendur hefði umsóknin aldrei getað orðið til og hvað þá send af stað. Miklum meirihluta kjósenda var troðið á og máttur atkvæðis þeirra að engu gerður

Þingmenn sækja umboð sitt til kjósenda. En ekki öfugt. Þeir höfðu ekki umboð frá okkur Íslendingum og fyrir hönd Íslands til að senda umsókn þessa inn til Evrópusambandsins. Umsóknin er því opinber skömm. Þetta þolir Ísland ekki sem lýðræðisríki. Þetta varð að afmá með því að draga umsóknina til baka og fella hana alveg niður

Þjóðarvilji bar ekki umsóknina til Brussels. Í umsókninni hvíldi því ekki vilji íslenskrar þjóðar. Umsóknin var án umboðs. Ísland var aldrei umsóknarríki

Eftirmáli

a) Meirihluti alþingis —ríkisstjónarflokkar Íslands sem er ríkisstjórnin (e. the Icelandic Republic Government)— hefur nú dregið umsóknina til baka. Það ber að þakka. Málið er dautt

b) Ei er hægt að halda ofangreindu og nú afturkölluðu umsóknarferli áfram með einhvers konar þjóðaratkvæðagreiðslu um ofangreind umboðs- og kosningasvik. Í því myndi felast að bæta gráu ofan á svart. Hin opinbera skömm, sem umsóknin var, myndi við þann gjörning einungis verða stærri

Íslandi, mánudagur, 1. júní 2015

- Gunnar Rögnvaldsson

 

Fyrri færsla

Spurningatíminn: Helferð ESB gegn þjóðríkjum Evrópu

Telur Ísland enn umsóknarríki

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 1.6.2015 kl. 17:12]

• Hér er færsla hjá Tryggv a Helgasyni: Í upphafi var fólki sagt að Alþingi hefði sent bréf til ESB, með ósk um "könnunarviðræður" fyrir "hugsanlega" umsókn (seinna) um formlega aðild og inngöngu í Evrópu-bandalagið. Þetta reyndust ósannindi, því seinna var það svo upplýst að í bréfinu stóð "MJÖG SKÝRT" að þar var óskað formlega eftir - "fullri aðild og inngöngu" - Íslands í ríkjasamband Evrópu.

Þjóðin var aldrei spurð, né heldur boðið að sína vilja sinn um það (í þjóðaratkvæðagreiðslu), hvort hún (þjóðin) vildi, eða vildi ekki, ganga inn í ESB. Þetta umsóknarbréf var því (samkvæmt mínu mati), klárlega brot á Íslendsku Stjórnarskránni, sem og brot á almennum lögum um fullveldi Íslands.

Því eins á Alþingi - (einnig, samkvæmt mínu mati) - að nálgast málið frá þeim sjónarhóli og draga umsóknina til baka þar sem ólöglega hafi verið að henni staðið. Og í framhaldi af því á svo ríkissaksóknari (og ef til vill fleiri) að fá málið til meðferðar og kanna hvort ástæða sé til frekari sakfellingar.

 

Nú langar mig að spyrja ef þetta bréf hljóðar svona.  Er þá umsóknin ekki ólögleg og á ekki að fara þá sömu leið og Tryggvi leggur til að kæra þetta til saksóknara?

[Gunnar Rögnvaldsson, 1.6.2015 kl. 17:43]

Öndvert við Evrópusambandsþingið, Ásthildur, þá mega og geta þingmenn íslenska lýðveldisins á Alþingi Íslendinga bera fram sínar eigin þingsályktunartillögur sem umboðsmenn kjósenda sinna.

Þeir hafa sem sagt tillögurétt af því að þetta er landið okkar Íslendinga, en ekki land annarra kjósenda eða annarra landa skattgreiðenda.

Það er ekkert sem hindrar þá í að setja fram sínar tillögur um þetta mál, svo framarlega sem þeir ganga fyrirfram yfirlýstir fram samkvæmt umboði kjósenda sinna, því þetta er svo grunnleggjandi stór mál í sögu lýðveldisins, ólíkt mörgum öðrum minniháttar málum. Það umboð fengu þeir í síðustu kosningum, þú manst, þar sem yfirlýstum og leyndum ESB-flokkum var slátrað í versta kosningahruni nokkurs flokks í gjörvallri Evrópu. 

Séu þeir ósáttir við ákvarðanir meirihluta ríkisstjórnar Íslands (meirihluta alþingis) þá geta þeir sett fram vantrauststillögu á ríkisstjórnina (vantraust á meirihluta alþingis, sic), sé þeim svo annt um að sóa tíma þingsins og fjármunum skattgreiðenda enn frekar en stjórnarandstaðan hefur gert. Það er sem sagt ekkert sem lagalega bannar þeim það. Siðferði og samviska þeirra er svo annað mál.

Lögsókn (kæru) geta allir sett fram, sé hún tekin sem rétt og gild. Enginn bannar það. Við búum sem betur fer ennþá í frjálsu landi.

Kveðjur

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 1.6.2015 kl. 17:59]

Takk fyrir þetta, mér finnst að það þurfi að taka þetta mál alla leið og eyða óvissu sem þetta mál hefur skapað. 

[Gunnar Rögnvaldsson, 1.6.2015 kl. 18:03]

Þú meinar lögsókn?

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 1.6.2015 kl. 18:34]

Já ef ástæða þykir til.  Ég hef ekki séð bréfið frá fyrrverandi ríkisstjórn, en sé það rétt sem þar stendur finnst mér ástæða til að skoða máli vel.  Það kom fram í bók Margrétar Tryggvadóttur sem sat á alþingi þegar þetta átti sér stað að hún áleit að hér væri um könnunarviðræður að ræða en ekki beina umsókn. 

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 1.6.2015 kl. 18:36]

Könnunarviðræður eru allt annar hlutur en umsókn um inngöngu og hafi utanríkisráðherra talað á einn veg og gert svo annað, má auðvitað velta vöngum yfir því hvort hann hafi yfirleitt haft umboð til að sækja um.  

[Gunnar Rögnvaldsson, 1.6.2015 kl. 19:07]

Þakka þér Ásthildur.

Já þetta er skandall og ef til vill enn verra. 

Umboð kjósenda var að minnsta kosti ekki fyrir hendi. Lýðveldið Ísland hefur því aldrei verið umsóknarríki.

[Þorsteinn Briem, 1.6.2015 kl. 19:31]

Þingmenn framsóknarmanna sem greiddu atkvæði með þingsályktun um aðildarumsókn að Evrópusambandinu:

Birkir Jón Jónsson, Guðmundur Steingrímsson og Siv Friðleifsdóttir.

Þingmenn vinstri grænna sem greiddu atkvæði með aðildarumsókninni:

Álfheiður Ingadóttir, Árni Þór Sigurðsson, Bjarkey Gunnarsdóttir (varamaður Björns Vals Gíslasonar), Katrín Jakobsdóttir, Lilja Mósesdóttir, Steingrímur J. Sigfússon, Svandís Svavarsdóttir og Ögmundur Jónasson.

Einnig greiddu atkvæði með aðildarumsókninni, auk allra þingmanna Samfylkingarinnar, sjálfstæðismaðurinn Ragnheiður Ríkharðsdóttir og Þráinn Bertelsson, þá utan þingflokka.

Sátu hjá:

Guðfríður Lilja Grétarsdóttir og Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir.

[Þorsteinn Briem, 1.6.2015 kl. 19:34]

"Landsfundur Vinstri grænna tók ekki afstöðu til þess hvort leiða ætti málið til lykta í einni eða tveimur þjóðaratkvæðagreiðslum, heldur var einungis lögð á það þung áhersla að þjóðin hefði úrslitavald."

[Þorsteinn Briem, 1.6.2015 kl. 20:11]

Hér á Íslandi er þingræði og enga þjóðaratkvæðagreiðslu þarf til að Ísland sæki um aðild að Evrópusambandinu, enda sótti íslenska ríkið um aðild að sambandinu 16. júlí 2009.

Og í 48. grein íslensku stjórnarskrárinnar segir að þingmenn séu einungis bundnir af sannfæringu sinni.

Þingsályktun um aðildarumsókn að Evrópusambandinu 16. júlí 2009

[Jóhann Elíasson, 1.6.2015 kl. 20:11]

Það kom fram í ágætri grein Rakelar Sigurgeirsdóttur að ÞJÓÐARATKVÆÐAGREIÐSLA UM ÞAÐ HVORT LANDSMENN VILJA INN Í ESB, VERÐUR AÐ FARA FRAM ÁÐUR EN VIÐRÆÐUR HEFJAST, AÐ ÖÐRUM KOSTI FÁ LANDSMENN EKKI AÐ KJÓSA UM AÐILD (INNLIMUN).

[Þorsteinn Briem, 1.6.2015 kl. 20:30]

Þjóðaratkvæðagreiðslur hér á Íslandi eru einungis ráðgefandi nema á grundvelli 26. greinar stjórnarskrárinnar:

"26. gr. [...] Nú synjar forseti lagafrumvarpi staðfestingar og fær það þó engu að síður lagagildi en leggja skal það þá svo fljótt sem kostur er undir atkvæði allra kosningarbærra manna í landinu til samþykktar eða synjunar með leynilegri atkvæðagreiðslu.

Lögin falla úr gildi ef samþykkis er synjað en ella halda þau gildi sínu."

Lög um framkvæmd þjóðaratkvæðagreiðslna nr. 91/2010

[Gunnar Rögnvaldsson, 1.6.2015 kl. 20:46]

Eins og ég sagði Steini minn Briem:

Það er ekki hægt að gera út heilan ESB-andstöðuflokk í kosningabaráttu um setu og áhrif hans á löggjafarþingi Íslendinga um eitt mikilvægasta mál síðan 1944 —og sem gæti óafturkræft kostað lýðveldið okkar bæði fullveldið og sjálfstæðið— og svo bara að hafa hið veitta umboð kjósenda að engu og gera hið algerlega gagnstæða. Hafa það algerlega að vettugi. Ég sem hélt að fólk væri almennt lýðræðissinnar hér á landi. Það gengur ekki. Enda gekk það ekki.

Ég fylgdist með atkvæðagreiðslunni þar sem handjárnaðir þingmenn Vinstri grænna komu og grétu af kúgun í ræðustól sjálfs Alþingis Íslendinga á meðan þeir lýstu því yfir hversu mótfallnir þeir væru pyntingum þeim sem kúguðu út úr þeim já, algerlega þvert á samvisku og kosningaloforð þeirra. Þá ældi ég.

Og svo ofan í öll svikin að fyrirfram neita þjóðinni að koma beint að málunum ÁÐUR en helförin til Brussel hófst. Áður en svikin og útlygin umsóknin voru send af stað. En heimta svo nú að þjóðin kjósi um það vort að þjófnaður þeirra eigi að fá að halda áfram og þjóðsvikin að festa sig í sessi.

Hverslags hugsunarháttur er það eiginlega? Jú, ekkert annað en forherðing. Lögleiðing þjófnaðar.

Ekki er undarlegt að þessi ferð skyldi enda svona.

Og önnur umsókn inn í Evrópusambandið má aldrei aftur — ég endurtek; má aldrei aftur — koma á dagskrá hins háa Alþingis Íslendinga fyrr en að einlægur 75 prósenta meiri-hluti íslensku þjóðarinnar hafi í samfellt 10 ár sýnt að hún af fullri einlægni og heiðarleika vilji sækja um að Lýðveldið Ísland verði innlimað inn í Evrópusambandið og þar með í skrefum lagt niður. Þetta mál er þess eðlis. Ekkert þessu minna er hægt að sættast á.

Sterk rök og hjartahreinar tilfinningar íslenskrar þjóðar ættu hins vegar að krefjast allt að 800 ára umhugsunartíma, eins og síðast.

Kveðjur

[Gunnar Rögnvaldsson, 1.6.2015 kl. 21:10]

Þjóðarvilji bar ekki umsóknina til Brussels. Í umsókninni hvíldi því ekki vilji íslenskrar þjóðar. Umsóknin var án umboðs. Ísland var aldrei umsóknarríki

[Þorsteinn Briem, 1.6.2015 kl. 21:20]

Steingrímur J. Sigfússon þegar Alþingi samþykkti þingsályktun um aðildarumsókn að Evrópusambandinu:

"Við greiðum atkvæði um það hér á eftir hvort rétt sé eftir sem áður að láta reyna á í viðræðum hvers konar samningi sé hægt að ná til þess að þjóðin geti að því loknu hafnað honum eða samþykkt hann komi til niðurstöðu," sagði Steingrímur.

Hann sagði að þingmenn Vinstri grænna væri bundnir af engu öðru en sannfæringu sinni í atkvæðagreiðslunni og bætti við: "Hvorutveggja afstaðan: að vera með því eða á móti, er vel samrýmanleg stefnu flokksins."

Ríkisstjórninni falið að leggja inn umsókn um aðild að Evrópusambandinu

[Þorsteinn Briem, 1.6.2015 kl. 21:24]

Katrín Jakobsdóttir 21.4.2009: Leysa þarf málið með þjóðaratkvæðagreiðslu og gallar eru á tvöföldu aðferðinni

[Þorsteinn Briem, 1.6.2015 kl. 21:31]

"Í kosningastefnu Sjálfstæðisflokksins fyrir alþingiskosningarnar vorið 2013 stendur:

"Þjóðin tekur ákvörðun um aðildarviðræður við Evrópusambandið í þjóðaratkvæðagreiðslu á kjörtímabilinu."

Í viðtali við Fréttablaðið 24. apríl 2013 sagði Bjarni Benediktsson formaður flokksins:

"Við höfum haft það sem hluta af okkar stefnu að opna fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu til að útkljá þetta mál og við munum standa við það."

Og daginn eftir á Stöð 2:

"Við viljum opna fyrir þjóðaratkvæðagreiðslu og ég tel rétt að stefna að henni á fyrri hluta kjörtímabilsins."

[Gunnar Rögnvaldsson, 1.6.2015 kl. 22:01]

Steingrímur Sigfússon stýrir ekki aðlögunarviðræðum (upptökuskilyrðum) Evrópusambandsins (Aquis),Þorsteinn minn Briem. Það gerir ESB.

Upplýsingar um þær hafa legið fyrir síðan 2004 og hann allra manna átti að vita hvað bara umsóknin ein og sér myndi bera í sér. Hún þýddi að Ísland þarf að verða orðið Evrópusambandsland áður en það er formlega samþykkt sem slíkt og áður en þjóðin er spurð eins né neins. Sem í þessu tilfelli nálgast landráð, því umsóknin var í fyrsta lagi umboðslaus og í örðu var Alþingi afvegaleitt með fölskum upplýsingum um einmitt eðli umsóknarinnar. Samfylkingin og Vinstri grænir stóðu fyrir því. Þess vegna verður ný umsókn aldrei aftur send inn án þjóðaratkvæðagreiðslu.

Steingrímur J. Sigfússon er ómarktækur í þessu máli og hann hafði ekkert umboð frá kjósendum til að gera það sem hann gerði. Hann er einungis samviskulaus kosningasvikari.

"Sjálfstæðisflokkurinn telur hagsmunum Íslands betur borgið utan Evrópusambandsins en innan - þjóðin tekur ákvörðun um aðildarviðræður við ESB í þjóðaratkvæðagreiðslu á kjörtímabilinu." - stendur í kosningaprógrammi Sjálfstæðisflokksins.

Þorsteinn minn Briem - ekkert er til sem heitir "aðildarviðræður". Það er ekki boðið upp á neitt slíkt. Þetta orðskrípi ætti því ekki að tengja við þetta mál. Það eina sem er í boði er Aquis - að gera Ísland að Evrópusambandsríki áður en það yrði formlega innlimað með undirskriftum erlendra ráðherra. Þetta ættu allir stjórnmálamenn að vita. Til þess fá þeir launin sín. Þeir eiga að hætta að ljúga þessu að almenningi. Þetta var því engin smá glæpaaðför gegn þjóðinni þessi umsókn eins og hún var kynnt og matreidd hér heima.

Ég hugsa að þetta sé nú orðið nokkuð ljóst fyrir jafnvel formanni Sjálfstæðisflokksins. En lengi hefur þetta verið að físa inn hjá þeim, það verð ég að segja. Lengi tókst að slá þessu ryki í augu almennings.

Svo kæru stjórnmálamenn. Hættið þessum lygum um "aðildarviðræður". Þær eru ekki til.

Kveðjur

[Gunnar Rögnvaldsson, 1.6.2015 kl. 22:21]

Myndband:

Steingrímur J. Sigfússon tjáir sig í DDRÚV um hugsanlega umsókn Íslands inn í Evrópusambandið daginn fyrir kosningar 2009.

YouTube - myndband

Texti - skilaboð Steingríms J. Sigfússonar formanns Vinstri grænna til kjósenda, daginn fyrir kjördag:

Sigmar Guðmundsson: „Kemur það til greina Steingrímur bara svo ég spyrji þig – bíddu Ástþór – kemur það til greina að hefja undirbúning að því að sækja um, strax núna eftir kosningar …“ Steingrímur J. Sigfússon, formaður VG: „Nei!“

Sigmar Guðmundsson: „… vegna þess að þannig hefur samfylkingarfólkið talað.“

Steingrímur J. Sigfússon: „Nei!“

Sigmar Guðmundsson: „Að þetta byrji í sumar?“ Steingrímur J. Sigfússon: „Nei!“

Sigmar Guðmundsson: „Hvenær getur þetta byrjað?“ Steingrímur J. Sigfússon: „Það samrýmist ekki okkar stefnu og við hefðum ekkert umboð til slíks. Og þó við reyndum að leggja það til, forystufólkið í flokknum, að það yrði farið strax í aðildarviðræður gagnstætt okkar stefnu, í maí, þá yrði það fellt í flokksráði Vinstri grænna. Þannig að slíkt er ekki í boði.“

Sjá bloggfærslu Halldórs Jónssonar: Ferill aðildarumsóknarinnar

Kveðjur

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 1.6.2015 kl. 22:21]

Tek hér undir með Gunnari Það var ekki boðið upp á aðildarviðræður heldur einungis aðlögun.  

[Jón Valur Jensson, 1.6.2015 kl. 23:40]

FLOTTUR, Gunnar, öflugur pistill hjá þér og trúverðug þín svör öll.

[Jónas Ómar Snorrason, 2.6.2015 kl. 06:42]

2013 var þjóðaratkvæðagreiðsla um inngöngu Króata í ESB, sú innganga var samþykkt með naumum meirihluta. Getur einhver komið með nógu afbakaða skýringu á því, um hvað Króatar voru að kjósa? annað en um inngögu í ESB. 

[Gunnar Rögnvaldsson, 2.6.2015 kl. 09:53]

Þakka ykkur öll og þér Jón Valur fyrir góða kveðju

Varðandi Króatíu Jónas:

Kosningabúr Evrópusambandsins eru og hafa alltaf verið innréttuð sem pyntingaklefar gegn lýðræði og frelsi. Um tíma leit út fyrir að það kæmi nei út úr meirihluta þess minnihluta Króata sem töldu það ómaksins vert að mæta á kjörstað í svo kölluðu "þjóðaratkvæði" Króatíu um ESB-innlimun landsins sunnudaginn 22. janúar 2012.

Þetta voru ekki góðar fréttir fyrir boðbera sovétlýðræðis Evrópusambandsins. Viðbrögð ESB-sinnaðrar ríkisstjórnar Króatíu eftir kennslustund í Brussels voru því þau, að segja og gefa í skyn að kosið yrði þá bara aftur um sama hlutinn.

Afleiðingin í praxís varð sú að tilgangslaust var fyrir Króata að mæta á kjörstað og greiða Moskvuatkvæði um það sem hvort sem er aldrei var í boðinu. Því réðu 28 prósent þjóðarinnar örlögum landsins í þessum Moskvukosningum Evrópusambandsins vegna þess að aðeins 44 af hverjum 100 kjósendum greiddu atkvæði. Sem sagt, ESB sigur: Aðeins 28 prósent kjósenda réðu örlögum Króatíu í þessari "þjóðaratkvæðagreiðslu".

Um það bil 84 prósent Króata tóku þátt í þjóðaratkvæðagreiðslunni um sjálfstæði Króatíu frá Júgóslavíu árið 1992.

Þeir sem létu ekki kaupa sig með Brusselgulli ESB í aðdraganda kosninganna sögðu að ESB-aðild landsins væri ólögleg og að þeir munu aldrei viðurkenna hana. Fræjum ófriðar er hér með sáð.

Þarna datt 28. ríkið ofan í bakpoka Brussels. Gegn vilja þjóðarinnar. Brussel fagnaði og taldi þessa skrumskælingu merkan áfanga í samruna Evrópu. Þetta eru hin vel þekktu og gömlu hlandgulu stjörnuvörumerki Össurar, Steingríms J. og Jóhönnun veruleikans. Króatar eru hér með upplýstir. Og nú verður aldrei kosið aftur.

Örstuttur tími lýðræðis sem stjórnarformi á meginlandi Evrópu er útrunninn. Evrópusambandið er nú megindrifkraftur öfgasinnaðrar þróunar í löndum meginlandsins á ný. Stjórnmál þess hafa verið þjóðnýtt.

Hér er fagnaðarskilti ESB vegna sigursins í Króatíu:

ESB-skilti: Sigurskilti ESB lýðræðisins

Frá árinu 2007 til 2018 hefur atvinnuleysi í Króatíu ESB-aðlagast frá 12 prósentum og upp í full 18 prósent. 

Spilling í Króatíu er talin vera minni en á ESB-Ítalíu sem er stofnandi Evrópusambandsins og hefur verið í sambandinu í samfellt 55 ár -og enn minni en í ESB-Grikklandi sem hefur verið 30 ár í Evrópusambandinu og er því á leið í ríkisgjaldþrot- ofg minni en í ESB-Slóvakíu sem hefur verið 8 ár í Evrópusambandinu og er að kafna — og jafnvel enn minni en í ESB-Rúmeníu.

Spilling, óréttlæti, einræði, ánauð, fátækt, atvinnuleysi og glæpir í opinberri stjórnsýlsu sem og öllu samfélagi Króata, mun því aukast hratt við að land þeirra hefur nú verið innlimað í Evrópuspillingarsambandið ESB - sem enginn kaus og er efnahagslegt öryrkjabandalg Evrópu með 10 af Sovétríkjunum innanborðs.

Kveðjur

[Gunnar Rögnvaldsson, 2.6.2015 kl. 10:21]

Þess ber að geta í þessu samhengi að sitji maður ESB-megin við borðið, að þá skipta þjóðaratkvæðagreiðslur Evrópusambandið engu máli.

Það er aðeins ríkisstjórnin í aðildar eða umsóknarlandinu sem er hinn ábyrgi og stjórnandi aðili gagnvart ESB. Segi ríkisstjórnin að til dæmis þjóðaratkvæðagreiðsla sé til dæmis ekki bindandi, eða aðeins til "heimabrúks", að þá gildir það sem ríkisstjórnin segir. 

Ríkisstjórnin er hið pólítska yfirvald gagnvart umheiminum. 

[Jónas Ómar Snorrason, 2.6.2015 kl. 17:00]

Bara þannig að það sé á hreinu, þá er kjörsókn í þessum löndum á Balkan og allt austur til Rúmeníu/Búlgaríu jafnan á bilinu 40-45%. Einhverjar útópískar greiningar af þinni hálfu, lýsa einfaldlega vanþekkingu. En spillingin er inngróin á nefndum svæðum, það vita allir, ekki síður en á Íslandi.

[Gunnar Rögnvaldsson, 2.6.2015 kl. 23:38]

Þakka þér Jónas

Já það er alveg rétt hjá þér að það er útópía að hugsa sér að lýðræði sem stjórnarform eigi upp á pallborðið í Austur-Evrópu og meira að segja í Mið-Evrópu líka.

Aðeins 30-50% prósent kjósenda aðhyllast lýðræði sem stjórnarform í þessum löndum Evrópusambandsins sem eru mörg. Og í Þýskalandi aðhyllast aðeins 70 prósent kjósenda lýðræði sem stjórnarform. Enda hefur Þýskaland aldrei verið lýðræðisríki og aðeins haft þetta stjórnarform í stuttan tíma og mest til að blekkja umheiminn sem lið í að bæta samkeppnisaðstöðu  iðnaðarins í stálfátæktarevrunni.

Og um það bil 75 prósent allra kjósenda í Danmörku eru á framfærslu hins opinbera að fullu leyti, eða að hluta til eða eru opinberir starfsmenn. Hver kýs undan sér kassann? Þrífst virkt lýðræði í svona samfélagi? Auðvitað ekki. 

Þetta er jú Evrópusambandið.

En um það bil 84 prósent Króata tóku þátt í þjóðaratkvæðagreiðslunni um sjálfstæði Króatíu frá Júgóslavíu árið 1992. Svo innlimun landsins í ESB má kallast andlýðræðislegur gjörningur og fræjum ófriðar hefur verið vel sáð. Þetta er jú Evrópusambandið.

Kveðjur