Tenging veraldarsögunnar við örorkuknúna fjölmiðla, hefur aldrei verið til staðar

Þegar sendiherra Dana í Rússlandi komst loks við illan leik inn í fundarsal á friðarráðstefnunni í París 1919 — og hóf þar sjónvottaða frásögn af hamförum og morðæði kommúnista rússnesku byltingarinnar — já, þá sátu stjórnmála og embættismenn friðarráðstefnunnar bara og horfðu á hann tómum augum. Enginn nema þessi eini maður á ráðstefnunni vissi hvað raunverulega var að gerast innan í Rússlandi. Og enginn trúði honum er hann sagði frá því að á fyrstu vikum byltingarinnar (valdaránsins) væri búið að myrða 300 þúsund manns og að líkin væru dregin sundur og saman eftir blóðbaðsgötum byltingar kommúnista í því Rússlandi - sem síðan varð að einu Sovétríki, undir regluverki og stjórnarskrá einræðis, með aðstoð laga, dómstóla og hæstaréttar helvítis

Fjölmiðlar vissu minna en ekkert. Þeir sáu engan jarðtengingar-vír dingla niður úr hinu pólitíska andrúmslofti veraldarsögunnar og inn í hinn þvaðraða smásjárheim fréttamennskunnar sem —samkvæmt veraldarsögunni— að ótrúlega miklu leyti er örorkubættur og steindauður heilabúskapur á borð við hina ófrægu pólitísku fræðamennsku háskólanna í þessum óefnum. En úr einmitt þeim átthögum sækja stjórnmálamenn sér sína dagsdaglegu óþekkingu og offóður. Hún er jú af þeim sjálfum fjármögnuð og sótt úr óþekkingarsamfélagi háskóla og úr risajötum til dæmis ríkisrekinna fjölmiðla, sem vara eiga borgara þjóðríkisins við valdaránum, en ekki styðja við þau

Um þessar mundir berast frá Evrópu og inn í örorkuknúinn smásjárheim fjölmiðla, þær hönnuðu fregnir, að út í sandkastala-samstæðu þeirri er Evrópusambandið nefnist, sé nú út í kastalasíkin runnið sjálft samhrunsferlis-ferli ríkja Evrópusambandsins, í stað þess að samrenna yfir í eitt og komandi ríki einræðis og þjóðpyntinga, samkvæmt Rómarsáttmálanum. Að það stundarglas sé bara allt í einu stíflað. Já stíflað. Að samruninn sé að renna í bakkgír

En þetta er rangt. Kolrangt. Því Evrópusambandið hefur engan bakkgír frekar en Sovétríkin sálugu. Það sem er að gerast innan í elítukrókum Evrópusambandsins er það, að of áhættusamt þykir þar nú hinum mörgu mönnum ESB-veldisins að stefna á —og hvað þá nánafninu upphátt nefna— neinar breytingar sem lyktað geta af sáttmálabreytingum, því að þeim ógleðis- og hryllingsaðgerðum í Evrópusambandinu fylgir allt of mikil áhætta fyrir elítuna. Stórkostleg áhætta sem jafnvel gæti haft þá hamfarahættu í för með sér að það fyrirbæri er þjóðaratkvæða-greiðsla nefnist, kæmi til greina vegna einmitt fyrirhugaðra sáttmálabreytinga. Út í þær er ekki lagt nema á útvöldum augnablikum eins og til dæmis þegar Sovétríki hrynja

Angela Merkel kanslaraína Þýskalands ætlar því nú að láta sem sé að sam-ráðherrum sínum hafi verið látið eftir að sjá um innvortis smá-mál hins vonlausa og deyjandi ríkis Þýskalands, enda er þar engu að stjórna, því þríhyrnd mafía banka, exportaristókrata og europhiles sjá þegar um að reka Þýskaland í utanþings framhjáhaldi þeirra gegn kjósendum landsins 

Merkel ætlar því að helga komandi kjörtímabili krafta sína í þágu þess sem aldrei og af engum kjósendum hefur nokkurn tíma verið beðið um; áframhaldandi samhengingu Evrópu. Og mun hún nota við henginguna alla þá mörgu núverandi sáttmála, sem enginn hefur lesið, en allir hafa skrifað undir. Og allt skal nú verða sett inn til höfuðs þjóðríkinu. Allt!

 

Vinnulagið verður það sama og undir herr Hitler; fyrst er kosið og fólkið gabbað, en síðan er haldið áfram með stanslausum nauðgunum þar til nýjum ríkisfjármálaráðherra Evrópusambandsins mun verða lostið niður í örorkuþrútna ríkisfjölmiðla og háskólasafngripi veraldar

Fyrri færsla

Getur þjóðríkið haft "stækkunarstjóra"?