Vill svipta Lundúnir stöðu gjaldeyrisviðskiptamiðstöðvar - með evrur

Hinn á vissum stundum opinberi embættismaður og Seðlabankastjóri Frakklands, Christian Noyer, sem með herkjum vinnur af sér sína helstu og hörðu aukavinnu á stólsessu í bankaráði ECB-aukaseðlabanka Þýskalands ofaní Evrópusambandinu, hefur nú skyndilega smitast af veiki Jean-Pierre Grard hinum fyrrverandi peningastefnumanni bankaráðs þessa eða hins seðlabanka Frakklands —og sjálfum höfundi "Gerard-kúrfunnar"— og sem svo seint sem árið 1998 sagði að sjálfur tilgangur myntbandalags evrunnar (EMU) væri að sjúga fjármagnið út úr Bandaríkjum Ameríku, þvinga stýrivexti Bandaríkja Ameríku upp, þrýsta atvinnuleysi í Bandaríkjum Ameríku upp í hæðir og loks að þvinga þessi sömu Bandaríki Ameríku til samþykkja miðstýrða gengisskráningu gjaldmiðils einmitt þessara sömu og sjálfra Bandaríkja Ameríku. Væntanlega helst líkamlega og þá kannski samkvæmt reglusetti gengisskráningar CFA-nýlendnanna, sem gerist á hádegi frá einu skrfiborði í miðpunkti alheimsins í París. Það er að segja þegar og ef tími til þess gefst. Og tíminn er ekki gratís eins og allir ættu nú að vita, sérstaklega ekki eftir að hann hætti að þora að koma út.   

Noyer seðlabankastjóri Frakklands segir nefnilega nú, að bráðnauðsynlega verði að svipta Lundúnir stöðunni sem stærstu fjármálamiðstöðvar heimsins, þegar að alþjóðlegum viðskiptum með öngva Frakklands en alla mynt Þýskalands kemur. Sú mynt heitir í dag evra. Og Lundúnir sjá um næstum helming allra alþjóðlegra viðskipta með evrur í 250 alþjóðlegum bönkum borgarinnar á hverjum degi, og sem einnig er stærsti alþjóðlegi gjaldeyrismarkaður alls heimsins á sama tima.

Þetta er nauðsynlegt segir Noyer, svo að aflandsviðskipti með evrur séu ekki staðsett á Bretlandseyjum —já þið heyrðuð rétt; aflands var það— en verði framvegis staðsett innanlands —og hér kemur rúsínan— á sjálfu evrusvæðinu! "Því þá getum við á evrusvæðinu betur stýrt öllum fjármálaviðskiptum á öllu evrusvæðinu." Já. Stafað; komandi fjármagns og gjaldeyrishöft. Þetta sagði Noyer á löngu ferðalagi sínu um heiminn í þeim tilgangi sanna fyrir vissum mönnum að miðpuntur alheimsins í París yrði og ætti að verða miðstöð viðskipta með heimatilbúinn ógjaldfæran gjaldmiðil kommúnistaflokksríkis Kína í sóttkví.

 

Skransala með evrur gætu þá orðið framtíðin. Hún gæti orðið ágætis rúbla þegar fram í sækir í hinum nýju sovétríkjum Evrópusambandsins, og sem þá væri ekki lengur aflands-viðskipti heldur afláts-viðskipti án-lands. Þetta passar vel heim og saman við það sem Charles de Gaulle sagði: "Frakkland og Þýskaland er Evrópa. Restin er grænmeti." 

Evrópusambandið var frá fyrsta neista hugsunar um stofnun þess ávalt, ætíð, fyrst og allra fremst stofnað til höfuðs Engilsaxneskum mönnum; frelsishugsun þeirra, lögum þeirra, lagaheimspeki og dómstólum þeirra, og hinum Engilsaxneska kapítalisma frelsis þeirra (e. the Anglosphere). Got that!

 

Enginn annar raunverulegur hvati lá að baki stofnunar Evrópusambandsins; enginn annar en sá að stúta Anglosphere [inu]. Sjaldan launar kálfur ofeldið. 

 

Fyrri færsla

 

Smyglarar, slökkvilið en þó mest brunalið

 

Krækja

 

á forsíðustoff FT um helgina

 

UK’s euro trade supremacy under attack