Karl-Marx-Stadt er nú í landi x og heitir hvað?

Og ég sem hélt að svona ummæli um bankakerfið ættu aðeins við um þá svo kölluðu óreiðu sem falskt geislabaugs heilagt Þýskaland segist sjá í óþýskum löndum suðursins. Eða að þau ættu helst við um bankakerfi bananalýðvelda. Hvernig getur það verið þessi skýrsla sé um það sem hún er? Hvernig getur verið að þríhyrnt elíta valdamanna —gegnumrotnir bankar í vösum stjórnmálamanna sem fóðra útflutnings iðnaðarmafíu gamla furstaaðalsins og sem nú stendur í háflæddum parísarlegum blómavösum á náttborðum Brusselveldisins — hafi þannig kverkatak á stjórnmálaöflum landsins að þau sitji eins og glansandi peningur í vasa þeirra. Sitji þar eins og vasapeningur. Að flest valdalegt í landinu og í nánasta umhverfi þess sitji við það sama enn þann dag í dag og svo mörgum dögum, miklum hryllingi og ónýtum árum síðan 1871.

Í þessu landi hefur í reynd aldrei verið lýðræði. Aldrei í reynd. Þetta ríki tifar. Það tifar. Það er ásamt maka sínum Evrópu stórhættulegt.

1992 

Evrópusambandið mun leiða til: 

• Óöryggis og ófriðarhættu
• Atvinnuleysis
• Hugarástands þjóðsvika meðal fólksins
• Þjóðarátaka

Krækja

Financial Times - (bls. 17)

Fyrri færsla

Áhlaupið

Athugasemdir

[Jón Valur Jensson, 4.7.2012 kl. 21:14]

Chemnitz - ekki satt? - og er í Þýzkalandi hinu mikla, sem er og vill verða leiðandi afl í Evrópusambandinu. Mönnum blöskrar kannski atgangur þýzkra nú, en hvernig halda menn að þeir hagi sér þá eftir 1. nóv. 2014? Þá eykst atkvðavægi þeirra í ráðherraráðinu og í leiðtogaráðinu nær TVÖFALT: úr 8,41% í 16,41%!

[Gunnar Rögnvaldsson, 4.7.2012 kl. 22:04]

Þakka þér Jón Valur. Rétt. Já, Þýskaland er að nurla núllunum saman á ný.

Ég minnist þessarar [non-main-stream] ræðu hér að neðan, því þá bjó ég á meginlandinu: Ræða Margrétar Thatcher í Haag 1992:

Margaret Thatcher: Speech at The Hague on the E.U. (1992)

Kveðjur

[Gunnar Rögnvaldsson, 5.7.2012 kl. 01:13]

Hér er krækja á alla ræðu Margrétar Thatcher í Haag 1992, og ein stutt tilvitnun í hana: 

"Communism may have been vanquished.

But all too often the Communists themselves have not.

The chameleon qualities of the comrades have never been more clearly demonstrated than in their emergence as democratic socialists and varieties of nationalist in the countries of Central and Eastern Europe.

From the powerful positions they retain in the bureaucracy, security apparatus and the armed forces, from their places in not-really-privatised enterprises, they are able to obstruct, undermine and plunder.

The systems of proportional representation which so many of these countries have adopted have allowed these tactics to succeed all the more, leading to weak governments and a bewildering multiplicity of parties.

All this risks bringing democracy into discredit."