Áhlaupið

"Ég vinn fyrir fólkið"

Mottó þeirra sem stofna fyrirtæki og hefja rekstur fer nauðsynlega að verða þannig að aldrei ættu þeir að ráða til sín fyrsta starfsmanninn. Kostnaðurinn við fyrsta starfsmanninn í fyrirtækinu er orðinn óyfirstíganlegur. Og hann verður ekki þolanlegur fyrir reksturinn nema þá helst að um dópsölu sé að ræða. Proff fólk í rekstri ræður því aldrei til sín fyrsta starfsmanninn. Það kaupir utanfrá hjá öðrum það sem því vantar og þá helst hjá þeim sem engan starfsmann hafa. Rekvélablaðaþunnt er áleggið í rekstri allra nýrra fyrirtækja orðið. Svona er gjáin búin til og hyldýpið sprengt dýpra og dýpra. Þetta er hin samfélagslega skilvinda í verki, sem skapar misrétti og fátækt. Ólguna sem við sjáum. Fábjánar tölfræðinnar túlka þetta hins vegar í skýrslum sínum sem eins konar frumkvöðlun. Asnar.

Áhlaup hinna talandi stétta sem að mestu leyti eru á framfærslu hins opinbera og hálfopinbera, hér undir allir opinberir fjölmiðlar ásamt hinu massífa pólitíska opinbera hagkerfi stjórnmálamanna, á allt og alla, er allt að drepa. Og þessir aðilar hvetja samtímis almenning til áhlaups á grunnstoðir þjóðfélagsins. Stór hluti þessara talandi og þunnt þegjandi menntastétta nútímans, vinnur markvisst að því að eyðileggja vestræn kapítalistísk hagkerfi. Þetta er sérstaklega erfitt þegar einmitt þessi vestrænu hagkerfi eru í beinni samkeppni við þrælabúðahagkerfi kommúnista og ESB-ríkiskapítalista. Til þess að geta keppt við þræla-hagkerfi komma og ríkiskapítalista undir skemmdarverkastarfsemi hinna talandi opinberu stétta í vestrænum samfélögum — og þar í er sjálf menntaelítan — getur ekkert nýstofnað fyrirtæki með góðu móti leyft sér að ráða til sín fólk í vinnu.

Aðeins smábrot hinna langskólagengnu úr langgjaldþrota menntastofnunum hins opinbera skólakerfis, fara út í verðmætaskapandi atvinnustarfsemi og þora að taka áhættu. Stærsti hlutinn ætlar sér að lifa á drullumallinu í fyrrgreindum geirum samfélagins; sem vinna nótt sem nýtan dag við áhlaupið á sjálfa sig. Þetta eru að mestu leyti allt helvítis hálf- og heilkommar og DDRÚV'arar í búnkavís. Viðhald þessa fúna skógar krefst þess að ekkert fyrirtæki ráði nokkurn tíma til sín svo mikið sem einn starfsmann. Það er ekki lengur pláss til þess á þeirri rakvélablaðaþunnu egg sem eftir er þegar hinar talandi stéttir hafa tekið sitt. Gjalddagi glötunar nálgast. Á meðan munu hinar talandi stéttir raka til sín auðæfum samfélagsins í nafni "structural changes" - þ.e. í skjóli lygavefsins um þörfina á skipulagsbreytingum (og meiri menntun) á mér og þér. En það er einmitt ekkert að mér eða þér. Meinsemdin liggur hjá hinum impótent talandi stéttum og drullumalli þeirra sem meðal annars heitir ESB (evrópska sovétríki Brussels)

 

Fyrri færsla

 

Ekki öðruvísi í þetta skiptið, þökk sé ESB