Peninga- og fjármálamarkaður evrusvæðis steiktur á pönnu í ólífsolíu

Óstöðugleiki.

 

Í dag hefur vaxtamunurinn á milli Þýskalands og Ítalíu galhoppað upp yfir evruskjólveggi Samfylkingarinnar og hundskast nú með ráðamenn evruríkja frá stað til staðar í hengingaról myntvafningsins fræga. Allir eru að flýja hina óhjákvæmilegu upplausn sem bíður evrusvæðisins.

Ekkert virkar á peningamörkuðum evrusvæðisins. Hvorki fjármálamarkaður fyrirtækja né fjármálamarkaður heimilanna. Í Þýskalandi hefur enginn vöxtur verið í útlánum til hvorki fyrirtækja né heimila síðustu sjö árin. Allt er þar flatt og steindautt. Aldraðir íbúar þessa elliheimilis gátu vegna 20 ára stöðnunar hvergi ávaxtað fé sitt nema í bólugröfnum löndum seðlabanka Evrópusambandsins, sem nú eru öll hvellsprungin. Sparifé Þjóðverja var og er alveg óhult fyrir nokkrum ávexti, því allt myntsvæðið er að breytast í eitt allsherjar skuldafangelsi. Það verður gert upptækt.

 

Mynd, FT: Útistandandi ríkisskuldir á skuldabréfamarkaði heimsins. Alternatives to the USAAA – there’s not much. Valkostir á ríkisskuldabréfamarkaði. Bandaríkin eru um það bil 28 prósent af efnahag heimsins. Ríkisskuldir þar á hvern mann eru ekki miklar. Og skattagrundvöllurinn er þar frekar lítið nýttur miðað við lönd Evrópu.

 

Á meðan fellur vaxtakrafan á 10 ára ríkisskuldabréfum Bandaríkjanna því enginn maður með fullu viti hefur áhyggjur af því að ríkið þar hætti að greiða laun og reikninga í nokkrar vikur eins og það gerði í stjórnartíð Bill Clintons — reyndar í tvígang — frá 14. nóvember til 19. nóvember 1995 og frá 16. desember til 6. janúar 1996. Á meðan héldu Dow og S&P áfram að hækka: Ekkert gerðist. Ekkert, zero, núll.     

 

Krækjur

 

Paul Krugman; Eurofail 

Rebecca Wilder; Credit growth in the euro area - seriously, where is it?

 

Fyrri færsla

 

Paul Krugman talar um skuldavanda Grikklands og lífvænleika bandaríska hagkerfisins 

Athugasemdir

[Ómar Gíslason, 28.7.2011 kl. 18:19]

Ég var að reikna það út á excel hvað vaxtagjöld Grikkland væri mikið og til að skilja upphæðina þá er það best að taka öll útgjöld Íslenska ríkisins í vegamálum(fjárlög 2011) og margfaldað það með 38,77.

Þá fattar maður að Grikkir geta ekki greitt þessi lán og allt talið að endurlán, spurningin er hversu mikið af þessu endurlánum fer í að greiða fjármagnsgjöldin?

[Eggert Guðmundsson, 28.7.2011 kl. 22:18]

Það er greinilega eitthvað mikið á seyði í skuldamálum Frakklands og Þýskalands, ef marka má línuritið hér að ofan. Ég get ekki annað en tekið undir með þér að eitt alherjarhrun mun eiga sér stað í Evrópu. Einnig er ég sammála þér um USA. Þegar ég segi þetta þá er ég að tala um möguleikann á endurreisn m.t.t. hlutfalli af einkaneyslu þessara landa. Einkaneysla í USA er nánast 9 föld á við Frakkland og einnig miðað við Þýskaland nú í dag. Neysla í þyskalandi og Frakklandi mun dvína ískyggilega á komandi árum og með því mun Evrópa með Evru falla.

[Gunnar Rögnvaldsson, 28.7.2011 kl. 23:10]

Þakka ykkur fyrir innlitið. 

Munurinn á aðstæðum núna og þeim sem ríktu þegar bandaríska ríkið á stjórnartímum Bill Clintons fór í greiðsluverkfall, er sá að þá var almenn bjartsýni ríkjandi, atvinnuleysi í Bandaríkjunum var fallandi og það ríkti bull-market ástand á DJI.

Núna erum við stödd í öðrum og mun verri aðstæðum. Við erum í stóru krísunni. En þrátt fyrir þessar erfiðu aðstæður eru eru skammtímaskuldir ríkissjóðs Bandaríkjanna verslaðar á stöðugt betra og hærra gengi því nær sem dregur þeirri armageddon sem fjölmiðlar boða á ljósatöflum sínum. Það sama gildir um lengri tíma ríkisskuldir Bandaríkjanna.

Ég tel að það versta sem muni gerast ef bandaríska ríkið fer í greiðsluverkfall er smá fall í nokkra daga á mörkuðum vestanhafs, þ.e.a.s ef nokkuð yfir höfðuð gerist þar. Og ég tel að það sama gildi skyldi lánshæfnismatið á BNA-ríkissjóði verða lækkað. Það kemur smá snjór á skerminn í nokkra daga, en svo gengur allt í sig sjálft aftur. 

Málið er einnig það að allt annað á Vesturlöndum er svo óendanlega miklu verra - til lengri tíma litið - en einmitt í Bandaríkjunum.

Það er einnig athyglisvert að vera vitni að því að bandarískir stjórnmálamenn láta fjármálamarkaðina ekki kúga sig til ákvörðunartöku. Þeir, stjórnmálamennirnir, hafa völdin og frumkvæðið í málum lýðveldisins, og eru ekki hundar í bandi fjármálamarkaða eins við sjáum gerast í Evrópu. Bandaríska stjórnarandstaðan er einnig afar virk og stendur fast á sínu. Lýðræði bandaríska lýðveldisins þolir álagið.

[Haraldur Baldursson, 29.7.2011 kl. 22:45]

Óhjákvæmilega leitar að manni að einhver stór leikur bíði á alþjóðasviðinun....ómögulegt að segja hver hann verður, eða hver á leikinn. USA menn ráða við sinn vanda, þó stór sé....ESB hins vegar, tja....jafnvel innganga Íslands í þennan klúbb munu engu breyta þar um.

Ráðgátan væri sú...hvers vegna vilja sumir fara þarna inn ? Hversu mikilvægt er það okkur að ná inn fyrir hrun Evrunnar ?

Við eins og USA munum sigla út úr kreppunni. Ástæðurnar eru þær sömu :

-frelsi

-auðlindir

-eigin gjaldmiðill

-mannauður (þó hér sé gríðarlega áhersla lögð á að fæla hann burt)

-frelsi (varð að tvítaka þetta)