Ófriður í Washingtonborg [u]

Á sama tíma og Kínverski kommúnistaflokkurinn lét handtaka 53 virkustu og lýðræðis-hlynntustu stjórnmálamenn Hong Kong, þá eyddi Angela Merkel kanslari Þýskalands og Ursula von der Leyen forseti framkvæmdastjórnar Evrópusambandsins tíma sínum í að útdeila ákúrum á forseta Bandaríkjanna á meðan þær létu Peter Stano, sem er talsmaður Josep Borrell varaforseta framkvæmdastjórnarinnar, um að tísta um framferði Kínverska kommúnistaflokksins, sem Merkel er nýbúinn að semja um "fjárfestingar" við

****

Þessi skilaboð Trumps forseta síðdegis í gær má sjá hér. Þessa færslu forseta Bandaríkjanna ritskoðaði Twitter burt

****

Vegna þess sem rætt var um í síðustu bloggfærslu og þess sem hefur verið að gerast í aðalstöðvum umboðsmanna bandarísku þjóðarinnar í dag, þá kom meðal annars þessi athugasemd:

"Gunnar; þinn maður er aldeilis að gera gott mót í höfuðborginni núna.

Þegar lögin virka ekki, þá er besta að taka þau í eigin hendur og þramma inn með stuðningsfólkið á þingið...."

ÞESSU SVARAÐI ÉG SVONA

Þakka ykkur fyrir Sigfús og Brynjar. Það er hægt að hafa ýmsar skoðanir á forsetakosningunum í Bandaríkjunum. En miðað við það sem þið vinstrimenn stóðuð fyrir hér á Íslandi eftir alþjóðlegu fjármálakreppuna, eru þetta smámunir sem eru að gerast í Washingtonborg núna

Og þetta eru smámunir miðað við það sem Demókratar hvöttu til og heppuðu áfram í Bandaríkjunum síðasta vor og sumar, þar sem vinstriskríll hertók borgarhluta og brenndi niður einkaeigur og lífsverk saklausra borgara, mánuðum saman!

En staðreyndin er samt sú að 46 prósentur bandarísku þjóðarinnar trúa því í einlægni að kosningarnar séu svikin vara. ÞAРeitt og sér ER vandamál, og sem ætti ekki að gerast

Við erum líklega að horfa á stofnanakreppu (e. institutional crisis). En samt hafa Bandaríkin ekki fallið niður á planið sem Evrópusambandið hefur verið á í 30 ár: þ.e. að krefjast þess að kosið sé aftur og aftur þegar því líkar ekki úrslit kosninga og að vinna að því frá útlöndum að ógilda þjóðaratkvæði bresku þjóðarinnar í fjögur ár

Það góða er þó það að Bandaríkjamenn munu ekki leyfa stofnanakreppukepp á borð við Evrópusambandið að þróast óáreitt í 30 ár, án þess að nokkuð sé gert og aðhafast til að stöðva hann og bæta úr málum

Þetta núna og kosningarnar 2016 þar sem Demókratar heimtuðu líka rannsókn á kosningunum og reyndu að fá þær ógiltar í að minnsta kosti þremur ríkjum, er merki um að fólk sé hætt að treysta þeim stofnunum sem á að vera hægt að treysta

Að öðru leyti vísa ég ykkur á næstu verslun þar sem snuð fyrir smábörn fást. Væl ykkar er aumkvunarvert

Uppfært:

UM STOFNANAKREPPUR BANDARÍKJANNA

Ég myndi telja að kosningasvik séu mun alvarlegri árás á lýðræði en það sem gerðist við þinghús Bandaríkjanna í gær. Munurinn á því sem gerðist í gær og á kosningakerfissvikum, er sá að það sem gerðist í gær er sýnilegt, en kosningasvik fara ósýnilega fram eins og þegar Lehmansbræðrabankinn var tæmdur án þess að neinn stæði þar í biðröð fyrir utan. Sama má segja um það þegar íslensku bankarnir voru tæmdir innanfrá. Hingað til hafa allar athafnir stuðningsmanna Trumps verið friðsamlegar, og þetta sem gerðist í gær á eftir að rannsaka. Ekki er hægt að segja hið sama um það sem Demókratar hafa stutt við bakið á síðustu 12 mánuðina. Hafa ber í huga að 19 ríki Bandaríkjanna hafa reynt að fá hæstarétt landsins til að taka málið um kosningakerfissvik í fjórum ríkjum fyrir

3. Síðasta og þriðja stofnanakreppa Bandaríkjanna snérist um að endurskilgreina hlut og hlutverk alríkisstjórnarinnar í hagkerfinu og í stríðsrekstri á erlendri grund, og þá þýðingu sem slíkt aukið hlutverk hafði á allt hagkerfi þjóðarinnar og líf borgaranna

2. Þar á undan snérist önnur stofnanakreppa Bandaríkjanna um hvort væri æðra og réði málum við úrlausn vandamála: ríkin sjálf eða alríkisstjórnin, og kom hún í kjölfar borgarastyrjaldarinnar

1. Fyrsta stofnanakreppa Bandaríkjanna snérist hins vegar um sköpun alríkisstjórnarinnar, því uppsetning ríkjasambandsins (e. Articles of Confederation) virkaði ekki

4?. Í dag erum við sennilega að upplifa endalok þriðja stofnanatímabils Bandaríkjanna. Við tekur áratugur þar sem alríkisstjórnin mun þurfa að endurskilgreina samband sitt við sjálfa sig. Hún er farin að snúast of mikið um sjálfa sig og farin að lifa sínu eigin lífi (til dæmis með því að hýsa og ala við brjóst sér "djúpríkið")

Um þetta má meðal annars lesa í nýlegri bók George Friedmans sem kom út í ársbyrjun 2020: "The Storm Before the Calm", en Friedman er ansi glúrinn geopólitískur strateg. Segir hann að stofnanakreppur Bandaríkjanna komi á um það bil 80 ára fresti, og að í hvert sinn endurnýi þau sig og komi enn sterkari út að þeim loknum

En í þetta skiptið er staðan erfið, segir Friedman, því síðasta 50 ára félags- og efnahagslega hagsveifla Bandaríkjanna er að enda samhliða því að þriðja stofnanatímabilið er að enda líka. Þar á hann við að sjálf 50-ára hagsveifla örgjörvans er að enda samhliða því að síðasta stofnanatímabilið er að enda líka. Slíkt hefur aldrei áður farið saman. Þar á undan var það 50-ára hagsveifla bílaiðnaðarins sem endaði í kringum 1965. Og á undan henni hafði 50-ára hagsveifla rafvæðingar endað, er úr henni varð daglegt brauð og hún hætti að rúma alvöru nýjungar og vöðvaafl fremstu hátekju-fjárfestingartanka veraldar

Því miður drukknaði sjálf kynning bókarinnar í því írafári sem Friedman hafði spáð, og vegna heimsfaraldursins tók það Amazon hálft ár að koma henni yfir annan helming Atlantshafsins og hingað upp í Borgarfjörð til mín. En biðin var þó vel hennar virði

EFTIRMÁLI

Enginn veit enn hvað verður hið næsta og stóra "nýjasta nýtt", en það verða svo sannarlega ekki rafhlöður á hjólum né nýjungar úr tölvunarheiminum, því einnig hann er orðinn daglegt brauð og meira að segja daglegt rúgbrauð; hann er orðinn old-low-tech. Bandaríska þjóðin er kröfuhörð á nýjungar og framfarir og sættir sig ekki við stöðnun

Að setja hjól undir miðstýrðar ríkishlaðnar rafhlöður svarar ekki einu sinni til þess er vængir voru settir á vélknúin ökutæki, sem þá urðu að flugvélum. Rafhlöður svara í raun bara til Sovétríkjanna. Þarna er ekkert nýtt að gerast, bara gamalt. Sprengimótorinn sem mengar ekkert og skilar engu ónýttu út gæti þess vegna verið á tröppunum, án þess að neinn viti neitt um það. Slíkt skellur bara á, en breytir samt engu frekar en rafhlaða eða dísill breytti neinu nema því að ný ostategund bættist við á hillurnar. Og ef hillurnar verða of sovéskar þá er bara ostur fyrir ríkisbubbana á þeim, en fólkið áfram svangt

Fyrri færsla

Farið að fara um vélstjóra kosningasvikavélar Demókrata