Lilja Norðurlanda

Það var athyglisvert viðtal við Lilju Mósesdóttur þingmann í sjónvarpi. Af hverju fannst mér það athyglisvert? Jú þar kom fram eitt sem stóð út úr; hið svo kallaða norræna velferðarsamfélag. Hitt stóð mest norður og niður.  

Mér fannst lýsing Lilju á ríkisstjórninni góð, hana þekkir hún vel. En hún virðist hins vegar ekki þekkja hið svo kallaða norræna velferðarsamfélag sérlega vel. Ef hún gerði það þá gæti hún alls ekki mælt með því sem hvorki þjóðhagfræðingur og nú sem þingmaður í hópi grænkommúnista sem berjast fyrir innlimun Íslands í Evrópusambandið og þar með afnámi fullveldis okkar í ríkisfjármálum (kassinn), peningamálum, utanríkismálum og niðurlagningu flestra annarra vopna fullvalda þjóða.   

Þrír af hverjum fjórum kjósendum í Danmörku eru á framfærslu hins opinbera (75% kjósenda). Annað hvort eru þeir opinberir starfsmenn eða þá að efnahagsleg tilvera þeirra er depóneruð í ríkiskassann, að fullu leyti eða að hluta til. Þessi kassi er smá saman að verða gjaldþrota sökum heimsmets í skattpíningu á þegnana. 

Um 800 þúsund Danir gera ekki neitt. Þessir fá ekki atvinnu og mörgum þeirra var hent út af vinnumarkaði á undaförnum 30 árum. Svo eru þar líka ein milljón ellilífeyrisþegar ofaní þessa 800 þúsund sem gera ekki neitt. Svo koma blessuð börnin sem svo allt of fáir vilja eignast í þessu norrænda velferðarsamfélagi, svo koma ofaní þetta allir námsmenn. Hverjir vinna þá fyrir danska samfélaginu? Jú, um það bil 1,3 milljón manns af 5,4 miljón þegnum danska ríkisins. Allir sjá að þetta getur ekki gengið upp. En það er bara ekki hægt að komast aftur út úr þessari norrænu dópsölu danskra stjórnmálamanna.

Hagvöxtur í Danmörku var sá fimmti lélegasti í OECD á síðustu 10 árum. Á næstu 15 árum verður hann sá næst lélegasti segir OECD. 

Danmörk hrapar neðar og neðar á skala OECD yfir ríkustu þjóðir heimsins. Mikið neðar og hratt. 

Á síðustu 33 árum hefur atvinnuleysi í Danmörku bara farið undir 5 prósent í fjögur til fimm ár af þrjátíu og þremur árum. Þetta þýðir að atvinnuástand hefur verðir hörmulegt næstum öll síðustu 33 norrænu árin. Sama eða svipað er að segja um Svíþjóð og Finnland.

Á síðustu 25 árum hefur húsnæðismarkaður Danmerkur hrunið tvisvar. Verðfallið var allt að 40%. Dönsku norrænu helvítisárin frá 1986-1994 buðu dönskum heimilum stundum upp á 1400 nauðungaruppboð yfir dönskum heimilum í hverjum mánuði. Þetta var svona eða svipað árum saman. Engum datt í hug að litla putta yrði lyft fólki til aðstoðar, enda var það ekki gert. Aldrei. Íslendingar þeir sem verið er setja á nauðungaruppboð og í gjaldþrot núna ættu því að vera norrænt þakklátir, það er svona sem norræn velferðarsamfélög virka, öðru hvoru.    

Í svona samfélagi þar sem 75 prósent kjósenda eru á framfærslu hins opinbera mun virkt lýðræði aldrei þrífast. Hvern mun kjósa undan sér kassann? Mjög fáir. Það er því skiljanlegt að Danir sjálfir kalli Danmörku stundum fyrir DDR-Light. Þeir eru dópistar á framfæri dópsölu danska ríkisins. Dópsölumennirnir eru stjórnmálamenn hins norræna velferðarsamfélags. Og þeir vita það.  

Danska skattakerfið er svo flókið að enginn skilur það. Enginn launþegi getur sjálfur reiknað út sinn skatt. Réttarfarsleg niðurstaða skattamála er háð því hvar í landinu málin koma fyrir dóm, því túlkun réttarins á skattalöggjöfinni er háð stað og stund. Hún er svo flókin að enginn einn maður kann löggjöfina alla. Þeir sem eru ríkastir hafa einir efni á skattaráðgjöfum sem þrífast sem stafsstétt eins og mý á mykjuskán. Þetta eru glerísetningarmenn rúðubrjóta ríkisins. Þeir gera samfélagið fátækara því þeir eru hámenntaðir sérfræðingar sem búa ekki til neina velmegun. Þeir eru dæmi um endalaus sníkjudýr sem þrífast svo vel á rúðubrotum norræna ríkisins. Hina litlu og oft fátæku menn í skattréttinum trampar ríkið bara í duftið. Þeir koma aldrei aftur. Þeir hafa ekki efni á því.

 

Svo er stór hluti hins norræna velferðarsamfélags Danmerkur að breytast í auðn, eða það sem Danir sjálfir kalla "Undir-Danmörku". Þetta er að gerast því engin byggðastefna er í landinu og ESB þáttaka Danmerkur hefur rústað dönskum landbúnaði fyrir fullt og allt. En danskur landbúnaður hefur alltaf haft afar mikilvæga samfélagslega þýðingu fyrir alla landsbyggðina og nú er hann að deyja. Landsbyggðin deyr með honum. En Lilja Mósesdóttir heldur kannski eins og margir Íslendingar halda að Danmörk sé ráðhústorgið og strikið með Hennes Martröð. Allt Norður Jótland, öll vesturströnd Jótlands, allt Suður-Jótland, Lolland, Suður-Fjón og Suður-Sjáland eru að breytast í samfélagslega auðn í faðmi Evrópusambandsins. 

Í alþjóðlegum skoðanakönnunum segjast Danir vera mjög ánægðir með líf sitt. Það er ofur skiljanlegt því í samfélagi þar sem það skiptir engu máli hvor þú ert á kassanum eða í atvinnu, þar vita allir innst inni að þeir hafa náð eins langt og hægt er að komast. Því er best að vera bara ánægður með það. Svona eru DDR-Light ríki þangað til þau fara á hausinn. Velmegunin sem býr til velferðina handa almenningi hverfur auðvitað að lokum. 

Þetta er auðvitað allt saman mjög heppilegt fyrir norræna stjórnmálamenn. Að koma kjósendum á ævilanga dópneyslu hins opinbera. Sjónarmið vinstri afla á Íslandi eru því ofur skiljanleg. Þeir vilja auka dópsölu ríkisins. Stækka og byggja við, því þá eru þeir kosnir aftur og aftur. En þetta er því miður leiðin til fátæktar og ánauðar fyrir allan almenning. 

Að lokum: Það er ekki lengur til neitt sem heitir "norrænt velferðarsamfélag". Það dó inni í Evrópusambandinu sem græni kommúnistaflokkur Íslands og geðdeild Samfylkingarinnar eru nú að troða Íslandi inn í. Ef menn vilja norrænt velferðarsamfélag þá er hægt að finna það í sögubókum eða í Noregi. En það krefst mikillar olíu og hún mun aldrei finnast á vakt kommúnistaflokks Lilju. 

Jú það var eitt í viðbót í vitalinu við Lilju Mósesdóttur sem stóð upp úr. Hún er orðin að næstum ekki neinu. Og hún veit það. Hún er að verða einskonar Björgvin Sigurðsson, prúðuleikari Samfylkingarinnar sem sat fast á meðan hann, að eigin sögn, gat ekki gengt embætti sínu sem bankamálaráðherra sökum eign aumingjaskapar. Hann fékk engar upplýsingar, sagði hann. Hann var sniðgenginn af hinum. Af hverju sagði hann þá ekki af sér strax? Af hverju segir Lilja ekki af sér strax? Hvað er að? Ég myndi gera það. 

En ég er íhaldsmaður

 

Fyrri færsla

 

Ísland fékk allt það versta sem skuggaráðuneyti fjármálageirans gat boðið landinu okkar upp á - sjálfa ríkisstjórn Íslands