Ekki-kommúnisti, er svoleiðis til ?

VG Prinsipp-Polo

Mynd: ekki-doktor Zhivago Vinstri grænna í Brussel

Flestir vita hvað kommúnisti er. En myndi einhver venjulegur maður vita hvað ekki-kommúnisti er? Nei, það hugsa ég ekki að neinn venjulegur maður geti vitað. Reyndar er ekki-kommúnisti ekki til

En hvað þá með liberalista (vinstrimenn). Eru þeir til? Já þeir eru til. En eru þá þeir til sem kalla má ekki-vinstrimenn? Og ef þeir eru til, myndu þeir þá heita illiberals?

Það er nú það. En það er þessi stimpill sem liberlas (vinstrimenn) eru að reyna að klína á alla þá sem eru ekki vinstrimenn. Í þeirra augum eru allir sem eru ekki liberal (ekki-vinstrimenn), einfaldalega illiberals

Þeir sem eru að reyna að nota þennan stimpil á þá sem eru ekki vinstrimenn, gleyma því að mörgum mörgum öldum áður en hreyfing þeirra sjálfra varð til (vinstrið), voru það Íhaldsmenn (Conservatives) sem byggðu upp það góða sem líf flestra hvílir á í dag; þingræði, þingræðislegt lýðræði og bestu stjórnarskrár veraldar frá fæðingu Krists

En burðarstólpinn undir þessu öllu var af Íhaldsmönnum samt sóttur langt aftur fyrir fæðingu Krists, þ.e alla leið til Ísraelsríkis hins forna, þ.e. til Gamla testamentisins, sem er stór hluti heilagrar Biblíu Vesturlanda. Nefna má hér sérstaklega skiptingu valds og til dæmis þjóðríkið, þjóðkirkjur og landamærin, sem ríki áttu að halda sér innan

En svo komu Vinstrimenn (þ.e. liberals undir fána sósíalistans John Locke) fram á sögusviðið og mynduðu ásamt Abolutistum (einræði án stjórnarandstöðu) þá andstæðu póla sem uxu til höfuðs Íhaldsmönnum, sem byggt höfðu upp þingræði og lýðræði í Englandi og voru að byggja það upp í Bandaríkjunum. Stór hluti stjórnarskrár Bandaríkjanna kemur frá íhaldsmönnum Englands

Við fyrsta góða múgsefjandi skrílsláta-tækifæðið sem bauðst, sprautuðu vinstrimenn (liberals) kenningum sínum beint inn í Frönsku byltinguna og árangur þeirrar innspýtingar varð hundrað ára blóðbað um stóran hluta Evrópu, og svo sjálfur uber keisaralegur imperíalistinn Napóleon, og svo það sem við höfum í dag: þ.e. heilt og marg-misheppnað Frakkland á sinni fimmtándu stjórnarskrá og sínu fimmta, en þó enn og aftur, misheppnaða lýðveldi, samkvæmt Frökkum sjálfum. Frakkar vilja því núna fá enn eina nýju stjórnarskrá sína, sem stýra á sjötta Franska lýðveldinu. Já þið heyrðuð rétt; því sjötta! Hvað er að í Frakklandi? Jú það sem er að, er ekki-íhaldsmenn, þ.e.a.s. vinstrimenn!

Í millitíðinni hafa Bandaríkin haft aðeins eina stjórnarskrá sem þolað hefur tuttugu þúsund áhlaup vinstrisins á hana, og Bandaríkin því orðið stórveldi á meðan Frakkland varð næstum ekki neitt, nema með aðstoð stofnunar ESB, sem er neyðarbjörgun þess frá núlli, miðað við það sem landið áður var

Og enn eru Bretar í betri holdum en franskur almenningur sem leið svo lengi undir absalútveldi konungs. Og þannig hefur sláandi munurinn á milli þessara tveggja ríkja verið frá því að Íhaldsmenn komu með pólitískar kenningar sínar fram á völlinn í Englandi, frá og með ca. 1300. Oftast verið feitari en Frakkar, og hafa því mun síður drepist úr hor og sjúkdómum sem grassera best í hor - öldum saman

Það er ekki til neitt sem heitir ekki-vinstrimaður (illiberal) og það er ekki til neitt sem heitir ekki-vinstrimennska (illiberalism). Rétta nafnið er: Íhaldsmaður. Ég er til dæmis Íhaldsmaður

Björt framtíð og Viðreisn og Vinstri grænir segjast ekki geta unnið með okkur Sjálfstæðismönnum. En hugsið út í þetta; Íhaldsmaðurinn Winston Churchill gat unnið með kommúnistum! Einnig Dranklin D. Roosevelt. Vaú

Íhaldsmaðurinn Donald Trump hefur aðeins setið í forsetaembættinu í átta mánuði núna. En á þeim tíma og í kosningabaráttu sinni hefur honum þó tekist að gerbreyta sýn margra á margt það sem á undan er gengið og sem gert var í veröldinni frá og með falli Sovétríkjanna. En þá hvarf samvinnugrundvöllur íhaldsmanna og líberalista með því að sameiginlegur óvinur þeirra hvarf úr veröldinni; Sovétríkin. Samvinna þessara tveggja grunnleggjandi andstæðu pólitísku afla, hófst í síðari heimstyrjöldinni, og gengu kommúnistar þá einnig í lið með þeim í baráttunni við alræðisstefnur meginlands Evrópu (alræðismennin). Og í kalda stríðinu börðust íhaldsmenn og líberalistar einnig saman, en þá gegn kommúnismanum (alræðismenni líka)

En nú skilja leiðir þeirra á ný, því pólitísk hugmyndfræði líberalista hefur reynst ónothæf og útópía við lausn á þeim málum sem leysa þarf úr í veröld manna í dag

Rekja má sem sagt íhaldsmannahefðina aftur til ca 1300, og kallast hún Anglo-American Conservatism Tradition

Vegna langrar og sögulegrar samvinnu þessara tveggja andstæðu pólitísku afla, íhaldsmanna og líberalista, voru margir farnir að halda að um eina og sömu skepnuna væri að ræða. En svo er auðvitað ekki. Slíkt hald manna var aðeins ávanamyndandi skynvilla og blindlestur

Og það sem við sjáum í dag er skilnaður þessara afla. Hann er svona. Og rykið frá skilnaðinum er mikið og þykkt. Þeir sem sjá í gegnum mökkinn þann, munu lifa af, en hinir deyja út eins og kommúnistar. Eða eru þeir kannski ekki alveg örugglega útdauðir í dag. Er það kannski ekki svo?

Tímabilið frá 1941 til 1991 var undantekningarástand og tímabilið frá 1991 til 2008 var útópía líberalista sem klesstu veröldinni það ár. Því tímabili er nú lokið. Íhaldsmenn eru mættir til leiks á ný og sagan líka

Ef þú skyldir mæta Vinstrimanni með stjórnarskrá á heilanum, þá skaltu forðast hann, því hann er oft afar hættulegur maður. Hættulegur lífi þínu, eins og þú þekkir það best. Og svo er það ESB, sem einnig þýðir hor. Endalaust vinstra hor, öldum saman

Lesið Yoram Hazony og Ofir Haivry:

What Is Conservatism? (American Affairs Journal)

Fyrri færsla

Píratar fagna meintum nauðgara og þjóf - meðmælendur Viðreisnar