Alþjóðavæðingin að detta í sundur næstu 40 árin

Lýðræðisþjóðir þoldu ekki alþjóðavæðinguna vegna þess að hún tætti þær í sundur með ójöfnuði í tækifærum og þar með einnig í tekjum

Alþjóðleg viðskipti munu dragast saman næstu marga áratugina og engu máli skiptir hvert nafn neins forseta eða ráðherra er, því það er eina leiðin til að hækka laun og láta neyslu heimilanna en ekki utanríkisviðskipti knýja hagvöxt. Skuldasöfnun ríkja í fjárfestingaskyni og þar með í hagvaxtaskyni í þannig umhverfi, er útilokuð. Þvert á móti þá þurfa ríki að minnka ríkisskuldir sínar. Og útilokað er að reiða sig á viðskiptahagnað við útlönd, það gefur auga leið á meðan alþjóðavæðingin er dregin í land á næstu 40 árum. Hún fór of geyst og gekk allt of langt

Stuttbuxnatímabil veraldar, frá 1991 til 2008, er liðið og kemur aldrei aftur. Það var útópía. Við tekur viðskiptastríð, áratugum saman

Nú er annar skórinn dottinn af Kína og hinn er við það að fara sömu leið. Á meðan báðir voru á landinu þá notaði það 63 prósent af allri stálframleiðslu í heiminum. Aðeins kommúnistar geta framleitt þannig efnahagslega geðbilun. En það gerir Kína ekki lengur, heldur hendir það framleiðslunni í hausinn á heiminum, svo ekki þurfi að reka neinn í Kína, því þá er spilastokkur flokksins búinn og breytist í gapastokk

Já. Kommúnistaflokkurinn heldur framleiðslunni gangandi. Flokkurinn ákveður fyrirfram hver ársfjórðungslegur haghagvöxtur í landinu skuli vera. Honum er náð með því að pumpa upp skuldir og framleiða með þeim flugvelli sem enginn nokkru sinni mun nota. Skuldunum er hellt á könnuna sem kokkar hagvöxtinn, þannig að vöxturinn er afleiða, en ekki orsök. Og ekkert af glötuðu fjárfestingunum er afskrifað út úr landsframleiðslunni aftur, eins og gert er á Vesturlöndum. Skuldir eru inntakið (input). Þær nálgast nú 350 til 400 prósent af landsframleiðslu, hröðum skerfum. Og þegar veggurinn stöðvar skuldasöfnunina, þá fer loftið úr landinu og það mun aldrei á ný vaxa meira en 1-3 prósent á ári. Kína verður hálfköruð bygging um aldur og ævi. Þeir sem hugsa, munu líklega sjá hvert hráefnaverðið fer þegar þetta gerist. Og hvað gerist með útflutningsháðustu ríki veraldar. Þau fara á salernið og sturtast niður

Þýskaland er til dæmis útflutningsháðasta ríki veraldar, þegar horft er til stærri hagkerfa heims. Tilfelli þess er algerlega einstakt og hrikalega svæsið. Þar munu hlutirnir varla fara vel og Evrópa er tjóðruð við þann staur, eins og Frakkar eru farnir að lýsa leiðtoga Evrópu. Hún er staur, segja þeir. Við erum bundnir við staur

Fyrri færsla

Límdu sig við Rússana