Evran hlýtur að styrkjast þegar vagga lýðræðisins fellur úr henni

Eftir munu þá sitja hefðbundnari kistulagningarmenn meginlands Evrópu. Og þegar evran eftir úrsögn Grikklands styrkist enn frekar úr samhengi við þarfir þyrstra, já, þá mun um leið hengingarólin herðast um hálsa þeirra sem þyrstastir eru eftir í grafhvelfingum lýðræðisins á meginlandi Evrópu. Sá þorsti mun síðan framkalla frekara skófall af þessari margfætlu Evrópusambands meginlandsins (drop off). Og svo koll af kolli. Og alltaf styrkist evran við hvern lim sem markaðurinn sker af henni. 

Þegar hið bráðnauðsynlega eyðileggjandi afl anglo-sax kapítalismans hefur gengið alveg frá evrumargfætlunni dauðri, þá mun eftir sitja hið fyrrverandi náttúrulega de.facto myntbandalag nokkurra skyldra ríkja, sem skapaðist á meginlandi Evrópu undir vernd bandaríska hersins. Svo þarf að leysa Evrópusambandið alveg upp — banna það — og fara aftur á þann punkt í sögunni sem hét 1954, þar sem ófriðarhættu var varanlega útrýmt í Evrópu fyrir fullt og allt með aðstoð Bandaríkjanna. 

En þetta allt mun því miður ekki fara svona. Að minnsta kosti ekki fyrr en Evrópa flýtur tortímd í eigin vessum á ný. En áður en það gerist verður meginlandið orðið að hinu Nýja Sovétríki Evrópu. Og þá munu ár og dagar líða . . 

 

Hinum leynilegu gjaldeyrishöftum þýska seðlabankans muna sumir eftir frá árinu 1992 þegar seðlabankinn missti stjórn á peningapólitík marksins. Þau komu í veg fyrir að týrólaðir hattar þyrftu að birtast í fölnuðum höndum Þjóðverja við að biðja um nýtt "realignment" vegna ofsafengins innflæðis úr franska frankanum á skrifstofum sjálfra síns í heimsveldi Brussels - þarna þegar pundið varð frjálst á ný. Miklu miklu verra en þetta 1992-smotterí bíður nú. En öngvar lækningar vandamálsins munu rúmast innan ramma lýðræðislegs stjórnarfars. Þannig eru ófreskjur að eðlisfari.

 

Hmpf! 

 

Fyrri færsla

 

Stofnun Ríkisútvarpsins