Einangra þarf Bretland betur - frá þýskri óstjórn

Það hefur ríkt antipatí frá hugum þýskra og franskra stjórnvalda í garð Breta áratugum saman. Þessi minnimáttarkend meginlandsins í garð Bretlands er skiljanleg því Bretar björguðu Evrópu fyrir aðeins sex áratugum síðan.

 

Þjóðverjar eru fyrir löngu orðnir latir og vinna næst fæstar klukkustundir á ári í ESB og þeir eru orðnir svo gamlir að meira en helmingur kjósenda landsins eru orðnir sextugir og eldri. Þýsku þjóðinnni fækkar hratt og mun hún eyða sér um 20 milljón manns á næstu fimm áratugum. Þjóðverjar eiga enga olíu en tekst með útborgun lúsarlauna að halda ritvélaiðnaði landsins gangandi svo lengi sem til eru nýlendur í heiminum sem enn rísa úr rekkju. Þjóðverjar eiga engan fjármálageira, kunna ekkert á pappíra, en stunda í staðinn altarisgöngur myntmála. Þetta sést ágætlega á brunarústum fylkisbankakerfis Þýskalands (Landesbank), sem stjórnarseta þýskra stjórnmálamanna hefur lagt í rúst. Ríkisreknar brunarústir ljóma.  

Þýskaland er einn brotlegasti aðili að Stricht-massageparlor sáttmála myntbandalagsins sem ofbeldi landsins innan ESB braut í spón frá og með árinu 2002 og allar götur síðan, með aðeins þrem undantekningum í ríkistaprekstri, þ.e. árin þrjú frá 2006 til 2008. Skuldavandi Þýskalands hefur þverbrotið nuddstofusamninginn stranga öll ár þess í myntbandalaginu, nema árið 2001, þar sem landinu tókst að hagræða þjóðhagsreikningum sínum þannig að á pappírnum þóttust þeir aðeins skulda 59,1 prósent af ritvélalandsframleiðslu þjóðarbúsins. Ríkisskuldir Þýskalands eru hins vegar nú að nálgast 100 prósent af allri ritvélalandsframleiðslu þýska elliheimilisins í dag.

Frakkar vinna álíka lítið og Þjóðverjar en þeir vinna samt miklu færri vinnustundir á ári en Ítalir, eða 339 færri. En einhverra hluta vegna hefur ekki komið til tals að ilmvatnsframleiðsla landsins á ríkisteinum franskra járnbrauta eigi eftir að bjarga evrunni. Frakkland er aldrei nefnt í þessu samhengi sem bjargvættur eins né neins. 

Þjóðverjar hafa hvorki tímt né getað borgað reikninga sína til Evrópu í 100 ár eftir að hafa sviðið heimsálfuna í kapp við Sovétríkin niður að rótum í tvígang. Þeir kunna lítið sem ekkert fyrir sér í fjármálum nema þá ef væri að spara sig inn á gaddinn með hörmulegum afleiðingum fyrir þau lönd sem handjárnuð eru við það í læstu gengisfyrirkomulagi á altari þýskra myntmála. Viðskiptahagnaður Þýskalands er enn gróteskari en sá sem Kína safnar með fölsun gengis. Þetta eru þeir peningar sem nú vantar á kistubotn evrulanda í suðri. 

Kjaftaþvælan um agaða hagstjórn í Þýskalandi er álíka sönn og sagan um agaða stjórnkænsku herr Hitler, sem var fáráðlingur. Næst þegar einhver nefnir "agaða þýska hagstjórn" þá spring ég úr hlátri, missi kaffið mitt yfir lyklaborðið og dett (bump) úr stólnum af hlátri. Svo gerið mér vinsamlegast ekki þann grikk oftar.

Í Bretlandi er stærsti gjaldeyrismarkaður heimsins. Heimsins stærsta heimahöfn vaxtaafleiða sem veltir 1,4 billjónum dala á hverjum degi. Í landinu búa 251 erlendir bankar, sem er hærri tala en í nokkru öðru landi heimsins. Einn tíundi hluti landsframleiðslu Bretlands kemur frá fjármálageiranum og 11 prósent af skattatekjum ríkisins koma þaðan. Í þessum geira starfa um ein milljón manns og þar af tæplega 300 þúsund í City of London. Kreppan hefur þó séð til þess að hausum geirans hefur fækkað um tæplega tíu prósent. Þetta er hin norska olía Bretlands og hún þornar ekki upp, svo lengi sem landið brennir sér ekki af inni í Evrópusambruna meginlandsins. Helst þyrfti Bretland að segja sig alfarið úr kirkjugörðum ráðstjórna Evrópusambandsins. 

Þýskir peningamenn dæla nú sparnaði sínum yfir í pund Sterling, því öngva mynt eiga þeir sjálfir sem stólandi er á. Þeir búa sig undir það versta.  

Bretar geta þetta með fjármálin því þeir hafa óralanga hefð fyrir að sigla um öll heimsins höf og stunda viðskipti við heim þann allan. Kjánar Íslands héldu að þessi afstöðutaka til heimsins krefðist aðeins 18 mánaða undirbúnings og fimm mínútna til framkvæmda. Því fór sem fór. 

Að við Íslendingar náum áfram góðu marki krefst aðeins þess að Ísland loki sig ekki af frá umheiminum inni í ESB og að við höldum ótrauð áfram við það sem við höfum verið að gera allar götur frá fyrsta kjaftshöggi okkar til meðal annars breska flotans. Þetta er vegur okkar fram í heiminum. Og hann er góður. Nú er Bjartur í Sumarhúsum kominn með 200 sjómílur og 800 þúsund ferkílómetra til að boltra sig á. Fullt hús matar, hitaveitu og ógirni rafurmagns. Take that! 

Þýsk hagstjórn. Ha ha ha ha . . 

 

Krækjur

 

Italy Works Over 20% More Hours Than Germany and France

Europe’s suicide pact 

Athugasemdir

[Kristján B Kristinsson (IP-tala skráð) 13.12.2011 kl. 22:40]

Er ekki Hitlerskan í fullu gildi hjá þjóðverjum enn þann dag í dag og verður um alla framtíð bara undir öðrum formerkjum?

[Davíð Þ. Löve, 13.12.2011 kl. 23:21]

Fyrirgefðu, en hvaða mannkynssögu bull last þú? Eftir að Bretar voru hraktir í sjóinn við Ermasund, komu Bandaríkjamenn til hjálpar evrópu nokkrum árum seinna! Ekki beita sögufölsunum þó þú fjandskapist við Evrópusambandið! Englendingar voru nánast farþegar í frelsun Evrópu, alveg eins og Frakkar! Skipulag og festa Þjóðverja er annáluð. Hvaða ríki hefði getað tekið upp á sína arma austurhlutann, þar sem allt var í rúst, eitt og óstutt? Barnaskapur að reyna að níða skóinn af þessari þjóð. Líttu þér nær. Ertu hreykinn af "afrekum" okkar íslendinga? Ég bara spyr!

[Gunnar Rögnvaldsson, 14.12.2011 kl. 01:42]

Þakka ykkur fyrir innlitið. 

Það er bara til ein mannkynssaga. Hún er þessi:

Bretland bjargaði Evrópu með því að standa og berjast einir gegn einræði og barbarisma meginlandsins fram til 1941. Bretar sýndu Bandaríkjamönnum fram á að Evrópa væri þess virði að bjarga henni. Engin björgun hefði getað komið frá Sovétríkjunum nema í formi enn verri barbarisma sem þá hefði lagst sem eitt allsherjar Gúlag yfir Evrópu öldum saman. Það hefði ekki verið nein björgun fyrir Evrópu. Ef Bretar hefðu ekki komið þarna sem bjargvættur siðmenningar í Evrópu þá hefði hún verið látin sigla sinn sjó inn í Sovétið og terror þess um aldur og æfi.

Síðan gáfu bandamenn Þýskalandi nýja framtíð, þarna rétt eftir að Þýskaland hafði sannað sig sem næst stærsta ríkisgjaldþrot mannkynssögunnar á eftir Sovétríkjunum síðar. Tvö terrorríki meginlandsins í röð. Bandamenn féllu frá skaðabótum í þetta sinn og Bandaríkin gáfu Þýskalandi þar að auki eftir skuldir.

Þjóðverjar greiddu aldrei nema hluta stríðsskaðabóta vegna heimsstyrjaldarinnar fyrri.

Þjóðverjar brutu London samkomulagið frá 1953 og neituðu árið 1990 að greiða Bandamönnum þá smánar upphæð sem samið hafði verið um ef Þýskaland sameinaðist.

Evrópa gæti kannski gengið upp ef hægt væri að reka Þýskaland úr henni. En það er ekki hægt.

Þessu pestarbæli heimsins ættu Íslendingar ekki að snerta á: aldrei. Og nú er Evrópusambandið búið að eyðileggja það eina sem gat bjargað meginlandi Evrópu í dag; lýðræðið. Það er farið. 

Bretland sigraði og bjargaði Evrópu. Það fórnaði flestu í leiðinni og kom sárfátækt, stórskuldugt og þjakað út úr þessari baráttu. Hinn djúpa móralska sigur Breta skal enginn taka frá þeim. Og við erum þeim ennþá þakklát.

Kveðjur

[Gunnar Rögnvaldsson, 14.12.2011 kl. 02:58]

Það er ekki hægt að klína herr Hitler á þýsku þjóðina endalaust Kristján. Það er ekki sanngjarnt og ég frábið fólki að gera það. Syndum feðranna er ekki hægt að klína á afkomendur þeirra. Þýskaland er með nokkuð hreinan skjöld í dag þó svo að landið sé ótækt í myntbandalagi við önnur lönd.

En það er skylda okkar að læra af sögunni. Og sagan er sú að ef litið er burt frá hinu stóra afgerandi verndarhlutverki Bandaríkjanna í Evrópu, þá var það lýðræðið sem hélt friðinn í Evrópu frá lokum seinni heimsstyrjaldar. En nú er lýðræðið á förum á meginlandinu eina ferðina enn og mun líklega hverfa undir þeim skugga sem Martin Wolf á Financial Times varaði við fyrir 20 árum þegar myntbandalagi Evrópusambandsins var smylgað yfir á þjóðir þess:

“Perhaps future historians will consider Maastricht a decisive step towards the emergence of a stable, European-wide power. Yet there is another, darker possibility. The effort to bind states together may lead, instead, to a huge increase in frictions among them. If so, the event would meet the classical definition of tragedy: hubris (arrogance); ate (folly); nemesis (destruction).”: Germany has to make a fateful choice

Ég er þó ekki sammála niðurstöðu Wolfs að öllu leyti. Evran verður að hverfa og Evrópusambandið með henni. Það er alveg bráðnauðsynlegt.