Kosningar á næsta leyti við næsta leiti

Það er að segja í Bretlandi. Þó svo að atburðir síðustu daga þar sem 21 þingmenn voru reknir úr Íhaldsflokknum fyrir að neita að fylgja flokknum hverra merkjum þeir buðu sig fram undir sem meðlimir einnar samfelldrar pólitískrar heildar, og sem komið verður í veg fyrir að geti boðið sig fram undir merkjum þess flokks á ný, þá lítur út fyrir að stjórnarandstaðan geti ekki komið í veg fyrir nýjar kosningar með því að nota það að tveir þriðju hlutar þingsins verði að samþykkja að boðað sé til þeirra. Boris Johnson getur til dæmis lýst yfir vantrausti á sjálfum sér og þar með ríkisstjórn sinni og þannig kallað fram nýjar kosningar með einföldum meirihluta. Hann hefur einnig fleiri ráð

Breskir dálkahöfundar segja að atburðir síðustu daga á breska þinginu og í Íhaldsflokknum hafi fyrir löngu síðan verið fyrirséðir og ákveðnir af ríkisstjórn Johnsons. Allt gangi því samkvæmt áætlun þó svo að menn standi á öndinni, sem er önd

Ef að Valhöll hefði sýnt bara hálft prósent af svona baráttuþreki og hugrekki til varnar fullveldi og sjálfstæði Íslands vegna yfirríkis Evrópusambandsins í orkumálum, sem algjörlega og gersamlega ónauðsynlegt var að undirgangast, þá væri Sjálfstæðisflokkurinn ekki sú klessta mýfluga á vegg sem hann er í dag. Aldrei hefur þessi ömurlega flugnahöfðingja-pokahöll plebbanna sem sitja þar núna staðið með íslensku þjóðinni síðastliðin 10 ár

Aðeins einn þingmaður Sjálfstæðisflokksins fylgdi stjórnarfarslegum stofntilgangi flokksins. Það var Ásmundur Friðriksson. Hann er það eina sem eftir er af flokknum. Restin er landsölumenn á borð við þá sem Jón Sigurðsson slóst við hvern einasta dag ársins, áratugum saman. Leiðari Morgunblaðsins fimmtudaginn 15. júní 1944, Sjálfstæðir menn, var afar skýr um þetta mál

Fyrri færsla

Boris Johnson hefur styrkt stöðu sína [u]