Leita í fréttum mbl.is

Bandarískir fjölmiðlar í dauðadansi

Afkoma bandarískra dagblaða er nú svo slæm að þau gera örvæntingarfulla tilraun til að rétta búskap sinn við með því að ráðast í sameiningu að þjóðkjörnum forseta landsins. Upplag þeirra snarféll eftir að mörg virtustu dagblöð landsins háðu viðurstyggilega kosningabaráttu gegn Donald J. Trump, fyrir hönd Hillary Clinton og gengis hennar, sem lét Donna Brazile frá CNN leka fyrirfram spurningum til hennar fyrir sjónvarpskappræður við Trump. Svo brugðið var lesendum blaðanna í Bandaríkjunum, að ritstjórnir þeirra neyddust eftir kosningar til að senda út afsökunarbeiðnir til áskrifenda með loforði um bót og betrun. Kom í ljós 80 prósent kosningaumfjöllunar blaðanna þar sem greina mátti skoðun, beindist gegn Doland J. Trump, samkvæmt Harvard Kennedy School í fjölmiðlun

Upplag blaðanna féll úr 41 milljón eintökum fyrir forkosningar og niður í 33 milljón eintök eftir kosningar. Uppátæki þeirra í gær bendir til að niðurtúrinn sé yfirstandandi enn, bæði upplagslega og tekjulega séð. Eina efnahagslega von þeirra er Donald J. Trump. Blöðin virðast hafa gleymt því að  sjálfur líberalistinn þeirra, Franklin D. Roosevelt, reyndi að koma því í lög að gagnrýnar fréttir í hans garð yrðu gerðar refsiverðar. Það mistókst að sjálfsögðu, þökk sé stjórnarskrá Bandaríkjanna. En henni tókst þó ekki að koma í veg fyrir að Barack Obama léti dómsmálaráðuneytið njósna óviðeigandi og á laun um fréttamenn Associated Press og hlera James Rosen blaðamann Fox News. Obama sem talaði næstum aldrei sjálfur við fréttamenn blaðanna, lét sér bara nægja að svífa fram hjá þeim og segja swift, og var það kallað góð fréttamennska, af því að það var jú hann, þeirra maður. Donald J. Trump er greinilega ekki þeirra maður, því hann svífur hvorki hjá um háloftin blá né segir swift, heldur svarar spurningum þeira með svörum sem þeir þola ekki að heyra

Bandarísku blöðin eru reið yfir því að þeirra maður skyldi tapa kosningunum og að eini maðurinn úr röðum Repúblikana sem yfir höfuð gat unnið þær, skyldi einmitt sigra. Vanmáttarreiði þeirra kom svo út sem samhæfðir og prentaðir hefndar-leiðarar í dagblöðunum gær. Þessir fjölmiðlar eru nú valdalausir því enginn hlustar á þá lengur, nema efstu lög taparanna í embættum

Í tilefni aðfarar dagblaðanna að forseta Bandaríkjanna hefur verið minnst á ummæli Thomas Jeffersons um þær mundir er bandaríska stjórnarskráin var samþykkt 1787. Hann á þá að hafa sagt að hann vildi frekar lifa án ríkisstjórnar en dagblaða, yrði hann að velja. En þá var Thomas Jefferson í Frakklandi, sem betur fer fyrir Bandaríkin, því Jefferson var líberalisti og fyrirleit flest breskt og var aðdáandi úniversalistans John Locke, sem var kenningasmiður úniversal-sósíalisma líberalista sem rifu niður Frakkland

Íhaldsmennirnir Alexander Hamilton frá New York og James Madison frá Virginíu gátu því án Jeffersons og undir stjórn George Washington frá Virginíu lagt lokahönd á bandarísku stjórnarskránna, og búið svo um hnútana að hún kæmi í veg fyrir að Bandaríkin gætu orðið eins og Frakkland varð. Stjórnarskráin tók því lítið sem ekkert úr pólitískri heimspeki sósíalistans Locke, heldur kom stærsti hlutinn úr Gamla testamentinu í gegnum helstu Íhaldsmenn Englands á borð við John Selden og John Fortescue. Petition þeirra of Rights rann því beint inn í bandarísku stjórnarskránna ásamt öðrum tilvistarlega mikilvægum hugsunum Íhaldsmanna. Jefferson var þurrkaður út

Stuttu síðar þegar búið var að meina hluta frönsku þjóðarinnar að tilheyra henni, og fjarlægja hann úr þjóðinni með því að myrða hann, þá skrifaði Jefferson heim og sagðist frekar vilja sjá helming jarðar lagðan í rúst en að franska byltingin mistækist. Hún mistókst að sjálfsögðu svo hroðalega að Frakkland er nú misheppnað land þar sem stofnað hefur verið fimm lýðvelda, því úniversalismi byltingarinnar tortímdi því sem hægt var að byggja á, og á annan tug franskra stjórnarskráa hefur verið hent í ruslið. En án árangurs, því nú er rætt um enn eitt nýtt franskt lýðveldi, sökum þess hve misheppnað það fimmta er

Jefferson tókst því miður að koma í veg fyrir bandaríska þjóðkirkju að fyrirmynd þeirrar ensku, því það mál hafði af höfundum stjórnarskrárinnar verið sett í vald fylkjanna sjálfra eins og England hafði sína ensku þjóðkirkju og Skotar skosku þjóðkirkjuna, því Bandaríkin byggðu á kristni. Jefferson óð yfir þetta með túlkun sinni á Fyrstu stjórnaskrárbreytingunni sem gerð var 1791 og hélt því fram að hún hafnaði þjóðkirkju, sem er ekki rétt. Fylkin eru enn að melta það mál

Síðasta valdaránstilraun hersins í glundroðaríki líberalista í Frakklandi fór fram 1961. Enginn efast nokkru sinni um hollustu bandaríska hersins við stjórnarskrá Bandaríkjanna

Sú hollusta sást best í borgarstyrjöldinni 1861 til 1865, þar sem Abraham Lincoln eiðsvarinn forseti Bandaríkjanna varði stjórnarskránna með bandaríska hernum gegn uppreisnarmönnum í svo kölluðum suðurríkjum, sem héldu að þau gætu sagt sig úr Bandaríkjunum og stofnað nýtt ríkjasamband, sem hefði orðið eins og Evrópusambandið. Hálf milljón manna létu lífið. Ekkert fylki getur farið úr Bandaríkjunum því það er bandaríska þjóðin sem ein heild, sem er ósundrandi fullvalda þjóð undir Guði. Það þurfti því ekki að "innlima" uppreisnarríkin í Bandaríkin á ný eftir styrjöldina, því þau höfðu aldrei yfirgefið þau, einfaldlega vegna þess að slíkt er ekki hægt

Tengt: Ritgerð: Hvað er Íhaldsmaður og Íhaldsstefna?

Fyrri færsla

Íhaldsmenn sluppu við Kommúnisma-eitt og tvö


Bloggfærslur 17. ágúst 2018

Höfundur

Gunnar Rögnvaldsson
Gunnar Rögnvaldsson

Búseta: Ísland.
Reynsla: 25 ára búseta í ESB og fyrirtækja-rekstur í DK/ESB frá 1985 til 2010. Samband:
tilveraniesb hjá mac.com

Ég er hvorki skráður á Facebook, Twitter, Linkedin né á neinum öðrum "félags-vefjum". Aðsetur skrifa minna er einungis að finna hér á þessari síðu og á tilveraniesb.net og í blöðum og tímaritum

Bloggvinir

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband