Uppruni rússneska eitursins að koma í ljós

Mynd; Auðlegð þjóðanna kom til Víetnam um daginn

****

Þær fregnir berast nú frá Bretlandi, að rannsóknir MI6 á því rússneskt uppfundna eiturefni sem notað var í eiturvopnaárás á Salisbury -sem tilheyrir Wiltskíri í Englandi- sé að skila niðurstöðum um framleiðslustað efnisins

Rannsóknarstofur hafa nú með miklu -en þó ekki fullkomnu- öryggi staðsett hvar og í hvaða eiturefnastofum efnið er framleitt. Enn vantar þó búta í niðurstöðurnar. Rannsóknin er flókin því greina þarf uppruna allra efnanna, einnig mengunar- og aðskotaefna, og svo einnig þess burðarefnis sem ber eitrið í gegnum húðina og inn í líkama fórnarlambanna. Ljóst er, segja sömu fréttir, að rússnesk yfirvöld létu rannsaka hvort að Novichok-efnið væri nothæft sem efni til banatilræða. Bæði rannsóknarstofur á staðnum og leyniþjónustur Bretlands úti í mörkinni vinna saman að því að þrengja hringinn sem nálin með ör á endanum mun falla, og þar með benda á

Athygli vekur að Kína og Íran styðja Rússland í þessu máli. Kínverski varnarmálaráðherrann, Wei Fenghe, fundaði með rússneska kollega sínum Sergei Shoigu í Moskvu í fyrradag. Þar lagði Fenghe mikla áherslu á að Bandaríki Norður-Ameríku ættu að taka sérstaklega eftir aukinni strategískri samvinnu Kína og Rússlands í hermálum

Margir fjölmiðlar heimsins hafa í kjölfar Salisbury-árásarinnar lagt mikið upp úr því að túlka það sem er að gerast í heimunum núna, sem upptakt til einhverskonar endurtekins kalds-stríðs. Það álit er þó firra. Kalda-stríðið snérist um hugsjónir. Þar stóð þungvopnað alræði kommúnista og ógnaði veröldinni með heimsbyltingu. Andspænis honum stóðu frjálsir menn Vesturlanda með Biblíuna í höndum og boðuðu allt annað líf en helvíti kommúnismans gerði. Hugsjón var á móti hugsjón. Bilbíla Vesturlanda sigaði, auðvitað

Í dag hefur hins vegar enginn hugsjónir, þó svo að menn leiti eftir þeim á til dæmis samfélagsmiðlum og í alþjóðlegum fjóshaugum multilateral guðleysis. Meira að segja Páfinn virðist ekki vera með Helvíti á hreinu lengur. Velskilgreint helvíti vantar í jöfnuna, þó svo að í þykkum þokubökkunum sjáist annað veifið glitta í útlínur hins næsta helvítis á jörð manna

Lykilorðið hér er ekki nýtt-kalt-stríð, heldur Fyrri heimsstyrjöldin, sem skall svo gott sem fyrirvaralaust á. Hún snérist um 1. hagsmuni, 2. bandalög, 3. sökkvandi og hins vegar rísandi veldi. Sem sagt; hvaða ríki eru sökkvandi og rísandi í dag. Hvern vilja menn helst senda til helvítis, vegna öfundar og eigin veiklunar, innvortis sem útvortis. Það er spurningin. Og hún er stór, en þó ekki svo stór að svar við henni sé of erfitt að finna

Fyrri færsla

Með kveðju frá Rússlandi