Spurt er: Hvers vega var sameining Þýskalands bölvun fyrir Evrópu?

Vegna skrifa minna um Norður og Suður-Kóreu í síðustu bloggfærslu, spyr Daníel Sigurðsson mjög góðrar og þarfrar spurningar. Hann spyr: "Hver er rökstuðningurinn fyrir eftirfarandi og að mínu mati fráleitu fullyrðingu þinni":

“Eitt gott dæmi um misheppnaða sameinungu tveggja ríkja fyrir heila heimsálfu, stendur nú í logandi ljósum fyrir allra augum í dag; þ.e. sameining Þýskalands“ ?

Svar: Rökstuðningur minn er þessi:

Forsagan

Þýskumælandi fólk Evrópu hafði aldrei búið undir einni ríkisstjórn þegar prinsinn Bismarck reið með bæði hvítar og svartar lygar um þýsku löndin til að berja þau saman í það sem kalla má fyrirrennara Evrópusambandsins 1871, því það Þýskaland var fyrst og fremst stofnað sem Habsborgara-samkeppnisleg ríkiseining í eftirhermu-anda Fyrsta ríkisins og sem fyrirbyggjandi varnaraðgerð gegn því að verða vígvöllur styrjalda annarra ríkja á ný. Þýsku löndin höfðu aldrei verið fyrst og fremst lönd valdanna, þegar að 1871-sameiningunni var komið. Þau voru yfirleitt lönd menningar og þrifust best sem laust drit þýskumælandi ríkja sem lutu ekki fastri yfirstjórn, þ.e. einu ríkisvaldi. Og viti menn; lítið gott, en mikið slæmt, hefur komið úr úr Þýskalandi frá 1871 og ber þar hæst þýska keisaraveldið og svo Þriðja ríki Adolfs Hitlers

Hornsteinn Vesturlanda níddur niður

Adolf Hitler var ekki þjóðernissinni. Þvert á móti. Hann ætlaði að byggja hið nýja heimsveldi sitt á rústum þeirra þjóðríkja sem hann tortímdi. Hann hafði engan áhuga á þjóðríkinu sem vestrænni Biblíusögulegri vöggu þjóðfrelsis og lýðræðislegs stjórnarfars. Hann hafði engan áhuga á þjóðríkinu, þar sem þjóðernishyggjumenn á borð við Jón Sigurðsson hyggja að sínu eigin fólki eins og umhyggjusöm móðir hyggir fyrst og fremst að sínu eign barni en ekki óviðkomandi börnum annarra mæðra og feðra. Þjóðernishyggjumenn hafa ekki áhuga á að ráða yfir öðrum þjóðum og börnum þeirra. Þeir bera byrst og fremst umhyggju fyrir sinni eigin þjóð (sem einnig er Biblíusöguleg pólitísk grundvallareining Vesturlanda) og þeir hafa engan áhuga á að ráða né ráðskast með aðrar þjóðir. Þjóðernishyggjumenn þjóðfrelsis sækjast eftir að fá og varðveita fullveldi sinnar eigin þjóðar og fyrirlíta þá sem reyna að gerast konungar/keisarar yfir öðrum þjóðum, enda bannar Biblían það stranglega og setur því þjóðum landamæri sem þær eiga ekki að flæða út fyrir til að gleypa í sig heiminn, því það er slæmt og af hinu absalút-vonda þegar einhver reynir að ráða yfir heiminum öllum. Það er stranglega bannað samkvæmt Biblíu Vesturlanda. Og það var ekki tilviljun að það voru þjóðernissinnar Vesturlanda sem réðu niðurlögum Hitlers-heimsveldisins; þ.e. Bandaríkin, Bretland og Rússland (Stalín tók til þess verks heimsbyltingu marxismans tímabundið úr sambandi og höfðaði (tímabundið) til þjóðernishugsjóna Rússa til að berja á Hitlers-veldinu, en bannaði þjóðernishyggjuna svo á ný eftir stríðið og sovétið varð því uníversal-imperíal heimsveldi mannvonsku marxista á ný, og sem neitaði að hypja sig heim

.. og Evrópu rústað með guðleysi og kukli

Það voru þýskir menntamenn og heimspekingar sem komu svo eftir stríðið og sögðu við Evrópu að orsökin fyrir þessum óförum öllum væru þjóðríkin eða þjóðernishyggja þjóðfrelsismanna Vesturlanda. En sú fullyrðing var einungis enn ein hámenntaða lygin sem byggði að miklu leyti líf sitt á útópískum afglöpum Upplýsingarinnar -og sem eru stofnfeður háskóla Vesturlanda- sem reyndu allt hvað þeir gátu til að gerilsneyða Gamla testamentið út úr Ritningunum, því þar var uppskriftina að þjóðríkjum Vesturlanda að finna, og hvergi annarsstaðar í heiminum. Ein afleiðing þessarar illsku þeirra varð sú að Gyðingar urðu svo fyrir barðinu á þeim, að síðan þá hefur Gyðingahatur verið kerfislægt á Vesturlöndum og sérstaklega í háskólum þeirra. En stuttu áður höfðu Gyðingar hins vegar verið fyrirmyndin á Vesturlöndum og sjálfur Ritninga-neistinn sem byggði upp þingbundið lýðræðislegt stjórnarfar þjóðríkisins. En það þoldu menn Upplýsingarinnar ekki og eru því glundrauðir háskólar þeirra enn vígaheiður Gyðingahaturs á Vesturlöndum í dag. Spellvirkjar Upplýsingarinnar létu Nýja testamentið þó standa, þar sem það ógnaði þeim ekki, því það var að þeirra mati mest grískur harmleikur um lífið (og að miklu leyti eftir dauðan) og passaði vel við heimspekilegt kukl þeirra um Aþenu (borgríkið vesæla) og Róm (heimsveldið vonda), en sem er útópía fyrir allar þjóðir og getur ekki staðið undir neinu, ein og sér (veraldarhyggja)

Í rústunum byrja menn að vinda upp á sig

Nú erum við sem sagt komin að rústaveldi meinlands Evrópu eftir Síðari heimsstyrjöldina. Þýskaland liggur í rúst sem fyrrverandi af öllu því fyrrverandi sem hægt er að hugsa sér. Það er fullkomin rúst guðlausra imperíalista og hernumið stórhrúgald af misheppnuðu pólitísku þvaðri af verstu sort. Frakkland sem einnig hafði lagt Evrópu í rúst með Napóleonsstyrjaöldum guðlausra líberalista (sósíalista), er líka í rúst, einu sinni enn, og hefur misst svo gott sem allt pólitískt áhrifavald í heiminum. Það er rétt svo að Norður-Afríka hangir enn á klukkustreng Parísar. Þegar þarna er komið þá byrjar áhrifalaus og gjaldþrota pólitísk elíta þessara landa að hugsa fyrst og fremst um glötuð völd og eigið áhrifaleysi, en ekki um sitt eigið fólk, því Bandaríkin brauðfæddu það komu á vissri lögmætri ríkisstjórn í Þýskalandi. Það er við þessar aðstæður að elítur Þýskalands og Frakklands byrja að hugsa um framtíðina og vinda upp á sig í sínu sameiginlega volæði. "Hvernig fáum við völd aftur og hvernig getum við orðið einhverskonar heimsveldi á ný". Hugmyndin um einhverskonar Evrópusamband byrjar að verða til. Hjá Bandaríkjamönnum snýst þessi hugmynd fyrst og fremst um praktískt dreifingarkerfi og hvernig Bandaríkin geti komið sér sem fyrst heim á ný, því þau hafa engan áhuga á að ráðskast með líf annarra þjóða. En hjá elítum meginlandsins er hins vegar um algerlega annars konar hvata að ræða

Það er hér sem þýskir menntamenn og pólitískir heimspekingar byrja að tala þjóðríkið og þjóðir þess niður og að kenna því um ófarir Evrópu. Þeir byggja að miklu leyti pólitískt þvaður sitt á kuklurum Upplýsingarinnar. Til verður elítuvætt pólitískt þvaður um þjóðernishyggjumenn sem rót alls ills í Evrópu. Þeim er kennt um allt vont. Þessi herferð átti að selja Evrópusambandið ofan í hálsa meginlandsins. Og þar sem evrópskir stjórnmálamenn eru nú eins og þeir eru, þá byrja þeir að kaupa þessa hugmynd og selja út úr fullveldi þjóða sinna - en á laun fyrir kjósendum, sem aldrei er sagður sannleikurinn. Þjóðin er það vonda segja þeir, og þjóðríki hennar er enn verra. Þjóðríkið verður smám saman að Auswitch í hugum þessara manna. Geðbilun þessi er svo stofnanavædd

Falsið og firran opinberast

En svo kemur að því að heimsveldi mannvonskunnar Sovétríkið -sem var af sömu grundvallarpólitísku tegund og Evrópusambandið er í dag- byrjar að hrynja saman. Það átti náttúrlega ekki að geta gest því það var byggt upp á pólitísku grunnsteinaþvaðri Upplýsingarinnar, marxismanum og veraldarhyggju (grjóti fyrir sálir). En það hrynur samt. Og hvað gerist þá. Jú sú pólitíska elíta sem hafði bölvað þjóðinni og þjóðríki hennar til helvítis og sem orsök alls ills á meginlandi Evrópu og víðar, jú, hún kemur skríðandi til Bandamanna og segir að sameina eigi Austur- og Vestur-Þýskaland í eitt ríki. Hvers vegna ætti að gera það? - spyrja Bandamenn. Jú vegna þess að við erum ein þjóð!!! Við erum ein þjóð!! Wir Sind Ein Volk! Haha ha ha ha ha. Þá skipti þjóðin sem stofnun allt í einu máli! Þetta er hreint ótrúlegur tvískinnungur. Það sem var svo vont var nú allt í einu orðið það mikilvægasta á meginlandi Evrópu. Frú Thatcher var mjög svo skeptísk og sá hverjar afleiðingarnar yrðu. Bandaríkin, sem eru barngóð og vildu komast heim í þjóðríkið sitt til að hugsa um sína eigin þjóð, skildu þetta vel, en lokuðu augunum og sáu bara exit-ljósið. Komum okkur heim; exit, exit, exit!

Þarna er Þýskalalandi heimilað að verða Stór-Þýskaland á ný og það er fært inn í pólitíska strúktúrinn sem átti að koma í veg fyrir að það réði Evrópu á ný. Sá strúktúr hét Evrópusambandið. Hann datt að sjálfsögðu í sundur og varð að pólitísku gjalli undir nýrri vigt Þýskalands. Og nú ræður Þýskaland yfir meginlandi Evrópu í stað þess að lúta því. Ríkin á meginlandinu eru nú orðin efnahagslegar nýlendur og stuðpúðar Stór-Þýskalands sem ryksugar þau af fé og völdum sem aldrei áður. Allir varnargarðar sem byggðir voru upp í kjölfar Síðari heimsstyrjaldarinnar leggjast í rúst árið 2008, er fyrstu vindar tilverunnar blása á útópíska marxísku Evrópusambandsins. Allt rúllar um koll og Þýskaland drottnar yfir því þrotabúi sem færði því völdin yfir þjóðum meinlandsins á ný. Sameining Þýskaland varð akkúrat sú skelfing fyrir Evrópu sem frú barónessa Margaret Thatcher forsætisráðherra Englandsdrottningar sá fyrir og vissi

Án gamla áttavitans erum við týnd og leysumst upp

Þjóðir Vesturlanda verða að taka upp gamla áttavitann sinn á ný, sem er Biblía Vesturlanda. Líf þjóðanna án hennar fer illa og umturnast smám saman í ný heimsveldi sem stúta þjóðum Biblíunnar. Upplýsingin sem átti að verða okkur til framdráttar hefur engu skilað og ekkert byggt upp. Hún hefur þvert á móti fyrst og fremst kollvarpað. Enda var það tilgangur hennar; Að kollvarpa en ekki uppfylla. Og við sjálf, Íslendingar, eigum að ganga í Jón Sigurðsson á ný og umfaðma þjóðfrelsishugsjónir þjóðernissinna, því íslenska þjóðin er okkar barn. Hún er ekki barn annarra þjóða. Svo mætti gjarnan loka ríkisreknum og marxískum háskólum Upplýsingarinnar. Marxistar Upplýsingarinnar verða að fjármagna útópískt kukl sitt sjálfir. Og þeir sem vilja þrýsta íslensku þjóðinni í nýjan rafmangsstól þessa bölvaða nýja þýska heimsveldis, eiga allt það versta skilið, og þeir enda í þeim stól sjálfir, ef þeir gæta ekki hagsmuna íslensku þjóðarinnar, sem þeir voru kjörnir til að þjóna og lúta, því það er íslenska þjóðin sem er fullvalda og á Íslendingasöguna alla. Þær sögur og pólitískar óhlýðnisögur Biblíunnar ættu stjórnmálamenn að lesa, ef þeir þá yfirhöfuð kunna enn að lesa

Tvö Þýskalönd átti alls ekki að sameina á ný. Þau áttu á skilorði að fá að vera ríkjasamband tveggja sjálfstæðra ríkja áður en slíkt kæmi til greina. Enda var það það sem Helmut Kohl kanslari sagði forseta Bandaríkjanna í símasamtali þann 3. desember 1989. Sameiningu yrði aðeins af í framtíðinni, að þeim kafla loknum. En þetta er árangurinn; nýjar eldglæringar eru að hefjast á meginlandi Evrópu. Allt pólitískt mikilvægt er þar ónýtt, einu sinn enn. Aldrei átti að leyfa Evrópusambandinu að verða til, enda hefur það ekki umboð þjóðanna. Ekkert umboð. Það er enn eitt elítuveldið frá upphafi til enda. Laumufarþegi þess var og er uníversal-imperíal heimsveldið

Fyrri færsla

Kóreu-draumórar? Bandaríkin banna kínverska tækni. Jerúsalem